⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
မျှော်တဲ့ လရောင်
ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့်
” သဲလေး … ထတော့ကွာ … မထရင် ကိုက်မှာနော်”
ခင်လရောင် တစ်ယောက် တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်အား အိပ်ရာထဖို့ လာနိုးနေသည်။ ကျောင်းပြီးခါစ အသက်၂၀ ကျော်လာပေမယ့် အိမ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်လို နေထိုင်သည်မှာ ဝေယံ အကျင့်ဖြစ်သည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ဆံပင်ခလယ်ကွဲလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းနီတာရဲလေးစိကာ အိပ်နေသော တူဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။
ငယ်ငယ်ကတည်းက မိခင်ဆုံးပါးသွားသဖြင့် သူမကိုယ်တိုင် ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့ရာ အခုဆို တကယ့်လူပျိုဖားဖား ဖြစ်နေတော့သည်။ ပက်လက်လေးအိပ်နေတဲ့ ဝေယံဇော်၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီ အပါးလေးအောက်မှ ခုံးထွက်နေသော အရာကြီးအား ခင်ခင်လရောင် ကုန်းကိုက်ပစ်တော့သည်။
” ခ်ခ် … အ အားးးး နာတယ် … တီခင်ရဲ့ … သား နိုးနေပါပြီ
ဝေယံဇော်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေကာ သူ့လီးအား သေချာ အကိုက်ခံလိုက်သည် ။ဒါကလည်း ဝေယံရဲ့ စွဲလမ်းနေတဲ့ ခံစားမှုတစ်ခုပါ။ မိခင်မရှိကတည်းက စီးပွားရေးလောကထဲ စိတ်မြုတ်နေသော ဖခင်မေတ္တာ ငတ်မွတ်နေသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူကိုသာ ငယ်ငယ်လေးထဲက တွယ်တာမိနေသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်လရောင်မှာလည်း သူ့အပေါ် အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ကာ ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆို ကျောင်းသာပြီးသွားတာ ချစ်သူရည်းစား မထားပဲ ခင်လရောင်အပေါ် အမေလို အဒေါ်လို ချစ်သူလို သဘောထားနေထိုင်ခဲ့သည်။
ခင်လရောင်မှာ နှာတံစင်းစင်း နူတ်ခမ်းထူထူ မျက်နှာမှာ ကုလားချော ချောလျက်၊ ရင်သားထွားထွားနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးများမှာ ယောကျ်ားတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူရသည်။ အသက် ၃၄ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေသောလည်း မသိလျင် ၂၅ ကျော်ကျော်လောက်ပင် ထင်မှတ်ကြ၏။ လာရောက်ပိုးပန်းသူတွေ များပြားသော်လည်း မိတဆိုးတူတော်မောင်အား ချစ်မဝသဖြင့် အပျိုကြီးဘဝကို ရဲရဲဝံဝံ ခံယူထားသည်။ အခုလည်း တူဖြစ်သူ ရယ်သံကြားမှ ကိုက်ထားသော ဝေယံဇော့် လီးအား ပါးစပ်မှလွတ်ကာ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။
” အခုထ … မျက်နှာသစ် မုန့်စားတော့ …။ သားဖေဖေက … ဒီနေ့ တီခင်တို့ကို သူ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့ ဒင်နာ တက်ခိုင်းနေတာ … ည ပြန်မအိပ်ဘူးတဲ့ အမိန့်တော် ပါးသွားလေးရဲ့ ”
ဝေယံဇော်မှာ ကုတင်ပေါ်တွင် လက်ထောက်အားပြုထကာ အဒေါ်ဖြစ်သူအား လှမ်းဖက်ထားလိုက်သည်။ ခင်လရောင်၏ မျက်နာချောချောလေးအား ကြည့်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား အားရပါးရ နမ်းရှိုက်ပစ်၏။
” ညစ်ပတ်လေး မျက်နှာသစ်ပြီးမှ တီခင့်ကို နမ်းလေ … ဟွန့် ”
တူးဝရီးနှစ်ယောက် ကျီစယ်နေစဉ် ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ ဝေယံ့ဖုန်းသံ မြည်လာတော့သည်။ ခင်လရောင်မှာ တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော် လီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားရမှ လွတ်ရင်း ဖုန်းအားယူဖွင့်လိုက်သည်။
” ဟဲလို … ကိုရဲလား ”
” အေး ညီမလေး နင့်ဖုန်းဆက်တာ မကိုင်လို့ ”
” ဟုတ်တယ် … ဒီမှာ သားလေးကို အိပ်ယာနိုးနေတာလေ ”
” အော် … ငါ့အခန်းထဲက စားပွဲခုံပေါ်မှာ ဖိုင်တစ်ခု ကျန်ခဲ့လို့ … ယူပြီ ကုမ္ပဏီကို လာပို့ပေး ”
” ဟုတ် … ကိုရဲ … ဦးစိုင်းနဲ့ လာခဲ့လိုက်မယ်နော် ”
