မ… နောက်တစ်ခါ ဒီလိုမျိုး မဖြစ်စေရပါဘူးနော်… မောင်အာမခံပါတယ်… မောင်အဲ့ဒီနေ့က စိတ်တွေညစ်နေလို့ အသီးနဲနဲကြူးလိုက်မိလို့.. ဒီလိုဖြစ်သွားတာ.. နောက်တစ်ခါ မဖြစ်စေရပါဘူးနော်..မ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် အင်းယားကန် ရေပြင်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။ သူမ၏ဘေးမှ တတွတ်တွတ်ပြောနေသော မင်းခန့်အား မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကန်ရေပြင်ကို ငေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မင်းခန့်ထံမှ နောက်ထပ် များ ဘာစကားတွေနဲ့ ထပ်တောင်းပန်မလဲဆိုတာ သိချင်နေမိသဖြင့် နားစွင့်ထားလေသည်။ “ မ…အရမ်းပဲ ချစ်တယ်…သိလား…” မင်းခန့်က ဆုလဲ့ဝေအနားကို ကပ်၍ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သည်။မင်းခန့်ထံမှအသက်ရှု၍ မှုတ်ထုတ်လိုက် သော လေများသည် ဆုလဲ့ဝေ၏ နားသယ်အစပ်နားသို့ ထိမိသဖြင့် ဆုလဲ့ဝေတွန့်သွားသည်။ မင်းခန့်မှာလဲ ဆုလဲ့ဝေအနား သို့တိုး၍ စကားပြောလိုက်သဖြင့် ဆုလဲ့ဝေ၏ ကိုယ်သင်းနံ့လေးများကြောင့်။
သားကောင်၏ အနံ့ရသော မုဆိုးနှယ် ရင်ထဲတွင်ထိန်းကနဲဖြစ်ကာ အောက်ကညီတော်မောင်က ထောင်ချင်လာသည်။ ထို့နောက်မင်းခန့်ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ဆုလဲ့ဝေအား သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည်။ ဆုလဲ့ဝေကတော့ အလိုက်သင့် မင်းခန့်၏ ရင်ဘတ်တွင် မျက်နှာလေးအပ်လျှက်… “ မ.. စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်… မောင် တောင်းပန်တယ် သိလား…”။အင်း.. မ… နောက်တစ်ခါလဲ ထပ်မဖြစ်စေရဘူး.. သိလား… မောင်ဂတိပေးတယ်… အင်းပါ.. နောက်တစ်ခါဆို တကယ်အပြတ်ပဲနော်.. မောင် ဟုတ်… ” မင်းခန့်၏ ရင်ဘတ်တွင် မျက်နှာအပ်လျှက်ရှိသော ဆုလဲ့ဝေအား မင်းခန့်မှ ဆွဲမလိုက်ပြီး ဆုလဲ့ဝေ၏နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေကတော့ အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းပေးသည်။ မင်းခန့်၏ လက်များက အငြိမ်မနေပေ။ ဆုလဲ့ဝေ၏ အဖြူရောင်အင်္ကျီပေါ်မှ ရင်သားများကို ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်လေသည်။ ခွက် ပုံသဏ္ဍန် ဘရာဇီယာဝတ် ထားသဖြင့် နို့အတွင်းသားများအထိတော့ ထိမိခြင်းမရှိပေ။
သို့သော်လည်း ဆုလဲ့ဝေထံမှ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကို မင်းခန့်ကြားနေရသည်။ မ… ဒီနေ့ည အဆောင်မပြန်ပါနဲ့လား.. နော်.. မ.. ဆုလဲ့ဝေက မင်းခန့်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးပြီး ခေါင်ညိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ကန်ဘောင်မှ ဆင်းခဲ့ကြပြီးနောက်တွင် မင်းခန့်၏ ကား အနီရောင်ကားလေးသည် ရှင်စောပုလမ်းရှိ ဂရင်းဟော် တယ်ဆီသို့ ဦးတည်မောင်းနှင်လာခဲ့ လေတော့သည်။ ဟိုတယ်ဝိတ်တာလေးက အခန်းရှိရာဆီသို့ လိုက်ပို့်ရာ လမ်း တစ်လျှောက်တွင် ဆုလဲ့ဝေ၏လုံးဝန်း၍ ကောက်နေသော တင်သားလေးများကို မင်းခန့်က လက်ဖြင့်အုပ်၍ ပွတ်ရင်း လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတွင်းသို့ ရောက်ပြီးသည်နှင့် ဝိတ်တာလေး ပြန်ထွက်သွားပြီးနောက်တွင်။ဆုလဲ့ဝေနှင့် မင်းခန့်တို့မှာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ထားသည့်အလား တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အငမ်းမရ စုပ်နမ်းကြသည်။ အနမ်းများ တွင် ရမ္မက်ပါလာသောအခါတွင်။
ဆုလဲ့ဝေ၏လျှာလေးသည် မင်းခန့်၏နှုတ်ခမ်း အတွင်းသားတွေကို ဖွဖွလေးထိုးဆွ နေသည်။ မင်းခန့်ကလဲ ဆုလဲ့ဝေ၏အောက်နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆွဲ၍နမ်းပြန်သည်။ မင်းခန့်၏ လက်များသည် အငြိမ်မနေ။ နံရံနားကပ်နေသော ဆုလဲ့ဝေအား နံရံနှင့်တသား ထဲရှိစေရန် ကပ်လိုက်ပြီးသည်နှင့် အင်္ကျီအဖြူလေး၏ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ချွတ်လိုက်ရာ ခွက် ပုံသဏ္ဍန် အမဲရောင် ဘရာဇီယာလေးမှာ ဆုလဲ့ဝေ၏ ပေါက်စီလုံးခန့်ရှိသော နို့များကို ထိမ်းသိမ်းထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဆုလဲ့ဝေ၏နို့များ သည် အောက်သို့ တွဲကျမနေသေးပဲ တင်းရင်းလျှက်ရှိသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပန်းရောင်သန်း နေသေးသည်။ ဆက်လက်၍ မင်းခန့်သည် ဆုလဲ့ဝေ၏ခါးရှိ စကပ်အားထိန်ထားသော ဇစ်ကလေးအား ဗြိကနဲမြည်အောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေက အလိုက်သင့်ပင် ပေါင်လေးကို ကားပေးထားသည်။ လျှင်မြန်သွက်လက်သည့် မင်းခန့်၏ လှုပ်ရှားမှုများသည်။
ဆုလဲ့ဝေအား နှစ်မိနစ်အတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေးနှင့် ဘရာအမဲ ရောင်လေးသာ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ကျန်ရှိအောင် စွမ်းဆောင်လိုက်နိုင်သည်။ ထို့နောက်တွင် မင်းခန့်သည် ဆုလဲ့ဝေ၏ တင်ပါးများကို သူမ၏အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေးအပေါ်မှပင် လက်ဖြင့်ဖျစ်ညစ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် နမ်းနေလေသည်။ “ အား..အင်းး..ရှီး..ပွတ်စ်..အီး.. ” ဆုလဲ့ဝေထံမှ မဝံမရဲတိုက်ပွဲခေါ်သံလေးများ ထွက်လာသည်။ မင်းခန့်သည် သူ၏တီရှပ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက်တွင် သူ၏ဂျင်းဘောင်းဘီကိုလည်း ဆုလဲ့ဝေအား ချွတ်ပေးပါဟူသော အသွင်ဖြင့် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြယ်သီး ရှိရာကို ဆုလဲ့ဝေ၏လက်အား ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေသည် ကျွမ်းကျင်သောမုဆိုးတစ်ဦးပမာ ဂျင်းဘောင်းဘီအား ချွတ်ပေးလိုက်သောအခါတွင် စီကေ အမျိုးအစား အတွင်းခံလေးသာ မင်းခန့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ကျန်ရှိနေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ခြုံကြည့်ပါလျှင် အတွင်းခံများသာ ကျန်ရှိသော။
