နွေး … ဆရာကို … အရင် အခွင့်အရေးလေး ပေးဦးနော်

ဒေါက်တာ နွေးနွေးလှိုင်
[M.B.B.S, M.Med. Sc (Surgery)] ခွဲစိတ်အထူးကုဆရာဝန်
ဆေးရုံကြီးအပြင်ဘက်မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့် မိတော့ ကျေးငှက်သံလေးတွေနဲ့ အစိမ်းရောင် သစ်ပင်ကြီးများကြောင့် ဘဝ အမောတွေကို ခဏတာ မေ့ပျောက် သွား စေတာပဲလေ။ မနက် ၈နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတာပါ။
ညက ဆိုင်ကယ် အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ၂ယောက်လုံး နွေး ကိုယ်တိုင် ရရှိလာတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ချုပ်ပေးရတယ်။ တယောက်က လက်မောင်း နှစ်ဖက် နဂါးပုံ တက်တူးတွေနဲ့ အသက်က ၂၀ကျော်လောက်ပဲ ရှိမှာ မျက်နှာ နုနုချောချော လေးကို နားကွင်းတွေရော မျက်ခုံးပေါ်ပါ အကွင်းလေးတွေ ဖေါက်ဆွဲထားတော့ ရုတ်တရက်ဆို အကြည့်ရ ဆိုး နေတာပေါ့။

အရိုးခေါင်းတွေပါတဲ့ တီးရှပ် အနက်ရယ် လည်ပင်းက စတီးဆွဲကြိုး ပြောင်ပြောင် လက်လက်ကြီးရယ် လက်ကောက်ဝတ်က အနက်ရောင် သရေပြားပေါ်မှကြယ်ပုံစံ ဖန်စီပုံတွေ အိုးးးး မျက်လုံးထဲ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတာပဲ။
ပေါင်လယ်မှာ ၄လက်မ လောက် ဘာလိုခိုင်းမိတာလဲတော့ မသိဘူး ပေါင်လယ်မှာ ၄လက်မလောက် ပြဲသွားတာ ဒဏ်ရာ နက်တော့ သွေးတအား ထွက်နေတာပေါ့။ ထိုင်ခုံ အပုလေးပေါ် ထိုင်ခိုင်းရင်း ဒူးဖုံး ဘောင်းဘီ အပွလေးကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ပြီး ချုပ်ပေးတော့ သူတော့ မသိဘူး နွေး တော့ ရင်တွေ ခုန်နေ ရသေးတယ်။ ချုပ်ပေးတဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းနားက ပန်းနုရောင် ဒစ်ကြီးက ဘောင်းဘီ အဟလေးကနေ ထွက်နေတာ။
” မမနွေး … မအိပ်သေးတာလား … နိုးနေတာလား “
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို နားနေခန်းထဲ ထိုင်တွေးနေတုန်း တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ မအိ ဝင်လာပါရော။

” အော် … မအိ လာလာ … အိပ်ပါတယ် … ခုပဲ နိုးတာ “
” မုန့် ဝယ်ပေးရမလား … သမီး သွားဝယ်ပေးမယ် “
” နေပါစေတော့ မအိရယ် … အိမ်ရောက်မှ စားတော့မယ် “
မအိဆိုတာ နစ်(စ်) မလေး တယောက်ပါ အသားညိုညို လုံးလုံး လေးနဲ့ မျက်နှာလေးက အမြဲပြုံးနေလို့ ဆေးရုံက ဆရာဝန်းတိုင်းက ချစ်ကြတယ်။
” အံမယ် … မမနွေးက … ဦးစိုး ခရီး ထွက်နေတာဆို … ဒီမှာပဲ … နေလေ … ညကြမှ ပြန်ပေါ့ … ဘာလဲ ဒီမှာဆို လွမ်းနေတာ သိမှာဆိုးတာလား “
မအိက ပြုံးစိစိလေးနဲ့ နွေးကို စနေတာပါ။ နွေးထက် ၁၀နှစ်ကျော်လောက် ငယ်ပေမယ့် မမနွေးလို့ ခေါ်ပြီး ညီအမတွေလို ဆက်ဆံကြတယ်။ နွေးအသက်က ၃၄ထဲမှာ မအိ အသက်က ၂၀ကျော်လေးရယ် နွေးခင်ပွန်း ကိုကြီး စိုးမြင့် အသက်က ၄၇နှစ်ဆိုတော့ မအိက ဦးတပ်ခေါ်တာပါ။ ကိုကြီး အလုပ်နားရက်တွေ ဆေးရုံ လာကြိုရင်း မအိတို့နဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။

” မယ့်လေးတော် … ရှင်တို့ လင်ယူမှ အဲဒီ ခံစားချက် … သိမယ် … ခိခိ “
မအိ ပြောပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲက ဘေစင်လေးနား လျှောက်သွားပြီး နွေးလည်း ညက Operation
လုပ်ပေးထားလို့ လက်တွေကို ပိုးသတ်ဆေးနဲ့ ဆေးကျောသန့်စင်နေတာ။ နွေးအကျင့်က အိမ်ပြန်ကာနီး အမြဲတမ်း လက်ဆေးပစ်တာ အကျင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ လက်ဆေးနေတုန်း မအိက နောက်ကနေ ခါးဖက်ပြီး နွေးဖင်သားစိုင်တွေကို သူ့ပေါင်ဂွလေးနဲ့ ဖိပွတ်နေတာ။
