ကျောင်းသားလေးကျော်စွာနဲ့ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစို
တနေ့ကျော်စွာတယောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျော်စွာမိဘတွေကို စာပို့ပြီးရုံးခန်း ခေါ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျော်စွာကျောင်းပြေးတဲ့အတွက်ပါ။ ကျော်စွာ ကျောင်းဘယ်လောက်ပြေးသလဲဆိုရင် တစ်လမှ သုံးရက်ထဲ ကျောင်းတက်ပါတယ်။ ဆရာကြီးသတိပေးလို့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော်စွာအတွက် အရမ်းပျော်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေးဖြစ်လာပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစိုတယောက် ကျော်စွာတို့အခန်းထဲကို ရောက်လာတော့ သူတခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ ကျောင်းသားလေး ကျော်စွာကို တွေ့လိုက်ပါတယ။် ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာဆီ လျှောက်လာပါတယ်။ ကျော်စွာဆီ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစိုဟာ အရမ်းလှပါတယ်။ အသားအရေက ဝင်းဝါပီး အရမ်းကိုကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အဖြူရောင် ရင်ဖုံး အင်္ကျီလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမီလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ဆံပင်ကိုထုံးထားပီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး နဲ့အရမ်းလှနေပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာကိုမေးတယ်။ ” မင်းကကျောင်းသားသစ်လား” တဲ့ ကျော်စွာပြုံးနေလိုက်တယ။် ဘေးက သူငယ်ချင်တွေကလဲ ပြုံးလို့ပေါ။့ […]
ကျွန်တော်နဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ မသန်း
အသက်က ၁၃_၁၄ နှစ်ပေါ့ .. တစ်နှစ်ကျတော့ ဇာတ်လမ်းစဖြစ်တဲ့အချိန်မှာလွန်ရောကျွံရော ၁၅ နှစ်ဘဲထားပါ။အဲဒီအချိန်တုန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ၁၅ နှစ်လို့တောင်သတိမထားမိပါဘူး။ပြောရရင်ရတန်းကအထိကဆရာမကိုကြောက်ရ၊စာမေးပွဲကျရင်မိဘဆူခံထိမှာကြောက်ရနဲ့ယောင်္ကျားတို့တတ်အပ်တဲ့အတတ်ဆန်းပညာတွေကို လေ့လာသင်ကြားဖို့ အခွင့်အရေးမရခဲ့ပါဘူး။ အဲ ကျနော်က စာအုပ်တော့ကြိုက်တယ်ဗျ ..ကာတွန်းကိုမလွတ်တန်းဖတ်တယ်ဝတ္ထုတွေလည်းဖတ်တယ် .. မင်းလူတို့ တာရာမင်းဝေတို့စာအုပ်မျိုးတွေကြိုက်တယ်။ရတန်းထိတော့ တစ်နှစ်တစ်တန်းအောင်ခဲ့ပါရဲ့ .. ဖောက်တာက ၈ တန်း စတက်တဲ့နှစ်၊ကျနော်နေတာကပဲခူးမြို့ လူလတ်တန်းစားရပ်ကွက်တစ်ခု၊အိမ်တွေကလုံးချင်းအိမ်တွေတစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ကြား လူသွားလို့ရတယ်။လမ်းမကြီးကလည်းသွားလို့ရတယ်၊အိမ်ကြားလမ်းကသွားရင် များသောအားဖြင့်နောက်ဖေးပေါက်တွေ ရောက်သွားတာများတာပဲ။ ကျနော်တို့ကတော့တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ကူးချင်ရင် နောက်ဖေးပေါက်ကတက်သွားလိုက်တာပဲ၊အနီးပတ်ဝန်းကျင်က ရင်းနှီးပြီးသားတွေ လည်နေကျဆိုတော့သိပ်ပြဿနာမရှိဘူး။ကျနော်အားရင် ပျင်းပျင်းရှိရင် ကာတွန်းစာအုပ်သွားသွားဖတ်တဲ့အိမ်ကတော့ မတင်တို့အိမ်ပေါ့ ..သူ့ကို ကျနော်က မတင်လို့ပဲခေါ်တယ်၊သူကအမအကြီးဆုံးသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်၊တစ်ခါတစ်ခါသူနဲ့နေတယ်ရနှစ် ၈နှစ်လောက်ပေါ့ ..သူ့ယောင်္ကျားကတော့ စစ်ဗိုလ်လို့ပြောတာပဲကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုပြောင်းလာတော့ ပါမလာတော့ဘူး .. တိုက်ပွဲမှာကျပြီး ဆုံးပြီပြောတာပဲ။အသက်က ၃၀ လောက်ပေါ့ .. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ရွှေပဲ .. တင်ဆိုကားပြီးတောင့်တုန်းပဲ .. ရင်လည်းလှတယ်ခါးလည်းရှိတယ်၊ရှိတယ်ဆိုတာက […]
အပိုးကျိုးသွားတဲ့ မာနရှင် ဥမ္မာခင်
”သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ ကူညီပေးပါလား” ”ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။ အေး ရရင် ငါပြောမယ်။ မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့” ”အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ” ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။ သူထောင်က လွတ်လာတာမကြာသေး။ သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီး အကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။ သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်း နေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ မေဂျာတွေ မတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက် ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက် ချစ်ကြသည်။ သူက မိဘမရှိ။ ဦးလေးဖြစ်သူက ကြည့်ရှူ့စောင့်ရှောက်ထားတာ။ ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပတ်သတ်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေပေါသည်။ နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ ခွဲရတော့မယ်ဆိုပြီး သောက်ကြစားကြသည်။ ပြီးတော့ လျှောက်လည်ကြတော့ သူက မသွားချင်။ မူးနေလို့ […]