လူသားနှစ်ယောက် အိစက်ညက်ညောသော ကုတင် ကြီးပေါ်သို့ နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်၊ လူချင်းထပ်လျှက် ပြုတ်ကျသွားလေသည်။ ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလား တော့မသိ၊ မင်းခန့်ကအပေါ်က ဆုလဲ့ဝေကအောက်က။ “ မ…ချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်… ” ဆုလဲ့ဝေက ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။ မင်းခန့်က ဘရာဇီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ရန်အတွက် ဆုလဲ့ဝေအား ကျောဘက်မှ လက်လျှို၍ဖက်လိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေကလဲ အလိုက်သင့် ကျောလေးကို ပင့်ပေးသည်။ ထို့နောက်တွင် အမဲရောင် ဘရာဇီယာအောက်မှ လုံးဝန်းပြည့်တင်းသော နို့လေးနှစ်လုံး ပေါ်လာသည်နှင့် မင်းခန့်သည် ဆုလဲ့ဝေ၏ နို့လေးများ အား တစ်ဖက်ကိုစို့လိုက်၊ ကျန်တစ်ဖက်ကို လက်ညိုးလက်မတို့နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ပွတ်ချေပေးသည်။ ဆုလဲ့ဝေ၏ နို့သီးများသည် အရှေ့ကိုချွန်ထွက်လာလေ တော့သည်။ ဆုလဲ့ဝေနှုတ်ဖျားမှ တိုက်ပွဲခေါ်သံလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်း ခပ်စိတ်စိတ် ပေါ်ထွက်လာသည်။
အင်း..အင်း..အီး…ရှီး..အား….ကောင်းလားဟင်…..မ ဆုလဲ့ဝေခေါင်းလေးကိုသာညိမ့်ပြနိုင်သည်။ထို့နောက်တွင်မင်းခန့်ကဆုလဲ့ဝေ၏ ဝမ်းဗိုက်သားပြင်လေးများကိုနမ်းရှံ့ရင်းတဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ဆင်းကာဆုလဲ့ဝေ၏အတွင်းခံလေးကိုချွတ်ချလိုက်သည် ဆုလဲ့ဝေကလဲ အလိုက်သိစွာဖြင့် ဖင်ကိုကြွပေးသည်။ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပြီ၊ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား လှပ၍ စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်းတွင် အမွေးလေးများ ပါးပါးပေါက်နေသော ဆုလဲ့ဝေ၏ ဆီးခုံမွေးများကို မင်းခန့်က အငမ်းမရ နမ်းနေတော့သည်။ “ မောင်.. ရေမဆေးရသေးဘူးလေ… နံမှာစိုးလို့.. ” မင်းခန့်လက်ညိုးလေးဖြင့် ဆုလဲ့ဝေ၏ နှုတ်ခမ်းအား ဖိလိုက်သည်။ ပြောချင်တာကတော့ တိတ်တိတ်နေ ဆိုသည့်သဘော။ တဖြည်းဖြည်း အရည်ကြည်လေးများ စို့နေသော စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ဖြဲလိုက်သော အခါတွင် ထိုးထွက်လာသော အတက်လေးတစ်ခုကို တွေ့ရသည်။
အများအခေါ်ကတော့ အစေ့ဖြစ်သည်။ အဆိုပါ အစေ့အား မင်းခန့်မှလျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ပေးလိုက်ရာ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက်… “ အင်း..ရှီ..အင်း..