ဒို့ကိုကြိုက်ရင် အိမ်လိုက်ခဲ့လေ

ဒီနေ့တစ်နေကုန်တာ စောက်ကျိုးနည်းချင်စရာကြီး ဗျာ။ နေ့လယ်ခင်းကဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ နေက မတရားပူ၊ ချွေးတပျံပျံနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်ကထက် အခု ပိုပူလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်ဘဲထင်လို့လား ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော့်ရဲ့ မကောင်းမှုတွေအတွက် စရံသတ်တဲ့အနေနဲ့ ကျွန်တော်သွားတဲ့ နေရာတလျှောက် အိုဇုံးလွှာကို အပေါက်ဖောက်ပြီး ငရဲရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်းစေလားဘဲ ..။

ခင်ဗျားလည်း ကြုံဖူးမှာပါ ဟုတ်တယ်မဟုတ် လား..။ အာ .. ဒါဆိုရင် ခင်ဗျား .. ငရဲရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်းနေရတဲ့ ဒုစရိုက်သားကောင် တစ်ကောင်ဘဲ ..။ သူတော်ကောင်းဆို အေးမြလို့ တစ်ချက်ကလေးမှ ပူတယ် အေးတယ်လို့ မငြီးဘူး။ အေးလေ .. ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီ ဆိုမှတော့ ခင်ဗျားဟာ မကောင်းဆိုးဝါး တစ်ကောင်ပဲ။

အေးဗျာ .. နေ့လည်ခင်းက သိပ်ပူပေမဲ့ .. ညနေကြတော့ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့ .. ကျွန်တော့်အကြိုက် ရာသီ ဥတုပေါ့ ..။ ဆောင်းတွင်းဆိုတော့ မနက်နဲ့ည အေးပြီး နေ့လည်ပူတယ် မဟုတ်လား ..။ နွေဆိုရင် ကျွန်တော်တော့ ဒီတောင်ကို ကျော်နိုင်ပါ့မလား မသိဘူး။ ညနေက အေးချမ်းတော့ တစ်နေကုန် ထိုင်းမှိုင်းနေတဲ့စိတ်တွေ တစ်ခါတည်း ကြည်သွားလေရဲ့။ ဒါနဲ့ ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲ နည်းနည်းပါးပါးသပြီး အပြင်ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့တယ် ..။ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ပျင်းစရာတော့ ပျင်းစရာ ..။

ကျွန်တော်နေရတာက ပျင်းစရာကြီးဗျာ။ ကျွန်တော့် ဦးလေး တိုက်ဆောက်လို့ သွားစောင့်ပေးရတယ်လေ ။ ညညဆို တစ်တိုက်ထဲ တစ်ယောက်တည်း ညည သရဲကြောက်လိုက်ရတာ အိပ်လို့ရတယ် မရှိဘူး ..။ ဒါပေမဲ့ .. ဂုဏ်သိက္ခာကျမှာစိုးလို့ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး။ ခင်ဗျားလည်း လျှောက်မပြောနဲ့ဦး။

ကျွန်တော်နေတဲ့နေရာကို ပြောပြထားရဦးမယ်။ ဗိုလ်တထောင် (၅၃) လမ်းမှာဗျာ ..။ နေ့လည်ခင်းတောင် မလွှဲမရှောင်သာမှ လမ်းထွက်ကြတယ် ဗျ။ ညနေဆိုဝေးရော .. မြို့ပျက်ကြီးလို ခြောက်ကပ်နေတာဘဲ ..။ ညဆို စဉ်းစားမနေနဲ့ အာကာသရန်သူတွေရဲ့ ဖျက်ဆီးချေမှုန်းခံရတဲ့ ကမ္ဘာလို ခြောက်ကပ်တိတ်ဆိတ်နေတာဘဲ။

အဲဒီဘယ်သူမှ မလျှောက်တဲ့ လမ်းမှာ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ညနေခင်းရဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း လမ်း သလားနေမိတယ် ..။ ထမင်းစားဖို့ အချိန်က စောသေးတော့ ထမင်းဆိုင်ဘက်လည်း မသွားချင်သေးဘူး။ ကျွန်တော့်အိမ်နဲ့ အတော်လေးလှမ်းတဲ့ နေရာလည်းရောက်ရော မျက်နှာချင်းဆိုင်က လျှောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပုံစံကြည့်ရတာကတော့ ဆောက်နေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးလုံးမှာ အလုပ်ဆင်းပြီးလို့ ပြန်တဲ့ ပုံစံဘဲ ..။ ရုပ်ကရွက်ကြမ်း ရေကြိုလေး ..။

ဒါပေမဲ့ .. အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကိုယ်လုံးသိပ်ကောင်းတယ် ..။ ပြီးတော့ အရပ်ကလည်း အတော်ရှည်သား ..။ မြန်မာအမျိုးသမီးတွေမှာ သူ့လိုရှည်တဲ့လူ ခပ်ရှားရှား။ အေးစက်တဲ့ မျက်ဝန်းညိုကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော့ကို လှမ်းကြည့်နေလေရဲ့ ..။ သူ့ရင်သားကြီးတွေဟာ တစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း လှုပ်ခါနေလေရဲ့ ..။ လက်ထဲမှာ ထမင်းချိုင့်လေးတစ်ခု ဆွဲထားတယ် ..။ ပေါင်နားလောက်မှာ ထမီကို မထားလေရဲ့ ..။

သူ့ရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ စိတ် တွေ ဝင်လာပါတယ်..။ ဒါကတော့ ထုံးစံဘဲ ..။ ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီးနဲ့ လူတွေ တွေ့ရင် ရှိန်ကြတာဘဲ မဟုတ်လား။ အဲ .. နွမ်းပါးသူတွေ တွေ့ရင်တော့ .. ထိကပါး ရိကပါးနဲ့ မလေးမခန့် လုပ်တတ်ကြတယ် မဟုတ်လား။ အခုလည်း ဒီလိုပါဘဲ။ ကောင်မလေးရဲ့ .. နွမ်းနွမ်းပါးပါး အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်ပြောင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ ဟုန်းကနဲထလာရဲ့။

““အချစ်ကလေး .. နောက်ကျလှချည်လား””

ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ပြုံးယောင်ပြုသွားလေရဲ့။ အခုန .. တစ်ခွန်း နှစ်ခွန်းလောက်ဘဲ စဖို့ စိတ်ကူးထားပေမဲ့ သူ့ရဲ့ တုန်ပြန်မှုတွေ့တာနဲ့ .. နည်းနည်း ရှေ့ဆက်လှမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ … သူ့ကိုကျော်ဖြတ်စ ပြုနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး .. သူ့နောက်လိုက်ဖို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်ပါတယ်။

အားပါး .. အိုးကြီးက ကယ်နေတာဘဲ ..။ တစ်သက် တွန်းလို့ မကုန်မဲ့ အိုးဘဲ ..။ ကားပြီး ကော့နေတယ်။ ခါးကတော့ သူဌေးသမီးတွေလို မသေးဘူး .. နည်းနည်း တုတ်တယ် ..။ ဒါပေမဲ့ ခါးတုတ်တာကဘဲ သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကြည့်လို့လှနေတယ်။ ခါးသေးရင် ရုပ်တောင်ဆိုးဦးမယ်။

သူ့ဖင်ကြီးကိုတွေ့တာနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်တွေ တုန် လာတယ်။ သူ့နောက်လိုက်ရင်း ဘယ်လို အင်ထရိုဝင်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ ဘိုးတော်ဘုရားခေတ်ကလို .. တွံတေးသိန်းတန် သီချင်းလည်း မဆိုချင်ဘူး။ ဦးနုခေတ်ကလို စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်းလည်း မဟစ်ချင်ဘူး။ နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု ပုံစံဝင်အောင် ဘယ်လိုတွေးရမလဲလို့ ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစားနေမိတယ်။

အံမယ် .. သူက တစ်ချက် တစ်ချက် လှည့်ကြည့်တယ်ဗျ။ ဖင်ကိုလည်း တမင်ကော့ပြီး ရမ်းလျှောက်နေလေရဲ့။ သူ့ထမီတပတ်နွမ်းလေးက ဖင်သားတွေကို အတိုင်းသား ပြနေတယ်လေ။

““မမ .. သိပ်လှတယ်ဗျာ ..။ အေရိုးဗစ် ကလား။ ဟုတ်မယ်တော့ မထင်ပါဘူး ..။ အေရိုးဗစ်ကတဲ့ ဟာတွေထက် အများကြီးသာတယ် ..။ တင်ပါးကြီးတွေကို ကားပြီး တင်းနေတာဘဲ။””

““ဟင်းနော် .. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ..””

““မရိုင်းပါဘူးဗျာ .. တကယ့်အလှကို သေချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပြောတာပါ။ ကြည့်ပါဦး ဘယ်လောက် ကျက်သရေရှိသလဲလို့ ””

““ပြောလို့မရဘူးလား””

သူ့အသံ နည်းနည်းမာလာပါတယ် ..။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဂရုမစိုက်ပါဘူး ..။ တစ်လမ်းလုံး ရှင်းနေတာဘဲ ..။ အော်ရင်လည်း ပြန်ပြေးရုံပေါ့ .. ဘာမှ အကျိုးမယုတ်ဘူးလေ အကျိုးရှိဖို့ဘဲလိုတယ်။

““အစ်မနို့တွေကလည်း သိပ်လှတာဘဲနော် .. ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ ..””

ဒီတစ်ခါတော့ သူဖြတ်ကနဲ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လာပါတယ် .. ပြီးတော့ ..။

““ဟင်း .. လူနဲ့ စကားတွေနဲ့က မလိုက်လိုက်တာ .. ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ..””

““ဘာလဲ .. ရုပ်သနားကမားနဲ့ကောင်မှာ လီးမပါဘူး ထင်လို့လား””

““လွန်နေပြီနော် ..””

““ဖြစ်ချင်တာကို ပြောတာပါ .. မမရယ်””

““တခြားလူသွားပြောပါလား””

““တခြားလူက မမလောက် မလှဘဲ..။ ကြည့်စမ်းပါဦး ပေါင်တန်ကြီးကို ဘယ်လောက်လှလဲလို့ ..။ မမတစ်ကိုယ်လုံး ဒီလောက်လှနေမှဖြင့် စောက်ဖုတ်ဆို ထိရက်စရာမရှိအောင် လှမှာဘဲ””

အဟား .. မချောပြေးပြီ .. သုတ်ချေတင်ပြီ ကျွန်တော်နဲ့ ဝေးအောင် ကြိုးစားနေလေရဲ့ ..။ ဒါမူတာပါ သူ့စောက်ဖုတ် လှတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမကြိုက်ဘဲ နေမလဲ ..။ ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ လှမ်းနေလေရဲ့။

““ဘယ်လိုလဲ .. မမ စကားမပြန်တော့ဘူးလား။ ကျွန်တော်လေ မမကို မှုတ်ချင်တယ် ..။ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်လှလှလေးကို အားရပါးရ ဖြဲပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လျှာစောင်းတိုက်ချင်တယ် ..။ ပြီးတော့ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး မွှေပစ်လိုက်ချင်တယ်။ မမခံကြည့်စမ်း။ တစ်ခါတည်း ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်””

ခေါင်းသာ တွင်တွင်ကြီး ငုံ့ရင်း ရှေ့ဆက်သွားနေလေရဲ့ ..။ ကျွန်တော်လည်း တဖြေးဖြေး ရဲလာပြီး ကားတွေကို ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ် ပြောနေမိတယ်။ သူ့ဘက်က ဘာမှမတုန့်ပြန်တာနဲ့ .. ဖြတ်ကနဲ သူ့လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ..။ ချွေးစေးတွေနဲ့ .. ရေခဲလို အေးစက်နေလေရဲ့။

““အို.. ဘာလုပ်တာလဲ.. အော်လိုက်ရမလား..””

