ခိုင်လေး ခုချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလားကွာ၊ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်ပြီးမှဟာကို”

ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ အဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။ သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့ ဖယ်ရီစောင့်နေတုန်းဖုံးမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ပတ်စ်ဝပ် ကို ခိုင်လေးအား ပြောပြချင်းဖြစ်လေသည်။ ဇာတ်လမ်း ရှေ့မဆက်ခင် စာဖတ်သူများ သဘောပေါက်စေရန် ဇာတ်ခံလေးကို နည်းနည်း ပြန်ရေးပြပါရစေ။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့်က ခိုင်လေးခေါ် မြင့်မြင့်ခိုင် နှင့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူဘဝက သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆိုတာက သူ့အဖေ အကောင်ကြီး ၏ အရှိန်ကြောင့် အိမ်မှာ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် ငယ်ငယ်ထဲက နေလာခဲ့ရသူဖြစ်လေသည်။

တက္ကသိုလ်မှာ ကထည်းက သူ့အဖေ အရှိန်အဝါကြောင့် ဘဲတွေ လည်း အလွန်တရာ များပြားကာ အပြိုင်အဆိုင် ပိုးပန်းကြခြင်း ခံခဲ့ရသူ တယာက်လည်း ဖြစ်လေသည်။ အဲလို ပြောလို့ ဇာခြည်ဝင်းမြင့်က မချောတာတာ့ မဟုတ်ပေ၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ဖြူဝင်းနေသော အသားအရည်၊ ခပ်သွယ်သွယ် ကိုယ်လုံးလေးနှင့်၊ ချစ်စရာ မျက်နှာ သွယ်သွယ်လေး၊ ဆံပင်ဖြောင့်ဖြောင့်ပုခုံးလောက်ဖြင့် ဂျပန်မလေးလို ချောသူလည်း ဖြစ်လေသည်။ ခိုင်လေး နှင့် အတူတူ တွဲလျှောက်သွားလျှင် ကျီးကန်းဘဲဥချည်သွားသည်ဟု နောက်ပြောင်ခြင်းခံရတတ်သည်။ ခိုင်လေးက သူနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း အသားညိုညို နည်းနည်းပြည့်ပြည့်လေး၊ တချို့ မနာလိုသူတွေကတော့ ဝတုတ်တုတ်ဟု ကွယ်ရာမှာ ပြောကြသည်။ ဇာခြည့် မျက်နှာလေးမှာ နာတံချွန်ချွန်လေးဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသော်လည်း ခိုင်လေးကတော့ နှာခေါင်းလုံးလုံး အနည်းငယ်ပွသယောင်ယောင်ရှိလေသည်။

သို့ရာတွင် နှစ်ဦးစလုံးတွင်တူညီသော အချက်များမှာကား နှစ်ယောက်စလုံး အပြုံးချို၏ လို့ ပြောရမည်ဖြစ်လေသည်။ ပြုံးလိုက်လျှင် နှစ်လိုဖွယ်ရှိကြသည်။ မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ထင်ရှားသော အမှတ်အသားများမှာ ဇာခြည်က မှည့်တလုံး နူတ်ခမ်းအပေါ် ဘယ်ဘက်အခြမ်းမှာ ရှိသလို ခိုင်လေးက မှည့်လေးတလုံး ညာဘက်ပါးပြင်မို့မို့ ပေါ်မှာ ရှိနေသည်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့ ခိုင်လေးမှာ လက်လုပ်လက်စား မိဘမှ မွေးဖွားလာသူပီပီ၊ အလုပ်ထဲ ဝင်ရတော့သည်။ ဇာခြည်ကတော့ အလုပ်လုပ်စရာမလိုသည့်အပြင် အိမ်ထောင်လည်း စောစောကျသဖြင့် အိမ်ရှင်မ တာဝန်ကို သာ ယူပြီး မိဘက ပေးထားသည့် လုပ်ငန်းတခုကို ယောက်ျား ကို တာဝန်ယူစေခဲ့သည်။ ခိုင်လေးက လည်း မကျန်ရစ်ပါ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မစွံသော်လည်း မိဘက ကောင်းမည်ထင်လို့ စပ်ပေးသည့် ကိုယ့်ထက် အနှစ်န်ှစ်ဆယ်နီးပါးလောက်ကြီး သည့် ယောက်ျား ကို ၊ မိဘစကား နားထောင်သည့် သမီးလိမ္မာလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ့် ယူလိုက်လေသည်။