အင်း ” ဘာဂျာမှုတ်ခြင်းဟု ချစ်စနိုးခေါ်သော စောက်ဖုတ်ယက်ခြင်းအား သေချာစွာ စနစ်တကျ လုပ်ဆောင်ပေး သည်။ ဆုလဲ့ဝေကလဲ မျက်လုံးလေး မှေးစဉ်းလျှက် မင်းခန့်ပြုသမျှကို နုပေးနေသည်။ မင်းခန့်နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်တွင် လည်း ဆုလဲ့ဝေ၏အရည်များ၊ မင်းခန့်၏တံတွေးများဖြင့် ပေကျံနေသည်။ မကြာမီသူတို့ခရီးတစ်ခုကို အတူထွက်တော့ မည်ဖြစ်သည်။ အထက်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် လျှာဖြင့်အပြားလိုက် လျှက်လိုက်၊ ထိုးထောင်ထွက်နေသော အ စေ့လေးကိုက်လိုက်ဖြင့် နှစ်ဦးသား ခရီးတစ်ခုထွက်ရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ ထို့နောက်တွင် ဆုလဲ့ဝေက ထလာပြီးနောက် မင်းခန့်ကိုအိပ်စေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလဲ ကားထားစေ သည်။ အဆိုပါ ကားထားသော ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်လျှက်ထိုင်ကာ။
အရှည်ခြောက်လက်မ ရှိသည့်မင်းခန့်၏ကိုယ်ပိုင် ပစ္စည်းအား သူ့တစ်ဦးတည်းမူပိုင် ဖြစ်ကြောင်းပြသသည့် သဘောဖြင့် လျှာဖြင့်ဒစ်ဖျားလေးကိုပွတ်ရင်း အာဂေါင်တွင်း ရောက်သည်အထိ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အထက်အောက် ခေါင်းကိုလှုပ်ရှားလျှက် လီးအားပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်ချည်ထွက်ချည် လုပ်ပေးသဖြင့် မင်းခန့်၏ လီးမှာ အကြောပြိုင်ပြိုင်းဖြင့် တိုက်ပွဲဝင် ရောမစစ်သားကြီးနှယ် ဝံ့ကြွားနေသည်။ သုတ်ရည်ကြည်များလည်း စိမ့် ထွက်လာသည်။ ထို့နောက်တွင် မိမိ၏လီးအား စုပ်ပေးနေသော ဆုလဲ့ဝေကို ဆွဲထူလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်စောင်းတွင် ပက်လက်အနေအထားဖြင့် နေစေပြီး မင်းခန့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ မိမိ၏လီးဖြင့် ဆုလဲ့ဝေ၏အစိအား အစုန်အဆန် ပွတ်ပေးနေသည်။ “ အား..အ..အီး..ရှီး..ကျွတ်… ” ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် အံလေးကြိတ်ကာ ညည်းတွားနေရင်း လိုးပါတော့မောင်ရယ်.. ဟု မကြားတကြားလေး မင်းခန့်အား တောင်းဆိုလိုက်သည်နှင့်။
မင်းခန့်သည် သူ၏လီးအား အရင်းမှကိုင်၍ ဒစ်မြုပ်ရုံ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဖိသွင်း ပြီး ဆယ့်ငါးချက်လောက် အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက်တွင် ခါးကိုအားပြုကာ လီးအား စောက်ဖုတ် ထဲသို့ တစ်ဆုံး ဆောင့်ထိုးလိုက်လေသည်။ “ အင့်… မောင်… အရမ်းမလုပ်နဲ့နော်… ဟိုနေ့ကလို့…. အား… အ.. ရှီး… အင်း.. ကောင်းတယ်မောင်… ဆောင့်ပေးပါ… မအဖုတ် ကွဲအောင်ဆောင့် ” ဆုလဲ့ဝေ၏ တိုက်ပွဲခေါ်သံများ ပြတ်သားကျယ်လောင်လာသည်။ မင်းခန့်ကလဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဖိဆောင့် ပေးသည်။ “ အား..အီး..ကောင်းလိုက်တာ..မောင်ရယ်..အား..အီး..စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ.. မောင့်ကိုချစ်လား….. ဟင်.. အင်း… ” ဆုလဲ့ေ၀ ခေါင်းညိမ့်ပြသည်နှင့် မင်းခန့်က လီးကိုတစ်ချက် ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။ “ အင့်… မောင့်… လီးကိုကြိုက်လား ဟင်… ” ထပ်၍ဆောင့်ထိုးပြန်သည်။ “ အင့်… ” ဒီနည်းဖြင့် အချက်ပေါင်း လေးဆယ်ခန့်ထည့်ပြီးသောအခါ။