ဦးရဲဇော် ဖုန်းချသွားမှ ဝေယံဇော်အား ဆွဲထူကာ သူမ ကုမ္ပဏီခဏသွားမလို့ မနက်စာ စားထားဖို့ မှာကြားရင်း အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ခင်လရောင်တို့ တိုက်မှာ ၂ ထပ်တိုက်ဖြစ်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ၂ ခန်းတွဲ ၄ ခန်းပါရှိပြီး ဧည့်ခန်းအဖြစ် လှေကားတည့်တည့် အခန်းလွတ်အကျယ်တစ်ခု ပါရှိ၏။ အိမ်၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်း ၂ ခန်းတွဲတွင် ဦးရဲဇော်နှင့်ဝေယံဇော် တစ်ခန်းစီနေကာ အနောက်ဘက်ခြမ်း ၂ ခန်းတွဲ ညာဘက်ခန်း လှေကားနှင့် ကပ်လျက်အခန်းက ခင်လရောင် အိပ်ခန်းဖြစ်သည်။
ဦးရဲဇော် အိပ်ခန်းအား တံခါးဖွင့်ကာ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်တွဲအားယူပြီး အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့၏။အောက်ထပ်တွင် အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းနှင့် ညာဘက်ခြမ်းတွင် အိပ်ခန်းအလွတ်နှစ်ခန်း စတိုခန်းတစ်ခန်း ဆောက်လုပ်ထားသည်။ စတိုခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရေချိုးခန်းနှင့် မီးဖိုချောင်အခန်းအား တွဲလျက်ထား၏။ ဧည်ခန်းမှ ဖြတ်ရင်း အိမ်တံခါးဖွင့်ကာ တိုက်ကြီး၏ ဘယ်ဘက် ကားဂိုဒေါင်နှင့် ကပ်လျက် အိမ်အသေးလေး တစ်လုံးနား လျှောက်လာခဲ့သည်။
” ဦးစိုင်းရေ … ဦးစိုင်း … သမီးကို ကုမ္ပဏီ … ခဏလိုက်ပို့ပါဦး …။ ကိုရဲဆီ ဖိုင်တွဲလေးတစ်ခု သွားပို့ရမှာမို့ ”
” လာပြီ သမီးရေ … အခုလေးတင် ကားရေဆေးပြီးတာ ”
အိမ်အသေးလေးထဲမှ အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် ရေစိုပုဆိုးတိုတိုဝတ်ထားသော အသက် ၅၀ ကျော် လူတစ်ယောက် ထွက်လာသည်။ ခင်လရောင်မှာ အသံနဲ့အတူ သူမနားလာရပ်သော ဦးစိုင်းအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာတဖက် လွဲထားလိုက်ရ၏။ ဦးစိုင်းမှာ ကားရေဆေးထားသဖြင့် ပုဆိုးမှာရေဆိုပြီး ကပ်နေကာ ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးက အမြှောင်းလိုက် အထင်းသားကြီး ငိုက်ဆင်းနေ၏။
” အဝတ်အစားလဲပါဦး ဦးစိုင်းရဲ့ … သမီးကို လိုက်ပို့ပေးရမှာ ”
” အေးအေး သမီး … ခဏစောင့်နော် ”
ဦးစိုင်း၏ နာမည်အရင်းမှာ စိုင်းလုံဖြစ်ပြီး ဦးရဲဇော်ဆီ အလုပ်လုပ်လာခဲ့သည်မှာ နှစ် ၂၀ ကျော်လာခဲ့ပြီ။ ခြံစောင့် လူယုံတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကားမောင်းကျွမ်းကျင်သဖြင့် အိမ်မှာပဲ အပြီးခေါ်ထားကာ မွေးရပ်မြေသို့ တစ်နှစ် တစ်ခေါက်လောက်သာ ပြန်ခွင့်ပြုထားသည်။ ခင်လရောင်တို့ အပေါ်တွင်လည်း အထူးဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးနေသည်။
” သွားစို့ သမီး … ခြံတံခါးနားကစောင့် ကားထုတ်ပြီး လာခဲ့မယ်
ဂိုဒေါင်ထဲမှ ရေဆေးပြီးခါစ ကားလေးအားထုတ်ကာ ခြံဝထိ မောင်းလာခဲ့သည်။ ခြံပြင်ရောက်တော့ ခင်လရောင် ကားပေါ်တက်စဉ် ဦးစိုင်းမှာ ခြံတံခါးအား ပြန်စိကာ ကားထဲဝင်ရင်း လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းနှင်နေ၏။
အစ်ကိုဖြစ်သူ ကုမ္ပဏီကိုရောက်တော့ ခင်လရောင် ကားပေါ်မှဆင်းပြီး ကုမ္ပဏီ အဆောက်အဦးထဲ ဝင်ကာ ဖိုင်တွဲပေး၍ ကားဆီပြန်လာခဲ့သည်။ ကားတံခါးဆွဲအဖွင့် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်လရောင် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် အံသြမှင်သက်သွားရ၏။ ဦးစိုင်းမှာ ပုဆိုးခါးပုံစအားဖြည်ပြီး နီညိုရောင်လီးကြီးအား လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်နေတော့သည်။ ရုတ်တရက် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြီး ချောင်းဟန့်လိုက်ရာ…
” ဟာ … သမီး … လရောင် … ဆောရီးနော် ”
ခင်လရောင်မှာ စကားမပြောပဲ ခေါင်းငုံ့ကာ ကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
” အိမ်ပဲမောင်းတော့ … ဦးစိုင်း ”
ကားလေးမှာ လာလမ်းအတိုင်း ပြန်မောင်းလာရာ ခင်လရောင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေရသည်။ ဦးစိုင်လုံ၏ နီညိုရောင် လီးကြီးမှာ အတွေးထဲ စိုးမိုးထားနေ၏။ ခြံထဲကားဝင်လာတာတောင် သတိမထားမိပဲ ဦးစိုင်လုံ ဘေးက ပြောမှ ကြည့်လိုက်ရာ တိုက်ရှေ့ ဆင်ဝင်အောက် ရောက်နေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။