ကိုစိုးထိုက် ဆိုသည့် အညာသား လူပျိုကြီး မှာ လည်း အလုပ်ကိုသာ ရိုးရိုးသားသား ကျိုးစားလုပ် ပြီး ဂေါ်မစွံသူမို့ သူ့အမ ကြီး က သူ့ မောင်ကို မိန်းမလည် သိန်းကြွယ် တို့ဖြင့်တွေ့သွား မှာကို စိုးရိမ်သဖြင့် ကြားက ပွဲစားတွေ ဖြင့် လိုက်စပ်ဟတ်တော့ ခိုင်လေး ကို တွေ့သွားခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးထိုက်လို အသက် ၄၀ လောက် လူပျိုကြီး ၊ အသားမည်းမည်း ဂင်တိုတို လူမျိုး ကို လှလှ ချောချော ကောင်မလေးများဖြင့်လည်း စိတ်မချ၊ ရပြီးမှ သူ့မောင်ကို ပြစ်သွားမှာလည်း စိုးတော့၊ ခိုင်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ကိုစိုးထိုက်အမကြီးက သဘောကျသွားတော့သည်။ ခိုင်လေး မှာ ကိုစိုးထိုက်ကိုလည်း မင်္ဂလာဆောင်ကာနီးမှ နီးနီးကပ်ကပ် မြင်တွေ့ဖူးခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ တက္ကသိုလ်တုန်းက လည်း ရီးစားမထားဘူးခဲ့သော ခိုင်လေး တယောက် ကိုစိုးထိုက် ၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုခဲ့ရသည်။ ယောက်ျားလေး ဆိုလို့ ရင်ဖို တောင်မသန်းခဲ့ဖူးသော အမျိုစစ်စစ် ခိုင်လေး နှင့် လူပျိုသိုးကြီး ကိုစိုးထိုက်တို့ မင်္ဂလာဦး နေ့ ညကျမှ သာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့ကြရလေတော့သည်။

ကိုစိုးထိုက်ကတော့ လူပျိုကြီးဖြစ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံတော့ရှိသည်။ ရီးစားသာ မစွံလို့ မရှိတာ။ အလုပ်လုပ်ပြီးငွေစလေး ရွှင်လာတော့ ဖာ တွေ ခနခန ချဖူးသည်။ တခါတုန်းက ဖါသည်မ တယောက်ကို ကွန်ဒုံ မစွတ်ပဲ ဖင်သွားချမိလို့ ဂနိုကျဖူးသေးသည်။ အဲဒီအချိန် သေးပေါက်လို့ မရ လိင်ချောင်းတွင်း ပြည်တည်လို့ အရမ်းနာကာ ခံစားရလွန်းလို့ နောက်ဖာသည်မ ခပ်ပေါပေါတွေ ချဖို့ လန့်သွားသည်။ ချရင်လည်း အဖေါ်စွပ်တော့သည်။ စာတွေ လိုက်ဖတ်ကြည့်တော့ ကံကောင်းလို့ သူဆစ်ဖလစ်တို့၊ အေ တို့ မဖြစ်တာ။ ဂနိုကတော့ တကယ်က ဖင်ပေါက်က မသန့်ရှင်းတာ သူက အဖေါ်မပါပဲ လုပ်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ ဖာသည်မ မှာ ရောဂါရှိလို့မဟုတ်။ နောက်ပိုင်း အေကိုက် တာတွေ သတင်းကြားတော့ သူ မလုပ်ရဲတော့ခြေ။ ကက ဆိုတာကလည်း သူ့လို လူမျိုးက ရှာဖို့မလွယ်သလို သူကလည်း မရှာတတ်ပေ။ ဟိုဟို ဒီဒီ သူငယ်ချင်း တယောက်တလေ က စပ်ပေးသော စိတ်ချရသည်၊ ကြေးကြီး သည့် ကောင်မလေး လေးမျိုး နှင့်သာ လုပ်ဖြစ်တော့သည်။

အဲဒါကလည်း ခနခန ကြုံတတ်တာမျိုးမဟုတ်တော့ ပုံမှန်စားလို့ရမည့် မိန်းမ ယူဖို့ စဉ်းစားလာမိသည်။ ထိုကာလ မှာပင် အမကြီးက စပ်ပေးလာတော့ သူခေါင်းညိမ့်လိုက်တော့သည်။ ခိုင်လေးကို တွေ့တော့ သူတော်တော် သဘောကျသွားသည်။ ခိုင်လေးက အသားက ညိုညို လူလေးက လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ပါးချိုင့်လေး လဲပါသည်။ သူ့မျက်စေ့ထဲမှာတော့ တော်တော်လေးကို ချောနေသည်။ ကြည့်ရင်းနှင့် ငါဒီကောင်မလေးကို နေ့တိုင်း လိုးရတော့မှာပါလား ဟူသော အတွေးဖြင့် လီးက ချက်ချင်းတောင်တက်လာသည်။ ထို့ကြောင့်မို့လည်း မင်္ဂလာဦးည မှာ သူငယ်ချင်းတွေက ဘက်ချလာနိုက်လုပ်မည် အရက်သောက်ကြရအောင် အတင်းခေါ်တာတောင် မလိုက်၊ မင်းတို့သောက် ကုန်သလောက် ငါပေးမည်ဟု ဆိုကာ နှင်လွှတ်လိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ဟန်းနီးမွန်းမထွက်မှီ ဧည့်ခံသည့် ဟော်တယ်မှာ ပင် တညအိပ်မည်၊ နောက်နေ့မှ ချောင်းသာ သို့ သွား သုံးညခန့်နေမည်၊ နောက်တော့ သူတို့ အတွက် ဝယ်ထားသော အိမ်မှာ နေမည်။