” ဟိတ် … အချိန်ပြည့်နော် … ခ်ခ် “
မအိက ဇွတ်ပဲ နွေးဖင်ကြီးကို အနီးကပ်မြင်ရင် အူယားတယ်ဆိုပြီး လူရှင်းပြီဆို အမြဲ ပွတ်သပ်နေတတ်တာ။ ဆေးဘီဒိုလေး နောက် နံရံလေး ကပ်လိုက်ရတယ် အပြင်က တယောက်ယောက် ဝင်လာရင် ရုတ်တရက် မမြင်အောင် ကပ်ပေးရတာပေါ့။ မအိက ကလေးတယောက်လို နွေး နို့အုံလေး ညှစ်လိုက် ဖင်တွေ ညှစ်လိုက်နဲ့ အားရအောင် ပွတ်သပ် ညှစ်ချေပြီးမှ လူချင်း ခွာလိုက်တော့တယ်။

” မမနွေး … အခန်းသော့ သမီးပဲ သိမ်းထားလိုက်မယ်နော် “
” အင်းပါ … နွေးလည်း ညကြ … စောစော ပြန်ထွက်ခဲ့မှာ “
နွေး ဆေးရုံကနေ အိမ်အပြန် စားနေကြ ခေါက်ဆွဲဆိုင်က ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ဝင်ဝယ်ခဲ့သေးတာ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ နွေးခင်ပွန်း ကိုကြီးစိုးမြင့် ဆီ ဖုန်းဆက်သေးတယ်။ နောက်၃ရက်နေမှ ရောက်မယ်ပြောနေတာ။ ခင်ပွန်းနဲ့ ပြောပြီး ရေချိုးဖို့ နွေး အဝတ်တွေ ချွတ်ချပြီး ထမိန်ရင်လျား နေတုန်း ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့ ဖွင့်ကြည့် မိတာပေါ့။
” ဟယ်လို … နွေး အဆင်ပြေရဲ့လား “
” ဟယ် … ဆရာ … မတွေ့တာ ကြာပြီ ……ပြေပါတယ် ဆရာရယ် “
” အေးအေး … ဆရာလည်း ဒီမြို့လေး ခဏပြန်လာတာ … ရောက်တာနဲ့ ညည်းသတိရလို့ … လှမ်းဆက်လိုက်တာ “
” ဟုတ်ဆရာ … နွေးလည်း … ခုမှ ဆေးရုံက ပြန်ရောက်တာ … ရေချိုးမလို့ “
နွေး ရေချိုးမယ် ပြောတော့ ဆရာ ဦးနိုင်မော် စကားသံ ခဏ ငြိမ်ကြသွားတယ်။ ခုတိုက်နယ်ဆေးရုံ
လေးက နွေးထက် အရင် တာဝန်ကျတဲ့ နွေးဆရာပေါ့။ဆရာ ဦးနိုင်မော် ပင်စင်ယူသွားလို့ နွေးက ယာယီ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင် နောက်ကျ ခွဲစိတ် ဆရာဝန်အနေနဲ့ တာဝန်ကျလာတော့တာ။
” ဆရာပြောတာ … ပြန်လည်း မပြောဘူး နွေး “
” ရှင် … ဆရာ “
” ညနေကြ … ဆရာ လာခေါ်မယ် … မတွေ့တာကြလို့ … စားရင်း သောက်ရင်း စကားပြောရအောင် “
” ဟုတ် … ဆရာ … နွေး စောင့်နေပါ့မယ် “

နွေးလည်း ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားရင်း ဆရာဦးနိုင်မော် နဲ့ ဆေးရုံမှာ စပြီး ဆုံတဲ့အကြောင်းလေး စဉ်းစားနေမိတော့တယ်။
/////////////////////////
နွေးရောက်ကာစ ဆေးရုံအထူးကုဆောင်ရဲ့ ဝရန်တာလက်ရမ်းပေါ် မှီရပ်ရင်း တခြား ဆရာဝန်တွေ စောင့်နေမိတာ။ မိတ်ဆက်ပွဲ လုပ်ပေးမလို့ ပြောထားလိုလေ။
” ဟိတ်ကလေးမ … နွေးနွေးလှိုင် ထင်တယ် “
နွေး လက်က နာရီလေး ငုံ့ကြည့်နေတုန်း ရုတ်တရက် အသံထွက်လာလို့ အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ကုတ်အင်္ကျီ နက်ပြာလေးနဲ့ ဘက်ဘီဘောင်းဘီ နက်ပြာ ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတဲ့ လူကြီးတယောက်။
” ဟုတ်ကဲ့ရှင့် “
” လာလာ … အထဲ ဝင်ရအောင် … ဒီလို ဝရိယ ရှိရင်တော့ ဒီဆေးရုံတွက် … အားကိုးရမှာပါ “
” ဟုတ်ဆရာ … နွေးက ခုမှ စရောက်တဲ့ … အသစ်ဆိုတော့ … ကြိုရောက်နေတာပါ “