““ချစ်လို့ပါ မမရယ် .. အရမ်းမှုတ်ချင်တယ် .. လျှာထိုးပြီး ယက်ချင်တယ် .. ခိုက်သွားမှာပါ .. တစ်ခါလောက် စမ်းကြည့်ပါ””

““သွားသွား .. မသိဘူး .. လာမပြောနဲ့””

သူမဟာ ပြောလည်းပြော လက်ကိုလည်း ရုန်းနေရဲ့ ..။ ဒါပေမဲ့ သူ့လို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော့်လို အားကစားသမားတစ်ယောက်ရဲ့ အချုပ်အနှောင်က ဘယ်လွတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် … သူ့ကို ချစ်ရတာ အတော်အားစိုက်နေရတယ် ..။ သန်တော့ သန်တယ်။

““လွတ်လို့ ပြောနေတာ မရဘူးလား””

““မလွှတ်ဘူး .. မကျေနပ်ရင် အော်လိုက်””

ဒီလိုကြတော့လည်း ငြိမ်ကျသွားလေရဲ့ ..။ ညိုပြီး မတည်ငြိမ်တဲ့.. မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လာတယ်။

““အားရင်ခဏလိုက်ခဲ့ ..။ လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း စကားပြောရတာပေါ့ ..။ မိတ်ဖြစ် ဆွေဖြစ်လိုဘဲ သဘောထား ..။ ဟိုးရှေ့နားမှာ ကိုယ့်ဂေဟာရှိတယ်””

သူလိုက်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် အလိုလို သိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မူသေးတာပေါ့ ..။ မလိုက်ချင်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ မြေကို ခြေစုံကန်ထားတယ်။

““လာပါဗျာ .. လက်ဘက်ရည်သောက်ရုံဘဲ ..။ ပြီးရင် လိုက်ပို့ပေးမယ် ..။ လမ်းမှာ ဒီလိုကြီး စကားရပ် ပြောနေလို့ မကောင်းဘူး ..။ လာပါနော် .. လာလာ””

မလိုက်ချင် လိုက်ချင်ပုံစံမျိုးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် လိုက်လာပါတယ်။ တကယ်ဘဲ ကျွန်တော်ရဲ့ တိုက်ကို ခေါ်သွားတာပေါ့။ တိုက်တစ်ခုလုံး အချောမကိုင်ရသေးလို့ မှောင်မဲပြီး ဘိလပ်မြေနဲ့ ဘာတွေနဲ့ ဆေးနံ့တွေနဲ့ မွှန်ထူနေတယ်။ သူတို့ကတော့ ဒီအနံ့တွေနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပေါ့။

““ဝင် .. တံခါးပိတ်ထားလိုက်မယ်””

တံခါးကိုပိတ်ပြီးမှ မီးကို ဖွင့်လိုက်တယ် ..။ နီယွန် မီးချောင်းရဲ့ တန်ခိုးနဲ့ .. အခန်းတစ်ခုလုံး လင်းထိန် သွားတာဘဲ။

““ဒါဘယ်သူ့တိုက်လဲ””

မချောက စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်လေရဲ့။

““ဦးလေးတိုက်ပါ .. ကိုယ်က လာစောင့်ထားရ တယ် ဆိုပါတော့ ..။ ကဲ လာထိုင် လက်ဘက်ရည် သောက်ရအောင်””

လက်ဘက်ရည်နှစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်ရင်း သူ့ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးဝမှာ ရပ်နေရာကနေ တအိအိနဲ့ ရင်မောစရာ လှုပ်ခါရင်း စားပွဲဆီ ရောက်လာလေရဲ့။

““သိပ်မကြည့်နဲ့ .. မျက်လုံး ကျွတ်ကျသွားမယ်””

““လှတာကိုး ..””

““လိမ်တာ .. ရုပ်ဆိုးလွန်းလို့ ယူမဲ့သူတောင် မရှိဘူး ..””

““ကျွန်တော် ယူမယ်လေ ..””

““ဟင်း .. ရှင်က ချစ်လို့ယူတာမှ မဟုတ်ဘဲ .. လိုးချင်လို့ ယူတာ မဟုတ်လား””

““အား ..””

ကျွန်တော် တဒင်္ဂ အသွားလေရဲ့ ..။ ထိမှန်တဲ့ စကားကို သူကတော့ သဘောကျပြီး ပြုံးနေလေရဲ့ . .။ မဲ့ပြုံး ဆိုပါတော့ ..။ နာကျည်းချက်တစ်ခု ရှိမယ်ထင်တယ်။

““ဒါနဲ့ .. နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ””

““တင်မေ ..””

““ကောင်းသားဘဲ .. ရိုးလေကောင်းလေဘဲ မဟုတ်လား””

““ရှင်မြှောက်ပြောတာပါ .. ရှင့်နာမည်ကော””

““ဟုတ်သားပဲ .. ရဲလင်းထွန်း တဲ့””

““တကယ်ရဲတယ်ဆိုတာတော့ ယုံသွားပြီ .. အသက်ဘယ်လောက်လဲ””

““၂၃-နှစ်””

““ကျမထက် ၂ နှစ်ကြီးတယ်””

““တကယ်ပြောတာလား””

ဟုတ်မှာပါ မိန်းမတွေက ယောက်ျားတွေထက် ခန့်မှန်းရတာ ခက်တယ် မဟုတ်လား။ လဘက်ရည် ငုံ့သောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကြားထဲက မသိမသာ အံကျလာတဲ့ နို့တွေကို မက်မက်မောမော ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် .. ဒို့ကိုကြိုက်ရင် အိမ်လိုက်ခဲ့””

ဗိုလ်တထောင်မှာ နေခဲ့တာကို အမှတ်တရဖြစ်အောင် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ ရှာရမှာဘဲ။ ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ သူ့လက်ဆီ ကျွန်တော့်လက်ကို အသာလှမ်းလိုက်တယ် ..။ ပထမ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပေမဲ့ နောက်တော့ ငြိမ်နေရဲ့ ..။ အဆင်ပြေတဲ့ အနေအထားမှာ ရှိတော့ လက်ဘက်ရည်ခွက်ကို အသာချပြီး သူ့ရဲ့နောက်ဘက်ကို ပတ်သွားလိုက်တယ် ..။ သူ့အနေနဲ့လည်း ဒါကို အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပါ။

““တင်မေ .. တင်မေ .. ချစ်တယ်ကွယ်””

ပြောပြောဆိုဆို သူ့လည်ဂုတ်ပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဂုတ်ပေါ်က အမွှေးနုလေးတွေ ထောင်ထားသွားလေရဲ့ ..။ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း နောက်ကနေလျှိုပြီး တင်းမာဖောင်းမို့နေသော နို့အုံတွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

““အို ..””

တစ်ခွန်းသာဆိုပြီး လက်ကို ဖယ်ချဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဟန်ဆောင်နေတာမို့ မအောင်မြင်ပါဘူး ..။ သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ရှေ့က နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တထောက်ထောက်နဲ့ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်..။ ဝတ်တာကြာလို့ ဝါထိန်ထိန် ဖြစ်နေတဲ့ ဘော်လီအဖြူရောင်ကလေး ပေါ်လာတယ်။ တင်းမာပြည့်ဖြိုးတဲ့ နို့အုံတွေကို မဆံ့မပြဲ ထိန်းထားရရှာတဲ့ ဘော်လီကို ကမန်းကတန်း အငြိမ်းစားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ .. သူ့အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကို ကြိုးကြိုးစားစား ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာကျော် ပန်းပုပညာရှင် ဂိုဒင်ရဲ့ စံပြမယ်တွေ ရှူံးလောက်တဲ့ တင်မေဟာ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရဲ့။ ရှက်လို့ထင်တယ် .. ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်စိမှိတ်ထားတယ်လေ။

““သိပ်လှတာဘဲ တင်မေရယ် .. လင်ရှိလား””

““ဟင့်အင်း””

““အပျိုလား ..””

““ဟင့်အင်း””

““ဟာ နင့်ဟာကြီးက ဘယ်လိုကြီးလဲ””

““အသက် (၁၅) နှစ်ကစပြီး ကြိုက်ရင် ကုန်းတတ် လာတယ် ..””

““ဟိုက် .. အခုဆို ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ရှိပြီလဲ””

““လေးငါးယောက်လောက်တော့ ရှိပြီထင်တယ်””

““နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က ဘယ်တုန်းကလဲ””

““ကြာပြီ .. တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ .. ကန်ထရိုက်တာ တစ်ယောက်ပေါ့ ..””

““ကိုယ် နောက်ဆုံးပေါ့ ..””

““အင်း ..””

စကားတပြောပြောနဲ့ သူ့နို့ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီးထိပ်ကလေးတွေကို လက်ညိုးနဲ့ လက်မကြားမှာ လှိမ့်ပြီး ညှစ်ပေးနေမိတယ်..။ သူလည်း အရသာတွေ့ပုံရတယ်။ နို့အုံကြီးဟာ ပိုပြီးတင်းမာဖောင်းကြွလာပြီး ရင်လည်း ကော့လာတယ်လေ။ နို့ကို ကလိပေးနေရင်းက ခေါင်းငုံ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။

“အင်း ..””

ဆိုတဲ့ အသံရှည်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော်ဂုတ်ကို လိုက်စမ်းပြီး ဖက်ထားလေရဲ့။ အခုဆို ကျွန်တော်ဟာ သူ့ခေါင်းပေါ် ထိုင်ရသလို ဖြစ်နေပါပြီ ..။ တင်ပါးတစ်ခြမ်းဟာ ဆီးခုံမို့မို့ပေါ် ဖိဖိပြီး စောက်မွှေးတွေနဲ့ ထိနေသလိုဘဲ။

တင်မေဟာ ကွမ်းစားပုံဘဲ ..။ ပါးစပ်ထဲမှာ အာမွှေးနံ့သင်းနေတဲ့ .. လျှာကလည်း ကြမ်းလိုက်တာ.. ကျွန်တော်တောင် လက်မြှောက်ရမလို ဖြစ်နေပြီ ..။ ကျွန်တော့်လျှာဟာ သူ့လျှာကို လိုက်ရှာပြီး တွေ့တွေ့ချင်းဘဲ လျှာနှစ်ချောင်းဟာ တစ်ခုနဲ့တစ်ခု လိမ်ယှက်ပြီး လွန်ဆွဲနေကြတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အရသာကိုသိပြီး တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက် ချုပ်တည်းခဲ့ရတော့ အခုနည်းနည်းလေး ဆွပေးရုံနဲ့ အဲ .. ဟုန်းကနဲ ထတောက်လာရပြီ။

ကျွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းချင်း နှုတ်လိုက်ပြီး သူ့နို့သီးကို ကုန်းစို့တော့ တင်မေတစ်ယောက် ခါးကြီးကော့တက်လာပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး နို့နဲ့ အတင်း ဖိကပ်ပေးနေလေရဲ့။

““အင်း .. ဟင်း ..ဟင်း.. အိုး .. လွှတ် .. လွှတ် .. လွှတ် ..””