” ရောက်ပြီနော် … သမီး ”
” ရှင် … ဦးစိုင်း … ဟုတ် ”
စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် ကားပေါ်မှဆင်းကာ အိမ်ထဲအဝင် ခြေခေါက်လဲနေပြန်သည်။
” အမလေး … အားးးးး ”
ဦးစိုင်းမှာ ကားဂိုဒေါင်နားအရောက် ခင်လရောင် အော်သံကြောင့် ကားအား စက်ရပ်ကာ အိမ်ပေါက်ဝ ပြေးလာခဲ့၏။
” ဟာ … လဲတာလား သမီး ”
ခင်လရောင်မှာ ဒူးတုတ်ကာ ဖင်ထိုင်လျက်လေး လဲနေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် ဦးစိုင်းမှာ ခင်လရောင်ဘေးနား ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခင်လရောင်မှာ ခြေချင်းဝတ်အားကိုင်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေကာ ဝတ်ထားသော ထမိန်စကပ်က အတွင်းဘက် ဒူးအထက်နားထိ ခွဲထားသဖြင့် ပေါင်အတွင်းသား ဖွေးဖွေးလေးများ အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။
” ဟုတ် … ဦးစိုင်း … အားးးး ကျွတ်ကျွတ် … သမီးကို ခုံပေါ် အရင်ရွှေ့ပေးပါ ”
ခင်လရောင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းလုံမှာ ဘယ်ဖက်လက်က ကျောပြင်အားမရင်း ညာဖက်လက်မှ ဒူးခေါက်ကွေးထဲ လက်လျှိုမကာ ထရပ်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းလုံ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ ခင်လရောင်၏ ညာဖက်တင်သား အိအိကြီးအား အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိနေ၏။ ပင့်မလိုက်သဖြင့် ထမိန်စကပ်အတွင်းဖက် ခွဲထားသည့်နေရာမှ ဘယ်ဖက်ပေါင်တန်လေး ထွက်လာကာ ပေါင်ရင်းဂွကြားထိ မြင်နေရာ ဦးစိုင်းလုံမှာ မျက်လုံးများ ပြူးထွက်လာသည်။
ခင်လရောင်မှာလည်း သတိထားမိကာ သူမပေါင်ဂွလေးအား လက်ဖြင့် အုပ်ထားရတော့သည်။ ထိုင်ခုံပေါ်ချအပြီး ဦးစိုင်းလုံ ခါးဆန့်ရာ ပုဆိုးကြားက ထောင်ထွက်လာတော့၏။
” အိုရ် … ဦးစိုင်း … ဟို ဟို … အပေါ်ထပ်က သမီးအခန်းထဲ ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးနဲ့ ပတ်တီးလိပ်လေး ယူပေးပါဦး ”
” အေးအေး သမီး … ဦးစိုင်း သွားယူပေးမယ် ”
ဦးစိုင်းလုံမှာ ဆေးလူး ပတ်တီးစီးပေးပြီးမှ ဧည့်ခန်းထဲက ထွက်ခွာသွားတော့သည်။ ခင်လရောင်မှာ ဦးစိုင်း ဒူးထောက်၍ သူမအား ပတ်တီးစီးပေးချိန် ဦးစိုင်း ပုဆိုးကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား ကြည့်ရင်း ကြက်သိမ်းမွှေးများ ထနေရသည်။ ဦးစိုင်းဆီမှ ယောကျ်ားချွေးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းအား ပထမဆုံး စတင်ရှူရှိုက်မိရ၏။ သူမ လက်ပွန်းတတီးနေသော တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်မှာ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း နေတတ်သဖြင့် ချွေးနံ့ မရခဲ့ပေ။ ဦးစိုင်း ပြန်ပြီး ခဏအကြာမှ တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်မှာ အပြင်မှ ဘောလုံးလေးပိုက်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာတော့သည်။
” ဟင် … တီခင် … ခြေထောက်က ”
” အမလေး … သဲရာ … အခုမှ ပေါ်လာတော့တယ် … အိမ်ထဲအဝင် ခြေခေါက်လဲတာ သားရဲ့ ”
” ဟာ … အရမ်းနာသွားလား ”
တူဖြစ်သူဝေယံဇော်၏ ပြာပြာသလဲ အမူယာလေးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ကြည်နူးမိကာ ဒဏ်ရာတဝက် သက်သာသလို ခံစားမိသည်။ သူမခြေထောက်နား ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချကာ ပတ်တီးစည်းထားသော ခြေဖမိုးလေးအားကြည့်ရင်း မျက်နှာလေးမဲ့နေသော ဝေယံအား…
” လာ … သဲ … တီခင်နားထိုင် ”
” သားရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လေ … ပြီးမှ တီခင်နဲ့ ထမင်းအတူစားပြီး အိမ်ပေါ်တက်မယ် ”
အဒေါ်ဖြစ်သူ နဖူးလေးအား နမ်းရင်း ရေချိုးခန်းဖက် ထွက်သွားတော့၏။ ခဏအကြာတွင် တဘက်အဖြူတစ်ထည်အား ခါးပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာရာ…
” သဲလေး … တီခင့်ကို အိမ်ပေါ်တွဲပို့ကွာ ခဏနေကြမှ ထမင်းစားမယ် ”
” ဟုတ် … တီခင်သဘော … လာ ”