အိမ်ဆိုတာကလည်း ငါးလွှာက အခန်းလေးတခုပါ။ သူစုဆောင်းထားသည့် ငွေကြေးဖြင့် ဝယ်လိုက်ချင်းဖြစ်သည်၊ မိန်းမ တောင်းသည့်အခါ တွင် သူ့ကို အထင်ကြီးအောင်ရည်ရွယ်တာလည်း ပါပါသည်။ နဂိုက သူ့အမကြီးနှင့် ကပ်နေရင်း စုထားသော ပိုက်ဆံကို အခု မှ သုံးလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ မင်္ဂလာဦးညမှာ ကိုစိုးထိုက် တယောက် ခိုင်လေးကို လိုးလိုက်သည်မှာ ထောင်းလမောင်းကို ကြေသွားသည်ဟု ဆိုရမလားမသိ။ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုတာ ဒါမျိုးလားမသိ။ ခိုင်လေးကလည်း အပျို ကတော့ အပျို စစ်စစ်၊ ယောက်ျားလီး နှင့် တခါမီ မဆက်ဆံဘူးခဲ့။ သို့သော်လည်း ခေတ်သစ်သမီးပျို ပီပီ ဟိုဟာ ဒီဟာလေးတွေနှင့်တော့ စမ်းခဲ့ဘူးသည်၊ သို့အတွက်ကြောင့် သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ပန်းတာမျိုးတော့ မဖြစ်။ မနက်ကျတော့ ကိုယ်တွေ လက်တွေနာ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ စပ်ဖြင်းဖြင့်း နှင့် နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်၊ လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတ ဖြစ်ရတာလောက်ပင်။ ဟန်းနီးမွန်းပင် မထွက်ချင် ဒီဟော်တယ်မှာပင် ဆက်နေလိုက်ချင်သော်လည်း အားလုံးစီစဉ်ထားပြီးပြီမို့ မကောင်းတတ်တော့ ထွက်လာရသည်။

ချောင်းသာ ရောက်တော့လည်း ကိုစိုးထိုက်က အနားမပေး၊ တန်အောင်ကို ဆော်လေသည်။ သို့နှင့် ညားပြီး နှစ်လလောက်မှာ ကိုယ်ဝန်တည်တော့သည်။ ညားသည့်အချိန်မှာ ကိုစိုးထိုက်က အသက်လေးဆယ်၊ ခိုင်လေးက နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်။ ခိုင်လေး နှစ်ဆယ် နှစ်နှစ်မှာ သားလေး စိုးမင်းထိုက် ကို မွေးဖွားခဲ့လေသည်။ ခိုင်လေး မှာ နဂိုဓါတ်ခံ ကိုက တဏှာအားပြင်းပျ သူဖြစ်သလို၊ ကိုစိုးထိုက်နှင့် ရတော့ ကိုစိုးထိုက်၏ အနှားမနေ လိုးနေမှုကြောင့် သူမ၏ တဏှာစိတ်များမှာ ပို၍ ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ ရပြီး၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ကာလတွင့်မှာပင် ဖြစ်နိုင်သည့် အနေအထားမျိုးဖြင့် လိုးခဲ့ကြသေးသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ စိုးမင်းဦး မွေးပြီးတော့ ခိုင်လေး နောက်ထပ် ကလေးထပ်မရတော့ခြေ။ ခုဆိုရင်စိုးမင်းဦး တောင် ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဖြစ်နေလေပြီ။ ခိုင်လေးမှာ ၃၈ နှစ်အရွယ် သွေးသား ဆူဖြိုး တဏှာ အကြွဆုံးအချိန်၊ ကိုစိုးထိုက် က ၅၆ နှစ် အရွယ် အကျပိုင်းရောက်နေလေပြီ။ အရင်တုန်းက လိုလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပြီ။ ကိုစိုးထိုက်အဖို့ကလည်း တအားဏှာထန်သော ခိုင်လေးကို ဆန္ဓပြည့်ဖို့ တခါတလေ ဆေးဝါးမှီဝဲ ပြီးတော့ လုပ်ရသည့် အခြေအနေရောက်နေလေပြီ။

