တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် ခက်မယ်

မမမူ
ရေးသားသူ – အမည်မသိ

ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကျေနပ်စွာဖြင့် ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင် သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ချထားပေးသေးသည်။

မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှ ကျော်စွာ၏ကိုယ်တွင်းမှ သွေးသားများက လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာကြသည်။ ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောမှသိုင်း၍ ဖက်လိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင် ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။

ရုတ်တရက်ခြောက်ခြားသွားရသော မူမူသည်ထိတ်လန့်တကြားပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည် မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် တုန်လှုပ်၍သွားရသည် ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ နမ်းသည်။ ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကို နမ်းနေသည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့လည်း မူမူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာ ကျေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။

ကျော်စွာသည် မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှ ငယ်လေသည်။ ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာကကို မူမူထက် (၇) နှစ်မျှပင် ငယ်သည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင်ငှား၍ ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင် ရှိချေပြီ။ ဒါကလည်း မူမူ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်က နယ်သို့ပြောင်းရသဖြင့် မူမူအဖော်ရအောင်ဆိုကာ သူ့ဆရာ၏သမီးနှင့်သားမက်ကို အိမ်ကိုတခြမ်းကာ၍ ငှားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မူမူကလည်း အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ကိုမြင့်သွင်၏နောက်ကို အလုပ်ပစ်၍ မလိုက်နိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပင် မူမူတစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ကျော်စွာသည် ချစ်မှုရေးရာကို ကျွမ်းကျင်သူ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သဖြင့်သူ၏အနမ်းတွေက မူမူ၏ကျောထဲပင် စိမ့်၍သွားရသည်။ ဒါတင်မက ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီလား မသိ။ မူမူကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်။ ဒီလိုရင်ခုန် လှိုက်မောစွာဖြင့် ချစ်အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ချေပြီ။

ကိုမြင့်သွင်နှင့် မူမူတို့ အိမ်ထောင်သက်က (၄) နှစ်မျှရှိခဲ့ကာ ရင်ခုန်သံတွေ ပျောက်လုဆဲဆဲ ဖြစ်ရုံမျှမက အခုဆို ကိုမြင့်သွင်က ဘက်ဂျက်ပိတ်ခါနီး၍ ပြန်မလာနိုင်တာ (၂) လပင်ကျော်ပေပြီ။ ဒီတော့လည်း ကျော်စွာ၏ ရင်ခွင်ထဲမှ မူမူတစ်ယောက် ပြောင်းဆန်ကာ ခံစားနေရရုံမက ကျော်စွာကိုတပ်မက်တဲ့ စိတ်တွေကလည်း သူမကို တရစ်ပြီး တရစ် ရစ်ပတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ မူမူ၏တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်၍လာရာမှ ပူနွေး၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီကြားထဲတွင် ကျော်စွာ၏လျှာဖျားလေးက မူမူ၏လျှာပေါ်သို့ ထိုးထောက်၍ ယက်လိုက်သည့်အခါများတွင်တော့ မူမူတစ်ယောက် အသက်ရှူတာလေးပင် အောင့်၍ ထားလိုက်မိသည်။

သူမလိုပင် ကျော်စွာလည်း ရှိရှာပေသည်။ အားမလို အားမရဖြင့် ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်း လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးကြီးကို အားမလို အားမရ လိုက်၍ပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုမျှမကပင် လုံးတစ်စွင့်ကားနေသော မူမူ၏ တင်ဆုံကြီး လုံးလုံးပေါ်သို့လည်း လက်ဖဝါးကိုဖြန့်ကာ အုပ်၍ကိုင်ရာမှဆုပ်နယ်၍နေပြန်ပါသေးသည်။

မူမူ၏ဒူးလေးများပင် တုန်ချင်လာပြီ။ ကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက မမူမူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လွှတ်၍ပေးလိုက်ရာမှပင် မူမူ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ပါးချင်းဖိ၍ကပ်ကာ မူမူကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်၍ထားသည်။ အသက်ရှူကြပ်ကာ မောနေသော မူမူကလည်း သူမ၏မျက်နှာလေးကို တလှုပ်လှုပ်ဖြင့်လုပ်ကာ ကျော်စွာကို ပါးချင်းပွတ်ပေးနေပြီး ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားသည်။ မူမူ၏ နားရှေ့တွင် ကပ်လျှက်သား ရောက်၍နေသော ကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်၍လာသည်။

“ မမမူ…အခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်….. ”

“ အို….. ”

မမမူ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ သူကပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏စကားပြန်တာကို မစောင့်၊ သူတို့နှစ်ယောက် ရှိနေတာကလည်း အခန်းဝတွင် ရှိနေလေတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ အခန်းထဲကို အတင်းပင်ဆွဲခေါ်၍သွားပါတော့သည်။

“ မင်း…မင်း…သိပ်ကဲတာဘဲ….၊ အဲလောက်ထိ… မမမူ မရဲဘူးကွား….၊ အို… အမေ့…. ”

သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရုန်းကန်ခြင်း မပြုသော်လည်း တုန်ရင်လှုပ်ခါနေသော အသံလေးဖြင့်တော့ ကန့်ကွက်ရှာရင်း ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ပါ၍သွား၏။ အခန်းထဲရောက်လျှင်ပင်ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်း၍လာရသော ကျော်စွာက သူ၏လက်ကို မူမူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရှေ့ဖက်သို့လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထဘီပေါ်မှပင် အုပ်၍ညှစ်လိုက်တော့ရာ

“ အို…အမေ့… ”

ဟူသော အသံလေးဖြင့် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်ခြေဖျားလေးများ ထောက်ကာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရာမှ ရုတ်တရက်လန့်ဖြတ်၍ သူမ၏ပေါင်လေးများမှာ ဟ၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် အကြိုက်တွေ့သွားသော ကျော်စွာက မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို မိမိရရပင် တိုး၍ကိုင်လိုက်ရာက ဖျစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ မူမူတစ်ယောက် နောက်သို့မဆုတ်မိ။ သူ့လက်တွေကိုလည်း လှမ်း၍မဖယ်မိ။