ဆုလဲ့ဝေ၏ ခါးလေးကိုကိုင်လျှက် မိမိလိုချင်သော ပုံစံ ကိုပြင်ယူလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုအစွမ်းကုန် နောက်ပစ်ပေး ထားသည်။ နဂိုကတည်းကမှ သူမသည် ဘော်ဒီလှသူဖြစ်ရာ မင်းခန့်တစ်ယောက် တင်ပါးများကိုကိုင်၍ အချက် မှန်မှန်ဖြင့် မရပ်မနား လိုးပေးလေသည်။ မင်းခန့်၏ လက်များသည် ဆုလဲ့ဝေ၏ တင်ပါးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်တဖြန်းဖြန်း ဖြင့်ရိုက်ပေးသည်။ဖြန်း..အား..အီး..ရှီး..အိုး..ထည့်..ကပ်ပြီးဆောင့်..မောင်.. အား..အီး.. ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက်လက်ကိုအရှေ့တွင် ထောက်ထားသဖြင့် ညောင်းလာဟန်ရှိ၍ လက်ကိုဆွဲချမည်အပြု ရုတ်တရက် မင်းခန့်ကလက်တစ်ဖက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။ဆုလဲ့ဝေကတော့ အနေအထားမပျက်စေရန်အတွက်သူမ၏ခါးကို ခွက်ကာတင်ပါးကြီးများကို အစွမ်းကုန်စွင့်ကားစေ၍ အလိုးခံနေသည်။အား…အီး… ကောင်းတယ်..လုပ်..ကောင်းလိုက်တာမောင်..မ..ပြီးတော့မယ်။
မောင်…..အ..အား… အိး..အင်း..ရှီး…ရှီး မင်းခန့်၏ အသက်ရှုသံများ မြန်လာသည်။ ထို့နောက်တွင် မင်းခန့်သည် တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်လာပြီး နောက်တွင် သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက် လေတော့သည်။ “ အား..ရှိး… ပြီးပြီလား မောင်.. တစ်ချီတော့ ပြီးပြီ… မရော..ပြီးရဲ့လား အင်း..ပြီးတယ်… လာ.. ဒါဆို မောင့်လီးကို..မ ဆေးပေးမယ်…” မင်းခန့်သည် သောက်လက်စ စီးကရက်ကို ပြာခွက်ထဲသို့ ထိုးချေလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် မျက်လုံးများ မှိတ်လိုက်ပြီး ခေတ္တအနားယူ လိုက်လေသည်။ မကြာမီပင် မင်းခန့်တစ်ယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်ပြီး ဟောက်သံများပါ ထွက်လာလေသည်။ ဆုလဲ့ဝေသည် မိမိ၏ဘေးတွင် အိပ်မောကျနေသာ မင်းခန့်ကိုကြည့်ရင်း အခုကျပြန်တော့လဲ ဘာမှမသိတဲ့ ကလေးလေးလို ပါပဲလားဟု တွေးမိသည်။ ဟုတ်လဲဟုတ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ရက် သတ္တပတ်က မင်းခန့်နှင့်ဆုလဲ့ေ၀ ဟော်တယ်သို့သွားစဉ် မင်းခန့်သည်စိတ်ကြွဆေးများ သုံးစွဲလာခဲ့သည်။
မင်းခန့်သည် လိင်နှင့် ပတ်သတ်လျှင် တဏှာရာဂကြီးသည်။ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်များမှ ခွဲထွက်ချင်သည်။ ပုံစံအသစ်အဆန်းများကို စိတ်ဝင်စားသည်။ ထို့ကြောင့်သူနှင့်ချစ်သူဖြစ်သော ကောင်မလေးများကို ဆန်းကြယ်သော နည်းဖြင့် လိင်ဆက်ဆံလေ့ရှိသည်။ အဲ့ဒီနေ့က ဆုလဲ့ဝေနှင့် ဟော်တယ်သို့လာပြီးနောက်တွင် ဘာမှကြိုမပြောပဲ ဆုလဲ့ဝေအား ကြိုးအနီဖြင့်တုတ်သည်။ ပါးစပ်ကို မီးတိပ်အမဲနှင့်ပိတ်သည်။ ထို့နောက်နူးနှပ်ခြင်း မပြုတော့ပဲ အင်္ကျီ များကို ဆွဲဖြဲပြီး အတင်းအဓ္ဓမ ဆက်ဆံသည်။ ဆုလဲ့ဝေသည် ဘာမှကြိုတင်သိထားခြင်း မရှိသဖြင့် ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်ရုန်းကန်သည်။ နူးနှပ် ခြင်းမရှိပဲ အစိမ်းသက်သက် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးထည့်ခံရသဖြင့် နာကျင်ရသည်။ နာကျင်ခြင်း၊ အံ့သြခြင်း၊ တုန်လှုပ်ခြင်း တို့ကြောင့် ဆုလဲ့ေ၀ ရုန်းကန်အော်ဟစ်သည်။ သို့သော်မရပေ။ ရုန်းကန်အော်ဟစ်သည့် ဆုလဲ့ဝေအသံ နှင့် ငိုယိုထားသဖြင့် အိုင်းရှဲဒိုးများ ဆွဲထားသော ဆုလဲ့ဝေမျက်လုံးမှ။