ဆိုတော့ ခိုင်လေး အတွက် က မဝရေစာ သုံးစွဲနေရသလို ရှိခြေသည်။ သို့ပေမဲ့ အဲလို မျိုးက ခုမှ မဟုတ် တော့။ ခိုင်လေးက သူ့ပြဿ နာ သူ့နည်းသူဟန်ဖြင့် ရှင်းခဲ့ဘူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှိလေသည်။ ထိုဟာများကိုတော့ အလျှင်းသင့်လျှင် ဖေါ်ပြသွားပါမည်။ လောလောဆယ်ဇာတ်လမ်းပြန်ဆက်ရလျှင်ဖြင့်။… ဇာခြည့်ယောက်ျားမှာ အခုနောက်ပိုင်းရေပန်းစားလာသည့်၊ ချပ်တင်းတွေ ပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်ရေးဇာတ်လမ်းခင်းနေသည်ဟု ပြောလာသည်။ ခိုင်လေးက ကွန်ပြူတာ နည်းနည်းကျွမ်းသည်မို့၊ ဇာခြည့်ကို အကြံပေးသည်၊ သူ့ယောက်ျား အကောင့်ပတ်စ်ဝတ်ကို ခိုးရန်ဖြစ်သည်။ သူပေးသည့်အကြံညဏ်အတိုင်းလုပ်၍ အောင်မြင်သောအခါ၊ ဘယ်လို ဝင် ဘယ်လိုကြည့်ဟု ထပ်ပြီး သင်ပေးရ၏။ ထိုအခါမှာ ဇာခြည်တယောက် သူ့ယောက်ျား ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေး တယောက်နှင့် ဖေါက်ပြန်တာကို တွေ့ရှိရတော့လေသည်။ ဇာခြည်မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူများတွေ ဖူးဖူးမှုတ် ပြီးလိုချင်တာကို ရခဲ့သော သူဖြစ်လေရာ တော်ရုံကိစ္စ များမှာ ကိုယ်တိုင် မဖြေရှင်းတတ်တော့ခြေ။

သူမမွေးသဖခင် အကောင်ကြီးကြီး မှာလည်း ယခု ကွယ်လွန်သွားပြီ ဖြစ်လေရာ သူမ ခမျာ အားကိုးမဲ့ရရှာသည်။ ထို့ကြောင့် သူငယ်ချင်းအရင်း ခိုင်လေးကို အားကိုးတကြီးတိုင်ပင်ရှာသည်။ နင့်ယောက်ျားပတ်စ်ဝပ်ငါ့ကိုပေး ငါဝင်ကြည့်ပြီး ကြည့်လုပ်ပေးမယ်ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ယခု သူရုံးသွားဖို့ဖယ်ရီစောင့်နေချိန် ဇာခြည်ခေါ်ပြီး ပေးလိုက်ချင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရုံးရောက်တာနှင့် လဘက်ရည်လေး ရီဒီမစ် တခွက်ဖျော် ကိတ်မုန့်လေး တချပ်ဖြင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ကာ ဇာခြည့်ယောက်ျား အကောင့်ကို ဝင်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှာတော့ ဇာခြည့်ယောက်ျား နှင့် ဆယ်ကျေယ်သက်ကောင်မလေးတို့ ချပ်တင်းကို ဖတ်ပြီး၊ ယခုဇာတ်လမ်းအစတုန်းကလို ခိုင်လေးတယောက်၊ ဖီးတွေတက်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး တအုံလုံး ဖောင်းကြွလာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်တော့သည်။ ဇာခြည့်ယောက်ျားမှာ တော်တော်လည်း အပြောကောင်းသူဖြစ်သည်။ သူကောင်မလေးကို ဘယ်လို လုပ်ချင်သည်၊ ဘယ်လို မှုတ်မည် ဘယ်လို ဖုတ်မည်ဆိုတာတွေကို ကောင်းကောင်းရေးချပ်ထားခြင်းဖြစ်သဖြင့်၊ ခိုင်လေး ဖတ်ရသည်မှာ အောစာတွေ ဖတ်နေရသလို ဖြစ်ပြီး သူလည်း စိတ်တွေကြွလာခဲ့ရသည်။