စကားပြောရင်း ခင်လရောင်နားလျှောက်လာကာ တွဲထူလိုက်သည်။ ချိုင်းအောက်က ပင့်ထူလိုက်သဖြင့် ဝေယံဇော် ညာဖက်လက်မှာ ခင်လရောင်နို့အုံတစ်ဖက်အား အုပ်ကိုင်မိတော့သည်။ တွဲထားရင်း အိမ်ပေါ်ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်ကာ ခင်လရောင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာခဲ့၏။ ကုတင်ပေါ်ချအပေးတွင် ခင်လရောင်မှာ ညာဖက်လက်က အိပ်ရာအားပြုထောက်ကာ ဖင်ကြီးအား စွေ့ကနဲ့ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ အရှိန်လွန် လှန်မသွားစေရန် ဘယ်ဖက်လက်က ဝေယံဇော့်ခါးအား ဖမ်းဆွဲလိုက်၏။ သို့သော် ခါးအားမဆွဲမိပဲ ပတ်ထားသော တဘက်အားဆွဲမိရာ ဝေယံဇော်မှာ တဘက်ကျွတ်သွားပြီး ခင်လရောင်လက်မောင်းလေးအား ဖမ်းထိန်းပေးလိုက်သဖြင့် လီးတန်းလန်း ဖြစ်နေရှာတော့သည်။
” ခ်ခ် … သဲရယ် … တီခင့်ကို မခြိမ်းခြောက်ပါနဲ့လား ”
” ဟာဗျာ … တီခင်နော် … ပေး သား တဘက်ကို ”
လီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူဆီ တဘက်အား ပြန်တောင်းနေ၏။
” မပေးပါဘူး … လာ … တီခင့်ရှေ့ … မနက်ကလည်း အားရအောင် မနမ်းလိုက်ရဘူး သားဖေဖေ ဖိုင်တွဲပို့ခိုင်းတာနဲ့
ဝေယံဇော်မှာ ခင်လရောင်ရှေ့ တိုးရပ်လိုက်ရာ ခင်လရောင်က အုပ်ထားသော လက်နှစ်ဖက်အား ဖယ်ရင်း လီးထိပ်အား ပြွတ်ကနဲ့ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးခါစ ဆပ်ပြာမွှေးနံ့လေးသင်းနေသော ဝေယံဇော့်လီးအား သူမပါးလေးဖြင့် ကပ်လိုက်၊ နှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးဖြင့် ထိုးနမ်းလိုက် စိတ်ကြိုက်လုပ်နေတော့၏။ လီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာရာ ဝေယံဇော်မှ ခင်လရောင်ခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဒစ်ဖူးတေ့ကာ ကော့သွင်းလိုက်တော့သည်။
” ဖလွပ် … ဗျစ် … ပလွပ် … အုဝု ”
” ဝူးးး … ဖလု … အဟွတ် ဟွတ် … သဲရာ … ဖြည်းဖြည်း ”
ခင်လရောင်မှာ အဆက်မပြတ်လိုးနေသော ဝေယံလီးအား ပါးစပ်မှထုတ်ကာ ခဏ အမောဖြေနေရသည်။ အရွယ်မရောက်ခင်ကတည်းက တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော့်လီးအား စုပ်ပေးတတ်ရာ ငယ်ရွယ်စဉ် လီးက သေးသဖြင့် အခက်ခဲမရှိသော်လည်း အရွယ်ရောက်ကာ လုံးပတ်ရော အရှည်ရော ဖွံ့ဖြိုးလာသော လီးကြီးအား သတိထားစုပ်နေရသည်။ ဒစ်ပြုတ်ကာ ပန်းဆီရောင်ဒစ်ဖူးကြီးမှာ ကားထွက်လာသဖြင့် လီးအရင်းထိမျိုတိုင်း သူမ အာခေါင်ပျော့လေးအား ထိုးမိသဖြင့် ခဏတိုင်း သီးကာ ပျို့နေရ၏။
” ရှီးးးး … ဆောရီး တီခင် ”
” သားဟာကြီးက ထွားလာပြီကွ … တီခင် မနည်းစုပ်နေရတာ ”
” အင်းပါ တီခင်ရယ် … ပါးစပ်ပဲ ဟထားတော့ သားဂွင်းထုလိုက်မယ် ”
ခင်လရောင် နှုတ်းခမ်းဝလေးထဲ တေ့ကာ ဂွင်းထုရင်း လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ပေးရာ ဝေယံဇော်မှာ ညည်းတွားနေရ၏။
” အားးး … တီခင် … ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အ အားးးးးး ”
ဒစ်ကြီးအား စုပ်ထားရင်း လရည်များကုန်မှ လွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
” သဲ … အဝတ်အစား ဝတ်ဦး အအေးပတ်မယ် ”
” သားလည်း တီခင့်ဟာကို ယက်ဦးမယ်လေ ”
” အွန်းပါ … အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေး အရင်သွားဝတ် ”
ဝေယံဇော်မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ခင်လရောင် အခန်းမှထွက်ကာ သူ၏အိပ်ခန်းဘက် ကူးလာခဲ့လိုက်သည်။ တီးရှပ်အကြပ်လေးနှင့် သရီးကွာတားဘောင်းဘီ ဇကလေး ဝတ်ကာ အဒေါ်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဆီ အမြန်ပြန်လာခဲ့၏။ သူပြန်ရောက်ချိန် ခင်လရောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လှဲနေတော့သည်။ ဝေယံလည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ခင်လရောင်ပေါင်ကြား ဝမ်းလျားမောက်ကာ အဖုတ်နေရာလေးအား စကပ်ထမိန်အပြင်မှ နမ်းရှိုက်၏။ ပြီးမှ ပေါင်သားတုတ်တုတ်လေးအား ဆွဲဖြဲရာ…
” အ ”
” ဟင် … တီခင် … ဘာလို့ ”
” ညဘက်ခြေထောက်က ခေါက်လဲထားလို့ပါ သဲရဲ့ … နည်းနည်း နာနေသေးတာ ”