နို့ကို စိမ်ပြေနပြေ စို့ယူယင်း အစိကို အသာချေပေးလိုက်တယ် ..။ သူ့နို့တွေဟာ အပျိုနို့နဲ့ မခြားလှပါဘူး ..။ နို့သီး သိပ်မထွက်သေးသလို လုံးဝ ပုံမပျက်သေးပါဘူး။ အရင်လက်ဟောင်းသမားတွေ အကိုင်အတွယ် ကောင်းလို့လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ..။ ထမီပြေသွားတာနဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အသာလျှော့ချလိုက်ပါတယ်။

““အိုး ..””

ထင်တောင် မထင်စရာဘဲ ..။ အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ .. ချောကျိကျိ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

““ဟား .. အမွှေးတွေ ရိတ်ထားလား””

““မဟုတ်ပါဘူး .. အစကတည်းက မပေါက်တာ။ လှလား..””

““မသိဘူး ..””

““ဟုတ်သားဘဲ .. ဘယ်သူက ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို လှတယ်လို့ ပြောမလဲ””

စောက်ဖုတ်ဟာ သိပ်နူးညံ့ပြီး ပျော့စိစိဖြစ်နေတယ်။ လူနဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ မလိုက်ဘူးဆိုပါတော့။ လူက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စောက်ဖုတ်က နုနုနယ်နယ်နဲ့ သူဌေးသမီးတွေတောင် မရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်မျိုး။ ဖယောင်းလို ချောပြီး ဂွမ်းလို နူးညံ့နေရဲ့ ..။ လက်ဟာ စောက်ဖုတ်ပေါ်က ခွာကိုမခွာချင်ဘူး ..။ ကိုင်ရတာတောင် ဒီလောက် အရသာရှိနေရင် လိုးရရင်တော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး။

သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ယူပြီး ထောင်မတ်စပြုနေတဲ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ လင်းမြွေတစ်ကောင်လို တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် အထိအတွေ့ကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီး လီးမှန်းသိတော့မှ အသာငြိမ်နေတယ်။ သူနဲ့ ကျွန်တော်တူတာ တစ်ချက်ရှိတယ်။ ဘာလဲဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံး အောက်ခံ မဝတ်တတ်တာဘဲ။

ကျွန်တော် .. ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်ခိုင်းရတာ အားမရဘူးလေ ..။ ဒါကြောင့် ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက် တယ် ..။ ငပဲကြီးဟာ လာကတခွင်ကို တအံ့တသြ ကြည့်နေတဲ့ နလပိန်းတုံးပုံစံနဲ့ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ သူ့လက်ကြမ်းကြီးကို ကိုင်ပြီး လီးကို လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကစားစရာရသွားတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးလေရဲ့။ လီးဟာလည်း တောင်သထက် တောင်လာပြီး ဒုတ်ကြီးလို မာလာတယ်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ကြောက်စရာအသွင်ကို ဆောင်နေလေရဲ့။

သူ့လက်ထိပ်တွေ ဆက်မိဖို့ လက်နှစ်လုံးလောက် လိုပါတယ်။ ဒါကိုဘဲ သူက.. ဟင် .. သူ့ဟာကြီးက တုတ်လိုက်တာလို့ နောက်ပိုင်းမှာ ပြောသေးတယ် ..။ အရှည်ကတော့ ခြောက်လက်မခွဲလောက် ရှိတယ်။ ဒစ်ဟာ ခရမ်းချဉ်သီးကြီးလို နီရဲ ပြောင်လက်နေတော့တယ် ..။ သူ့လက်ဟာ လီးကိုကိုင်ပြီး အပေါ်တက်လိုက် အောက်ဆင်းလိုက် လုပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဒစ်ထိပ်ကို အသာပွတ်ပေးနေရဲ့ ..။

ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင်လေးကို ပွတ်သပ်ထားရင်း အကွဲကြောင်းကို လိုက်စမ်းမိတယ် ..။ ဖွံ့ထွားတဲ့သူမို့ အကွဲကြောင်းဟာ စိနေ အောင် ကပ်နေရဲ့ ..။ လက်ခလယ်အနေနဲ့ အသာဆွဲပွတ်ပြီး နည်းနည်းချင်း ဖိသွင်းကြည့်တယ် ..။ ပျော့အိပြီး ကျွံဝင်သွားပေမဲ့ အခေါင်းထဲ လက်က မရောက်နိုင်ဘူး။

““ပေါင်နည်းနည်းဟပေး တင်မေ ..။ စောက်ဖုတ်က သိပ်ကပ်နေတော့ အပေါက်ရှာမတွေ့ဘူး””

ပြောပြောဆိုဆို ဖင်ကြွပေးလိုက်တယ် ..။ သူလည်း မငြင်းပါဘူး ဖင်ကြွပေးတာနဲ့ ပေါင်ကို ဖြဲပေးလိုက်လေရဲ့။ ဒီတော့မှ .. လက်ညိုးနဲ့ လက်သူကြွယ်သုံးပြီး နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဟလိုက်ပါတယ် ..။ ပြီးတော့ လက်သူကြွယ်ကို အသာထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ဟိုးအဆုံးထိ မဝင်ပေမဲ့ တဝက်လောက် ဝင်တယ် ..။ ဒါလည်း ကောင်းကောင်း ကလိပေးလို့ရတာဘဲ မဟုတ်လား။

စောက်စေ့ ချွန်ချွန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်ချောင်း တွေကြားမှာ ညှပ်ပြီး ပွတ်သပ်ဆွနယ်ပေးနေမိတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ စောက်စေ့ဟာ မာကြောပြီး တဆတ်ဆတ် တောင်လာတယ် …။ စောက်စေ့ဟာ လူနဲ့လိုက်အောင် ထွားတာဘဲ ..။ လက်သန်း ၂ ဆစ်လောက်ရှိပြီး လက်သန်းလောက်လည်း တုတ်တယ် ..။ ဒီလောက် စောက်စေ့ထွားတဲ့ မိန်းမမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး…။ စောက်စေ့ကို ကလိပေးရင်းနဲ့ အခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေက စိမ့်စိမ့်ယိုစီးလာပါတယ်။

အခုန ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတဲ့ လက်ချောင်းဟာ အရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး အခေါင်းထဲ ချောင်ချောင်ဝင်လို့ရသွားပါတယ်။ လက်ခလယ် တဆုံးထိုးလိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ချက်မဲ့သွားတယ် ..။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လာတယ် ..။ သူ့နို့အုံဟာလည်း လေထိုးထားတဲ့ ရော်ဘာဘောလုံးလို တင်းမာလာလေရဲ့။ အသားညိုသူမို့ နို့သီးတွေဟာ နို့အုံထိပ်မှာ ပိတုန်းနားနေသလို အနက်ရောင်ဖက်ကို လုနေပါတယ် ..။ ရမက်စိတ်ကြောင့် အသက်ရှူကြမ်းနေတာမို့ .. နို့အုံကြီးတွေဟာ ကြွကြွတက်လာပါတယ်။

ကျွန်တော့်လက်ချောင်းဟာ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ ကစားနေတော့ .. သူလည်း စိတ်တဖြေးဖြေးကြွလာပြီး ဖင်ကို အသာကော့ကော့ပေးနေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ .. အသားဆိုင်နုနုလေးတွေကလည်း လက်ကိုလာပြီး ရစ်ပတ်နေလေရဲ့ ..။ စောက်စေ့ကို လက်နဲ့ ပွတ်ဖိတိုင်း ဆတ်ကနဲ .. ဆတ်ကနဲ .. တုန်တုန်သွားတယ်။ လီးကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို အသာဖြုတ်ချလိုက်တော့တယ် ..။ ပြီးတော့ ကုလားထိုင်မှာ ခပ်ရှောရှော ထိုင်နေတဲ့ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ် ..။ သူ့ကို ကျွန်တော်တွေ့ခါစက ပြောတဲ့ စကားတွေဟာ နောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်သွားလေရဲ့။

““နည်းနည်းလျှောဦး .. အေးဟုတ်ပြီ .. ပေါင်ကိုဖြဲလိုက် ခြေထောက်တစ်ချောင်း ဟိုခုံပေါ်တင်လိုက် ..။ နေဦး နောက်ခုံတစ်လုံးချပေးမယ် .. ကဲ ရော့ .. တင် .. ဒီပေါ် ..””

အခုဆို တင်မေဟာ ခုံသုံးလုံးပေါ်မှာ လောဘတကြီး ခွထိုင်နေတဲ့ ပုံစံဖြစ်သွားပါပြီ ..။ တစ်လုံးပေါ်ထိုင် ကျန်နှစ်လုံးပေါ် ခြေထောက်တွေ ကားတင်ထားလေရဲ့။ ကျွန်တော့်မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့်မှာ အညိုရောင် စောက်ဖုတ်ပြောင်ပြောင်လေးဟာ ချစ်စရာ .. ဟပြဲနေလေရဲ့။ အကွဲကြောင်းနားရောက်တော့ အရောင်က ပို့ရင့်ပြီး နီညိုရောင်လုနေရဲ့ ..။ စောက်စေ့ဟာ နီရဲတဲ့ ပန်းပင်အလယ်က အတိုင်လေးလို ထောင်နေရဲ့။ အတွင်းနှုတ်ခမ်းတွေဟာလည်း ခွေလိပ်ပြီး ပန်းပွင့်တစ်ခုလို ကြွားကြွားဝင့်ဝင့် လှနေလေရဲ့။

အဲဒီစောက်ခေါင်းထဲ ကျွန်တော့်လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းတော့ ညှီတယ် ..။ အေးပေါ့လေ .. လက်လုပ်လက်စားဘဲ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့ ..။ ဒါပေမယ့် သနပ်ခါးနံ့လေးလည်း သင်းနေတော့ ခံသာသလိုရှိတာပေါ့ ..။ ငန်ကျိကျိအရသာကို လျှာမှာ ခံစားလိုက်ရတော့တယ် ..။ လျှာဝင်သွားတာနဲ့ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေလေရဲ့ .. အရသာတွေ့နေပြီလေ..။

ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းကို လျှာနဲ့ ဝိုက်မွှေ ကလိပေးနေမိတယ် ..။ အထဲမှာ ပြောင်းလဲမှုတွေက အံ့သြစရာပါဘဲ ..။ လျှာကို အထဲကနေ ဆွဲစုပ်နေတယ် ..။ စောက်စေ့ကို နှုတ်ခမ်းလွှာတွေနဲ့ တယုတယ ပွတ်တိုက်ပေးတော့။

““အိုး .. ဟင်း ဟင်း .. အား .. ကိုကိုရယ်.. အား .. အမေ့ . . ဟင်း ဟင်း . .အိုး ..””