ကောင်မလေး နေရာမှာ သူက ဝင်ခံစားကြည့်မိနေရာမှ သူ့အတွေးတွေက သူငယ်စဉ်အတွေ့အကြုံတခုစီသို့ ပြန်ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ငယ်စဉ်ဟု ဆိုသော်လည်း တကယ်တော့ မငယ်တော့ပါ၊ ကိုစိုးထိုက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ သားလေး စိုးမင်းဦး မွေးပြီး နှစ်နှစ်လောက် အတွင်းမှာ ဖြစ်သည်။ သူ့အသက်က ၂၃ လောက်သာရှိသေးသည်။ ခိုင်လေးမှာ အိမ်ထောင်မကျခင်အထိ အပျိုစင်လေးဖြစ်ပြီး လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ရာမှ အိမ်ထောင်လည်းကျ ရော၊ နဂိုဓါတ်ခံ ကာမ ဆန္ဒကြီးမားမှုမှာ ငုံ့လျိုးနေရာက ထကြွလာခဲ့ရသည်၊ ထိုအတွင်းမှာမှ ခလေးမွေးလိုက် ရသဖြင့် ခနတာ ပြတ်သွားသည်။ နောက် ခလေးတနှစ်သား ရောက်သည်အထိ ပြန်လိုးကြ ဆော်ကြဖြစ်ပြန်သည်။ ထို့သို့ ကောင်းနေသော အချိန်မှာမှ ကိုစိုးထိုက်မှာ ရောဂါတခု ဖြစ်သည်။ ဘာမှန်းတော့မသိပထမက ဘောမှာ အောင့်အောင့်လာလို့ လုပ်မရ၊ နောက်တော့ အူကျတာလိုလို၊ ဘိုက်ထဲက တခုခု ဖြစ်သလိုလို တရှောင်ရှောင်ဖြစ်လာသည်။ ဆေးရုံလည်း အကြိမ်ကြိမ်တက်လိုက်ရသည်။ ဘာရောဂါမှန်း သေခြာရှာမရနိုင်ကြ။

ထိုအချိန်တွင်းမှာ ခိုင်လေး အတွက် အပြောင်းအလဲ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။ ပထမဆုံး ကိုစိုးထိုက် ဆေးရုံတက်တော့ သူ့မှာ ခလေးအငယ်နှင့် ကသီလင်တ ဖြစ်တော့၊ ခိုင်လေး မိဘ တွေဆီမှာ အလည်ရောက်နေသော ခိုင်လေးဘကြီး ဦးကြီးအောင် က အိမ်လာစောင့်ပေးသည်။ ဘကြီးအောင် က ခိုင်လေး မေမေ့ အကို ဖြစ်လေသည်။ တောမှာနေပြီး လယ်ယာလုပ်ကိုင်နေသူဖြစ်လို့ အသက် ၅၀နားကပ်နေပေမဲ့ ကျန်မာရေးက ဒေါင်ဒေါင်မြည် ဖြစ်သည်။ ခိုင်လေး အမေတို့က လည်း အလုပ်လုပ်နေကြတုန်းမို့ အလည်အပတ်ရောက်နေသော ကိုကြီးအောင်ကို ခိုင်လေး အိမ်မှာ စောင့်ပေးဖို့ လွတ်ထားပေးလိုက်သည်လေ။ ဘကြီးအောင်က လည်း မိန်းမဆုံသည်မှာ ဆယ်နှစ်ခန့် ရှိပြီမို့ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ။ လူက သန်တုန်းမြန်တုန်းဆိုတော့ စိတ်ဆန္ဒကလည်း ရှိနေသေးသည်။ ယခု စောင့်ပေးနေရသော တူမ ခိုင်လေး မှာကလေး ငယ်ငယ် နှင့်၊ သူ့ကိုလည်း ဘကြီး ဆိုတော့ အသိဖြင့် သူ့ရှေ့လည်းမရှောင် ခလေးနို့လှန်တိုက်တာတွေ ဘာတွေ လုပ်မိသည်။

ညိုမွတ်လုံးထွားလှသော နို့လုံးတွေ ကို မြင်ရတော့ ငထွားတယောက် လီးတောင် လာ၏။ ဝဝကစ်ကစ်၊ တူမ ခိုင်လေး ရဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေး ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကလည်း ငအောင်စိတ်ကို ထကြွလာစေသည်။ ခိုင်လေး အဖို့ကလည်း ကာမ ဆန္ဒတက်ကြွကောင်းနေတုန်း ကိုစိုးထိုက် မမာမကျန်းဖြစ်တော့၊ ဟာတာတာ ကြီးဖြစ်နေရသည်။ နဂိုထဲက လည်း ချစ်လို့ ယူထားတာမဟုတ် မင်္ဂလာဆောင်သည့် ညကမှ စတွေ့ဖူးပြီး အလိုးခံရသဖြင့် စွဲသွားပြီး သံယောဇဉ်ဖြစ်မိခြင်းသာရှိသည်။ ခုလို တရှောင်ရှောင်ဖြင့် သူ့ကို မလုပ်နိုင်တော့ သူမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို သူ့ဘာသာ ဖြေဖျောက်နေရသည်။ သားလေး အိပ်ပျော်သွားချိန် သူမ ထမိန်အောက်လက်လျိုပြီး စောက်စေ့လေးကို ပွတ်သတ်ရင်း အာသာဖြေမိသည်။ ထိုအရာတွေကို ငအောင်က ကောင်းကောင်းရိပ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူ့တူမပင်ဖြင့်လင့်ကစား ကြုံးသွင်းပြီး လိုးပြစ်ဖို့ ဂွင်ဖန်တော့သည်။ အိမ်မှာနေရင် ပုဆိုးပါးပါး ကို အတွင်းခံမပါပဲ ဝတ်သည်။