အမဲရောင်အိုက်ရှဲဒိုးများသည် ဆုလဲ့ဝေ၏ မျက်နှာ ပေါ်သို့ ပေကျန်ကုန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော ဆုလဲ့ဝေမျက်နှာ၊ အသံများသည် မင်းခန့်အတွက်လိင် စိတ်အလွန်ကြွစေသည်။ ထိုနည်းဖြင့် မင်းခန့်က သုံးချီဆွဲခဲ့သည်။ လုံးဝကြိုးဖြည်မပေး။ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် အံကြိတ်ရင်း ခံရရှာသည်။ အင်္ကျီ များပြဲကုန်သည်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီလေးမှာ မင်းခန့်ဆွဲဖြဲထားသဖြင့် ပြန်ဝတ်၍မရတော့ပေ။ အင်္ကျီပြဲနေသဖြင့် မင်းခန့်၏ ရှပ်အင်္ကျီ ဖားဖားကြီးကို ဝတ်၍ပြန်ခဲ့ရသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ မပါပဲ အောက်ပိုင်းဟာလာဟင်းလင်းဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် မင်းခန့်ကို ကြောက်လဲကြောက်သွားသည်။ မုန်းလဲမုန်းပစ်လိုက်ဖို့ စဉ်းစားသည်။ သို့သော် လည်း ဆုလဲ့ဝေသည် အချစ်စိတ်နှင့် သွေးသားဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်သည်က တစ်ကြောင်း၊ မင်းခန့်ချော့၍ တောင်းပန် သည်က တစ်ကြောင်း အကြောင်းကြောင်းဖြင့် မင်းခန့်ကို ပြန်လည်ခွင့်လွှတ်ပေးသဖြင့် ယခုတဖန် ဟော်တယ်တွင် မင်းခန့်လိုးတာကို ခံနေပြန်သည်။
ဆုလဲ့ဝေသည် ထို့နေ့ကဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော အခြေအနေများနှင့် ယခုမိမိဘေးတွင် ကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် အိပ်နေသော မင်းခန့်ကိုကြည့်ရင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်လာ၍ ကုတင်ပေါ်ကထကာ စီးကရက် တစ်လိပ်ယူ သောက်ပြီး ဟော်တယ် တီဗီမှပြသော လိုင်းများကို တစ်လိုင်းခြင်း ပြောင်းကြည့်နေသည်။ ထိုစဉ်အမှတ်မထင် မရည်ရွယ်ပဲ ရောက်သွားသည့်လိုင်းမှာ အောကားပြနေသည့် လိုင်းဖြစ်သဖြင့် ထိုင်ခုံကိုယူကာ အကျအနထိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေစပြီး ကြည့်နေချိန်တွင် အောကားထဲမှ တစ်ခန်းပြီးဆုံးချိန် ဖြစ်သဖြင့် အောကားထဲမှ အမျိုးသားက သူ၏လိင်ဆက်ဆံဖက်၏မျက်နှာပေါ်သို့သုတ်ရည်များပန်းချပေးနေသည့်အခန်းဖြစ်သည်။ထို့နောက်တွင်ဆုလဲ့ေ၀ ကြည့်နေသောအောကားမှာနောက်တစ်ခန်းကိုပြောင်းသည်။ထိုအခန်းကြောင့်ဆုလဲ့ဝေစိတ်တွေတစ်မျိုးဖြစ်လာ လေတော့သည်။ တီဗီဖန်သားပြင်တွင် ပေါ်နေသည်က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အား ကုတင်တွင် ခြေလက်များကိုကားစေ ပြီး ကြိုးတုတ်ထားသည်။