မျက်နှာ ခန့်ခန့်ငြားငြား နဲ့ စကားပြောရင် တဖက်သားပေါ် လွမ်းမိုးမှု ရှိတဲ့သူလို့ နွေး ကောက်ချက် ချနေမိတယ်။ ဆရာဝန် တယောက်မှန်း သိပေမယ့် အဲ့ချိန် ဒီတိုက်နယ် ဆေးရုံရဲ့ အထူးကု ဆရာဝန်ကြီးဆိုတာ မသိသေးဘူး။ ရိုးရိုး ဆရာဝန်မှတ်ပြီး စကားပြောနေခဲ့တာ။ ထူခြားတာက ဆရာဦးနိုင်မော်နဲ့ နွေးတို့ ခဏလေးနဲ့ ရင်းနှီးသွားကြတယ်။ ဒါကလည်း ဆရာ ဦးနိုင်မော်ရဲ့ အရည်ချင်းတခုပါ တဖက်လူရဲ့ စိတ်ကို နားလည်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်ပြောပေးနိုင်တဲ့ ပါရမီရှင်ပေါ့။

တဖြည်းဖြည်း အခန်းလေးထဲ ဆရာဝန်တွေ ဆရာဝန်မတွေ လူစုံတော့မှ ဆရာဦးနိုင်မော်က သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ရင်း နွေးနဲ့ တခြား ဆရာဝန်တွေကို မိတ်ဆက်ပေးတာ။ အဲကျမှ နွေးလည်း မျက်လုံးပြူးသွားရတာပေါ့။ ခွဲစိတ်တဲ့ ဘက်မှာ ဒီတိုက်နယ်လေးသာမက နွေးအရင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တဲ့ နွေးတို့ မြို့လေးထိ ဆရာ့ ဂုဏ်သတင်းက မွှေးပျံ့နေတယ်။ နွေး ရောက်ပြီး ၆လ အကြာမှာပဲ ဆရာက ပင်စင် ယူသွားတာပါ။ ပင်စင်သာ ယူသွားတာ နွေးခင်ပွန်းနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ကို နုပျိုနေတုန်း။ အဲဒီ ၆လ အတွင်း နွေး ရင်ခုန်ရတဲ့ အချိန်တွေ သတိရတိုင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ အေးကနဲ့ ခံစားမိတုန်းပဲ။
/////////////////////////
ဆေးရုံရောက်ပြီး သိပ်မကြာဘူး အိသူဇာဆိုတဲ့ နစ်(စ်) လေးနဲ့ ရင်းနှီးမြန်ခဲ့တယ်။ ဆေးရုံတခုလုံးက ချစ်ကြပုံပါ ကလေးမလေးက အသက်ငယ်ပေမယ့် သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ခိုင်းတာမှန်သမျှ မငြီးမငြူ လုပ်ပေးတော့ အကုန်လုံးက ချစ်ခင်နေကြတာပေါ့။ အများခေါ်သလို မအိလို့ပဲ နွေးလည်း ခေါ်နေမိတယ်။ မအိက စကားပေါသလောက် နွေးမရောက်ခင်က ဒီဆေးရုံ အကြောင်းတွေ ပြောပြတာ ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ စိတ်ဝင်စားဖို့တော့ အကောင်းသားပဲ။ သရဲဆိုလား နာနာဘာဝ ဆိုလားပဲ နွေးက သိပ် မယုံပေမယ့် သူပြောပြနေပုံက တကယ့် စိတ်ဝင်စားစရာတွေ။ နောက်ကျမှ ဆရာဦးနိုင်မော်နဲ့ ရင်နှီးသွားရတာ။
မှတ်မှတ်ရရ နွေး ဆေးရုံမှာ တာဝန်ကျပြီး ၂လ အကြာလောက်ပဲ။ အရေးပေါ် လူနာ တယောက် အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်ပြီး သတိလစ်ရောက်လာတော့ နွေးတို့ အသက်ကယ်ဖို့ ကြိုးစားတုန်း သတိတချက် လည်လာပြီး နွေးမျက်နှာ စိုက်ကြည့်ရင်း ဆုံးသွားရှာတယ်။ တီးရှပ်အင်္ကျီ အဖြူလေးရော အောက်က ဘောင်းဘီတို အနက်လေးရော ပွန်းရာ ပဲ့ရာတွေနဲ့ စုပ်ပြတ်သတ်နေတာ။ ခေါင်းက ဦးခွံနဲနဲ လန်ပြီး သွေးထွက်နေတာ အများကြီးပဲ။ နွေးလည်း စိတ်မကောင်းပေမယ့် ဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။
ည ၂နာရီ Operation တခု ထပ်ဝင်ရမို့ နာရီကြည့်တော့ ၁၂မတ်တင်းရှိသေး အချိန်လိုသေးတာနဲ့ မအိနဲ့ စကားပြောရင်း အချိန်ဖြုံးဖို့ စဉ်းစားမိတယ်။အရေးပေါ်ခန်းက ထွက်ပြီး လာနေကြအတိုင်း မလျှောက်ပဲ မြောက်ဘက်ကွေ့ပြီး အရှေ့ဘက် လျှောက်လာတော့ ရုတ်တရက် နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ဆေးနံ့ပြင်းပြင်းကြောင့် နွေး အသက်အောင့် ထားလိုက်ရတာပေါ့။ မအိတို့ နစ်(စ်) တွေ နားနေခန်းထဲ ရောက်ဖို့က ကုသဆောင် ၃ခုလောက် ဖြတ်လျှောက်ရဦးမှာ အနံ့ ထွက်လာတဲ့ဘက် အသာလေး ငှဲ့ကြည့်တော့ လန့်သွားရောပဲ။
” ဝှီးးးး … ဖလပ် … ဖလပ် … ဖလပ် … ဂစ်ဂစ် “
” ဟဲ့ … အမလေး ဘုရား ဘုရား “
ရုတ်တရက် အတောင်ခတ်သံနဲ့ ညဉ့်ငှက်တကောင်ရဲ့