အမြဲလဲ မာနေအောင် လုပ်ထားလို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် ခိုင်လေးကို အမူမဲ့ အမှတ်မဲ့ မြင်စေအောင် လုပ်ပေးသည်။ ခိုင်လေး မျက်နှာ ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေတာတွေ့ရသဖြင့် သူပြသည့်ရှိုးတွေကို ခိုင်လေး မြင်ကြောင်း ငထွားကကောင်းကောင်းရိပ်မိသည်။ ကိုစိုးထိုက် ဆေးရုံသို့ အသွားအပြန် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ပွတ်သပ်တိုက်မိကြတာတွေက ကာမ ဆန္ဒအုံနွေးနွေး ဖြစ်နေကြသူနှစ်ယောက် ကို အချိန်မရွှေးထပေါက်တော့မည့် ယမ်းတွေလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ တနေ့ ဆေးရုံမှာ ကိုစိုးထိုက်ဆီ သွားရာ ထိုနေ့က ကိုစိုးထိုက် အမကြီးက တလှည့်စောင့်မည့် အလှည့်ဖြစ်လေသည်။သူမ နှင့် အတူလိုက်လာကြသော သားသမီးများက သူတို့၏ကာစင် စိုးမင်းဦးကို ခေါ်သွားချင်သဖြင့် ခိုင်လေးက လည်း ထည့်လိုက်လေသည်။ ထိုနေ့ ဆေးရုံက အပြန်တွင်တော့။ ဘတ်စကားကလည်း ထုံးစံအတိုင်း ကျပ် ဘကြီးအောင်ကလည်း သူတူမကြီးကို အကာကွယ်ပေးချင်တော့ အနောက်ဘက်မှ ရပ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားပေးလေသည်။

ခိုင်လေး ရဲ့ စွံ့ကားသော တင်သားများ၏ လှုပ်ခါ ထိပွတ်နေမှုကြောင့် ဘကြီးအောင် ငပဲကြီးကလည်း ထောင်ကြွလာခဲ့သည်။ သူ့တူမ တင်စိုင် နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီးမာတင်းလာသော ဦးကြီးအောင်၏ လိင်တန်ကြီးက ခိုင်လေး ခေါ် မြင့်မြင့်ခိုင် ကို ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေ မတတ်ခံစားနေရလေသည်။ ထိုသို့လဲ မတ်မတ်မရပ်နိုင်ပျော့ခွေနေသဖြင့် ဘကြီးထွား ရင်ခွင်ထဲ သို့ ပိုရောက်လာရလေသည်။ ဘကြီးထွားကလည်း ခိုင်လေး ပုခုံးကို အသာပွေ့ဖက်ပြီး ထိန်းထားပေးရလေသည်။ သူ၏မာတင်းထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက တူမချောဖင်ကြားထဲ ထောက်နေသည်မှာ ဘယ်လိုမှ မသိချင်ဟန်ဆောင်လို့မရတဲ့ အခြေအနေမို့ ဒီထက်ပို ထူးလာမှာ မဟုတ်သည့်အတူ ရှေ့ဆက်သာ တိုးတော့မည်ဟု တွေးလိုက်သော ဘကြီးအောင် လက်ဖဝါးတွေက လူအုပ်ကြားထဲမှာ ခိုင်လေး ရင်အုံပေါ်သို့ ရောက်လာခဲ့လေတော့သည်။ ခိုင်လေးမှာတော့ ဖင်ကြားထဲမှာလဲ ပူနွေးသော အချောင်းကြီးက ပွတ်လို့၊ နို့ပေါ်လည်း လက်ဖဝါးတဘက်က အုပ်ကိုင်လို့၊ ဖျစ်ညှစ်နေပြီဆိုတော့ ထန်နေသော စိတ်တွေက ပိုပို ကြွလာရကာ ၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှာ အရည်တွေပင် စီးကျလာရတော့သည်။