မျက်လုံးကိုမူ ညအိပ်အပျော်လျှင်ပိတ်သည့် မျက်လုံစီးသည့် အဝတ်နှင့်ပိတ်သည်။ ပါး စပ်တွင်လည်း ပင်ပေါင်ဘောလုံး အရွယ်အစားရှိ ဘောလုံးတစ်လုံးအား ထည့်သွင်းထားလျှက် ထို့နောက်တွင် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နှင့် နောက်ထပ်ဝတ်လစ်စလစ် မိန်းမတို့ဝင်လာပြီး ကုတင် ပေါ်မှ အမျိုးသမီးကို နူးနှပ်သည်။ အမျိုးသားက လိင်တံအတုဖြင့်ထိုးသည်။ အမျိုးသမီးက စောက်ဖုတ်၊ နို့ စသည်တို့ကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ပက်ပက်စက်စက်လိုးကြသည့် ဇာတ်ဝင်ခန်းဖြစ်သည်။ ဆုလဲ့ေ၀ တစ်ယောက်ကြည့်နေရင်း အာခြောက် လာသည်။ မိမိအား မင်းခန့်အတင်းအဓမ္မ လုပ်သည့်နေ့က ကြောက်လန့်နေ၍ ဘာမှမသိ။ အခုအချိန်တွင်မူ ခံစား တတ်လာသည်။ ဆုလဲ့ဝေသည် သူမကိုယ်တိုင် ကုတင်တွင်ပက်လက်လှန် အိပ်နေသော အမျိုးသမီးနေရာမှ ဝင်ခံစားမိသည်။ စိတ်များထကြွလာသည်။ မိမိ၏နို့ကလေးများကို ကိုယ်တိုင်ပွတ်ပေးနေမိသည်။
မကြာမီတွင် နို့သီးခေါင်းများ ထောင်လာကာ အောက်ပိုင်းရှိ စောက်ဖုတ်တွင် ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီး အရည် ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ဆယ် မိနစ်ခန့် တစ်ဥိးတည်း အောကားကြည့်ရင်း ဖိလ်းတက်နေခိုက် တွင် အိပ်ယာပေါ်တွင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ချစ်သူမင်းခန့်ကိုကြည့်ရင်း တစ်စုံတရာကို အကြံရ သွားပြီးနောက်တွင် ထိုင်ခုံမှထကာ မင်းခန့်ဆီသို့ ထွက်လာလေသည်။ အောက်ကြမ်းပြင်တွင် ကျနေသောမိမိ ဘရာ ဇီယာအမဲရောင်နှင့် အတွင်းခံ အနီရောင်လေးအား မြင်သောအခါတွင် တစ်စုံတစ်ခုသွား၍ သတိရသွာလေသည်။ ထို့နောက် ဘရာဇီယာနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကောက်ယူလိုက်ပြီးနောက်တွင် ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချကာ ဘေးစောင်းအနေအထား အိပ်နေသော မင်းခန့်၏ မျက်လုံးများကို မိမိ၏ဘရာဇီယာဖြင့် မျက်လုံးကို အဝတ်စည်း သလို စည်းလိုက်သည်။ မင်းခန့်သည် အိပ်နေရာမှ အထိအတွေ့တစ်ခုကြောင့် နိုးလာသည်။
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့် သော်ဘာမှမတွေ့ရ သို့သော်လည်းချစ်သူ၏ အနံအသက်တော့ ရနေသဖြင့်ဆက်လက်၍မှိန်းနေလိုက်သည်မသိမသာပက်လက်လှန်ပေးပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆက်၍ဆောင်နေပြီးနောက် ဆုလဲ့ဝေဘာဆက်လုပ်မည်ကို စောင့်စား နေ လိုက်သည်ဆုလဲ့ဝေ၏ နူးညံသော လက်များသည် တစ်ဖြည်းဖြည်း မင်းခန့်လီးကို လာကိုင်သည်။ ဥများကိုပွတ်သည် မင်းခန့်တစ်ယောက် အထိအတွေ့ကြောင့်သာ လီးတောင်လာသည်။ ဆုလဲ့ဝေလုပ်နေသည်မှန်း သိသော်လည်း အခြေအနေကို မမြင်ရပေ။ ထို့နောက်တွင် သူ၏လီးသည် စိုစွတ်သောအရာတစ်ခုနှင့် စတင်မိတ်ဆက်မိလေသည်။ ဤသည်မှာ အခြားမဟုတ်.. ဆုလဲ့ဝေ၏ လျှာဖျားလေးပင်ဖြစ်သည်။ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် မင်းခန့်လီးကို စုပ်နေသည်။ မင်းခန့်ကလဲ တစ်ဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းနေရသည်။ ထို့နောက်တွင် ဆုလဲ့ဝေသည် ရုတ်တရက် လီးစုပ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် မင်းခန့်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်သည်။