တခဏအကြာမှပင် ကျော်စွာ၏လက်က သူမဆီမှ ခွာထွက်သွားမှာကိုပင် စိုးရိမ်၍လာမိသည်။ ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့၍ ထဘီအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကို ကျော်စွာထံသို့ ကပ်၍ပေးနေမိတော့သည်။ တစထက်တစလည်း မူမူ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဖက်သည် ကွတတလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ပေါင်လေးတွေကို ဟသထက် ဟ၍ ပေးလာသည်။

ကျော်စွာကလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ကိုင်နေသည်။ မိန်းမသားဗီဇက ရှက်ရွှံ့မှုနှင့် သူမ၏ နီရဲနေသော မျက်နှာလေးကိုလွှဲကာ ဘေးသို့ခပ်ဖယ်ဖယ်လေး လုပ်ထားသော်လည်း သူမ၏ အသိစိတ်အားလုံးကတော့ ကျော်စွာ၏လက်ဖဝါ်းအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီမှာသာ ရှိသည်။ ကိုမြင့်သွင် ပြန်မလာတာကြာလျှင် မကြာခဏပင် မူမူသည် သူမဘာသာ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုင်၍ ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့…. ခု… ခု.. ကျော်စွာ ကိုင်ပေးနေတာလောက် မကောင်းပါ…..။ အခုတော့ မူမူမှာ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွပင်ဖြစ်၍လာရချေပြီ။

အားမရနိုင်တော့သော ကျော်စွာက ကြံကြံဖန်ဖန်ပင် မူမူ၏ထဘီကို ခါးမှချွတ်၍မချဘဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်သာရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကို ဆွဲ၍မတင်လိုက်သည်။

“ အို…မောင်…. မောင်လေး….. မလုပ်နဲ့…. အို…. မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့………. ”

ဟု ပြာပြာသလဲပြောရင်းမှ ကျော်စွာ၏လက်တွေကို ဖယ်နေသော်လည်း အသားချင်းထိရုံမျှသာ တွန်းဖယ်သည့် အားကမပါသည့်အပြင် ကျော်စွာဟူသာ အမြဲတစေခေါ်ခဲ့သော မူမူက အခု မောင်လေးဟုပင် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ခေါ်လိုက်ချေပြီ။ မူမူ၏ထဘီလေးမှာလည်း ခါးနားထိပင် လှန်၍တက်သွားပေပြီ။ ဖြူဖွေးသော တောင့်တောင့်တင်းတင်း မူမူ၏ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက ထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏လက်က မူလနေရာဟောင်းသို့ ရောက်၍သွားရာ အုပ်၍ဆုပ်ကိုင်ပြန်ချေသည်။

မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက တွန့်ကနဲ နောက်သို့ဆုတ်သွားရာမှ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲ၍ အတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ မူမူတစ်ယောက် ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီ။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တရွရွဖြင့် ပွတ်လိုက် ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေတာကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်ခံစား၍ နေရင်းက မူမူ၏အကြည့်များသည် အနားတွင်ပင်ရှိနေသော နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ဒါကိုသိလိုက်သော ကျော်စွာက သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ညစ်ထားရင်း

“ မမမူ……ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်.. ”

“ ဟင့်အင်း….. ”

ဟု ကိုယ်လုံးလေးခါကာ ပြောလိုက်ရင်းမှပင် မူမူသည် ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို တိုး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ချီဆန်ချီပွတ်၍နေရင်းက သူ၏လက်ညှိုးထိပ်က စောက်ပတ်ဝထဲကို တိုး၍တိုး၍ နှိုက်လိုက်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ ဖင်လုံးကြီးတွေမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့်ဖြစ်၍နေရသည်။ ခဏအကြာမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာသည်။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏ လက်ချောင်းလေးကလည်း မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့စွပ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အို…..ဟင့်…..အ….အ…..အား….. ”

ကျော်စွာသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီးသော် သူ၏လက်ညှိုးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးရုံမျှပင်မက သူ၏လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းရှိနေသော မူမူ၏စောက်စေ့လေးကို ဖိ၍ပွတ်ပေးလိုက်၏။ မူမူခင်မျာ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် တလုံးတခဲကြီးဖြင့် ဖြူဖွေးကာ တောင့်တင်းလှသော မူမူကို ချောင်းနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ စောက်ရည်တို့သည် တစထက်တစ စိုရွှဲ၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ကျော်စွာသည်သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လက်ညှိုးကို ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုပါရုတ်လိုက်ရာ ခါးသို့လှန်တင်ထားသော မူမူ၏ထဘီလေးသည် မူလအတိုင်း ပြန်၍ကျသွားသည်။ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောဖက်မှသိုင်း၍ဖက်ထားသော သူ၏လက်ကို ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးလေးက နောက်သို့ဆုတ်၍ မူမူ၏ကိုယ်မှ အခွာလိုက်တွင်တော့ မူမူ၏ လက်လေးများသည်လည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖြေလျှော့၍ ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှပင် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ရပ်၍နေရာက ကျော်စွာကို သူမ၏ တပ်မက်မှုတွေ အပြည့်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ကြည့်နေသည်။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်သည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ရှပ်အင်္ကျီကို ကိုယ်မှဖယ်ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးခါးပုံစကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက်တွင်တော့ ကြည့်နေသော မူမူ၏ ရင်ထဲတွင် ထိပ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ပါးပြင်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီးသဖွယ် တန်းလန်းဖြင့် ထွက်ပေါ်၍လာသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ကိုမြင့်သွင်၏ လီးကြီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်ရှိသော်လည်း လီးနှင့်ပြတ်နေခဲ့ သည်မှာ (၂) လကျော်မျှကြာခဲ့ရကာ တွေ့မြင်နေရသော လီးတန်ကြီးကလည်း သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအသွင် မာကျော၍နေရသည့်အပြင် ဒစ်ကြီးကလည်း ပြဲလန်ပြီး နီရဲနေသည်။ ပြီးတော့ သူမကို တည့်တည့်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားသလိုဖြစ်ကာ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက လီးတန်ကြီးဆီမှ မခွာနိုင်သလို သူမ၏ရင်ထဲတွင်လည်း ဘလောင်ဆူ၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမကြည့်နေစဉ်မှာပင် ကျော်စွာကလည်း ရပ်၍ပြထားရာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တချက်လှုပ်လိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ ရမ်း၍သွားသည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး သူမသည် စအိုဝလေးကိုပင် ရှုံ့၍ သွင်းလိုက်မိ၏။