တင်မေဟာ ချက်ချင်းဘဲ ကိုကိုတွေ ဘာတွေ ဖြစ်သွာလေရဲ့ ..။ သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် အချစ်ဇာတ်လမ်း ဟာ အခုမှလာပုံဘဲ ..။ ကျွန်တော်က ပုံပြင်ထဲက မင်းသားလေးပေါ့။ သူကတော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မင်းသမီးလေးပေါ့။ ရှေးရိုးစဉ်လာ ပုံပြင်ထဲကလို နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး မနှိုးဘဲ စောက်ဖုတ်ကို ခေတ်သစ်ပုံစံနဲ့ နမ်းစုပ်နှိုးတော့ သူ့ခင်မျာ ကိုကိုတွေ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာပေါ့။

သူ့ကို ဒီပုံစံနဲ့ နှိုးတာ အလကားတော့ မဟုတ်ဘူးနော် ..။ အတုန့်အလည့်ဆိုတာ လာရမှာပေါ့။ ရော်ဘာတံ ပျော့ပျော့လေးလို မာစိစိဖြစ်နေတဲ့ စောက်စေ့ကို မလွတ်တမ်း ဖိကိုက်ထားတော့ တင်မေဟာ ဖင်လေးကြွကြွလာသလို သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့ခေါင်းကို စုံကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိဖိကပ်ထားတယ်။

““အိုး ..ကိုကိုရယ် .. ဟင်းဟင်း ..ဟင်း””

စောက်ဖုတ်ထဲက ပျစ်ချွဲချွဲ အရည်တွေက စိမ့်စိမ့်ယိုကြလာတယ်။ ကျွန်တော့်မေးစေ့နဲ့ နှုတ်ခမ်းတဝိုက်မှာ ပေကျံပြီး နေရထိုင်ရ ခက်စေပါတယ် ..။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်လေ .. စမိမှတော့ ဆုံးခန်းတိုင်အောင် လုပ်ရမှာဘဲ။ ဒီတော့ .. စောက်ဖုတ်သားထဲ လက်မနှစ်ချောင်း ထိုးထည့်ပြီး ဆွဲဟလိုက်ပါတယ် ..။ မတရား ဆွဲဟလိုက်လို့ အတွင်းသားအတော်များများဟာ အပြင်ကို အံကျလာပါတယ်။

““အိုး .””

တင်မေ နာသွားပုံဘဲ .. အရမ်းဆွဲဖြဲလိုက်တော့တာကိုး ..။ ကျွန်တော် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို စောက်ဖုတ်မှာ အပ်ထားလိုက်တယ်။ လျှာဟာ ဟိုး အထဲရောက်အောင် အင်နဲ့အားနဲ့ ထိုးဝင်နေတယ်။ စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိတိုက်ပေးနေမိတယ် ..။ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေတဲ့ လျှာရဲ့ စည်းချက်နဲ့အညီ တင်မေဟာ ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။

““အား . အား .. အား .. အင် .. အင် .. ဟူး ..””

ကျွန်တော် ခေါင်းကို လက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်မှာ တအားဖိကပ်ပေးထားလိုက်ပါတယ် ..။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲက ကျတဲ့ဟာတွေ ပါးစပ်ထဲ ဒလဟော ဝင်လာတာပေါ့ ..။ ဘယ်လိုမှ လွှဲရှောင်မရတော့ အသာငုံထားလိုက်ရတယ်။ ခဏနေတော့ ခေါင်းကို လွှတ်ပေးတာနဲ့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုံထားတဲ့ ဟာတွေကို သူ့ပါးစပ်ထဲ အသာထွေးထည့် ပေးလိုက်တယ်။

““အု .. ဝု .. အင့် . .ဂလု .. ဘာတွေလဲ””

““မင်းဟာတွေဘဲ .. ဘယ်လိုလဲ အရသာရှိရဲ့လား””

““ဟင်း ..””

သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရရိုးလား .. သူ့ကိုခွရပ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ငပဲကတော့ သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ပေါ့ ..။

““တင်မေ .. ဒီမှာကြည့်စမ်း””

““ဟဲ့ ..””

မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့ တင်မေဟာ မျက်နှာရှေ့မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး လန့်သွားပုံပါဘဲ ..။ မျက်လုံးပြူးပြီး ခေါင်းနောက် တွန့် သွားတယ် ..။

““ဟယ် .. လန့်လိုက်တာ .. ရင်ကို တုန်သွားတာဘဲ ””

““ဘာလို့လန့်တာလဲ””

““မြွေများလားလို့ ..””

““ဟုတ်တယ် .. စောက်ခေါင်းထဲဝင်မယ့် လီးမြွေပေါ့ ..””

““ကြည့် .. ရိုင်းပြီ””

““အမှန်ပြောတာ .. ကဲ ပါးစပ်ဟ””

““အံမယ် .. ဘာလုပ်မလို့လဲ””

““လီးစုပ်ခိုင်းမလို့လေ ..””

““ဟေအေး .. ဒါတော့ မလုပ်နိုင်ဘူး””

“အံမယ် .. နင်က ကြီးကျယ်လို့ .. နင့်ကြတော့ ငါလုပ်ပေးရသေးတယ် ””

““ဒါကတော့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်လုပ်တာဘဲ .. လီးစုပ်တဲ့ ကောင်မလို့တော့ အခေါ်မခံနိုင်ဘူး””

““ဒါဆိုကောင်းပြီ .. ငါ့လီးက စုပ်မှတောင်တာ မတောင်တော့ နင့်ကို မလိုးရတော့ဘူးပေါ့ ..””

““လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်လေ””

တင်မေက တထစ်လျှော့သွားပါတယ်။

““မရဘူး . ဒီကောင်က အကျင့်ပါနေတာ .. စုပ်မှဘဲတောင်တယ် ..””

““ဟင်း .. စိတ်မောရပါလား.. ကဲကဲပေး””

““ဟိတ် .. ကိုက်တော့ မကိုက်လိုက်နဲ့နော်””

ဟုတ်တယ်လေ .. လီးသာ စုပ်ခိုင်းရတယ် ခပ်လန့်လန့်ပဲ .. မတော်လို့ ကိုက်လိုက်မှ ဒုက္ခ။ ပထမတော့ အင်တင်တင်လုပ်နေတဲ့ တင်မေဟာ အခုတော့လည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်နေတယ် ..။ သူ့ပါးနှစ်ဖက်ဟာ ချိုင့်လိုက် ဖောင်းလိုက်နဲ့ သေချာစူးစိုက်ပြီး လီးကို စုပ်နေလေရဲ့။

““အား .. ကောင်းလိုက်တာ တင်မေရယ်””

သူဟာ လျှာကို လီးဒစ်မှာ ပြေလိုက် ရစ်ပတ်ပြီး မြှင်းစုပ်နေတယ် ..။ လီးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ တင်းမာတောင်ထလာပါပြီ။ သူ့ရဲ့နဂို အသွင်အပြင်ဟာ လုံး၀ အရေခွံချွတ်ချလိုက်သလို ပြောင်းသွားလေရဲ့ ..။ အခုန ပျော့ခွေနေပေမဲ့ အခု ဒုတ်တစ်ချောင်းလို မာနေပြီလေ။ အခုန မဲမဲခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးဟာ အခုဆို နီရဲပြီး ပြောင်လက်နေရဲ့။ အကြောတွေ ဘေးပတ်လည်မှာ ထောင်ထပြီး အားမာန်အပြည့်နဲ့ တိုက်ခိုက်မဲ့ အသွင်ကို ဆောင်နေပါတယ် ..။ ဂွေးဥတွေဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး ရော်ဘာတုံးတစ်ခုလို ရှုံ့ပြီးစုနေရဲ့။

တင်မေကတော့ လီးစုပ်တာ အရသာတွေ့သွားပုံပဲ ..။ လီးအရင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ စုပ်နေရဲ့ ..။ လီးဟာ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေပြီး တဝက်လောက် သွင်းမိရင်ဘဲ အာခေါင်ကို သွားသွားထိုးမိတယ်လေ ..။ ဒါလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး .. တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် အသဲအသန် စုပ်နေတယ် ..။ ကျွန်တော်ကိုများ အရွဲ့တိုက်သလားဘဲ .. သူ့စုပ်အား ကောင်းလေ .. ကျွန်တော် ဒုက္ခရောက်လေပေါ့။

““ဟား .. တင်မေ . အိုး .. အား .. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အိုး .. အား .. အားဟား .. အင်း .. ရှီး .. ကျွတ်ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကောင်းလိုက်တာ တင်မေရယ် .. အိုး ..””

ကျွန်တော့်နှုတ်က မအောင့်နိုင် မအီးနိုင် အာမေဋိတ်သံမျိုးစုံ ထွက်နေလေရဲ့ ..။ ဒီလိုထွက်မိလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဘဲ ရှက်မိပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရဘူး ဒီတစ်ခေါက်ထဲ မဟုတ်ဘူး .. အခေါက်တိုင်းဘဲလေ။ ကျွန်တော်လည်း ဖီးလ်တက်လာတာနဲ့ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လိုးလိုးဆောင့်ဆောင့်ချင်နေမိတယ်။ သူကတော့ အခံရခက်မှာပေါ့လေ ..။ ဒီလိုခံရခက်တာကိုဘဲ အရသာမဟုတ်လား ..။ ခပ်နာနာလုပ်ရတဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း ပိုပြီး ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရှိလာတယ်လေ။

သူ့ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးကို ပတ်လည်လှည့်ပြီး ဆောင့်ပေးသလို သူကလည်း သိပ်ခံစားမှုမပြပဲ အလွယ်တကူနဲ့ ခံရှာပါတယ်။ လီးဟာ လည်ချောင်းရော ဘယ်ညာပါးစောင်းကိုရော အာခေါင်ကိုရော နေရာအနှံ့ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ပေါ့။ သူကတော့ အစုပ်မပျက်ပါဘူး။

““ပြွတ်..ပြွတ်.. ဒုတ် .. ဝု ..ပြွတ်.. ဒုတ်.. အု .. ရှီးကောင်းတယ် .. တင်မေရယ် .. အိုး.. ကောင်းလိုက်တာ .. စုပ် .. စုပ် .. မြန်မြန်လေး စုပ်ပေး . . အား .. မြန်မြန် .. စုပ် .. စုပ် .. တင်မေ ..တင်မေ .. အား ””

ကျွန်တော့်ဆောင့်ချက် မြန်လာသလို သူလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ တုန်တုန်ရီရီ တောင်းဆိုချက်ကြောင့် လီးကို သွေးထွက်မတတ် အားရပါးရ စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးဟာ သူ့အာခေါင်ကို ထိုးမိတိုင်း

““အု””

ဆိုတဲ့ အသံဟာ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ ထွက်လာတယ်..။ ဒါပေမဲ့ မညှာနိုင်လို့ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့်လီးဟာ တင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆီးပြန်တလျှောက် သုတ်ရည်နွေးနွေးလေးတွေ စီးဆင်းလာပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တစ်မိနစ်လောက် စိမ်ထားလိုက်တယ်။

ဟုတ်တယ်လေ .. အခုန ကျွန်တော် သူ့ကို လုပ်ခဲ့သလို ကျွန်တော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစပ်ထဲငုံပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့မစုပ်ချင်ဘူး ..။ သူမျိုချလောက်ပြီထင်မှ အသာလေး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ..။ ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ လီးဟာ မျှော့မဲကြီးတစ်ကောင်လို ပြောင်ပြောင် ပျော့ပျော့ကြီး ပါးစပ်အပြင်ကို ရောက်လာတယ်။

““အား .. ကောင်းလိုက်တာ .. ဘယ်လိုလဲ တင်မေ .. လီးစုပ်ရတာ ကောင်းရဲ့လား””

““မဆိုးပါဘူး .. ဒါကြောင့် အခြောက်တွေ လီးစုပ်ဝါသနာပါတာကိုး ..””

