တနေ့ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတော့ ညီဇော်တို့လင်မယာ အိမ်ရောက်နေသည်။ ညီဇော်က ပြုံးလျက် “ကိုကောင်းမြတ် ကျွန်တော်မိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ၃လကျော်လို့” ပြုံးလျက်ပြောသည်။ “ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ညီဇော်ရာ ဝမ်သားပါတယ်” ညီဇော်မိန်းမ ယုယုခင်က “ကိုကောင်းမြတ်တို့ကော် ကလေးမရသေးဘူးလား” “မရသေးပါဘူးဟာ” “အကူအညီလိုရင် ညီဇော်ရှိတယ်လေး” လို့ယုယုခင် လှမ်းစသည်း။
ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးက ရှက်ပြီး “ယုခင် နင်ကလည်း” ကျွန်တော်တို့အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုထိ ကလေးမရသေး။ ဘယ်သူလိုအပ်ချက်လည်းတော့ မသိ။ ဆေးလည်း သွားမစစ်ဖြစ်ပါ။ ညီဇော်တို့က အိမ်နီးချင်တွေလေ။ ကျွန်တော်တို့နောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာ။ အခုတော့ ကလေးရသွားပြီ။ ညီဇော်က ကျွန်တော်ထက် အသားညိုသည် ဗလတောင့်သည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးနဲ့ ယုယုခင် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ ဒီတော့ မိသားစုချင်း ရင်းနှီးကျတယ်။ ဒီလိုနဲ့ယုယုခင်လည်း ကိုယ်ဝန် ၆လလည်း ရောက်ကော သူအမေအိမ်ပြန်နေတယ်။ ကိုယ်ဝန် အဆင်ပြေအောင်လို့။ ညီဇော်ကတော့ သူယောက်ခမနဲ့ သိပ်မတည့်လို့ မွေးခန်နီမှဘဲ လိုက်သွားမယ်တဲ့။
ညီဇော်စားရေသောက်ရေးကတော့ အိမ်နီးချင်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်အိမ်မှာဘဲ လာစားတယ်။ နောက် ၁လောက်အကြာမှာ ကျွန်တော် ညဂျူတီ က နေ့အလုပ်မရှိလို့ မန်နေဂျာကလည်း သဘောကောင်းပြီး အိမ်ပြန်ခွင်ပေးလိုက်တယ်။ ည ၉လောက်တော့ ရှိပြီ။ ဒါနဲ့မိန်းမလည်း ဝမ်းသာအောင် သူကြိုက်တဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော်ဝယ်ပြီးပြန်ခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့ကမဝင်ဘဲ တမင်တကာ အိမ်နောက်ဖေး ပြတင်ပေါက်ကဝင်လိုက်တယ်။ “အား ကောင်လိုက်တာ ညီဇော်ရယ်.. အရမ်းကောင်နေပြီး.. ပြွတ် ပြွတ် အင့် အင့် အ” ဟာဘာသံတွေလည်း ငါမိန်းမနဲ့ညီဇော်တို့ ဖြစ်နေပြီလား။ အိပ်ခန်းဘေးထံရံပေါက်ကနေ လှမ်းကြည်လို့က်တယ်။ ညီဇော်က ကျွန်တော်မိန်းမကို လေးဘက်ကုန်ပြီးချနေတာ။ မိန်းမရဲ့ ကျွန်တော်မြတ်နိုးတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်ကစုပြီး ဆောင့်ဆွဲထားတယ်။
လက်တဖက်က ဖင်နှစ်ခြမ်းကို တဖြန်ဖြန်နဲ့ ရိုက်လိုက်တာ ဖင်နှစ်ခြမ်းမှာမှာ လက်ငါးချောင်ရာနီလို့။ ဆောင့်လိုးလို့ မိန်းမရှေ့ရောက်ရင် ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲလိုက်နဲ့ အေားကားကြည့်ရတဲ့ အတိုင်ဘဲ့။ မိန်းမပုံစံကလည်း တအားကောင်းနေတဲ့ပုံဘဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်ရမလည်းမသိ။ ထူးပူနေမိတယ်။ ကိုယ်ဝင်သွားရင်လည်း အော်ဟစ်ပြီး ပတ်ဝန်ကျင်သိမှာလည်း ကြောက်တယ်။ မိန်းမကိုလည်း မခွဲနိုင် မိန်းမကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံနေတော့။ ဒီအတိုင်းကြည့်နေမိတယ်။ “အားကောင်းလိုက်တာ ညီဇော်” “နင်လင်လိုးတာနဲ့ ငါလိုးတာနဲ့ ဘယ်ဟာကောင်လည်း” “ရှင်လိုးတာကောင်းတယ်..အား အားဆောင့်ဆောင့်” ညီဇော်တော်တော်လိုးနိုင်တယ်။