“ မမမူ….အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ…… ”

လေသံက တိုးတိုးလေးနှင့် အေးအေးလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ မူမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ မြည်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမကို တည့်တည့်မတ်မတ် ချိန်ရွယ်၍ထားသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်းက မူမူသည် တုံတုံယင်ယင်ဖြင့်ပင် သူမ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ သေနတ်နှင့်ချိန်၍ အမိန့်ပေးခံလိုက်ရသူပမာ နှစ်ခါမပြောရဘဲ မူမူသည် အဝတ်တွေကို ချွတ်နေသည်။ သူမ၏ကိုယ်မှ ဘရာစီယာလေး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် လှုပ်ခါ၍ထွက်လာသော မူမူ၏ နို့အုံကြီးတွေမှာ တင်း၍နေပြီး နို့သီးလေးတွေမှာ နီညိုရောင်လေးများဖြင့် ခပ်ထွားထွားဖြစ်လျှက် ကော့တက်၍နေကြသည်။ အင်္ကျီတွေအားလုံး ချွတ်ပြီးသွားသော မူမူသည် ခပ်တွေတွေ‌လေး ရပ်၍နေသည်။

“ ထဘီကို ချွတ်လိုက်လေ………မမမူ….. ”

သူ့စကားမဆုံးမှီမှာပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသော မူမူသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးမှဆွဲ၍ဖြေကာ လွှတ်ချလိုက်သည်။ မူမူ၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အဆမတန် ဖောင်းကား၍နေပြီး အမွှေးနက်များမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်၍ နေကြသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး တဖက်တချက်ရှိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးနားတွင် အိမ်ထောင်သက်ရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူမှာ ရင်အုံကြီးများ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်ဖြစ်ကာ လှိုက်မော၍နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတစ်ခုလုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေရင်းကပင်ကျော်စွာသည် သူ၏ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်။ တရမ်းရမ်းဖြစ်၍သွားရသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးနှင့် ထိလုထိခင်ဖြစ်၍ သွားရသည်။

“ မမမူ ”

“ ဟင်….. ”

တရမ်းရမ်းဖြစ်သွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးဆီမှ သူမ၏အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းကာ မူမူသည် မျက်လုံးရွဲကြီးများကိုပင့်၍ ကျော်စွာကို ကြည့်လိုက်၏။ မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများသည် အရည်လေးများ ရစ်ဝိုင်းလျှက် တောက်ပ၍နေသည်။

“ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေ……မမမူ……. ”

မူမူသည် ကျော်စွာကို အသာလေး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေးပင် နောက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ထောင်မတ်၍နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ဖြူဖွေးမို့ဖောင်းနေသော မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှင့် ဖိကပ်မိလိုက်တော့သည်။ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက် နွေးကနဲဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင် မူမူသည် သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို ရှေ့သို့ မလှမ်းသေးဘဲ ပေ၍ ရပ်နေလိုက်မိသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်သည် ပျံ့ကား၍ မူမူ၏ဖင်သားကြီး တဖက်တချက်သို့ ဖိကပ်ကာ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို သုံးလေးခါမျှပင် ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို မူမူ၏တင်သားကြီးများဆီမှ ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါမှသာ မူမူသည် ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်တဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ခွ၍တင်လိုက်တော့ရာ ကျန်ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှ ထပ်မံ၍ မကြွရသေးမီမှာပင် သူမ၏နောက်သို့ တိုးကပ်လိုက်သော ကျော်စွာက မူမူ၏ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေသည့်အတွက် ပြဲကား၍သွားသော သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကို သူ၏လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်းကြီး၏ထိပ်ကို မူမူ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“ ဟင်း…. မင်းနှယ်…… ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်….. အို… ဗြိ….. အမေ့…. ကျွတ်….. ဖွတ်…. အင့်… ဟင်း… ဟင်း….. ”

မူမူ၏မျက်လုံးလေးများ စင်း၍ကျသွားခဲ့ချေပြီ။ ထို့အပြင် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလည်း မူမူ၏ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ နွေးကနဲ စီးကနဲဖြစ်ကာ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ခါးကို နှိမ့်ကာ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ကာလိုးပါ တော့သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးလိုက်သော ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့်ပင် မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေ အိပက်အိပက်ဖြင့် တုန်ခါ၍နေရသည်။ လိုးစမှာပင် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်၍လာသော မူမူ၏စောက်ရည်များသည် သူမ၏ ဆန့်၍ထောက်ထားသော ခြေထောက်လေးရှိ ပေါင်တွင်းသားလေးများပေါ်သို့ပင် စီး၍ကျနေကြပြီ ဖြစ်သည်။

မူမူသည်လည်း မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှေးစင်းရင်းထားရာမှ အံလေးတွေကြိတ်ကာ ကျော်စွာဆောင့်သမျှကို အံတင်းစွာခံနေသည်။ ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ နောက်မှနေ၍ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာ လိုးနေရင်းမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ ဖက်ထားသော သူ၏လက်က မူမူ၏နို့အုံကြီးတွေပေါ် လှမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်ကာ နို့သီးတွေကို ချေမွရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးသည်။ ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များက မည်မျှပင် ပြင်းထန်ထိမိပါစေ၊ မူမူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောင်ရင်း တဖက်က ကုတင်ဘေးစောင်းပေါ်သို့ ဒူးကွေး၍ ခွတင်ထားသဖြင့် ပေါ်နှစ်ဖက်ကားကာ စောက်ပတ်ဝကို ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် မူမူမှာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကြာလာတော့ မူမူတစ်ယောက် အားမရနိုင်မှုတွေကို သီးမခံနိုင်တော့ပါ။