ဘတ်စကားပေါ်မှ သူတို့ တိုက်ခန်းဆီ သို့ အပြန်လမ်းမှာတော့ ဦးကြီးနှင့် တူမ နှစ်ယောက် အပြေးပြိုင်သည့်အလား လျှောက်လာခဲ့ကြတော့သည်။ အခန်းထဲ ဝင်သည်နှင့် ခိုင်လေးမှာ သူမတို့ လင်မယားအခန်းကို ဝင်ပြေးလေသည်။ ဦးအောင်ကလည်း အိမ်ရှေ့တံခါး ဂလန့်ချပြီး တူမလေး အခန်းကို အပြေးလိုက်သွားလေသည်။ အခန်းထဲမှာတော့ ခိုင်လေး တယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲအိပ်လျှက် ခေါင်းအုံးတလုံးကို မျက်နှာပေါ်တင်ကာ လက်ဖြင့် ဖိပိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ခိုင်လေး ကို သူလိုးဖို့ရန် မှာ မီးစိမ်းပြနေပြီ ဖြစ်ကြောင်းသိနေသော ဘကြီးအောင်က သူ့အင်္ကျီပုဆိုးတွေကို ကုတင်နားလျှောက်လာစဉ်မှာပင် ချွတ်ပြစ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ခိုင်လေး၏ ထမိန်အနားစမှ ဆွဲကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ “အို” ကနဲ အသံထွက်ကာ သူမလက်တဖက်ဖြင့် ပေါင်ခွဆုံကြားထဲကို အုပ်ကိုင်လိုက်သော်လည်း လက်တဖက်ကတော့ မျက်နှာကို ဖုံးထားသည့် ခေါင်းအုံးကို မဖယ်၊ ထို့ကြေင့်လည်း ခိုင်လေး၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုလည်း ဘကြီးအောင်က လွယ်လင့်တကူပင် ဆွဲချွတ်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ခိုင်လေး ၏ညိုဝင်းနေသော ပေါင်တန် တုတ်တုတ်လေး နှစ်ခုကို လိန်ကျစ်ထားသော်လည်း ပေါင်ခွဆုံမှ အမွှေး နက်နက် ကလေးတွေ ဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကိုကား မကာကွယ်နိုင်ပါခြေ။ ဘကြီးအောင်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့ပုခုံးနှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို တွန်းလိုက်ပြီး ပေါင်ခွစုံမှာ သူ့မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် မလုံတလုံ ကာနေသော ခိုင်လေး လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသော ခိုင်လေး၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို သူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့် အပ်လိုက်လေသည်။ ဘကြီးအောင်က အရည်စိုတိုတိုလေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခိုင်လေး စောက်ပတ် ကို တအားရက်လေရာ ခိုင်လေး ကခေါင်းအုံးကို မျက်နှာပေါ်တင်ထားလျှက်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘကြီးအောင်ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ထားမိနေလေသည်။ ဘကြီးအောင်က တချက်တချက် စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့် ထိုးဆွတော့ ခိုင်းလေး ခမြာကော့ကော့တက်လာရလေသည်။

ဘကြီးအောင်လီးကြီးမှာလည်းတအားတောင်နေပြီမို့ ကြာကြာတော့ မဂျာနိုင်ပါ။ ခိုင်လေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ခိုင်လေး အဖုတ်ဝမှာ ရောက်နေခြေပြီ။ ခိင်လေး စောက်ပတ်ဝကို လက်ချောင်းတွေဖြင့် ဖြဲကာ သူ့ဒစ်ကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ ခိုင်လေးမှာ ကလေးတယောက်မွေးဖူးသော်လည်း ဗိုက်ခွဲမွေးထားခြင်းမို့ စောက်ဖုတ်ကတော့ အပျိုစောက်ဖုတ်အတိုင်းပင်၊ ကိုစိုးထိုက် နှင့် ဘကြီးအောင် လီးတံတုတ်တာချင်းကလည်းမကွာသော်လည်း ခိုင်လေးမှာ မဆက်ဆံဖြစ်တာ ကြာပြီမို့ စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်နေလေသည်။ ဘကြီးအောင် က သူ့လီးကြီး တဝက်လောက်သွင်းပြီးတော့ခန ခေါင်းမော့ကာ ခိုင်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ခိုင်လေးက မျက်နှာပေါ်မှာ ခေါင်းအုံး တင်ထားတုန်း။ ဘကြီးအောင်က ပြုံးပြီး ခေါင်းအုံးကို ဆွဲဖယ်လိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်လေးက မျက်လုံးကို ပိတ်ထားပြီး ခေါင်းအုံးနေရာမှာ သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် ကာထားလိုက်သည်။ ဘကြီးအောင်က ဆွဲဖယ်ဖို့ မကျိုးစားသေးဘဲ သူ့လီးကြီး ကိုသာ ခိုင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်စေရန် နှဲ့သွင်းလေသည်။

နည်းနည်းလေး ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိသွင်းလိုက် ခနလုပ်လိုက်သည်နှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနား ဒစ်ရောက်သည်အထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပြန်ဆောင့်သွင့်းချလိုက်လေသည်။ “အ” ကနဲ အသံထွက်လာသည်။ ဘကြီးထွားက နောက်တော့ ဆက်တိုက် ထိုကဲ့သို့ဆောင့်လေသော် ခိုင်လေး လက်နှစ်ဖက်က ဘကြီးအောင် လက်ဖျံတွေကို ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ မျက်လုံးတွေကတော့ မဖွင့် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ အသံမထွက် ခံရှာလေသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ အတွေ့အကြုံရှိလာခဲ့သော လီးကြီး၏ မှန်မှန်ဆောင့်ချက်ကို ကြာတော့ ခိုင်လေး မခံနိုင်တော့။ ကိုယ်လုံးလေး လိန်ကျစ်ပြီး ဖီးတွေ တအားတက်လာပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။ ဘကြီးထွားမှာလည်း စေးပိုင်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကြောင့် ခိုင်လေး အပြီးနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။ ဘကြီးက ခိုင်လေး အပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားသော ခိုင်လေး မျက်နှာအနှံ့ ကို ချစ်စနိုးအနမ်းမိုးလေး ရွာချပေးလိုက်လေတော့သည်။