အော်သံက ချက်ခြင်း ထွက်ပေါ်လာတော့ နွေး လန့်ပြီး အော်မိတာပေါ့။ ကုသဆောင်တခုရဲ့ ထောင့်ချိုး ရောက်တော့ အပြင် ဆေးဝယ်ထွက်တဲ့ လူနာစောင့် တယောက် တွေ့လို့ စိတ်အေးသွားမိတယ်။ အဲချိန် ဖျတ်ကနဲ့ မီးကလည်း ပျက် ဆေးနံ့စူးစူးကြီးက နွေးနောက် ကပ်ပါနေတုန်းပဲ။ မအိတို့ နစ်(စ်) တွေ နားနေခန်း မြင်နေရပြီ ကြားထဲ ကုသဆောင် တခုပဲ ကျန်တော့တာ။
” ရှပ် ရှပ် … ရှပ် ရှပ် ရှပ် “
အနံ့ဆိုးက ပိုပြင်းလာပြီး ခြေသံတွေပါ ကြားလိုက်ရတော့ နွေး ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထလာနေပြီ။
” ရှပ် ရှပ် ရှပ် … ရှပ် ရှပ် “
ခြေသံတွေ အနားကပ်လာလို့ နောက်လှည့်အကြည့် အံအော မှင်သက်ပြီး နောက်ကို ခြေလမ်း သုံးလေး လှမ်း ဆုတ်မိလိုက်တာ။
” အမလေး … ဆရာရယ် … အသံမပေးပဲနဲ့ရှင် … ဟူးးးး းးးး “
ဖြစ်ချင်တော့ နွေးနောက်ကို အဆုတ် ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ထမိန်အောက်နားစက နွေးဖိနပ်နဲ့ ချိတ်ဖိမိတော့ ထမိန်ကျွတ်ကျသွာတယ်။ လှမ်းဖမ်းတော့ နွေးပေါင်လယ်လောက်မှာ ထမိန်အနားစကို ဆွဲမိတာပဲ။ အမြန်ပြန်ဝတ်လိုက်ပေမယ့် ဆရာဦးနိုင်မော်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက နွေးပေါင်ဂွထဲ ရောက်နေတာပေါ့။ ဆရာ ဦးနိုင်မော်လည်း Operation တခုပြီးလို့ ပြန်နားတာနေမယ်။
” ခိခိ … ဆရာ ထွက်လာတော့ ညည်းက … ညည်းအခန်းပြန်တာ … ပြန်နေကြ အတိုင်း မပြန်ပဲ … အနောက်ထဲ ချိုးကွေ့ပြန်လို့ … ဆရာ လိုက်ကြည့်နေတာပါ “
” နွေးက … ည ၂နာရီ Operation တခု ထပ်ဝင်ရမှာမို့ … မအိ ဝင်ခေါ်ပြီး စကားပြောရင်း … အချိန် ဖြုံးမလို့ပါ … ဆရာရယ် … အဟင်း ဟင်း “
နွေးလည်း ဆရာရှေ့ ရှက်ရှက်နဲ့ ထမိန် ဖြစ်သလို ဝတ်ရင်း ခေါင်းငုံ့ နေမိတာပေါ့။ ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး လှန်ကြည့်တော့ အံအောနေမိပြန်ရော။အဲချိန် ဆရာ ဦးနိုင်မော်က နွေး နောက်ကျောဘက် တောင်ဘက်ဒေါင့်က လူနာထိုင်ခုံအရှည်တွေ ဆင့်ထားတဲ့ ဘက် အကြည့်ရွေ့ပြီး စကားလှမ်းပြောနေတာ။
” ဘယ်သူလဲ … အောက်ဆင်းစမ်း … ဟာ … မင်း မင်း … လူနာ တယောက် မဟုတ်လား “
ဆရာက အော်ပြောနေပေမယ့် အဲဒီလူနာက မကြားလို့နေမှာ ပြန်ဖြေသံ မကြားရဘူး။ နွေးလည်း နောက်လှည့်ပြီး ဆရာကြည့်တဲ့ နေရာ ကြည့်တော့ ခုံတွေပဲ မြင်ရတာမို့ ဆရာ့ မျက်နာကို သေချာ ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ဆရာက နွေးကို မေးဆတ်ပြရင်း ခုံတွေဘက် ပြန်ကြည့်နေတော့ နွေးလည်း ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားတာပေါ့။
” ဆရာ … ဘယ်လူနာ ကိုပြောနေတာလည်း “
” ဟာ … ဟိုမယ်လေ … အင်္ကျီ အဖြူ ဘောင်းဘီ တို အနက်လေးနဲ့ … ခေါင်းမှာလည်း သွေးတွေ အများကြီး “
ဆရာ့ စကားကြောင့် နွေး တကိုယ်လုံး ဖြန်းကနဲ့ ကြက်သီးမွှေးတွေ ထပြီး လန့်သွားမိတယ်။
” ဟမ် … နွေးနွေးလှိုင် … ညည်းက ဘာဖြစ်နေတာတုန်း … ညည်းပြောနေတာနဲ့ … ခုံပေါ်က လူနာ ဆင်းပြေးပြီ နေမှာ ပျောက်သွားပြီ “
ဆရာက ခုံတွေဘက် ကြည့်ပြောလိုက် နွေးဘက် ကြည့်ပြောလိုက်ပဲ။
” ဟို ဟို …… ဘာ ဘာမှ … မ ဖြစ် ပါ ဘူး ဆရာ “