“ နေ…. နေဦး…. မင်းလီးကို ဖိသွင်းထားလိုက်…. ဟုတ်ပြီ…… ”

မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်တင်ထားသော သူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကို ကုတင်အောက်သို့ ပြန်၍ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်သို့မှောက်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းကို ဝမ်းဗိုက်ဖြင့်ဖိကာ ဖင်သားဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးများကို အပေါ်သို့ကော့၍ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ ဆောင့်…. ဆောင့်တော့….. ဖွတ်…. အ.. ပြွတ်… ဖွတ်… အမလေး… အင်း.. ဟင်း… ”

ကျော်စွာကလည်း သူမ၏ဖင်သားကြီး လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်၍ ကိုင်ကာ အားပါးတရကို ဆောင့်၍လိုးနေပေသည်။ သူဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲတုန်၍တုန်၍သွားရသော မူမူ၏ ဖင်သားကြီးတွေ အဖြစ်ကို ကြည့်ကာ ကျော်စွာ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာရကာ လိုးဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပို၍သွက်လာသည်။ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ထောက်၍ထားသော မူမူ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ်ဆိုရုံလေးမျှသာ စေ့၍ထားသဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့၍ နေသော ကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဝမှာ စေ့၍နေသဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ အပြင်းအထန်ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်လေး ဖြစ်ကာနေသည့်အတွက် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လိုးရခံရတာ ထိထိမိမိရှိလျှက် အရသာတွေ့နေရသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်အဝမှ ထွက်၍လာသော စောက်ရည်များမှာ သူမ၏ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများပေါ်သို့ပင် စီး၍ကျနေကြပေပြီ။ မူမူတစ်ယောက် ဘယ်တုန်းကများ စ၍ ဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ရသည်မသိ။ အခု ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးက ကာလအတန်ကြာအောင် ပိတ်၍ထားခဲ့သော သူမ၏စောက်ခေါင်းကို ထိုးဖွင်းလိုက်သည်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရအောင်ပင် စောက်ရည်များမှာ တမံပွင့်၍ သွန်ချလိုက်သလိုပင် လိမ့်၍ စီးကျလာနေကြသည်။

“ ဟင်…. ကောင်းလိုက်တာ…….. မမရယ်…..”

“ကောင်း….. ကောင်းတယ်….. ဟင်း.. ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်…. ”

မူမူ၏ စကားသံလေးက မပီမသ မသဲမကွဲလေးဖြင့် ခပ်ချွဲချွဲလေးဖြစ်၍ နေချေပြီ။ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးရင်းကပင် မချိတင်ကဲဖြစ်၍လာရသော ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ရင်းက နက်ရှိုင်းစွာ ထွက်ပေါ်၍လာသော မူမူ၏စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ၏လက်ညှိုး၊ လက်တစ်ဆစ်ခန့်ကို ထည့်၍သွင်းလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး လှည့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင့်….အို……အို…အိုး…… ”

မူမူ၏ခါးလေးမှာ ခွက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးတွေမှာ ခါရမ်း၍ သွားသည်။ စအိုပေါက်လေးကို ကလိတာ ခံလိုက်ရစဉ်မှပင် မူမူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း ဒလကြမ်းပင် ယား၍တက်လာရတော့သည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေသည့်ကြားကပင် မူမူသည် မကျေနပ်နိုင် ဖြစ်၍လာရသည်။

“ ဆောင့်…. မင်းခါးကိုနိမ့်ပြီး လီးကြီးကို ထောက်ပြီး ဆောင့်.. အ… ဟုတ်ပီ…. အမလေး… ဖွတ်… အား… ပြွတ်… ဖွတ်… အင်း… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်…. ”

ကျော်စွာက ခါးကိုနိမ့်၍ လီးတန်ကြီးကို နောက်ကနေ၍ ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်ရှေ့မှ စောက်စေ့လေးကို ဖိကြိတ်ကာ ပွတ်ဆောင့်နေတော့သဖြင့် မူမူ၏တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်၍နေရလေသည်။

“ မမ…… အားရရဲ့လား… ဟင်…… ရတယ်… မောင်ရယ်…. မင်း… မင်း… ဆက်ဆောင့်စမ်းပါဦးကွယ်… ဟင်း.. ဟင်း… ”

ကျော်စွာကလည်း မူမူကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်၍ လိုးသည်။ မူမူကလည်း ကျော်စွာလိုးသမျှကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်၍ချထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်၍နေရာမှ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို နောက်သို့ပစ်၍ပစ်၍ ကော့ပေးကာ အားပါးတရကို အလိုးခံ၍နေချေသည်။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလျှက်ရှိကြသော သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစထက်တစ အရသာတွေ အီဆိမ့်၍ လာကြရချေပြီဖြစ်သည်။

“ အင်း… ဟင်း.. ဟင်း… မောင်….. မမ ပြီး.. ပြီးချင်ပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း… ခွာမဆောင့်နဲ့ တော့…. ကပ်ဆောင့်… ကပ်ဆောင့်ပေးနော်…. ဟင်း…. ”

ကျော်စွာသည် မူမူ၏အကြိုက်ကို အလိုလိုက်ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နောက်တွင် ဖိကပ်လိုက်ပြီး ခါး၏အားကိုမယူတော့ဘဲ တင်ပါးနှင့်ပေါင်အားကိုယူကာ ပင့်၍ ပင့်၍ဆောင့်သည်။ ပြီးတော့လည်း ကျော်စွာ၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကို သေချာစွာဆုပ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လေတော့ရာ ခဏအကြာမှာပင်

“ အား….မောင်…မောင်….အိုး…. ”

ဟူသော ရေရွတ်သံလေးနှင့် မူမူတစ်ယောက် လူးလှိမ့်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏နောက်မှ ဆောင့်၍လိုးနေသော ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဒရောသောပါး လှမ်း၍ဖက်ရာမှ သူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သားကျ သွားရပါတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ခုံလေးဖြစ်ကာ ထပ်ရက်သားလေး မှိန်းနေကြသည်။ ခဏကြာတော့မှ