ဘကြီးအောင်က သူ့လီးကြီးကို ခိုင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲမှ မချွတ်သေးပဲ ခိုင်လေးကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်နေနေသော်လည်း သူ့ကိုယ်အလေးချိန်မပိစေရန် ခိုင်လေး ကိုယ်တဖက်တချက်မွေ့ယာကို တတောင်ဖြင့် ထောက်ထားလေသည်။ ခိုင်လေးမှာ သူမ ဘကြီးထွား လည်ကုတ်အပေါ်မှာ ဘယ်အချိန်က တွယ်ဖက်ထားမိမှန်းမသိသောသူမ လက်များကို ကမန်းကတမ်း လွှတ်လိုက်ပြီး ဘကြီးအောင် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကျိုးစားလိုက်သေးသည်။ “ ခိုင်လေး ခုချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလားကွာ၊ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်ပြီးမှဟာကို” ခိုင်လေးက စကားဖြင့် ပြန်မဖြေ ခေါင်းကိုသာ ယမ်းပြသည်။ အဲဒါလေးကို က ဘကြီးအောင် အတွက် ပိုချစ်စရာကောင်းနေသလို ဖြစ်ရပြန်သည်။ ဘကြီးအောင်က ခိုင်လေး နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာကြီးကို ခိုင်လေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကျိုးစား လေသည်။ ခိုင်လေးက သွား များကို စေ့ထားသဖြင့် သွား ဖုံးများလောက်ထိသည် ထိုးသွင်းလို့ ရသည်။

ဘကြီးအောင်က ညာဘက်တတောင်ကို အားပြုထောက်ပြီး ခိုင်လေး အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပြန်သည်။ခိုင်လေးက သူ့လက်ကလေး ဖြင့် ဘကြီးအောင် လက်ကြီးတွေကို လိုက်ဖမ်းပြီး ဆွဲနေသေးသည်။ ထိုကဲ့သို့ ခိုင်လေးက ရုန်းကန်နေမှုမှာ ဘကြီးအောင် ၏ စိတ်ကို ပိုထလာစေပြီး ခိုင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသော ဘကြီးအောင် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ပြန်မာကျောစ ပြုလာလေသည်။ ထို့ အတူပင် ခိုင်လေး ၏ ကာမ စိတ်တွေကလည်း ပြန်လည် တက်ကြွလာပြန်လေသည်။ တူမချော၏ ကိုယ်ခန္ဓာအပြောင်းအလဲ ကို သတိထားမိသော ဘကြီးအောင်က တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိကပ်ထားရာမှ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ သူ့လက်ကတော့ ဖြုတ်စရာရှိသည်များကို ဖြုတ်နေလေရာ အခုအခံမရှိတော့သော ခိုင်လေး ကြောင့် ယခုတော့ ဖွံ့ထွားလှသော ခိုင်လေး ၏ နို့ကြီးများ မှာ အင်္ကျီ ဘော်လီများ အောက်မှ ကုန်းရုံးထပေါ်လာလေတော့သည်။

ခလေး နို့ဆွဲနေတုန်း အချိန်အခါမို့ ခိုင်လေး နို့ကြီးများ မှာ တင်းရင်း ဖောင်းကားနေပြီး။နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေးများ မှာလည်း ထောင်မတ်နေလေသည်။ဘကြီးအောင်က ငုံပြီး စုပ်လိုက်တော့ နို့ရည်များ စစ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထွက်လာလေသည်။ ခိုင်လေး မျာလည်း ခုတော့ ဘကြီးအောင် ခေါင်းကို သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဖက်တွယ်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေမိတော့သည်။ သူကဖင်ကိုကြွကာဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့ ခိုင်လေး ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွတက်လာရတော့သည်။ ဘကြီးအောင်က အတွေ့အကြုံများသူ ပီပီ တချက်ချင်း အားယူ ဇိမ်ဆွဲကာ ဆောင့်သည်၊ ဆောင့်နေရင်းဖြင့် မျက်စေ့ကို အခုချိန်ထိ စုံမှိတ်ထားသေးသော ခိုင်လေး မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း စိတ်ကူးပေါက်လာသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ကျကျနနသွင်းကာ ပစ်လိုးတော့ ခိုင်လေးခမျာ တအင် အင် မြည်ရင် စောက်ရည်များ စိုရွှဲထွက်နေလေတော့သည် …..ပြီးပါပြီ။