နွေးအသံ တွေ သိသိသာသာကို တုန်နေတော့တယ်။ ခုနမှ နွေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အသက်ထွက်သွားတဲ့ ကောင်းလေးရဲ့ အဝတ်စားတွေ တူနေပြီး ခေါင်းကလည်း သွေးထွက်နေတယ် ဆိုလို့လေ။ အဲဒီညက ဆရာ ဦးနိုင်မော်နဲ့ပဲ ည၂နာရီ မထိုးခင် အထိ အချိန်ဖြုံးမိသွားတယ်။ နွေးကြောက်စိတ်တွေ နဲ့ ဆရာရဲ့ ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ မမျှော်လင့်ပဲ ဆုံမိကြတော့တာပဲ။ နွေး လက်ပေါ် ဆုံးသွားတဲ့ လူနာရဲ့ သွေးသံရဲရဲ မျက်နှာလေး ပြန်မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ထဲ လန့်သလိုလို ဖြစ်နေချိန်မှာပဲ နွေး ပါးပြင်လေးပေါ် အနမ်းတခု ကျရောက်လာတယ်။
အပြင်မှာ ဆေးရုံဝင်းတခုလုံး မီးလင်းထိန် နေပေမယ့် နွေးအခန်းထဲ မီးချောင်းပိတ်ပြီး မီးလုံးလေးပဲ ထွန်းထားလိုက်တာ။ ပြတင်းပေါက် အပြင်က သစ်ပင်တွေ လေတိုက်တိုင်း ယိမ်းနေသလို နွေးကိုယ်လုံးလေးလဲ တွန့်လိမ်နေရပြီလေ။ ဆရာဦးနိုင်မော်က အသက်၆၀ ပြည့်ပေမယ့် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ပဲ ကာမစွမ်းအား ရှိနေတုန်းပဲ။ နွေး အိမ်ထောင်သည်မှန်းလည်း သူသိပါတယ်။ သူလည်း အိမ်ထောင်သည် တယောက်ပါ ဆရာ ဦးနိုင်မော် အိမ်ကို နွေးခင်ပွန်းနဲ့ ၂ခါလောက် သွားလည်ဖူးတယ်။ လူချင်း ရင်းနှီးလာတော့လည်း တယောက် အကြောင်း တယောက် ရင်ဖွင့်ကြတာပဲလေ။
နွေးကလည်း အသက်အရွယ်အရ မိဘ သဖွယ် ဆက်ဆံခဲ့တာပါ။ ဆရာက မိန်းမဆုံးတာ ၆နှစ်ရှိပြီး သား၂ယောက်နဲ့ အတူနေတာ။ သူ့သားတွေက နွေးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ နွေးကို ဆေးပညာရပ်တွေနဲ့ လက်တွေ့ ကုထုံးတွေ အခွင့်ရေး ရသလောက် သေချာ သင်ပေးနေရင်း တဖြည်းဖြည်းဆရာ့ဘက်က ဆက်ဆံရေးက တမျိုးဖြစ်လာတာ နွေးရိပ်မိတာပေါ့။ တခြား ဆရာဝန်တွေရှေ့ ဆရာ တပြည့် ပုံစံမျိုး ဆက်ဆံတတ်ပြီး နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန်ဆို နွေးနဲ့ ပွတ်သီး ပွတ်သပ် နေချင်တာမျိုး။ နွေး ခင်ပွန်းက ဒီမြို့လေး ပြောင်းလာကတည်းက ခရီးထွက်တာ များနေတော့ နွေးလည်း ဆရာရဲ့ အထိအတွေ့ လေးတွေမှာ သာယာမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။
သားအဖ အရွယ်နဲ့ ဆရာ တပြည့် အနေထားမို့ ဆေးရုံထဲရော ပတ်ဝန်းကျင်ကပါ မရိပ်မိကြတာ။ ခုလည်း ဆေးရုံက နွေးအခန်းလေးထဲ ခွဲစိတ်ခန်း မဝင်ခင်လေး မတ်တပ်ရပ် လျက်အနေထားနဲ့ နွေးက ဘီဒိုကွယ်ပြီး နံရံ ကပ်ပေးထားတယ်။ နွေးပေါင်ကြားထဲ ဆရာက ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မျက်နှာအပ်ပြီး အတွင်းခံ အပြင်ဘက်ကနေ နွေးဟာလေးကို ယက်ပေးနေတာ။
နွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါင်ဂွထဲနစ်ဝင် နေတာပေါ့။ ဆရာ့ လျှာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ ဖိယက်ပေးနေတော့ တံတွေးရော အရည်ကြည်လေးတွေရော ဘောင်ဘီးစကို ကပ်ပြီး နွေဟာလေး သိသိသာကို ဖေါင်းကြွလာပြီ။ နွေး အသက်ပြင်းပြင်းရှုပြီး မျက်လုံးလေး မိတ်ထားလိုက်တယ်။ အယက်ခံနေရတာက သွေးသားထဲ တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ ခံစားမှု့က ဘာနဲ့မှ မတူအောင် အရသာတွေ့နေမိတာ။ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲပေးရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာလို့ ပေါင်ကြားထဲ ဆရာ့ ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ကပ်ထားမိတယ်။