“ ကဲပါ…ဖယ်စမ်းပါဦး….ကျော်စွာရယ်….. ”

ကျော်စွာက မူမူ၏ကျောပေါ်တွင် မှောက်ရက်ဖြစ်၍နေသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအခါကြတော့မှ မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ရက်သားလေးဖြစ်၍နေသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ရာမှ သူမ၏အကြည့်က အရည်များနှင့်ပေပွကာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။

“ ဟင်…. သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ….. ”

မူမူက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် တိုးတိုးလေး ညီးညီးညူညူ ပြောလိုက်သည်။ မှန်ပါသည်။ တချီပြီးသွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ ဘာမှပြောင်းလဲမှုမရှိဘဲ တောင်မတ်ဆဲ တောင်မတ်တုန်း ပင် ရှိနေသည်။ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လျှက်က မမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် တက်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူမရှိရာဘက်သို့ တိုးလိုက်ပြီး မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်များဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ မမ စောစောက ကျနော့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်….. ”

မူမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ ရဲသွားသည်။

“ မသိဘူး………သွား…. ”

ပြီတီတီမျက်နှာပေးလေးဖြင့် ကျော်စွာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရာက မူမူသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်လေ၏။ ထိုအခါတွင် ကျော်စွာက ကုတင်လေးကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် သူ၏ခြေထောက်နားတွင်ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကို လက်တဖက်ဖြင့်ကောက်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူသည် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ မူမူက ကျော်စွာ၏ အကြည့်တွေကို ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကျော်စွာကို မျက်တောင်လေးတစ်ချက်ထိုး၍ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စူတူတူလေးလုပ်ကာ မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

ကျော်စွာက သူ၏လက်တဖက်ထဲမှ ထဘီလေးနှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို သုတ်နေသည်။ လီးတန်ကြီး တင်သာမက လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံနှင့်ပေါင်ခြံတွေကိုပါ သုတ်သည်။ အားလုံးသန့်စင်သွားပြီဆိုမှ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ ကားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်ထဲက မူမူ၏ထဘီလေးဖြင့်ပင် သူမ၏ ပေါင်ခြံဆီးခုံနှင့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုပါ သူမ၏ ထဘီလေးနှင့်သုတ်၍ သန့်စင်ပေးသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ကြားလေး အောက်သို့ပင် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုသွင်း၍သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးသည်။

မူမူက သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်၍ကြွပေးသည်။ ကျော်စွာ သန့်စင်ပေးပြီးတော့မှ ဖင်သားကြီးတွေကို မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်၍ချလိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်ကာ ကျော်စွာက ယုယစွာ လုပ်ပေးနေတာလေးတွေကို မူမူသည် ကြည်နူးပီတိဖြစ်၍နေရသည်။ စောစောက လွှဲထားသော မျက်နှာလေးကိုပင် ပြန်၍လှည့်ကာ သူမ၏မျက်လုံးကြီးများက ကျော်စွာကို ကြင်နာစွာဖြင့် ကြည့်၍နေသည်။ အားလုံးသန့်စင်ပြီးသွားသောအခါတွင်မှ ကျော်စွာသည် ထောင်၍ထားသော မူမူ၏ ပေါင်းလုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ခပ်စိုစိုလေးဖြစ်နေသော မူမူ၏ စောက်မွှေးအုံလေးပေါ်သို့ ထဘီလေး၏ မစိုသေးသော အပိုင်းကို ရွေးကာ ဖွဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။

တကိုယ်လုံး ငြိမ်သက်စွာဖြင့်ခံနေသော မူမူ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျ၍နေရသည်။ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အတန်ငယ်မျှ တည်ငြိမ်သွားရသော မူမူ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ယခုအခါ ပြန်၍လှုပ်ရှားစပြုလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျော်စွာကလည်း ထဘီလေးဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်အုံကို အမွှေးလေးတွေပေါ်မှ ဆက်တိုက်ပွတ်၍ပေးနေရာ စောစောက စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်၍နေရသော မူမူ၏ စောက်မွှေးလေးများသည်ခြောက်သွေ့သွားရုံမျှမကဘဲ ပကတိအတိုင်းပင် ခပ်ဖွာဖွာလေးဖြစ်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျော်စွာသည် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုကြွလိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က မူမူ၏ စောက်ပတ်အိအိကြီးပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ညှိုးလက်မတို့ကို မူမူ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုပေါ်တွင် တင်ကာ ဖိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်သည်။

“ အို………..မောင်……… ”

မူမူ၏ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားကာ မျက်နှာလေးမှာ ရဲ၍သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမသည် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို မှိတ်၍ချလိုက်တော့သည်။ မူမူ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလည်း ဖောင်းကား၍ ရှိနေပြီဖြစ်သည့်အပြင်သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ရာက လက်ထဲမှ မူမူ၏ ထဘီလေးကို ကုတင်ခြေရင်းဖက်သို့လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်ယှဥ်လျက်သား အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲ၍ချလိုက်လေသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လှန်လိုက်သည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးမျှော်ကာ ထောင်နေသည်။ ဒါကိုပင် မူမူကလည်း မက်မောစွာဖြင့် လှည့်၍ကြည့်နေသည်။

“ မ…..မ……. ဘာလဲဟင်…..မောင်…. ”

မူမူက ကျော်စွာ၏ဖက်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် ကျော်စွာကို ဖက်လိုက်သည်။

“ မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါလား ဟင်…… ”

“ အို…… ”

မူမူ၏မျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးလေးများက ရဲ၍ သွားရပြန်ပါသည်။ ဒီကြားထဲကပင် မူမူက ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ စောစောက သူမကို မလိုးမှီကအတိုင်းပင် ပုံစံမပျက် စံချိန်မကျ မာကြောထောင်မတ်လျှက်ရှိသည်။