သူမ၏စောက်ဖုတ်သည် မင်းခန့်၏ မျက်နှာနားမှာ။ မင်းခန့်သည် ဘာမှမမြင်ရသော်လည်း အထိအတွေ့၊ အနံအသက်ကြောင့်သိနေသည်။ စားနေကြကြောင်ပါး တစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် ထိုအခြေအနေကို မည်သို့ ကျော်ဖြတ်ရမည် ကိုလဲသိသည်။ ထို့နောက် လျှာကိုအလိုက်သင့် ထုတ်ထားလိုက်သည်။ ဆုလဲ့ဝေက မင်းခန့်ကို ခွလျှက် လိုသလိုပုံစံပြင်ယူကာ စောက်ဖုတ်အား ယက်စေတော့သည်။ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ယက်ပြီးသောအခါတွင် ဆုလဲ့ေ၀ တစ်ယောက် မင်းခန့်ကို ခွထားရာမှ အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်…… “ မောင်.. ဒီနေ့မင်းကို ဂလဲ့စားပြန်ချေမယ်.. သိလား… ” မင်းခန့်က ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ပြီး… “ မ..မောင့်လွယ်အိတ်ထဲမှာကြိုးအနီပါတယ်… အင်း.. ” ဆုလဲ့ဝေက အလျှင်အမြန် သွားယူသည် ကိုမင်းခန့် အသံကြားသဖြင့်သိသည်။ မိမိ၏မျက်လုံးကို သူမ၏ ဘရာဇီယာဖြင့် ဖုံထားသဖြင့် ဘာမှတော့မမြင်ရ။ ထို့နောက် ဆုလဲ့ဝေကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်တက်လာသည်။ မင်းခန့်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို လက်ထိပ်ခတ်သည့် ပုံစံနှင့်ကြိုးချည်သည်။
ထို့နောက်တွင် မင်းခန့်၏ နို့သီးများကို လျာဖြင့်ကလိရင်း ဝမ်းဗိုက်သားများကိုလည်းယက်ပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းအောက်သို့ ဆင်းသွားကာ မင်းခန့်လီးကို ထပ်၍ရေခဲချောင်းစုပ် သလိုစုပ်လိုက် ဒစ်ဖျားကို လျှာဖျားဖြင့် သိမ်းယူလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ မင်းခန့်တစ်ယောက် တအင်းအင်းထုတ်အော်ရသည်အထိ ကောင်းနေသည်။ မင်းခန့်၏ အော်သံများ ခပ်စိတ်စိတ် ဖြစ်လာသောအခါတွင် ဆုလဲ့ဝေက သူမ၏အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး၏ စောက်ဖုတ်နေရာကို သေချာစွာချိန်လိုက်ပြီး မင်းခန့်၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အစကတော့ မင်းခန့်ကိုယ်တိုင် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားသည်။ သူမလုပ်စေချင်သည့် ပုံစံအတိုင်း အတွင်ခံဘောင်းဘီကို ပါးစပ်တွင် ကိုက်ထားလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်က ကြိုးတုတ်အနေအထားနှင့် မျက်လုံးကို ဘရာဇီယာနှင့် ပိတ်ထားသေးသည်။ ဆုလဲ့ဝေက မင်းခန့်အနားကိုကပ်၍ “ မင်းကို..မ…လိုးတော့မယ်… ” ဟု ပြောလိုက်ပြီး နောက်တွင် အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေသော မင်းခန့်လီးကြီး၏ အလယ်ဗဟိုတည့်တည့်သို့ သူမ၏ကိုယ်ပိုင် အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ ဒေသလေးကို ထိုးသွင်းလိုက် လေတော့သည် ….ပြီးပါပြီ။