တကယ်ပါ နွေး ခင်ပွန်းနဲ့ ဆက်ဆံတာထက်ကို ခံစားမှု့က တအားကောင်းနေတာလေ။ နွေး ခင်ပွန်း ကိုကြီးစိုးမြင့်နဲ့က ဆက်ဆံကာနီး ခဏတဖြုတ် ပါးစပ်ခြင်းနမ်းပြီး ထမိန်ကို ဆီးခုံးထိပဲ လှန်ပေးရင်း ဆက်ဆံလာတာ။ နွေး အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် ဒီလို အရသာမျိုး တခါမှ မရခဲ့ဖူးဘူး။ နွေးကိုယ်တိုင် ချထားတဲ့ စည်းမို့ ခုချိန် ပြင်ဖို့ကလည်း အခက်တွေ့နေမိပြီ။ ဆရာ့ကို အတွင်းခံ အပြင်ကနေပဲ ယက်ခွင့်ပြုထားတာပါ ဆရာကလည်း နွေးဆန္ဒ အတိုင်း လိုက်နာပြီး ဘောင်းဘီအပြင်ကပဲ ယက်နေရှာတာ။ တခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အရသာလေးကို နွေး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးရုံပဲ တတ်နိုင်တော့တယ်။
အကနဲ့ အံကြိတ် ညည်းရင်း ဘောင်းဘီလေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီ ပေါင်ခြံထဲ ဘောင်းဘီကြားက စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေက စေးကပ်ကပ်နဲ့ ခံစား သိရှိနေတာပေါ့။ နွေး ပြီးသွားတာနဲ့ ထမိန် အောက်နားစကို မထားပေးရတာ။ နွေးပေါင်ဂွ အတွင်းခံထဲက အရည်ရွှဲပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့ နေရာလေး ကြည့်ရင်း ဆရာက သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ပြီး ဂွင်းထုနေတော့ နွေး မျက်နှာလေး လွဲထားမိတယ်။ ၃မိနစ်လောက်ကြာမှ ဆရာ ဆီက တအအ တရှီးရှီး ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး ဆရာလည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတာပေါ့။ ဆရာ ပင်စင် ယူသွားတဲ့ အထိ နွေးနဲ့ ဆရာတို့ ၅ကြိမ်လောက် ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ အဆုံးထိ မရောက်ခဲ့ကြပါဘူး ဆရာ့ ဟာကိုတောင် နွေး ရဲရဲ မကြည့်ဖူးဘူး နွေးဟာလည်း ဘောင်းဘီ အပြင်ကနေပဲ ဆရာ ကြည့်ခွင့်ရတာပါ။
///////////////////////////
ဆရာ ပင်စင်ယူသွားပြီး ၅လ အကြာမှ ဒီမြို့လေး ပြန်ရောက်လာရင်း ညနေ တွေ့ဖို့ ချိန်းတော့ နွေး ရင်ခုန်နေမိတာပေါ့။ စားလက်စ ရှမ်းခေါက်ဆွဲကို လက်စသတ်ပြီး အခန်းထဲ မှေးနေလိုက်တာ။ အိပ်လို့ မရတော့ပါဘူး အတိတ်က ပုံရိပ်တွေ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ နွေး အောက်ပိုင်းက တဆစ်ဆစ်နဲ့ပါပဲ။ ညနေ မြန်မြန် ရောက်ချင်မိတာတော့ နွေး ဝန်ခံပါတယ်ရှင်။
အိပ်ယာထဲ လူးလိမ့်ရင်း ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော် သွားလည်း မသိဘူး ညနေ ၄နာရီလောက် နိုးလာခဲ့တာ။ ချက်ချင်းထပြီး ရေချိုး အဝတ်စားလဲ လိုက်တယ်။ ပြောရမယ်ဆို နွေးခင်ပွန်းနဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ် စတွေ့တဲ့ ခံစားမှု့မျိုးပဲ။ လူကြီးချင်း သဘောတူပြီး နွေးနဲ့ နွေးခင်ပွန်း စတွေ့တဲချိန် အဝတ်စားရွေးရင်း ခေါင်းတွေ မူးလာသလိုမျိုး ခ်ခ် ခ်ခ်။ ခုလည်း နွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှေ့ ဘော်လီ အနက်လေးနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနက်လေးပဲ ဝတ်ထားပြီး အင်္ကျီကို တထည်ချင်း နွေးခန္ဓာကိုယ်မှာ ကပ်ကြည့်နေတာ။
အင်္ကျီ ကြိုက်တော့လည်း ထမိန်က အဆင်မပြေ ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက် ဘီဒို ဖွင့်ပြီး နောက်တထည် ယူကြည့်လိုက်ပဲ။ နွေး နို့အုံ ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်က တချို အိမ်ထောင်သည်တွေလို တွဲကျမနေဘူး ဘော်လီ ခပ်တင်းတင်းလေးထဲ နို့အုံ အပေါ်ခြမ်းလေးက ရုန်းထွက်နေတာ။ ပေါက်တန်နှစ်ဖက်ကြားက နွေးအတွင်းခံလေးကလည်း အပျော့သားအပါးလေးမို့ အမွှေးရေးရေးလေးတွေ သေချာကြည့်ရင် မြင်နေရတယ်။ နောက်ဆုံးကျ ဖက်ဖူးစိမ်း ကိုယ်ကျပ် လက်ပြတ်လေးနဲ့ ထမိန်စကပ် အညိုရောင် ဗျောင်လေးပဲ ရွေးလိုက်တော့တာ။