“ လုပ်ပါ မမ… ရယ်… မောင် အကိုင်ခံချင်လို့ပါ…”

ကျော်စွာက ကလေးငယ်ပမာ ပူဆာပြန်ပါသည်။ ခက်ပြီ။ မူမူက (၃)(၄) နှစ် ပေါင်းလာသော သူမ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်၏ လီးတန်ကြီးကိုပင် ကိုင်ရမှာ ဝန်လေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်သွင်က အတင်းအကြပ်လုပ်မှသာ ကိုင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အခုလည်း ကျော်စွာက အတင်းအကြပ်ပင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ရန် ပူဆာနေပေပြီ။ ကျော်စွာကို ဖက်၍ထားသော သူမ၏လက်လေးက ကိုယ်လုံးကြီးအောက်ဖက်ဆီသို့ လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ အုံကောင်းကောင်းဖြင့် ထူထပ်စွာရှိနေသော ကျော်စွာ၏လမွှေးအုံကြီးထဲသို့ မူမူသည် သူမ၏လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေကို ထိုးသွင်းကာ ဖွလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လမွှေးတွေမှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့် ရှိနေသေးသည်။ သူမ၏ စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွာလန်ကြဲ ခြောက်သွေ့သွားသည့်တိုင် ယုယုယယ လုပ်ပေးခဲ့ပေမဲ့လည်း သူကိုယ်တိုင်တော့ အမွှေးတွေက စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ပင်
ရှိနေသေးသည်။

မူမူ၏ရင်ထဲတွင် ကျော်စွာကို သနားသွားမိသည်။ မူမူ၏ လက်လေးတွေက ကျော်စွာ၏ လမွှေးတွေကို ထိုးဖွပေးနေရုံမျှပင်မဟုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှင့် ကျော်စွာ၏ ပေါင်ခြံတို့ကို လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လျှေက်၍ပွတ်ပေးကာ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရမည့်အရေး အရှိန်ယူ၍နေသည်။ ကျော်စွာကတော့ သူမ၏တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံး၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ မူမူ၏လက်ကလေးက ခဏအကြာတွင်တော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီး အရင်းကို မရဲတရဲလေး လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖွဖွလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲထ၍ သွားရသည်။ ထိမိလိုက်ပြီဆိုရင်ဖြင့်ပင် ကျော်စွာ၏လီးတန်းကြီးက ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသည့်နည်းတူ မူမူ၏လက်လေးကလည်း လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်သလိုဖြစ်ပေါ်၍ ခံစားသွားရသည်။

မူမူသည် လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သူ၏ လက်ချောင်းလေးများကို ပြန်၍လျှော့လိုက်ကာ သူမ၏ လက်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လုပ်၍ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ အဖျားတိုင် ပွတ်သပ်၍ ပေးနေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်ပေးရင်းကပင် မူမူ၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ပို၍တိုးကာ ထကြွလာရသည်။ ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် အရင်းမှအဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းတိုင် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးနေသော သူမ၏လက်လေးသည် ပိုမို၍ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကလည်း မူမူ၏ လက်ထဲတွင်ပင် ပို၍မာကြောလာရသည်။ ပို၍ လည်း ဖောင်းတင်းလာရသည်။

မူမူသည် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ ပေးရင်းကပင် သူမ၏တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ဖြစ်၍လာရသည်။ သူမသည် ကျန်သောသူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်၏ တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ ထောက်လိုက်ကာ ခေါင်းထောင်၍ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စုန်ဆန်ကာ ပြေးလွှားနေသော သူမ၏လက်လေးကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ထို့နောက် မူမူသည် သူမ၏ လက်ညှိုးလက်မလေးတို့ဖြင့် လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားဆီသို့ ညှပ်၍ကိုင်ကာ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီး၏အပေါ်ယံရှိ အရေပြားကို ဖြေးဖြေးလေး အောက်သို့ဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် လီးတန်ကြီးကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်၍နေသော မူမူသည် အသက်ကို အောင့်၍ထားလိုက်မိသည်။

လီးတန်ကြီး၏ အရေပြားသည် တဖြေးဖြေး အောက်သို့လျှော၍ပါလာရာမှ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့်တွင် တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထိပ်ပိုင်းတဝက်လောက်ထိကို ပြဲလန်၍ နီရဲသွားသည်။ ဒါကိုပင် မူမူက ခဏကြာသည်အထိ မက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းကပင် မူမူသည် သူမ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ သူမဆွဲလှန်၍ ချထားသောလီးတန်ကြီး၏ အရေပြားကို အသာလေးပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားတွင် ညှပ်၍ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ကို မခွာဘဲ ဖိကြိတ်၍ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။

ကျော်စွာ၏ရင်အုံကြီးများသည် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍လာသည်။ ပြီးတော့လည်း ခါးကြီးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်၍လာသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင် လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးမှ အရေကြည်လေးတွေမှာ စိမ့်၍ထွက်လာသည်ကို မူမူသည် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလည်း ရှိန်းဖိန်း၍လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ဖြစ်၍လာကာ စောက်ရည်လေးများသည် စိမ့်၍ထွက်လာကြပေပြီ။ ရင်ထဲတွင်လည်း ဖို၍လာရသည်။

‌ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်လိုက်ရာမှ မူမူသည် ထောက်၍ထားသော သူမ၏ တံတောင်ဆစ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်၍ အချလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဘက်သို့ စောင်းလိုက်ရာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်၍ထလာသော ကျော်စွာသည် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးပြန်ပါတော့သည်။ တဖက်က နို့ကိုစို့နေစဉ်တွင် ကျန်သောနို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်၍ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ စို့ပေးနေသော နို့ကြီး၏ နို့သီးလေးကို လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေး ယက်ပေးနေသလို ကျန်သောနို့အုံကြီးရှိ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ လှည့်ပေးသည်။ ပွတ်ပေးသည်။ ချေမွ၍ပေးပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်ပင် ကျော်စွာသည် မူမူ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်ဖက်စီပြောင်း၍ စို့ပေးနေသလို တဖက်စီလည်း ကိုင်၍ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသော မူမူခင်မျာမှာတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်နေရင်း သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်က ကျော်စွာ၏ လည်ပင်းကို ရစ်သိုင်း၍ ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျော်စွာ၏ ဆံပင်တွေကြားသို့ထိုးဖွကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖြစ်နေရှာလေသည်။