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်ခုံတစ်လုံးစီမှာ ထိုင်ပြီး ခဏနားလိုက်ကြတယ် ..။ တစ်ယောက်ရဲ့ အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတွေကို တစ်ယောက်က စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ပြီး ရင်တွေမောလာလေရဲ့ ..။ ရင်ထဲက ရမ္မက်လှိုင်းဟာ ရင်ဝကို တဝုန်းဝုန်းရိုက်လို့ .. အသက်ရှူပြင်းလာရတယ်။

““ဘယ်လိုလဲ တင်မေ .. ခံဖို့အသင့်ဘဲလား””

ကျွန်တော်ဟာ ကွေ့ကောက် သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြော တာကို ဘယ်လိုမှ မကြိုက်တဲ့အတိုင်း တင်မေ့ကို ရှင်းရှင်းဘဲ မေးလိုက်ပါတယ်။

““အမြဲတမ်း အဆင်သင့်ဘဲ ..။ ဒါပေမဲ့ အရမ်းတော့မလုပ်နဲ့နော် .. ငိုမှာဘဲ ..။ အခုန စုတ်ပြဲထားတာ အခုထက်ထိ စပ်နေသေးတယ် ..။ သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး . .အရမ်းတော့ မလုပ်နဲ့ ..။ တင်မေ ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ..””

““အေးပါ .. ကဲ .. ကဲ .. ဟိုစားပွဲခုံပေါ်မှာ မှေးအိပ်လိုက် ..။ တစ်ကိုယ်လုံးမတက်နဲ့ ..။ ခြေထောက်က ကြမ်းပေါ်မှာ ရှိပစေ ..။ အေး.. ခါးစောင်းတွေက ခုံ စောင်းမှာ ထိနေပစေ””

သူ့နို့တွေဟာ ခုံပေါ်မှာ မညှာမတာဘဲ ခံထားရလို့ ပြားကပ်နေပါတယ် ..။ အခု ကျွန်တော်လုပ်တဲ့ပုံက နာဇီအရာရှိတွေ အကျဉ်းကျ အမျိုးသမီးချောကို စိတ်ကြိုက် ပြုကျင့်တဲ့ပုံစံပါဘဲ ..။ ဒီအကြောင်းကို နိုင်ငံခြားဝတ္ထု တစ်ခုထဲမှာ ဖတ်မိလို့ အခွင့်ကြုံတုန်း သုံးကြည့်တာပါ။

အခုဆို .. တင်မေလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်တစ်လွှာ မတင်ဘဲ ဗလာကိုယ်ထီးနဲ့ပါဘဲ။ တင်မေနောက်မှာ ဝင်ရပ်လိုက်ပြီး အတိုင်းအတာတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ အားလုံးအတော်ဘဲ။ စောက်ဖုတ်ဟာ လီးရှေ့မှာ အရည်တစ်စိုစိုနဲ့ ဖိတ်ခေါ်နေတယ် ..။ အမွှေးမရှိလို့ အသားဆိုင်တွေသာ ထင်းထင်းကြီး ပေါ်နေရဲ့ ..။ စားပွဲဘေးမှာရှိတဲ့ နိုင်လွန်ကြိုးခွေကို ယူလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကိုကား .. ခြေကျင်းဝတ် တစ်ဖက်နဲ့ စားပွဲခြေထောက်တစ်ခုကို ပူးချည်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်နဲ့ စားပွဲခြေထောက်ကို ပူးချည်လိုက်တယ်။

““ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ .””

နည်းနည်း အံ့သြရုံကလွဲပြီး ပုံမှန်အသံနဲ့ဘဲ မေးလာလေရဲ့။

““ပိုကောင်းအောင်လို့ပါ စောင့်ကြည့်နေပေါ့ .. ဘာလို့ မပြီးခင် သိချင်ရတာလဲ””

““ကောင်းပါပြီတော့ .. ကောင်းပါပြီ””

အခုဆို တင်မေဟာ ကားပြီး ကုန်းထားပါတယ်။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးနဲ့ ဖင်အကွဲကြောင်းဟာ တဆက်ထဲလို ဖြစ်နေတာမို့ ကော်ပတ်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ဘယ်ညာခြမ်းနှစ်ခု ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလိုမျိုးဘဲ လုပ်ထားတာလားလို့ ထင်စရာ။

““ကဲ .. စပြီဟေ့ ..””

ပြောပြောဆိုဆို သူ့နောက်မှာဝင်ပြီး လီးဒစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်သား နူးနူးညံ့ညံ့လေးတွေကို ဖိမွှေ ပွတ်တိုက်ပေးပါတယ်။ ခဏကြာတော့ တင်မေဟာ တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးနေလေရဲ့ ..။ စောက်ဖုတ်ဟာလည်း ရှုံ့ချီပွချည် ဖြစ်လာပါတယ်။

““ဟင့် .. လုပ်တော့လေ .. ဘာလုပ်နေတာလဲလို့ ..””

““ဟင်းဟင်းဟင်း .. ဖြေးဖြေးပေါ့ .. တင်မေရယ် အချိန်တွေ အများကြီးရှိပါသေးတယ်””

မခံချိ မခံသာ ပုံစံနဲ့ ပြောရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကလိမွှေပေးနေမိတယ် ..။ ခရမ်းချဉ်သီးလိုချောပြီး ပြောင်လက်တင်းမာနေတဲ့ ဒစ်နဲ့ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပေးတော့ နဂိုကမှ ကြီးတဲ့ စောက်စေ့ဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ လီးကို ရန်ထောင်နေပါရော ..။ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် ပေါင်တစ်လျှောက် ယိုစီးလာလေရဲ့။

““ဟင်း .. လုပ်ပါတော့ဆို .. ဒီမှာ မခံနိုင် တော့ဘူး .. သိပ်ယားနေပြီ သိလား .. အလကား လူကို ဒုက္ခပေးနေတယ် .. လုပ်ပါ.. နော်””

ကျွန်တော် လုပ်ချင်နေပါပြီ .. ဒီတော့ အဲ့ဟနေတဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ကို အသာထိုးသွင်းလိုက် တယ်။ အရည်တွေနဲ့ ချွဲကျိနေတာမို့ ရှောကနဲ ဝင်သွားလေရဲ့။ ရှောကနဲ ဝင်သွားတာနော် .. ချောင်ချောင်ချိချိ ဝင်သွားတာ မဟုတ်ဘူး .. အရည်တွေကြောင့်သာဝင်နိုင်တာ ..။ ဒစ်ဝင်တာနဲ့ သူလည်း မြောက်တုန်သွားပြီး ဖင်ကြောတွေ ရှုံ့သွားတယ် .. ။ အသားစိုင် ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို တိုးဝင်ရတာမို့ ““ဗြစ်”” ကနဲ ပြည့်သွားသလို နာသွားတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကလည်း အားကနဲ အော်ရှာတယ်။

““ဖြေးဖြေး .. နာတယ် .. မရတော့ဘူး ..””

တင်မေရယ် .. နင်ကလည်း အခုနက လီးကို ချစ်တယ်ဆို .. အခုတော့လည်း ဖြေးဖြေးတဲ့။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အထင်မသေးသင့်ကြောင်း နင့်ကို ပညာပေးမယ်လို့ စိတ်ထဲက ပြောပြီး ဝင်လက်စလီးကို ဆက်သွင်းလိုက်ပါတယ်။

““ဗြွစ် .. ပြွတ် ..ပြွတ် .. အ .. အ .. အား .. ဖြေးဖြေး .. ဖြေးဖြေး .. ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့ .. နာလွန်းလို့ပါ ..””

ခြေတောက်တွေ ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ တင်မေဟာ အစွန်းတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း ငယ်သံပါအောင် အော်နေတယ်။ ကျွန်တော်ရဲ့ သနားညှာတာစိတ် .. လူလူချင်း ကိုယ်ချင်းစာစိတ်တွေဟာ ရမ္မက်လှိုင်းနဲ့ ကစင့်ကလျား လွင့်မျောသွားပြီမို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးဖို့နဲ့ .. တင်မေကို ခိုက်သွားအောင် လုပ်ဖို့ဘဲ ရှိပါတော့တယ်။

““တင်မေရယ် .. ဒီလီးနဲ့ အလိုးခံရတာများ အော် နေရသေးတယ် ..။ ခဏအောင့်ခံ မကြာခင် ကောင်းသွားမယ် ..။ အဲဒီတော့မှ စောက်ပတ်ပြဲချင်ပြဲပါစေ .. လိုးပါတော့လို့ မတောင်းပန်နဲ့။ နင်ကလည်း လူကြီးသလောက် စောက်ပတ်သေးတာကိုး ..။ ကိစ္စမရှိဘူး .. နောက်ဆို ကျယ်လာမှာပါ .. များများသာအလိုးခံပေး..။ အံမယ်.. ငိုနေတယ် ဟုတ်လား ..။ တိတ်ပါဟာ ခဏနေရင် မနာတော့ပါဘူး .. စိတ်ချ””

တငိုငို တယိုယိုဖြစ်လာတဲ့ တင်မေကို အသာချော့မော့ရင်း လီးကို အဆုံးထိအောင် သွင်းချလိုက်ပါတယ်။

““ပြွတ်.. စွပ် ..ပြွတ်.. ဒုတ်.. အ .. အား.. အမေ့ ..””

လီးထိပ်ဟာ သားအိမ်ကို မညှာမတာ သွားဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ မလွတ်မလပ် ဖြစ်နေရှာတဲ့ တင်မေဟာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်ဘဲ လီးရဲ့ဒဏ်ချက်တွေကို ဘလိုင်းကြီး ခံလိုက်ရလေရဲ့ ..။ သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဆောင့်သံနဲ့ အမေတသံဟာ တချိန်ထဲလိုလို ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ . .အံကြိတ်ခံနေပုံရတယ် ..။ ““အမေ””လို့ အော်ပြီးတာနဲ့ ခုံပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး ငြိမ်နေတယ်လေ ..။ လူကငြိမ်ပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က လှုပ်ရှားနေတယ် ..။ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် ဝင်နေတဲ့ လီးကို တရစ်ရစ်နဲ့ ရစ်ပတ်နေတယ် ..။ အစွမ်းကုန်ရစ်ပတ်ပြီး ပြန်လျော့သွားလိုက် .. ပြီးတော့ ပြန်ပတ်လိုက်နဲ့ လှုပ်ရှားနေတယ်။

လီးကို ထုတ်တယ်ဆိုရုံသာ ထုတ်ပြီး အထဲပြန်သွင်းတဲ့ ပုံစံကို ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ နေရထိုင်ရတာ အသားကျသွားပုံဘဲ ..။ အခုန အသေလို ငြိမ်နေရာက နည်းနည်းလှုပ်ရှားလာတယ်။

““ပြွတ်..ပြွတ်..ဗြွတ် .. ဟင့် . အင့် .. ဒုတ်.. အား .. ပြွတ်.. ဟင့် .. ဟင့် .. အင့် . .ဖတ်.. အိုး .. စွပ် .. ဒုတ် .. အား . .အင့် ..””

ဆောင့်တဲ့ အရှိန်ဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူလည်း အခုနလို ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အမူအရာတွေ မရှိတော့ဘူး ..။ ခံသားကျသွားပုံဘဲ။

““ကောင်းရဲ့လား တင်မေ ..””

““အင်း ..””

““ဒါနဲ့များ အခုန ဘာလို့ငိုရတာလဲ””

““နာတာကိုး .. သူ့လီးကြီးနဲ့ ဒီလောက် သေးသေးထဲ မညှာမတာ လိုးထည့်တာကိုး””

““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် .. အခုတော့ ကောင်းသွားပြီ မဟုတ်လား .. ပြီးခါနီးပြောနော် .. အတူပြီးစို့””

““အင်း ..””