ညာဖက်ပေါင်အား ဖြည်းဖြည်းတွန်းဖြဲပြီးမှ စကပ်ထမိန်အား ခါးချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီး အလယ်မှ စောက်ပတ်ရဲရဲလေးမှာ ဖောင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
ဝေယံအကြိုက် စောက်မွှေးများအား အမြဲရိပ်ထားပေးရသည်။ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ဖောင်းအိနေရာ ဝေယံတစ်ယောက် မျက်နှာအပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပစ်လိုက်တော့၏။ ပထမဆုံး စောက်ရည်နံ့ညှီစို့စို့လေး ဝေယံနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ဘဝင်ခိုက်သွားရသည်။ ခင်လရောင်၏ စောက်ပတ်နံ့မှာ ဝေယံ စွဲလန်းနှစ်ချိုက်ရသော ခံစားမှုတစ်ခုပင် ဖြစ်၏။
” အားလားးး … ကြိုက်လား … သဲလေး ”
” ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ချစ်တာ တီခင်ရ ”
” အယ် … တီခင် … ဒါကြီးကိုလား ”
” အကုန်ပေါ့ … တီခင်ရဲ့ … သားက … တကိုယ်လုံးကို … ချစ်တာ … ဒါမဲ့ ”
” အမ် … ဒါမဲ့ … ဘာလို့ ”
” တီခင့် … ဟာကြီး သားက ယက်လို့ပဲရတာလေ … စားမှ မစားရတာ ”
” အမလေးတော် … သဲက … တကိုယ်လုံး … လုပ်ချင်သလို လုပ်နေရတာ အားမရဘူးလား ”
” သား … တီခင့်ကို … လိုးချင်လှပြီဗျ ”
” ဟယ် … သဲလက်နဲ့ လိုးနေရတာကို ”
” ဟာ … လက်နဲ့က အားမရဘူး … သားလီးနဲ့ လိုးချင်တာဗျာ ”
” ကဲ … စကားပြောတာရပ်ပြီး … ယက်ပေးဦးလေကွာ ”
ခင်လရောင်မှာ တူဖြစ်သူဝေယံဇော်အား အကုန်လိုက်လျောထားပေမယ့် သူမ အဖုတ်လေးအား အခုထိ အလိုးမခံသေးပေ။ ဝေယံဇော် တအားထန်လာလျင် သူမပါးစပ်နှင့် နို့နှစ်လုံးကြား အလိုးခံရင်း လရည်ထွက်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဝေယံဇော်မှာ တစ်ကြိမ် ကြိုးစားဖူးသည်။ သို့သော် ခင်လရောင်က လက်မခံသဖြင့် ထပ်မံမကြိုးစားတော့ပေ။
အခုလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား အားရပါးရ ယက်ပေးရင်း စောက်စိလေးအား သွားဖြင့် မထိတထိလေး ကိုက်ကိုက်ပေးနေသည်။ ခင်လရောင် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကာ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးများ တဇပ်ဇပ်တုန်နေလျင် ရမ္မက်စိတ်ပိုကြွပြီး အစိလေးအား ပါးစပ်ထဲငုံရင်း လျှာဖြင့် ဝိုက်ဆွဲပေးတတ်၏။
” ဟူးးးး … တတ်လိုက်တာ … သဲရာ …။ တီခင့် အူတွေ အသဲတွေ ဗြောင်းဆန်နေပါပြီကွာ…။ အင်း … ဟုတ်တယ် … စုပ်စုပ် … အစိလေးစုပ်ထား မလွတ်နဲ့ ”
ခင်လရောင် ဖင်ကြီးကော့တက်လာရင်း ဝေယံခေါင်းအား သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ်အား ဖိကပ်ထားတော့သည်။
” အားးး … ရှိးးးးးးးးး … သား … သား … အ … သားသားရယ် … ကောင်းလိုက်တာ … အမလေးးး ဟူးးးးးးးး ”
အဒေါ်ဖြစ်သူ အထွဋ်ထိပ်ရောက်တော့မှာမို့ ဝေယံဇော်မှာ စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ထဲမှ မထုတ်တော့ပဲ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း ကြွတက်လာသော ဖင်သားကြီးအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ ဆုပ်နယ်ပေးပြီး အစိလေးအား ခပ်စပ်စပ်လေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။
” အားးး အားးး အားးးးးးး … တီ တီ … တီခင် … အားးးး … ထွက် … ထွက် …… ရှီးးးးး … ထွက် ပြီ သဲ ရယ် … အားးးး အားးးးးးးးး ”
စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ဒလဟော ထောင်ပန်းကာ ဝေယံမျက်နှာအား သူမစောက်ပတ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေတော့သည်။ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ်များတုန်ရင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ကော့ထိုးကာ ဖင်ကြီးမှာ အိပ်ယာပေါ် ပြန်ကျလာတော့၏။ ဝေယံခေါင်းအား လွတ်မပေးပဲ သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဆွဲကပ်ထားကာ ခဏအကြာမှ … ဟူးကနဲ့ … သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