“ တော်…. တော်တော့… မောင်ရယ်…. အချိန်က မနည်းတော့ဘူး… တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် ခက်မယ်…….. လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့ကွယ်…… ”

ရမ္မက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန်ဖြစ်၍ လာရာမှ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မချိမဆန့် ခံစားဖြစ်ပေါ်လာရသည်ကို မူမူက ကွယ်ဝှက်လျှက် ကျော်စွာက သူမကို မြန်မြန်လိုးရန် နှိုးဆော်၍ နေသည်။ မူမူ၏စကားက ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာပြန်ရောက်လာမှာကို ရည်ညွန်း၍ ပြောဆိုနေသော်လည်း ဖြူမာမှာ မူမူကို နှုတ်ဆက်သွားစဉ်က မိုးချုပ်မှပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည်ကို ကျော်စွာကလည်း အသိပင်ဖြစ်သည်။ အခုမှ နေ့လည်(၁၂)နာရီကျော်ရုံသာ ရှိသေးသည်။ အားလုံးကို တွက်ဆလိုက်တော့ အကင်းပါးသော ကျော်စွာက မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်လို့ ဖျပ်ဖျပ်လူးဖြစ်နေရပြီကို သိလိုက်ရသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏မျက်နှာကို မူမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ရာက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ထ၍ထိုင်လိုက်သည်။

“ မမ…….. ”

“ ဟင်……. ”

“ စောစောက မမ ပြောတဲ့ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လို့ ပြောတာ…ဘာလုပ်ရမှာလဲ …. ”

“ သိဘူး…..သွား…….. ”

“ အင်း….မမ…က……မသိဘူးဆိုရင်လည်း……. မတတ်နိုင်ဘူးလေ…… ”

ကျော်စွာက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြော၍ အိပ်ယာထဲသို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်ရန် ပြင်လိုက်၏။ ဒီတော့လည်း မူမူ၏လက်တစ်ဖက်က သူ၏လက်မောင်းကိုလှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ အို…ဟင့်…..လုပ်မှာ……လုပ်တော့လေ….. ”

မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်နေတာ ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ အိန္ဒြေပင်မဆောင်နိုင်တော့ပါ။ သူမ၏ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးမှာလည်း ပူးကပ်၍ လိမ်နေကြသည်။ ကျော်စွာ၏မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ငုံ့၍ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ….ဟင်….မမ…. ”

ဟု တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မူမူသည် မထူးတော့ပါဘူးဟု စိတ်ကိုပိုင်းဖြတ်ကာ

“ လိုဖို့…. မမကိုလိုးပေးဖို့ ပြောတာ….. ကဲ… သိပြီလား.. ”

ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလွှဲလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုသူမ၏ခြေရင်းဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကွေးပေး၍ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီးတော့မှ ကျော်စွာသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်ရာက ကွေးထားသော သူမ၏ ဒူးဆစ်အောက်နားမှနေ၍ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မကာ ခြေသလုံးလေးများကို သူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တချက်ပေါ်တွင် တင်၍ ကျော်ကာချပေးလိုက်သည်။ ကျော်စွာက ဖေါင်းကား၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်တော့၊ စောက်ပတ်ဝမှ နေ၍ စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်နေကြသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ပြောင်တင်း၍ ကားနေသော သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် သူမ၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ကာဆန်ကာ ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ မူမူ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲမှ အပြင်သို့ တစ်လစ်လေး ပြူ၍နေသော စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။

“ ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဟင်း… မောင်… မမကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်…. …… မမ စောက်ပတ်ထဲက ယားလှပါပြီ… ဟင်း… လိုး… မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့နော်…. ”

တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်းက မူမူသည် မပီမသလေးဖြင့် ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေးဖြင့် ပြော၍လာရှာသည်။

“ မောင်လိုးတော့မယ်နော်…… တော်တော်ကြာမှ နာလှချီရဲ့ဆိုပြီး… မပြောနဲ့…. …… ”

“ ဟွန်း….မင်းကလား…. မမ ခံနိုင်အောင်ခံမယ်…. မင်းလိုးချင်သလောက် လိုးပစ်လိုက်စမ်း… ”

ကျွဲမြီးတိုသွားသော မမမူက ကျော်စွာကို အားကျမခံ ပြောလိုက်သည်။ ကျော်စွာက ပြုံးလိုက်သည်။

“ ကဲ…မမ…..စောက်ပတ်ကြီးကို ဖြဲပေး ”

“ အို…… ”

အိုကနဲသာ တုန်လှုပ်၍သွားရသည်။ သူမ၏ တုန်ယင်၍နေသော လက်ချောင်းလေးများကတော့ သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရောက်၍လာကာ ဖောင်း၍ထနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုပေါ်သို့ တင်လိုက်ရာက ဘေးတဖက်တချက်ဆီသို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကို ဆွဲ၍ ဖြဲပေးလိုက်တော့ရာ နီစွေးသော အတွင်းသားလေးများ ထွက်ပေါ်၍လာကာ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားသည်နှင့် ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ တခါတည်းပင် ဖိ၍ တဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“ ဗြွတ်….ဖွတ်……..အင်း…. ”

မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားရသော်လည်း သူမစကားနှင့် သူမမို့ မူမူသည် မညီးမိစေရန် မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံမဲ့၍ သွားရသည်ကပင် သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်၍ မဲတင်းထားလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်၍ လီးအဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည့်ဒဏ်မှာ မသေးလှပါ။ မူမူလို (၃) (၄) နှစ် အလိုးခံထားဖူးသူပင်လျှင် ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်၍ သွားရသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီး မူမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍သွားအပြီးမှာပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ ဆူဖြိုးလှသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ နို့သီးတွေကိုလည်း ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ခဏတာ ငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း မူမူခင်မျာ စောစောက လီးသွင်းဒဏ်ကြောင့် အီဆိမ့်၍ သွားခဲ့ရသည်မှာ အရှိန်မသေသေးသောကြောင့် ဘာမျှမပြောရှာပါ။