တင်မေဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ စိတ်ထန်လာဟန် တူပါတယ်။ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေတယ် ..။ စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကလည်း လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ အားရပါးရ စုပ်ယူနေတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲနေတယ် ..။ ဒါပေမယ့် အခါတိုင်း ချွေးထွက်သလို နေရထိုင်ရတော့ မခက်ဘဲ .. ပိုလို့ကောင်းနေသေး ..။

ကျွန်တော်ဟာ သူ့ပုခုံးကို သေချာဆွဲကိုင်ပြီး… လီးကို ဒစ်ချန်ပြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ ပုခုံးကို အားပြုပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ ““အင့်”” ကနဲ မြည်ရုံက လွဲပြီး နာကျင့်ဟန် မပြတော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ကြွကြွပေးလာတယ် ..။

ကျွန်တော်လည်း စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင် ထကြွလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲ မညှာမတာ လိုးမိပါတော့တယ်။ လီးကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးမိတယ်။ ပတ်ချာလည် မွှေပြီးတော့လည်း သွင်းတာဘဲ ..။ အောက်စိုက်ပြီးလည်း သွင်းတာဘဲ .. အိုဗျာ စုံလို့ဘဲ။ နည်းတွေ လျှောက်ရေးနေရင် ကျမ်းတစ်စောင်တောင် ဖြစ်သွားမယ်..။

““ကိုကို .. မြန်မြန်ဆောင့်ပေး .. တင်မေ .. ပြီးတော့မယ် ..””

နှစ်ယောက်လုံးပြီးမှ ကောင်းမှာဆိုတော့ ကျွန် တော်လည်း သူနဲ့ ချိန်သားညှိပြီး ဆောင့်ပေးနေရတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကြောင့် အသံမျိုးစုံ ထွက်နေပါပြီ။ ယ ဘာမှကြာလိုက်တယ်လို့ မထင်ရပါဘူး။

““ကဲ..ကဲ .. ကဲ .. အင့်.. အင့် .. အင့် . .အား ””

ကျွန်တော် ကြိုတင် စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း နှစ် ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးသွားပါတယ် ..။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေဟာ သူ့ရဲ့ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်သွားအောင် ထွက်ကျသွားပါတယ်။ သူ့အခေါင်းထဲကလည်း ကြမ်းပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားလောက်အောင်ကို ကျလာလေရဲ့။ ခဏလောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လီးကို စိမ်ထားပြီးမှ စွပ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်တယ်။

““အာပါး .. ကောင်းလိုက်တာ””

““ကောင်းနေ .. တစ်ယောက်ထဲ .. ဒီမှာ ကြိုးတွေဖြေပေးဦး””

ဟုတ်သားဘဲ .. အိပ်ရာဖက် ခြေဦးလှည့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အားနာနာနဲ့ သူ့ကို အနှောင်ထဲကနေ ဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ဆီ တွဲခေါ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သား အချိန်တော်ကြာလှဲပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်အိပ်ရင်း ဇိမ်ယူနေမိတယ်။

““ကဲ .. ပြန်မှဘဲ .. သိပ်နောက်ကျရင် ကားရမှာ မဟုတ်ဘူး””

““တင်မေ .. ဒီမှာအိပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား””

““ဘယ်သူကပြောလို့လဲ ..””

““မသိဘူးလေ ””

““မအိပ်ပါဘူး .. အိမ်က စိတ်ပူနေမှာပေါ့””

““သွားကော သွားနိုင်လို့လား””

““ရပါတယ် . နည်းနည်းတော့ နာတာပေါ့ .. ဒါပေမဲ့ကိစ္စမရှိပါဘူး ..””

““ဒါဆို ခဏနေဦး လိုက်ပို့ပေးမယ် ””

““ရပါတယ် ..””

““မရနဲ့ .. လိုက်ပို့မှာဘဲ””

““ဒါဆိုလည်း လိုက် ..။ ဒါနဲ့ မရိုမသေ ..””

““ဟိုထိုင်ခုံပေါ်က ထဘီနဲ့အင်္ကျီကို ယူခိုင်းမလို့ မဟုတ်လား””

““အင်း ..””

ကျွန်တော်တို့ဟာ (၅) မိနစ်တောင် မကြာလိုက်ဘဲ တိုက်ခန်းအပြင်ဘက် ရောက်သွားပါတယ် ..။ ဆောင်းလေ တစ်ချက် ဝှေ့တိုက်လို့ စိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေရဲ့။

““တင်မေ .. တစ်ခါလောက် ညလာအိပ်ပါလား””

““မလွယ်ဘူး အိမ်က အဖော်ပါမှ ညအိပ်ခွင့်ပြုတာ။ အဖော်ဆိုတာကလည်း ညီမလေးနဲ့ ဒေါ်ကြီးတို့ပဲရှိတာ။ အဲဒီတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မလွတ်မလပ်ကြီး””

““အေးပေါ့လေ .. ကြည့်လုပ်ရတာပေါ့ .. ဒါနဲ့ နောက် ဘယ်တော့ တွေ့ဦးမလဲ””

““နေ့တိုင်းလာခဲ့မယ်””

““တကယ်နော်””

““တင်မေတို့က ဆင်းရဲပေမယ့် မညာတတ်ဘူး””

““အိုကေ””

ဟဲဟဲ တကယ်တော့ တင်မေ မပေါ်လာပါဘူး။ ဒီပွဲမှာ ဘယ်သူနိုင်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျား ဆုံးဖြတ်တော့ ..။ မိန်းမစိတ်ဟာ သိပ်ဆန်းကြယ်တာဘဲ ..။ ခံတုန်းကတော့ ကောင်းကောင်းခံပြီး နောက်မပေါ်လာတော့ဘူး .. အံ့ရောဘဲ။ ကျွန်တော်လည်း မင်းသားတစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ .. ခဏခဏ ဘယ်စုံပါ့မလဲ။ ဒီတော့ တစ်တိုက်လုံးမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဥစ္စာစောင့်လို နေရတာပေါ့ ..။

တစ်လလောက် ဘယ်လိုမှ အပြောင်းအလဲ မရှိဘဲ စောင့်နေရတယ် ..။ တင်မေကိုတော့ နေ့တိုင်း လာနိုးလာနိုးနဲ့ မျှော်မိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ..မချောက မပေါ်လာတော့ဘူး။ သူနေတဲ့ နေရာလည်း သေချာမသိ ..။ အလုပ်လုပ်တဲ့ တိုက်ကိုလည်း မသွားချင် ..။ တစ်ခါနှစ်ခါတော့ လမ်းသလားဖူးပါတယ် ..။ အရိပ်အယောင်တောင် မတွေ့ရပါဘူး။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဆင်လီးခွေးမျှော် လုပ်မနေတော့ဘူး။ သူ ဒီတော့ ဘာလုပ်လဲ.. ဟိုဖက်လှည့်နေတာပါ .. ခွေးကို ပြောတာနော်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရေးဖို့ တခမ်းတနား စိုင်းပြင်းနေတာပေါ့။ လောကမှာ မမျှော်လင့်တာတွေ ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားလည်း သိမှာပေါ့ ..။

ကျွန်တော် တင်မေ့ကို မေ့နေပြီ.. စိတ်က ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ တင်မေတစ်ယောက် မိုးပေါ်က ကျလာသလို ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ နောက်ပြီးတော့ သူတစ်ယောက်ထဲလည်း မဟုတ်ဘူး နှစ်ယောက်ဗျ။ ဟာ .. ပေါ်တော်မူတွေ .. မဟုတ်ပါ ..။ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ ဝမ်းသာသွားလေရဲ့။

““မျှော်နေတယ် မဟုတ်လား .. ကွန်ပျူတာ ဗေဒင်ဆရာပုံစံနဲ့ ဒက်ကနဲ ဟောလိုက်ပါတယ်။””

““အေးပေါ့ .. တစ်ခါထဲ ပျောက်သွားလိုက်တာ.. တိုက်များတောင်ပြိုပြီး သေပြီလားလို့””

““ဟဲ့ . . မပြောကောင်း ပြောကောင်းဟာ””

““ကဲ..ဝင်ကြလေ””

““ဝင်မှာ ..ဝင်မှာ . မပူနဲ့””

ကျွန်တော် တံခါးစောင့်ပိတ်သလိုလိုနဲ့ .. သူတို့နှစ်ယောက် ကျော်သွားတဲ့အထိ စောင့်နေလိုက်ပါတယ် ..။ နောက်ပိုင်း အလှကို မြင်ချင်လို့ပေါ့။ အားပါး .. တင်မေဘေးက ချာတိတ်မကလည်း မနည်းမနောကြီးဘဲ ..။ တင်မေထက်တောင် လှသေး ..။ တင်မေက ခါးနည်းနည်း တုတ်တယ်လေ ..။ သူကတော့ ခါးကိုကျဉ်းလို့ ..။ ပြီးတော့ .. တင်မေအသားက နည်းနည်းပွတယ် ..။ ဒီ ကောင်မလေးကြတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျစ်လျစ်ပြီး ဖင်သားတွေ တစ်လုံးချင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကြီးနဲ့ .. မြှစ်စို့ပေါက်လို လှချင်တိုင်းလှနေရဲ့။

““လာလေ .. ဘာကြည့်နေတာလဲ””

““အကင်းပါးတဲ့ တင်မေဟာ ဖြတ်ကနဲ နောက် လှည့်ပြီး သူခိုးဖမ်းရင်း ငေါက်ငေါက် ပြောလိုက်ပါတယ်။

““ဟဲ ..ဟဲ .. လှလို့ပါ””

““လာပါ .. အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့””

မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးပြီး ခပ်ညုညုပြော လိုက်တဲ့ တင်မေ့ အမူအရာကြောင့် ကျွန်တော့်စိတ် တွေ ဟုန်းကနဲ ထလာပါတယ် ..။ သူမဖက်က အထာပေးနေပြီလေ ..။ ကောင်မလေးကတော့ အငေးသား ကြည့်နေလေရဲ့..။ ကျွန်တော် စားပွဲမှာ ထိုင်မိတယ်ဆိုရင်ဘဲ။

““ညီမလေး ဒါ မမပြောတဲ့ ကိုရဲလင်းထွန်းတဲ့ .. ။ ကိုကို .. ဒါ တင်မေပြောတဲ့ တင်မေ ညီမလေး””

ကျွန်တော် ဘုရားမတမိအောင် မနည်းထိန်းထားလိုက်ရတယ်။ ညီမနှစ်ယောက်က တစ်ခြားစီဘဲ ..။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီလေ။ အကြီးမက အသားညိုတယ် ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံပေါက်တယ်။ အငယ်မက အသားဖြူတယ် .. ဖြူရုံတင်မကဘူး ဖွေးနေတယ်ဆို ပိုမှန်မယ် .. နုနုနယ်နယ် ပုံပေါက်တယ် ..။ ပစ္စည်းတွေကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတာဘဲ ..။ အကြီးမက နည်းနည်းပွတယ် .. အငယ်မက ကျစ်တယ်။

““နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ညီမလေး””

““သူဇာပါ””

““အင် .. နာမည်လည်းလှ လူလည်းလှတာဘဲ””

““သွား .. လာမြှောက်နေပြန်ပြီ””

““အော် .. တကယ်ပြောတာပါ”

အော်.. အစ်မကို ရှေ့မှာထားပြီး သူဇာနဲ့ ကျွန်တော် စကားနဲ့ စလူးမိပါတယ် ..။ ဒါပေမဲ့ တင်မေဟာ သဘောထား ကြီးကြီးထားလေရဲ့ ..။ ဘာမှမပြောရှာဘူး။

““ကဲ.. လက်ဘက်ရည်သောက်ဦး””