ညနေကြ ဆရာ လာခေါ်တော့ ဆရာ့ကားလေးနဲ့ပဲ လိုက်လာခဲ့တယ်။ စကားတပြောပြောနဲ့ မီးပွိုင် ၂ခု ကျော်တော့ အရှေ့ တည့်တည့် ချိုးမောင်းနေရင်း နွေး ကြိုက်တဲ့ဆိုင် ပြောဆိုပြီး မေးတော့ နွေးလည်း ဆရာ ကြိုက်တဲ့ဆိုင် သွားလို့ပဲ ပြောလိုက်တာပါ။ ၁၀မိနစ်လောက် မောင်းလာရင်း အမြန်လမ်းမကြီးပေါ် ကားလေး မေးတင်လိုက်တယ်။ ကားရှင်းအောင် စောင့်ပြီးမှ တောင်ဘက်ထဲ ကွေ့ပြီး ဆက်မောင်းလာတော့ လမ်းအရှေ့ဘက် ဝင်ကာစ နေလုံးကြီးနဲ့ လယ်ကွင်းတွေ မြင်နေရပြီး လမ်းအနောက်ဘက်က လူနေအိမ်တွေပါ။
အလင်းရောင် မပျောက်သေးပေမယ့် တချို့ ဘီယာဆိုင်တွေ အအေးဆိုင်တွေက ရောင်စုံမီးလေးတွေ ထွန်းထားကြတယ်။ စကားတပြောပြောနဲ့ မောင်းလာရင်း ခြံဝင်း အကျယ်ကြီးနဲ့ ဆိုင်ရှေ့ လှည်းဘီးကြီး ၂ခု ထောင်ထားတဲ့ ဆိုင်ရှေ့ ရောက်လာပါပြီ။ အတွင်းထဲ ရောက်တော့ ကားတွေ အများကြီး တန်းစီရပ်ထားပြီး ဂိတ်စောင့် ကောင်လေး တယောက် နွေးတို့ ကားနားလေး ရောက်လာတယ်။ ကားထားဖို့ နေရာ ရှင်းပြပြီး လက်ညိုး ညွန်ပြနေတာ။ ခြံဝင်းကြီးထဲ မြက်ခင်း အတုလေးတွေနဲ့ စိတ်ကြည်နုးစရာ ပန်းခြံ အသေးလေး လုပ်ထားသေးတယ်။
ကားထားပြီး ဆိုင်တံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်တာနဲ့ နွေး အံအော သွားမိတာပဲ။ အရင် နွေး ခင်ပွန်းနဲ့ ကလပ်တွေ သွားဖူး ပေမယ့် ဒီလောက် ခန်းနား ကြီးကျယ်တဲ့ ဆိုင်မျိုး မရောက်ဖူးဘူး။ အထဲရောက်တာနဲ့ ဧည့်ကြို မိန်းမချောလေးတွေက နွေးတို့ကို ပြုံးပြ နူတ်ဆက်ရင်း ဘဲဥပုံ စားပွဲ အဝိုင်း အလွတ် တခုံမှာ နေရာ ချပေးနေတာ။ ခုံပေါ်မှာ ဖန်ခွက် အရှည် ၅လုံးနဲ့ တစ်ရှူးဗူး ၁ဗူး ပြီးတော့ ရှိနိုင်တဲ့ အစားအစာနဲ့ အရက်အမျိုးစားတွေ ဝိုင်အမျိုးစားတွေ ပါတဲ့ စာအုပ်လေး ချပေးထားတယ်။
ထူးခြားတာက နောက်ဆုံး စာရွတ်မှ သော့ပုံလေးနဲ့ သီးသန့်ခန်း အသုံးပြုချင်သူတွေ အတွက် ထည့်ပေးထားတာ။ ဆရာက တရွတ်ချင်း လှန်ဖတ်ပြီး အနားရပ်နေတဲ့ ဝိတ်တာလေးကို အရက်နဲ့ ဝိုင်တချို့ မှာလိုက်တယ်။ ဝိတ်တာလေး စာရင်း မှတ်နေတုန်း သီးသန့်ခန်း မေးကြည့်တော့ ဒေါင့်ဆုံး တခန်းပဲ ကျန်တာ ရှင်းပြနေတာ။ ရတဲ့ အခန်းယူမယ် ပြောတော့ ဧည့်ကြို မိန်းကလေး ၂ယောက် ရောက်လာပြီး နွေးနဲ့ ဆရာ့ကို သီးသန့်ခန်းထဲ လိုက်ပို့ကြတာပေါ့။ အဲဒီအခန်းရောက်မှ စားစရာတွေ ထပ်မှာရင်း ဧည့်ကြိုးလေးတွေက မှာစရာရှိရင် စားပွဲခုံပေါ်က ခလုပ်လေး နှိပ်ခေါ်ဖို့နဲ့ ဆက်ရှင် ပြည့်လို့ ထပ်ယူချင်ရင် နှိပ်ရမယ့် ခလုပ်လေး ခွဲခြား ရှင်းပြပေးသေးတယ်။
မှာထားတဲ့ အရက်နဲ့ ဝိုင်တွေ စားစရာတွေ ရောက်လာတော့ အခန်းတံခါးက အလိုလို ပြန်ပိတ်သွားပြီး စားရင်း သောက်ရင်း အရင်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောတော့ နွေးလည်း စိတ်ပျော်ရွှင် လာတာပေါ့။ အစုံပါပဲ နွေးတို့ သရဲ ချောက်ခံရတာတွေရော ဆရာ့ နူတ်ဆက်ပွဲည သီချင်းဆိုရင်း မူးပြီး ကကြတာတွေရောပဲ။ တဖြည်းဖြည်း နွေးလည်း ရီဝေဝေ ဖြစ်လာရတယ် အိမ်ထောင်ရေးကြောင်း ပြောဖြစ်တော့ ဆရာက နောက်အိမ်ထောင် မပြုပဲ သားတွေ ချွေးမတွေနဲ့ပဲ အတူနေကြောင်း ပြန်ပြောပြနေတာ။