ကျွန်တော်ဆို ထန်ကုန်နာရီဝက်လောက်ဘဲ လိုးနိုင်တယ်။ ပါစပ်ကလည်း ပက်ပက်စပ်စပ်ပြောလိုးတာ။ ကျွန်တော်နဲ့ဆို ရှက်သလို့လုပ်နေတဲ့ မိန်းမကလည်း ညီဇော်နဲ့ကျမှ မထင်ရအောင်ထန်နေတယ်။ နောက် ၁နာရီလောက်နေတော့ ညီဇော်ဆောင့်ချက်များ မီးကုန်ရမ်ကုန်ဖြစ်လာတယ်။ ခဏကြာ မိန်းမအဖုတ်ထဲ ညီဇော်က ဆောင့်ထည့်ပြီး ဖိကပ်ထားတယ်။ ခဏနေပြီး ညီဇော်လီးမိန်မအဖုတ်ထဲ ထုတ်လိုက်တော့ လက်ရည်တွေ ထွက်ကျလာတာအများကြီးဘဲ။ ညီဇော်ကပက်လက်လှန်ထားပြီး မိန်းမဆံပင်ကိုဆွဲကာ လီးစုပ်ခိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လီစုက်ခိုင်ရင် ရှက်သလို့နဲ့ မလုပ်ချင်တဲ့မိန်းမက ညီဇော်လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်နေတယ်။
ညီဇော်ကဆံပင်ကိုဆွဲကာ မိနမအာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် မိန်းမပါစပ်နဲ့ ဆီးစပ်ထိဆွဲကပ်ထားတယ်။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဖိကပ်ထားပါပြီး။ ပါကို ခပ်စက်စက်လေး ၃ ၄ချက်ရိုက်ခါ ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။မိနမက ညီဇော်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝင်လဲနေသည်။ နှစ်ယောက်သား မောသွားလို့ မှိန်းနေကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူတိုထွက်လာရင်တွေမှာဆိုလို့ အလုပ်ကိုဘဲ ပြန်လာခဲ့။အလုပ်မှာလည်း အိပ်လို့မပျော် ညီဇော်နဲ့မိန်းမလိုးတာဘဲ စိတ်ထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်တွေလည်း ဘယ်လို့ဖြစ်နေလည်းမသိ ဖီးအရမ်းတက်တာနဲ့ ဂွင်ထုလိုက်မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မနက်လင်းတော့ အိမ်ပြန်လာသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမကအလှပြင်ပြီးကြိုလျက် “ယောက်ကျားပြန်လာပြီးလား ယောက်ကျားအတွက် မှုန်ဟင်ခါး ပြင်ထားတယ်.. နေအုန်းဝါလေး ကော်ဖီဖျော်ပေးအုန်းမယ်” ဆိုပြီး နောက်ဖေးထွက်သွားတယ်။
မိန်းမရဲ နောက်ကြောအလှကိုကြည်းပြီး ညက ညီဇော်ဖင်ကြီးကို ရိုက်ပြီးလိုးနေတာ ပြန်မြင်ရောင်လာတယ်။ “မိန်းမရေ ညီဇော်ကော လာသွားပြီလား” မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလို “ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ ထမင်းချိုက်လာယူးသွားတယ် မောင်ရေ” လို့လှမ်းအ်ာပြောသည်။ သူလည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှတော့ ကိုယ်လည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှ တော်ကြာရပ်ကျော်ရွာကျော် ဖြစ်နေမှအရှက်ကွဲကုန်အုန်မယ်။ မိန်းမကိုလည်း မပြတ်နိုင်ဘူးလေ။ မိန်းမကလည်း ညီဇော်ဘက်ပါနေတယ်လေ။ ဒီအတိုင်လေးဘဲ မသိချင်ယောင်စောင်နေလိုက်တယ်။ ညရောက်တော့ ညီဇော်အရက်လာသောက်တယ်။ ဘာမှ မဖြစ်သလို့ပုံမုန်အတိုင်း သောက်စားပြီးပြန်သွားတယ်။ ညရောက်တော့ မိန်းကကို လိုးမယ်ပေါ့။ အစပြိုးတဲ့အနေနဲ့ မိန်းမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။