နှစ်ဦးသား အနားယူရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ ညနေပိုင်း ဦးရဲဇော် ဖုန်းဆက်မှ အိပ်ယာထကာ ရေအတူချိုးကြသည်။ အဝတ်အစား သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေး ဝတ်ပြီးမှ တူဝရီးနှစ်ယောက် ဦးရဲဇော် မိတ်ဆွေ၏ ဒင်နာသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။
ဒင်နာပွဲထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် လူအားလုံး၏ မျက်လုံးများက ခင်လရောင် ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာတော့သည်။ အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီလေးနှင့် စကပ်ဒူးဖုံးလေးအတွင်းမှ ဖင်သားအိအိကြီးမှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေရာ မြင်ရသူအဖို့ အသဲယားနေရသည်။ မျက်နှာချောချောလေးက ပြုံးထားရာ အကြည့်ချင်းဆုံသည့် လူတိုင်း အလိုလို ခေါင်းညိတ်ပြကြ၏။ ဝေယံဇော်မှာ စဝင်ကတည်းက အူတိုနေမိရာ အတွင်းထိ မသွားတော့ပဲ အနီးနား စားပွဲအလွတ်တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်တော့သည်။
” တီခင် … ဒီဝိုင်းပဲ ထိုင်ရအောင် ”
” အင်း … သဲ … ထိုင်လေ ”
ခဏအကြာ သူမတို့ဝိုင်းအား ဦးရဲဇော်၏ လုပ်ငန်းပါတနာ ဦးသူရိန် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ စကားပြောရင်း ဦးသူရိန်၏ မျက်လုံးများမှာ ခင်လရောင်၏ နို့အုံကြီးများပေါ်ဝဲနေသဖြင့် ဝေယံမှာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဦးသူရိန်ဘေးမှ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်စိမ်းသူဇာကလည်း မိန်းမချင်းပင် ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် ခင်လရောင်၏ အလှတရားများအား ငေးမောကြည့်ရှုနေတော့၏။
” ကိုရဲဇော် မလာတော့ဘူး ထင်တယ် ”
” ဟုတ် … ကျမက ကိုရဲညီမ … ခင်လရောင်ပါ …။ ဒီဘက်က ကိုရဲသားလေး ဝေယံဇော်ပါ …။ ကိုရဲက သူမလာနိုင်လို့ ကျမတို့ကို လွတ်လိုက်တာပါ ”
” အော် … ဒီမှာ … ကျောက်မြတ်လုပ်ငန်းက လူတွေဖိတ်ထားလို့ ကိုရဲဇော်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမလို့ပါ …။ ကျနော့်နာမည်က သူရိန်ပါ။ ဒါက ကျနော်ဇနီး စိမ်းသူဇာပါ ”
” ဟုတ် … တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင် ”
” ညီမလေးက တကယ့်နတ်သမီးလေးပဲ ချောလိုက်တာ ”
” မမလည်း ချောပါတယ်နော် ”
ခင်လရောင်မှာ နဖူးပေါ်ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား ခေါင်းတစ်ချက်ရမ်းပြီး ဘေးလွဲရင်း ဒေါ်စိမ်းသူဇာအား ပြုံးပြကာ ပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်သည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ် ချောချောလေးနှင့် မျက်လုံးရွဲကြီးများပင့်ကာ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှ ထွက်လာသော အသံလေးကြောင့် ဦးသူရိန်တစ်ယောက် မိန်းမောသွားရ၏။ ခင်လရောင်တို့ အစားအသောက်များ စားနေချိန် ဦးသူရိန်တို့ လင်မယားမှာ ဒင်နာခန်းမ အတွင်းမှ သီးသန့်အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
” မောင်နော် … မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ကျမတတ်ပဲ ”
” ဟုတ်တယ်စိမ်းရေ … တကယ်ကို ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမနော် ”
” စိမ်းတို့ မိန်းမချင်းတောင် ငေးယူရတာတော့ ဝန်ခံပါတယ် မောင်ရယ် …။ ဘာလဲ … မောင် စိတ်ပါနေပြီဟုတ် ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ပါးနပ်ထက်မြတ်သော မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်၏ စီးပွားရေးထိပ်တန်းပညာရှင်ထဲ ပါနေသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား ကောင်းမွန်စွာ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်၏။ ခင်ပွန်းသည် လိုသမျှ အကုန် ဖန်တီးဖြေရှင်ပေးတတ်သည်။ အပေါင်းသင်းဆန့်ကာ လက်တံရှည်သူမို့ ဦးသူရိန် ဘာလုပ်လုပ် ခြေတစ်လှမ်းပိုကာ လျှောက်ပြတတ်၏။ မယားငယ် မထားခိုင်းပဲ ဦးသူရိန် ဖြုတ်ချင်သမျှ မိန်းမများအား မရရအောင် ဖန်တီးယူကာ ကာမစည်းစိမ်အား ခံးစားစေသည်။ နောက်ပိုင်း ကိစ္စများအား ဦးသူရိန်မသိအောင် ဖြေရှင်းပေးတတ်၏။ အခုလည်း ဦးရဲဇော်ညီမ ခင်လရောင်အား ဦးသူရိန် စိတ်ဝင်စားနေသဖြင့် သူမက အရင်နှပ်ကြောင်းပေးကာ စကားခေါ်လိုက်သည်။