နွေး လည်း ခင်ပွန်းနဲ့ ခဏတိုင်း ခွဲနေရပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေကြောင်း ပြန်ပြောပြလိုက် ပါတယ်။ ခုလည်း နွေးခင်ပွန်း ခရီးထွက်သွားကြောင်း ပြောတော့ ဆရာ မျက်လုံးတွေ အရောင် တာက်လာတာ။ဘေးတိုက် ထိုင်နေရင်း နွေးရှေ့ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ငုံ့ပြီး နွေးနူတ်ခမ်း ကို ဆွဲစုပ်နေတယ်။
ရုတ်တရက် နွေးလည်း ကြောင်သွားတာပေါ့။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း ဆရာ့ လက်တဖက်က နွေး အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့အုံကို ညှစ်နေပြန်ရော။ နို့အုံညှစ်ချေရင်း နွေးလျှာကို မလွတ်တမ်း စုပ်နေတော့ အသက်ရှုကြပ်ပြီး မောလာရတယ်။ နွေး နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တာနဲ့ နွေး ချိုင်းနှစ်ဖက်ကနေ ဆွဲမပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး လည်တိုင်တွေ ဆွဲစုပ်ပြန်ရောပဲ။
” နွေး … ဆရာကို … အရင် အခွင့်အရေးလေး ပေးဦးနော် … အမှန်တော့ နွေးနဲ့ တွေ့ချင်လို့ … ဆရာ ဒီကို ရောက်လာတာပါ “
ဆရာ့ စကားက နွေးရင်ကို သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမိစေပါတယ်။ လည်တိုင်ပျောလေး ဆွဲစုပ်နေရာကနေ နွေးရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း စကပ်ထမိန် အောက်နားစလေးကို ဆွဲမနေတာ။ ထမိန်က အတွင်းဘက် ဒူးအထက်နားထိ ခွဲထားတာမို့ အနားစကို ပြန်ချရင်း အကွဲနေရာကနေ ဆွဲဖြဲတော့ နွေးပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာတာပေါ့။ အရင်လိုပါပဲ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ နမ်းပြီး နွေးဟာလေးကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်ကပဲ ယက်ပေးနေတယ်။ နွေးစိတ်တွေ ဆေးရုံပေါ်က အခန်းထဲ ပြန်ရောက်သွားသလိုပါပဲ။ မကြာပါဘူး နွေး အရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ။ ဒီတခါ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာတဲ့ အရည်တွေ လျှာနဲ့ပင့်ယက်ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တယ်။
နွေးလည်း ဆရာ ဘာဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာ သိနေတော့ ပေါင်လယ်ထိ ခွဲထားတဲ့ စကပ်ထမိန်ကို မပြီးဖြဲလိုက်ရင်း နွေးပေါင်ဂွကို ဆရာ မြင်အောင် ပြထားလိုက်တာ။ နွေးနူတ်ခမ်း လာနမ်းလို့ ပြန်နမ်းပေးတော့ ဆရာ့ပါးစပ်က နွေး စောက်ရည် အနံ့လေး ပြန်ရနေတယ်။ နမ်းနေရင်း ဆရာ့ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်တော့ အတွင်းခံထဲ ဖောင်းကြွနေတဲ့ အရာကြီး မြင်တာနဲ့ နွေး မျက်နှာလွဲပစ်လိုက်တာပေါ့။ ခဏလေးပဲ ဆရာလည်း စိတ်တအား ကြွနေပုံပါ အားကနဲ့ အံကြိတ်သံ ပေါ်လာလို့ နွေး နောက်ဆုတ်လိုက်ပေမယ့် ထမိန်ပေါ် ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ပန်းခံလိုက်ရတယ်။နွေး ကျောပေးပြီး ခုံပေါ်က တစ်ရှုးတလွှာဆွဲယူပြီး ထမိန်ပေါ်က အရည်တွေ သုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။
” ဆောရီး … နွေးရယ် … ဆရာ သတိလွတ်သွားတာပါ … ဟိုး အရင်လို … ဘေးကို ပန်းထုတ်ရမှာ … မေ့သွားတယ် “
” အင်းပါ … ဆရာရဲ့ … ရပါတယ် “
ဆရာလည်း ဘောင်းဘီ ဇစ်ပြန်ပိတ် နွေးလည်း အင်္ကျီကို ပြန်ဆန့်ရင်း စကပ်ထမိန်ကို ဆွဲဆန့်လိုက်တာ။ ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ပြီး လက်ကျန် အရက်နဲ့ ဝိုင်တွေ ဆက်သောက်ကျတာပေါ့်။