အိမ်ရှင်တို့ဝတ္တရားအတိုင်း ကျွန်တော် ဧည့်ဝတ်ပြုရပါတယ်။ လက်ဘက်ရည်ကလည်း ဓာတ်ဘူးထဲမှာ အဆင်သင့်ရှိလို့ တော်သေးရဲ့ ..။ မနေ့က ဝယ်ထားတဲ့ ကိတ်မုန့်ခြောက်တွေလည်း ကျန်နေသေးတယ်။ ဒါနဲ့ လက်ဘက်ရည်သောက် မုန့်စားပြီး ၃ ယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောနေကြ။

ကျွန်တော်က အဖိုအမကိစ္စအကြောင်း စကားဦး သန်းတိုင်း တင်မေက အတင်းလမ်းလွှဲပစ်နေ‌တယ်။ သူ့ညီမရှေ့မှာ မပြောချင်ဘူးထင်ပါရဲ့။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ညီမ ရှေ့မှာမို့ တမင်ပြောတာပေါ့။ ဒီအချိန်ထိ သူတို့ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ရောက်လာတယ်ဆိုတာ မသိသေးဘူး ..။ မေးလိုက်လို့လည်း မသင့်တော်ဘူး မဟုတ်လား။

““ကိုကို .. တင်မေတို့ ဒီမှာအိပ်မှာနော်””

ဗြုံးကနဲ ပြောချလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကိုယ့်နားတောင် ကိုယ်မယုံမိဘူး။

““ဘာပြောတယ် ””

“အော် .. ဒီမှာအိပ်မှာလို့ ပြောတာ ””

““အိမ်ကလူတွေ စိတ်ပူနေရှာမှာပေါ့””

““ဟင့်အင်း တင်မေ .. သေချာပြောခဲ့တယ် ..။ ဒီနေ့ မြောက်ဥက္ကလာမှာ ဘုရားပွဲရှိတယ်လေ ..။ ဇာတ်ပွဲ ကြည့်မယ်ဆိုပြီး ညီမလေးကိုခေါ်ပြီး ထွက်လာတာ။ လက်မှတ်တွေတောင် ဝယ်ထားသေးတယ် ..။ အိမ်က ညီအစ်မနှစ်ယောက်ဆို စိတ်ချတယ်လေ ..။ မနက် ၉ နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ပြဿနာမရှိပါဘူး..။ ဘယ်လိုလဲ သဘောကျရဲ့လား””

““အားဟား .. သဘောကျတာပေါ့… တင်မေရယ်””

ကျွန်တော် တော်တော်ဘဲ မြူးသွားပါတယ် ..။ ဆာနေတုန်း ထမင်းအိုးထဲ ဝင်ထိုင်မိတဲ့ လူလို ခံစားရတယ်လေ ..။ ဒါကြောင့် အာသွက်လာပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ မမောနိုင် မပန်းနိုင် ညီမနှစ်ယောက်ကို လက်ချာရိုက်ပါတယ် ..။ သူတို့ကလည်း မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ တအံ့တသြ နားထောင်နေလေရဲ့။

““ဒေါင်ဒေါင် .. ဒေါင်ဒေါင် .. ဒေါင်ဒေါင် .. ဒေါင်ဒေါင် .. ဒေါင်ဒေါင် .. ဒေါင်””

““ဟာ စကားကောင်းနေလိုက်တာ ၁၁ နာရီတောင် ထိုးပြီဟ””

““ဟုတ်သားဘဲ .. ကဲ စကားပြောလို့တော့ ကောင်းရဲ့ .. အိပ်ဖို့လည်း ပြင်ဦးမှဘဲ””

““ကိုကို .. ညီမလေးကို တစ်ခန်းသိပ်ရအောင် .. သူက တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှ ကြိုက်တာ””

ကျွန်တော့်ကို မျက်စပစ်ပြရင်း ပြောတဲ့ တင်မေ့စကားကြောင့် သူဇာ့ကို ဘေးခန်းမှာ သိပ်ဖို့နေရာ သွားလုပ်ပေးရပါတယ် ..။ တိုက်အသစ်ဆိုတော့ အိပ်ရာခင်းတွေ ဘာတွေတော့ ဘယ်စုံစုံလင်လင် ရှိမလဲ ..။ ဒါပေမဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံး ကောင်းအောင်တော့ လုပ်ပေးရတာပေါ့။

““မမကရော ..””

““မမက ကိုကိုနဲ့ နည်းနည်း စကားပြောလိုက်ဦးမယ် .. ညီမလေး အိပ်နှင့်ပြီးမှ မမ လာအိပ်မယ်””

““အင်း .. အင်း””

ပြောပြောဆိုဆို တင်သားအိအိကြီးတွေကို ခါရမ်းပြီး ထွက်သွားတဲ့ သူဇာရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် လိုက်သွားချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာပါတယ်။ သူဇာလည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားရော ..

““ဟင်း .. ဘာလိုက်ကြည့်နေတာလဲ .. တကထဲမှဘဲ .. လူကို ရှိတယ်တောင် မထင်ဘူး .. “

“လှလို့ပါဟာ””

““ဒါကြောင့် ညီမလေးကို မခေါ်လာချင်တာ ..။ မတော်လို့ ရိပ်မိသွားရင် ဒုက္ခ..။ မခေါ်လို့လည်း မဖြစ်..။ ကဲ .. စစို့ ””

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုလာတဲ့ တင်မေ့စကားကြောင့် ကျွန်တော် အင်္ကျီချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။

““နည်းနည်းလောတယ်နော် . . တင်မေက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးမှ ကြိုက်တာ””

““ဘာလို့လဲ””

““ဒါမှအားရှိတယ် မဟုတ်လား””

““စတာနဲ့ အားရှိတာနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး .. ခြေသလုံးပလွေရိုးဆိုတဲ့ စကား မကြားဘူးဘူးလား””

““အလကား ဒါက တင်မေကိုယ်တွေ့..။ နောက်ဆုံး ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကန်ထရိုက်တာက မိန်းမလိုက်စားလွန်းလို့ ပိန်ပိန်နေတာ။ တင်မေကို တစ်ညတစ်ချီဘဲ လိုးနိုင်တယ်။ ဒါတောင် လစ်ပိုတို့သောက်ပြီးမှ တစ်ခါလိုးပြီးတာနဲ့ အသေကောင်လို လှဲအိပ်တော့တာဘဲ ..။ တင်မေဖြင့် စိတ်ညစ်လိုက်တာလေ။ စောက်ခေါင်းထဲက ယားယားတက်လာလို့ လူကို ရူးချင်နေတာဘဲ။ သူ့ကို ငွေကြောင့်သာ သည်းခံနေရတာ နို့မို့ရင် ကန်ထုတ်တာကြာပြီ””

တင်မေရဲ့ ဒဿနကြောင့် ကျွန်တော် ကြက်သီးထသွားပါတယ် ..။ ဒီဆော်ဟာ ကျွန်တော်တို့ထက်တောင် တင်းတာဘဲ။ ပုံစံကြည့်ရတာ ၂၄ နာရီ အချိန်ပြည့် ခံချင်နေတဲ့ပုံဘဲ ..။ ဟိုတစ်ခါက ဖတ်ဖူးတဲ့ ကာလီဒါသ စာအုပ်ထဲက ဟတ္ထရီရဲ့ ပုံစံတွေ အပြည့်အစုံပါလေရဲ့။

အဲ .. တစ်ခုတော့ရှိတယ် ..။ အခုကတော့ အခုခေတ် ဓာတုဗေဒ အမွှေးအနံ့သာတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ထားလို့ ဘယ်လိုမှ ဖမ်းလို့မရတော့ဘူး ..။ အင်္ကျီချွတ်လိုက်လို့ ကားကားကြီး ပေါ်လာတဲ့ ရင်အုံကို တယုတယ လာကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ရဲ့ နို့သီးတွေကို လျှာလေးထုတ်ပြီး တို့ကြည့်နေတယ် ..။ နောက်တော့ ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စို့ပါလေရော ..။ ကျွန်တော်ဖြင့် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထရောဘဲ ..။

သူ့ကိုသာ ရေနစ်သူလို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားမိတယ်။ တင်မေလက်က ကျွန်တော့်ပေါင်ခွကြားကို ရောက်လာပါတယ် ..။ ပြီးတော့ ပုဆိုးပေါ်ကနေပြီး လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးတယ် ..။ ကျွန်တော်ဟာ တင်မေပြုသမျှ နုနေရပါတယ်။ ကျွန်တော် လုပ်နိုင်တာ တစ်ခုဘဲရှိတယ်။ တင်မေ အင်္ကျီရဲ့ ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း လိုက်ဖြုတ်တာပါဘဲ ..။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကိုခွာပြီး အသာချွတ်ပေးလိုက်တယ် ..။ သူ့ရဲ့ ဘရာစီယာကိုလည်း ချန်မထားခဲ့ဘူး။

ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာ ဖြစ်သွားတာနဲ့ ထဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် ..။ မချောက တမင်အောက်ခံ မဝတ်လာဘူးနဲ့တူတယ် ..။ အခုဆို သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေပြီ ..။ သူလည်း တပြိုင်တည်းလိုဘဲ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ..။ လီးကြီးဟာ အရှေ့တည့်တည့်ကို ချိန်ပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ တင်မေဟာ လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်ပါ တယ်။

““ပြွတ်.. အုဝု .. အင်း .. ပြွတ်ပြွတ် .. ပြွတ်.. ရှီး .. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်..””

ကျွန်တော့်စိတ်ကို ခါဆင်းသွားအောင် ပြုစုနေပါ ပြီ ..။ ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး မြှင်းစုပ်နေလေရဲ့။ ကျွန်တော် ဖင်ကြောရှုံ့သွားအောင် ကောင်းပါတယ် ..။ လီးစုပ်ရုံနဲ့ မကျေနပ်သေးဘူး ဂွေးဥတွေကိုပါ ပါးစပ်ထဲငုံပြီး လျှာနဲ့ ကလိပေးနေတယ်။ ကျွန်တော် တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာပါဘဲ။

ပြီးတော့ …လီးကိုပြန်စုပ်တယ် ..။ ပြွတ်ကနဲ .. စုပ်သွင်းလိုက်ပြီး .. ပါးချိုင့်အောင့် စုပ်တယ် ..။ လီးအရင်းကို လက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ကျွန်တော့ကို ဒုက္ခပေးနေတယ် ..။ စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သိပ်မထိန်းနိုင်ပါဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လချောင်းထဲကနေ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော စီးကျသွားပါတယ် ..။ ဒါကို သူက မြိန်ရည်ယှက်ရည် မြိုချလေရဲ့။

““ကဲ..လာ .. သူ့အလှည့်””

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့ကို ကြမ်းပေါ်ကို လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ..။ ပြီးတော့ မျက်နှာတည့်တည့် မှာ ခွထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ အသင့်ဖြဲပေးနေရဲ့ ..။ ဒီတော့ လျှာကိုထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရတယ် ..။ တဟင်းဟင်းနဲ့ အချစ်ဝှက်ချက်များတက်နေလေရဲ့။ အခုန ကျွန်တော့်ကို လုပ်ခဲ့တာတွေကို အခုမှဘဲ ပြန်ကလဲ့စားချေရတော့တယ်။ စောက်စေ့ရော စောက်ပတ်တပြင်လုံးရော နှံ့နေအောင် မျက်နှာပေါ်မှာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး ဖင်တရမ်းရမ်းနဲ့ .. တဟင်းဟင်း ငြီးနေလေရဲ့။

သူလည်း .. သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး .. ““အား”” ကနဲအော်ပြီး အခေါင်းထဲက သုတ်ရည်တွေ ယိုထွက်လာတယ်။ .. အဲဒါတွေနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်နဲ့ဖိပြီး တိုက်ပွတ်တယ် ..။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရစရာမရှိအောင် ပေပွသွားတယ် ..။ ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ဆွနေပြန်ရော ..။ ဒီမိန်းမကို ကျွန်တော် နိုင်ပါ့မလား မသိဘူး။ လီးတောင်လာတာနဲ့ လှိမ့်ချပြီး..