မျက်လုံးထဲ ညီဇော်လီးကို မိန်းမစုပ်ပေးနေတာ ပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီးဖီးတက်သလိုဘဲ။ ပြီးတော့ မိန်မအဖုတ်ကို ယက်လိုက်တယ်။ ညီဇော်လီးမဲကြီးက မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီး စိတ်ပါလက်ပါယက်မိတယ်။ “မိန်မရေ ကိုလီကိုစုပ်ပေးပါလား ” “မစုပ်ချင်ပါ ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်ပါ” စိတ်ထဲမှာတော့ လင်ငယ်လီးကျတော့ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပြီး ကိုယ်ယောကျာ်းလီးကျတော့ ရှက်သလို ရွံသလို့ မိန်မတွေများ။ “မိန်မရေ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား ” “ဟာကွာ ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်တော့ မိန်းမအိမ်အလုပ်လုပ်ရတာ ညောင်းနေတယ်.. အိပ်ချင်ပြီ.. မြန်မြန်လုပ်တော့” ညောငမှာပေါ့။ မနေ့က ညက ညီဇော်နဲ့လိုးထားတာကို အိပ်ချင်မှာပေါ့။ တညလုံး လိုးနေကြတာလေ။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်လုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
မိန်မကမှ စိတ်မပါတာ။ နောက်တကြိမ် ညဂျူတီ ကျမယ် ရက်ရောက်ပြန်ရော။ မသွားမဖြစ်လို့ သွားခဲ့ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကိုစိတ်ရောက်နေတယ်။ မိန်းမကတော့ သေခြာပါတယ် ညီဇော်နဲ့လိုးနေမှာ။ အလုပ်လုပ်ရတာ စိတ်မဖြောင့်ဘူး။ ညီဇော် ငါ့မိန်းမကို ဘယ်လိုးလိုးနေမလည်းပေါ့။ ၉နာရီရောက် ဖုန်းဆက်ချင်စိတ်ဖြစ်တာနဲ့ ဆက်ကြည်တော့ “မိန်မလား ” “ဟုတ်အကို ဘာဖြစ်လို့လည်း အား ဖတ်ဖတ် ရူး ညီဇော်ဖြည်းဖြည်း ယောက်ကျားဖုန်းဆက်နေတယ်.. ပြော အကိုဘာဖြစ်လို့လည်း” “စောနက မိန်မဘာပြောတာလည်း” “ဘာမှမပြောပါဘူး” မိန်းမဖုန်းက စပီကာပိတ်ထားတာတောင်မှ အပြင်က အသံတွေကြားရတယ်။
မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ လိမ်နေတယ်။ “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ညီဇော်ကော လာသွားသေလား” “ဖတ် ဖတ် အ အင့် လာသွားပြီ အကို.. ထမင်းစားပြီးပြန်သွားပြီ.. အ အင်အင့်” ဖုန်းထဲမှာ မိန်မအလိုးခံနေရတဲ့အသံကြားရတာ ဖီးတမျိုးဘဲ။ဒါနဲ့စကားဖြတ်ပြီး အိမ်သားထဲသွား ဂွင်ထုလိုက်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက် ၃လလောက်အကြာ ညီဇော်လည်း သူ့မိန်းမမွေးခန်နီးလို့ သူ့ယောက်ခမအိမ် လိုက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့လင်မယာလည်း အရင်ကထက် ပိုလိုးဖြစ်ကြတယ်။ ညီဇော်မရှိတော့ ညီဇော်နေရာဝင်ယူတာပေါ့။
ညီဇော်လို မိန်မကို ခပ်ကြမ်ကြမ်းလိုးရတာ ပိုဖီးလာသလိုဘဲ။ မိန်မလည်း ညီဇော်ဇာတ်သွင်ထားပြီး အခုညီဇော်မရှိတော့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အလိုးခံနေတယ်။ ၁လလောက်ကြားတော့ မိန်းမက အားရဝမ်းသာစွာ “ယောက်ကျားရေ မိန်းမဆီးစစ်တာ ကလေးရပြီတော်” လို့အော်ပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းဝမ်းသာလို့။ အဓိက စိတ်ပါလက်ပါလုပ်ဖို့ပါဘဲ။မိန်မကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံ။ ညီဇော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ လိုး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ကြည်ဖြူ။ အခုကြည့်စမ်း လိုချင်တဲ့ကလေးရပြီ မဟုတ်လား။ ပြီးပါပြီ