နင်လည်း ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံးပါ
လွင့်ထွက်သွားသော နှင်းဆီပန်း ဇာတ်လမ်း – နောင်ရဲ ညနေခင်းတစ်ခုဝယ် ဆူညံပွက်လောထနေသော ညကလပ်တစ်ခုတွင် နောင်ရဲတစ်ယောက် အေးဆေးစွာ ဝီစကီ အွန်ရော့ခ်ကို တစ်ငုံချင်း စုပ်နေသည်။ ညနေ ခပ်စောစောအချိန် ဖြစ်သောကြောင့်လည်း လူသိပ် မစည်လှသေး။ ဒုံးချပ်ချပ်တီးလုံးနှင့်အတူ နောင်ရဲဘေးနားတွင် ကနေသော ညပျိုဖြူများကိုလည်း စိတ်မဝင်စား၊ အရှေ့တွင် စကားပြောနေသော သူငယ်ချင်းများရဲ့ စကားဝိုင်းထဲလည်း ဝင်မပြောမိ။ နှုတ်ဆိတ်စွာ ဝီစကီကို အရသာခံ သောက်နေသည်။ ခေါင်းထဲတွင်မှာတော့ ရီဝေဝေ အတွေးများအောက်မှာ သူချစ်ရတဲ့ ကောင်မလေး အကြောင်းသာ။ ဘာ့ကြောင့် နောင်ရဲ အရက်သောက်နေရသနည်း။ အဖြေမှာ မနက်ဖန်ညနေခင်းတွင် သူချစ်ရသော ကောင်မလေးနှင့် ညီအစ်ကိုပမာ ချစ်ရသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရဲရင့်သွေး တို့ မင်္ဂလာဆောင်ရမည် ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ အတွေးတွေက အတိတ်သို့ […]
ကျွန်တော့်မရီး
မရီးကို ဝင်လိုးခဲ့တယ် ရေးသားသူ – ????? ကဲဗျာ ပြောတော့မယ်။ ခယ်မဆိုတာ လိုက်ပွဲ၊ လိုက်ပွဲတော့ မကြုံဖူးသေးဘူး မရီးကိုတော့ ဖုတ်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်မရီးက ကျွန်တော့်ထက် အသက် တစ်နှစ်လောက်ပဲ ကြီးတယ်ဗျ။ ကျွန်တော့် အစ်ကိုရဲ့ မိန်းမလေ။ အစ်ကိုနဲ့က အသက် 8 နှစ်လောက်ငယ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ခြံဝင်းထဲက တိုက်တစ်လုံးမှာ ကျွန်တော့်အစ်ကို မိသားစုက ခဏနေတယ်။ ခဏဆိုပေမဲ့ (၂) နှစ်လောက် နေသွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ခြံထဲက တိုက်အသေးတစ်လုံးကလည်း လွတ်နေတာလေ။ မရီးကလည်း တောင့်တောင့်ဖြူဖြူကြီးဆိုတော့ ကျွန်တော်က အမြဲ ဂွင်းမှန်းထု နေရတာပေါ့ဗျာ။ သူရေချိုးရင်လည်း ဘယ်လို ချောင်းရမလဲ ဆိုတာကို တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော် စဉ်းစားနေတာ။ ရေချိုးခန်း တံခါးမှာ အပေါက်သေးသေးလေး […]
မမလှိုင်လို့ခေါ်မယ် မိန်းမရာ ဟုတ်လား
ဏှာကြီးလှသည့် သီရိလှိုင် ရေးသားသူ – ????? ဦးထွန်းကြည် နှင့် ဒေါ်သီရိလှိုင် တို့မှာ ရုံးတရုံးထဲတွင် အတူတူ အလုပ်လုပ်ကြသူများဖြစ်ပြီး၊ အထက် အောက် ရာထူးဖြစ်သည်။ ဒေါ်သီရိလှိုင်မှာ သူ၏ ရာထူးအရ “ဒေါ်” တတ်ခေါ်ရသော်လည်း အသက် ၃၇ အရွယ် တခုလပ်မုဆိုးမ တောင့်တုန်းဖြောင့်တုန်း သွေးသားဆူတုန်း ခါးသေးဖင်ကြီး ရင်တောင့်တောင့်နှင့် မြင်သူလိုးခြင်စရာ၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ခံချင်တုန်း လီးဆာတုန်း ငတ်နေသူ လိုးနိုင်မည့်သူ၊ သားကောင်ရှာနေသူ ခပ်ထန်ထန်ထဲကပင် ဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်မှာ မိန်းမကျမ်းကြေပြီး ဒေါ်သီရိလှိုင် သူ့ကို ကုန်းခြင် နေမှန်း ရိပ်မိသည်။ တနေ့ ဒေါ်သီရိလှိုင် သည် ဦးထွန်းကြည် မရှိတုန်း စာပွဲပေါ်ကုန်း၍ သတင်းစာ ဖတ်နေစဉ် ဦးထွန်းကြည် အနောက်မှ ရောက်လာပြီး […]