” မလွယ်လောက်ဖူး စိမ်းရဲ့ …။ ခင်လရောင်က အပျို … စီးပွားရေး အရလည်း ကိုရဲဇော်က မောင်တို့နဲ့ လယ်ပယ်ပြေးနေတာ …။ သာရင်သာမယ် မလျော့ဘူး ”
” အချိန်တော့ ယူရမှာပေါ့ မောင်ရယ် …။ ကဲပါ စိမ်းတာဝန်ထား … ဟုတ်ပြီလား ”
” ဒါမို့ … စိမ်းကို မောင်က ချစ်နေရတာ ”
” ဒါပဲနော် … စိမ်းမသိပဲ … မောင် အငယ်တွေ မထားရဘူး … မောင့်စိတ်ကြိုက် အကုန်လုပ်ပေးနေတာ ”
” မထားပါဘူး စိမ်းရယ် …။ မောင်ရဲ့ လိုတရ ဇနီးလေးလောက် ဘယ်သူမှ မချစ်ပါဘူး ”
ဟုတ်တော့ဟုတ်သည်။ ဦးသူရိန်မှာ မိန်းမတစ်ယောက်အား ၃ ကြိမ်ထက် ပို၍ ဆက်ဆံလေ့ မရှိပေ။ သူဆန္ဒပြည့်ဝတဲ့အခါ အလုပ်ထဲပဲ စိတ်နှစ်ထားလျက်ရှိသည်။
” ကဲ … ခင်လရောင်တို့ စားပြီးလောက်ပြီ။ သွားနှုတ်ဆက်ကြစို့ မောင်…။ အခြေအနေပေးရင် … အခု စရံသဘောလေး … ရချင်ရနေမှာ ”
ဦးသူရိန်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခင်လရောင်တို့ စားပွဲရောက်တာနဲ့ စတင်နှုတ်ဆက်ရင်း ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ စကားခဏပြောနေစဉ် ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဦးရဲဇော်ထံ ဖုန်းဆက်တော့သည်။
” ဟဲလို … စိမ်းသူဇာပါရှင် ”
” အော် … မစိမ်းရေ … ကိုသူရိန်ကို ပြောလိုက်ပါဦး…. ကျနော် ဒီက ထွက်မရလို့ပါ … ကာစတန်မာ အသစ်တွေ ရောက်နေလို့ ကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံပေးနေရလို့ပါ ”
” ရပါတယ်ရှင်။ ကိုရဲဇော်ညီမ အချောလေးနဲ့ သားချောလေး လာပါတယ်ရှင့် ”
” ဟုတ် … ကျနော်မအားလို့ သေချာလွတ်လိုက်တာပါ ”
” ကျမလည်း … ကျောက်စိမ်းဘယက်လေး လက်ဆောင်ပေးချင်တာ… ကိုရဲဇော် ဇနီးမရှိတော့ … ဒီက ညီမကိုပဲ ပေးလိုက်တော့မယ် ”
” ဟာ … အားနာစရာဗျာ ”
” အားမနာရပါဘူး ဒီလောက်နှစ်တွေ ပေါင်းသင်းလာတာကို … ဒါပဲနော် ”
” ဟုတ် … မစိမ်း ”
” ကဲ … ညီမရေ … အမှတ်တရလက်ဆောင် ပေးချင်လို့ … အိမ်လိုက်ခဲ့ရမယ်နော် ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဦးရဲဇော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် ခင်လရောင်ဘက် တဆက်တည်း ပြောလိုက်တော့သည်။ ဝေယံဇော်မှာလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူအား ရမ္မက်ထန်သော မျက်လုံးများနှင့် ဝိုင်းကြည့်နေသည်ကို မမြင်ချင်တော့သဖြင့် ဒေါ်စိမ်းသူဇာ စကားဆုံးသည်နှင့် ပျော်ရွှင်သွားရ၏။ ဤခန်းမထဲမှ အမြန်ထွက်ချင်နေမိရာ ခဏအကြာ ဦးသူရိန်မှာ အရေးကြီးကိစ္စလေး ပေါ်လာသဖြင့် အိမ်ခဏပြန်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဘေးစားပွဲဝိုင်းများအား နှုတ်ဆက်ရင်း ဒင်နာအတွက် ငှားထားသော ဟိုတယ်ခန်းမထဲမှ ခင်လရောင်တို့နဲ့အတူ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ဦးသူရိန်တို့ ကားလေးနောက်မှ ဝေယံဇော်က အသာကပ်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်း လူချမ်းသာများနေထိုင်သော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိလာ၏။ အုတ်တံတိုင်း အမြင့်ကြီးခတ်ထားပြီး ရောင်စုံမီးများထွန်းထားသော ခန်းနားထည်ဝါသည့် တိုက်ကြီးတစ်လုံး၏ ခြံရှေ့အရောက် ဦးသူရိန် ဟွန်းတီးရာ အတွင်းမှ လူတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးနေ၏။ ကားလေးနှစ်စီး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ခြံထဲမောင်းဝင်ပြီးမှ ခြံဝန်းတံခါးအား ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
ဧည့်ခန်းတွင်းရောက်သည်နှင့် ကျောက်စိမ်းနှင့် ပြုလုပ်ထားသော ပရိဘောဂပစ္စည်းများ တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ နံရံကပ်ပန်ချီများ ပန်းပုရုပ်များ နှင့် အလှဆင်ထားရာ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်းကြည်နူးသွားစေရသည်။
” ထိုင်ကြဦး … ညီမ …။ သားလေးရော ထိုင်နော် …။ အအေးလား အပူလား ကြိုက်တာပြော ”
” နေပါစေ … မမရယ် … ဟိုမှာလည်း စားလာကြတာ ”