ကျော်စွာက သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်းမှပင် ခဏအကြာတွင်တော့ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲရှိ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဇကောဝိုင်းလှည့်၍ ပေးသည်။ မူမူ၏ဖင်သား ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ လူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍လာကြရသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ပတ်ချာလည်လှည့်ကာ ပွတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ခပ်ထွားထွားဖြစ်၍နေသော သူမ၏စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိညှစ်၍ ပွတ်နေတော့ရာ အဆမတန် ဖောင်းကား၍ဖြစ်နေသော မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးသည် ကော့၍ ကော့၍ တက်လာရလေသည်။

“ ကျွတ်…ကျွတ်…..အင်း…..ဟင်း…ဟင်း……. ”

ကျော်စွာသည် တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထုတ်တာမှ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက်ပေါ်သည်ထိ ဆွဲ၍ထုတ်သည်။ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပေကျံကပ်ညိ၍ ပါလာကြရာ လီးတန်ကြီးမှာ ပြောင်လက်၍နေသည်။ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီး ပြန်သွင်းလိုက်သည်။

“ ပလွတ်….. ဖွတ်….. အမလေး…. ကျွတ်… ကျွတ်…. ကျွတ်…….

လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးတန်ကြီးအရင်းကို သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင် ဖိကပ်လိုက်ရာက ဇကောဝိုင်း ဖြေးဖြေးလေး လှည့်ပေးနေပြန်ပါသည်။

“ ပြွတ်… ဖွတ်….. အား… ကျွတ်… ကျွတ်….. ဟင်း…. ဟင်း…. မောင်… ရယ်…. ”

လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်၍ သွားသည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးအရင်းနှင့် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။

“ မရပ်နဲတော့…. မရပ်နဲ့တော့…. ဆက်… ဆက်…ဆောင့်… အမလေး… မောင်ရယ်…………. ဟင်း…….. ဟင်း………. ”

ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို ချက်ခြင်းပင်ထုတ်၍ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာဖြင့် ပြန်သွင်းရင်း လိုးပါတော့သည်။ မူမူကလည်း ဖောင်းကား၍ စိုရွဲနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ အလိုးခံနေသည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာ လိုးနေသောကြောင့် ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိ မထုတ်နိုင်တော့ပါ။ လီးတန်ကြီးကို တဝက်သာသာပင်ထုတ်၍ လိုးနေရလေသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ် အတွင်းသာလေးများ ထိထိမိမိဖြစ်စေရန် လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ကော်၍တမျိုး၊ အောက်သို့စိုက်၍ တဖုံ ဘေးတဖက်တချက်စီသို့ စောင်း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမျိုး နည်းမျိုးစုံအောင်ဆောင့်၍ လိုးနေတော့ရာ မူမူခင်မျာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ရှား၍နေရရင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညှီး၍လာရတော့သည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာသည် ဖြေးရာမှမြန်….. မြန်ရာမှနှေး ဆိုတာမျိုးလို တစ်ချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်၍တမျိုး ခပ်သွက်သွက်ဆက်တိုက်ဆောင့်၍တဖုံ အားကို လိုသလို တိုးကာ လျှော့ကာဖြင့် ဆောင့်၍ နေပြန်တော့ အားရပါးရပင် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကာ အလိုးခံနေသော မူမူသည် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ တက်လာရာကပင် သူမ၏စိတ်တွေကို မနည်းပင်ထိန်း၍နေရလေသည်။ ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြသော ကုတင်ကြီးက တကျွီကျွီ မြည်၍ လာရသလို လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် လိုးနေသည့် အသံတွေကလည်း ညံ၍ထွက်နေရသည်။

“ပြွတ်….ပလပ်……အင့်…..ပြွတ်……ဖွတ်”

“ မောင်… မမကိုလိုးရတာ ကောင်းလားဟင်….. …….. ”

“ ကောင်းတယ်မမရယ်….. သိပ်အရသာရှိတာပဲ…… …… ”

“ လုပ်…လုပ်…. အားရအောင်လုပ်…. မမလည်း သိပ်ကောင်းလာပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ထားသော ကျော်စွာ၏ပေါင်တဖက်တချက်တွင် တင်၍ထားသော မူမူ၏ ခြေထောက်လေးများက ကျော်စွာ၏ခါးကို ချိတ်၍ လာပြီး အားယူကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ပေးနေသည်။ ထိုကာလမှာပင် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍လာရသော ကျော်စွာသည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှနေ၍ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ အားကုန်ပင်ဆောင့်၍ လိုးလာတော့သည်။

“ ဟင်း….ဟင်း…မမ… ပြီးတော့မယ်….. မောင်ရယ်…. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

မူမူတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ပင် ဖြစ်၍လာရသည်။ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေသည့်ကြားမှပင် ကျော်စွာသည် မူမူနှင့် သူ၏မိန်းမ ဖြူမာတို့ကို နှိုင်းယှဉ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖြူမာသည် မူမူထက် (၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှငယ်ပြီး နုနယ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ သို့ရာတွင် ဖြူမာထက် အသက် (၇)နှစ် (၈)နှစ်မျှ ပို၍ကြီးကာ မှည့်ဝင်းနေသော အသီးပမာဖြစ်နေသော မူမူကို လိုးရတာက ပို၍ အရသာရှိကာ ထူးကဲစွာ အီဆိမ့်လှသည်ကို တွေးလိုက်မိပြီး ခဏတွင်တော့ အားကုန်တချက်ဆောင့်ပြီး ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် မူမူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှေက်၍ကျသွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငုံ့၍ ဖက်လိုက်စဉ်မှာပင် မူမူကလည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆီးကြို၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းဆီသို့ အတင်းပင်ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ပါတော့လေသည်။

ပြီးပါပြီ။