““ကဲ .. တက်လိုးတော့ .. တို့တာဝန်တော့ ကုန်ပြီ””

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်မြှောက်ပြီး လက်တွေနဲ့ ဆွဲဖြဲပေးထားပါတယ် ..။ ရင်ထဲမှာ အလျှံတငြီးငြီးနဲ့ ရမ္မက်မီးတောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ဇွတ်နှစ်ချလိုက်တယ်။ ““ဗြစ်”” ကနဲအသားစိုင်တွေကို ထိုးခွဲဝင်သွားချိန်မှာဘဲ..

““မမ …””

““ဟဲ့ .. စောက်ပတ်တွေ ပြဲကုန်ပါဘီ””

သူဇာ ဘယ်အချိန်က ဝင်လာတယ် မသိဘူး။ တင်မေ ထိတ်လန့်တကြားတောင် အော်လိုက်လေရဲ့။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်မှ မရှိတဲ့ သူဇာကို အလန့်တကြား တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

““ကျမကိုလည်း လုပ်ပေး .. နို့မို့ရင် အိမ်ပြန်တိုင်ပြောမယ်””

““မလုပ်ပါနဲ့ ညီမလေးရ .. မကောင်းဘူး.. နောက်ပြီး ညီမလေး ခံနိုင်မှာလည်း မဟုတ်ဘူး””

““ဟင့်အင်း .. မရဘူး .. လုပ်ရမယ် ..။ မမတို့သာ မသိတာ ..။ ညီမလေး ခြံဘေးက ရေထမ်းကုလား ဂန်ဂရားနဲ့ ခံနေတာကြာပြီ ..။ ခံချင်လွန်းလို့သာခံရတယ် သူရုပ်ကြီးကို နှလုံးနာလွန်းလို့။ အခု ကိုကို့ဆီမှာ တစ်ခါလောက်တော့ ခံကြည့်ချင်တယ်။

““ဟယ် .. ညီမလေးရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒီကုလား နဲ့များ””

““ကဲပါ .. မမကို မြန်မြန်လုပ်ပေး .. ပြီးရင် ကျမပဲ ..””

သူ့စောက်ဖုတ် သူ့လက်နဲ့ ကလိရင်း တောင်းဆိုလာတဲ့အတွက် တစ်ဝက်မြုပ်နေတဲ့လီးကို အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ် ..။ သားအိမ်ကိုဆောင့်သံ ဒုတ်ကနဲ မြည်ပြီး တင်မေ မျက်နှာမဲ့သွားလေရဲ့။

““ဟဲ့ .. နင်ဘယ်တုန်းကတည်းက ကြည့်နေတာလဲ””

““ကျမ အခန်းထဲက ထွက်သွားကတည်းကဘဲ ..။ မမလည်း နှာသိပ်ထတာပဲ သူ့လီးကြီးကို စုပ်လို့ .. ဟိဟိ””

““ဟင်းနော် ကောင်မလေး နင်ခံကြည့်ရင် လီးစုပ် ချင်စိတ်ပေါ်လာမယ်””

သူတို့ညီမနှစ်ယောက် စကားပြောနေတုန်း တင်မေကို ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ အမှန်ဆို သူဇာကို ပိုလိုးချင်တာပါ ..။ ဒီတော့ ရှိသမျှ အားကုန် သုံးပြီး မြန်မြန်ပြီးအောင်ဆိုပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးချလိုက်တော့ တင်မေလည်း အောက်ကနေ ဖြဲဖြဲကော့ပေးနေတယ် ..။ လီးဝင်ထွက်သံတွေ အသက်ရှူသံတွေ ဆူညံနေတာဘဲ။

““အား .. အား.. ဆောင့် .. ဆောင့် .. ပြီး .. ပြီးတော့မယ် .. လုပ်ပါ .. မြန်မြန် .. မြန်မြန် .. အား ..””

ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ တင်မေ့ သားအိမ်နံရံကို သွင်းသွင်းတာနဲ့ တင်မေလည်း ကော့ကော့ပြီး သူ့ဟာတွေ ပန်းထွက်လိုက်ပါတယ် ..။ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲက ဆွဲစုပ်နေလို့ မနည်းချွတ်ယူရတယ် ..။ နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲနေတော့တာပဲ။

““ကဲ..ကဲ..လုပ်လေ.. ကျမအလည့်””

““ဟ..နေပါဦး .. ခဏနားပါရစေဦး””

ကျွန်တော် တော်တော်ကြာကြာလေးနားပြီး အားဖြည့်ထားလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အင်မတန်ထန်တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့နေရတယ် မဟုတ်လား။ သူတို့ကို အရှုံးပေးလိုက်ရင် ယောက်ျားသိက္ခာကျသွားမှာပေါ့။

သူဇာဟာ အဝတ်မပါမှ တကယ်လှတယ်။ နို့အုံလေးက အုံးမှုတ်ခွက် တင်ထားသလို စူစူဖောင်းဖောင်းလေး ..။ ပြီးတော့ ခါးလေးက ကျဉ်းသွားပြီး တင်ပါးကြီးက သူ့အစ်မထက်တောင် ကားသေးတယ် ..။ အမွှေးတွေရှိသမျှ မဲနက်နေတာ .. မဟူရာရောင်ကို တောက်လို့ ..။ ပေါင်တန်လေးကသွယ်ပြီး ရှည်နေတော့ သူ့ရဲ့အလှဟာ ပိုပြီး မက်မောစရာ ဖြစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာပေးက စိန်ခေါ်တဲ့ပုံစံ။

““ကဲ..ကလေးမ .. ဒီစားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ် .. မင်းအစ်မလည်း ဒီမှာ အိပ်ခဲ့ဖူးတယ်””

ကျွန်တော်ပြောသလို ပက်လက်အိပ်ပေးတာနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ စားပွဲပေါ်တက်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဖက် မျက်နှာလှည့် .. လီးကို သူ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာ ထားပြီး ခွမှောက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ .. အမွှေးမဲတွေ ဖုံးအုပ်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဆွဲဟလိုက်တယ် ..။ အရည်တွေ စိုနေတာမို့ ပလပ်ဆိုတဲ့ အသံမြည်ပြီး ဟသွားတယ် . .။ အဲဒီထဲ လျှာထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့အစ်မထက် ပိုသန့်ပုံဘဲ။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လပ်(စ်)ဆပ်ပြာနံ့လို သင်းလို့ ..။ ဒီတော့ စိတ်ပိုထလာတာပေါ့ ..။

စောက်ခေါင်းကို မက်မက်မောမော ပျားရည်အိုးတစ်အိုးလို အားရပါးရ ယက်နေမိတယ်။ စောက်စေ့လေးဟာ ပေါ်ရုံဘဲရှိတယ် .. ပန်းနုရောင်လေး ..။ ဖိယက်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေးခင်မျာ ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ် . .။

အဲ သူလည်း ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မစုပ်တတ် စုပ်တတ်မို့ .. သိပ်တော့ အရသာမတွေ့လှဘူး။ ကိစ္စမရှိဘူးလေ .. စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရသာတွေ့ရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။ သူကလေ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ စုပ်နေတာကို အတော်ကြာစုပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ထွက်လာတော့ တစ်စက်မကျန်အောင် လက်နဲ့ ညှစ်ယူပြီး မျိုချလိုက်လေရဲ့ ..။

ကျွန်တော်ကတော့ ဘာဂျာမှုတ်လို့ မပြီးနိုင်ဘူး .. သူမှ မပြီးဘဲ ..။ အနည်းဆုံး မိနစ် (၂၀) လောက်ရှိပြီ။ ဒီလိုကြာရင်တော့ သေရချည်ရဲ့ ..။ နားဖို့တော့ စိတ်မကူးဘူး ..။ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကလိပေးအုန်းမှပဲ..။ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကော့ကော့သွားပြီး အရည်တွေရွှဲအောင် ကျလာတယ်။ သူ့ကို ပိုလိုးချင်တော့တာနဲ့ လီးဟာ ပြန်ကျမသွားပါဘူး ..။ တောင်မြဲတောင်နေတာပေါ့။

““ကိုကို ..လာ ..ဒီစားပွဲကြီးက မကောင်းဘူး ဟိုကိုသွားမယ် ..””

ပြောပြောဆိုဆို လက်သမားတွေ ရေပေါ်ထိုးတဲ့ ခုံဆီ လက်ဆွဲခေါ်သွားပါတယ် ..။ ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို အဲဒီပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်စေပါတယ်။ ပြီးတော့ .. ကျွန်တော့်ပေါ်မှာ သူခွရပ်လိုက်တယ်။ လီးဟာ ငုတ်တစ်ချောင်းလို တည့်တည့်ကြီး တောင်နေတယ်။ အဲဒါကိုကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေး တင်ပါးအားနဲ့ ဖိသွင်းလိုက်တော့ မဆန့်မပြဲ မဝင်ချင်ဝင်ချင် တရစ်ချင်း ဝင်သွားလေရဲ့ ..။ ကောင်မလေးပေါင်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီးတော့ ချွေးတွေပျံနေတယ်။ တင်မေလည်း ရင်တမမနဲ့ ကြည့်နေရှာတယ်။

ဘာဘဲပြောပြော လီးအဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတယ်။ သူဇာတစ်ယောက် ကားယားခွပြီး တံကျင်လျှိုခံ ထားရတယ်ဆိုပါစို့ ..။ တဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ် ပြန်သွင်းလုပ်ရင်း ကျင့်သားရလာတော့ပြန်ပါတယ်။ သူ့နို့တွေ ဗရမ်းဗတာ လှုပ်ခါနေတဲ့အထိ အားနဲ့ ဆောင့်ပါတော့တယ် ..။ ခါးကိုကော့ထားပြီး တင်ကို နောက်ပစ်ထားတယ် ..။ ပြီးတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ပါလေရော ..။ သူ့အစ်မထက် အများကြီးသာတယ်..။ အတွေ့အထိရော .. အရသာရော ပေါ့..။

စောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးကို စုပ်စုပ်ပြီး မြိုနေသလိုဘဲ ..။ မဆန့်မပြဲနဲ့မို့ စောက်ဖုတ်ဟာ ယောင်ကိုင်း လာတော့ .. သွေးပူနေတုန်းမို့ ဘာမှသတိမထားမိပါ ဘူး တစ်ခန်းလုံး သုတ်ရည်အနံ့တွေ မွှန်ထူနေတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ချွေးတွေ ကျွန်တော့်ပေါ် ပေါက်ပေါက်ကျလာတယ်။

မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာရော ““အား”” ကနဲ စူးထိုးခံရသလို အော်ပြီး လေထဲမှာ တစ်မိနစ်လောက် မျက်ဖြူလန် အကြောဆွဲနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အပေါ် အရုပ်ကြိုးပြတ် ကျလာပါတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။