” အချိုရည်တော့ သောက်ပါဦး ညီမရယ် ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာကိုယ်တိုင် အနီးရှိ ရေခဲသေတ္တာထဲမှ အချိုရည် နှစ်ဗူးထုတ်ကာ ဖန်ခွက်ရှည် အလွတ်နှစ်လုံး ချပေးလိုက်သည်။
” ခဏနားပြီးမှ လက်ဆောင်ပစ္စည်း ရွေးကြတာပေါ့။ မောင်ကိုယ်တိုင် ပြပေးလိုက်နော် …။ နိုင်ငံခြားပို့မယ့် အထည်တွေထဲက ပေးလိုက် ”
” အင်းပါ စိမ်းရဲ့ ”
ကျောက်စိမ်းပြားအား အလူမီနီယံကွပ်ထားသော စာပွဲခုံတွင် ဦးသူရိန်တို့လင်မယားနှင့် ခင်လရောင်တို့ တူဝရီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။ အတော်လေး ပြောပြီးမှ ဒေါ်စိမ်းသူဇာက…
” မိုးချုပ်နေမယ်နော် မောင်။ ညီမလေးတို့ ပြန်ရဦးမယ် … လက်ဆောင်ပစ္စည်းလေး ရွေးပေးလိုက်တော့ ”
” အော် … ဟုတ်သား … အတွင်းလိုက်ကြည့် ခင်လရောင် ”
ခင်လရောင်လည်း ဦးသူရိန်နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားရာ ဧည့်ခန်း၏ ညာဖက်ဘေး ဒုတိယမြောက်အခန်းအား ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အထဲရောက်သည်နှင့် မီးခလုပ်ဖွင့်ရာ မှန်ကောင်တာများဖြင့် အစီအရီခင်းထားသော ကျောက်စိမ်းလက်ကောက်များ ဘယက်များ ပန်းပုရုပ်လေးများ မျိုးစုံတွေ့လိုက်ရတော့၏။ ခင်လရောင်မှာ ကျောက်စိမ်းပစ္စည်းများ တစ်နေရာထဲ ဒီလောက်များများစားစား မတွေ့ဖူး၍ စိတ်ထဲ ထူးဆန်းအံသြနေရသည်။
” ကြည့်ပြီး ကြိုက်တာပြော ခင်လရောင်။ အမှတ်တရ လက်ဆောင်ပေါ့ ”
ကျောက်စိမ်းပစ္စည်းများအား ကြည့်နေသော ခင်လရောင်၏ နောက်ပိုင်းအလှအား ဦးသူရိန်မှာ ငေးမောခံစားနေမိသည်။ အသားဖြူဖြူ ပုခုံးကျယ်ကာ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီလေးအောက်က ခါးသေးကျဉ်လေးနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးကြောင့် ဦးသူရိန် စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ဖြစ်နေရသည်။ ဖြစ်နိုင်လျင် အခုချက်ချင်း နောက်မှ ဆွဲလုပ်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာနေ၏။
ထိုစဉ် တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ဒေါ်စိမ်းသူဇာ ဝင်လာကာ ပစ္စည်းရွေးရလား မေးနေသည်။ ခင်လရောင်မှာ ရုတ်တရက်မို့ ဘာယူရမှန်း မသိသဖြင့် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ ဒေါ်စိမ်းသူဇာက မှန်ကောင်တာ တစ်ခုထဲမှ ကျောက်စိမ်းဘယက်တစ်ခု ထုတ်ယူကာ ခင်လရောင်အား ကိုယ်တိုင်ဝတ်ဆင်ပေးရန် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ခင်လရောင်လည်း ဒေါ်စိမ်းသူဇာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား တိုးကပ်ရပ်လိုက်၏။
ကျောက်စိမ်းဘယက် ဝတ်ပေးရာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာနှင့် ခင်လရောင်တို့ လူချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် နီးကပ်သွားသဖြင့် နို့အုံကြီးနှစ်ခုမှာ ထိကပ်နေရသည်။ ခင်လရောင်၏ ဂုတ်လေးပေါ် ဘယက်ကြိုးချိတ်လေးချိတ်ပေးရာ အဆင်မပြေသဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသူရိန်အား အကူညီတောင်းလိုက်ပြန်၏။
” မောင် … ခဏလာပါဦး … ညီမလေးနောက်ကနေ ချိတ်ကလေး ကြည့်ပေးပါဦး။ ကြပ်နေတာ ထင်တယ် ”
ခင်လရောင်မှာ နောက်ကျောဘက် ခြေသံနှင်အတူ ဦးသူရိန် ကပ်လာမှန်း သိလိုက်ပြီး သူမဖင်ကြားအား ခပ်နွေးနွေးအရာကြီးနှင့် ဖိထောက်လိုက်သည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း ရှေ့တိုးကပ်ရာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာနှင့် နို့အုံချင်း ဖိပွတ်သလို ဖြစ်နေရ၏။ ထိုစဉ် သူမပုခုံးလေးပေါ် ဝင်သက်ထွက်သက် နွေးနွေးလေး ကျရောက်လာတော့ စူးကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။
ဦးသူရိန်အနမ်းကြောင့် စူးကနဲ ခံစားမိသည်နှင့် ဖင်သားကြီးအား အလိုလို ကော့ပေးမိသလို ဖြစ်နေ၏။ ရှေ့မှ ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ သူမအဖြစ်အားမသိပဲ တိုးကပ်ကာ ဂုတ်သားပေါ်မှ ဘယက်ချိတ်လေးအား ကြည့်နေဟန်တူသည်။
” ရလားမောင် ”
” ကြပ်လောက်တယ် စိမ်းရ ”
” ဖိဆွဲကြည့်ပါဦး မောင်ရဲ့ … အဆင်ပြေမှာပါ ”
” ဒီလောက်ပဲရမယ်ထင်တယ် စိမ်းရယ် ”
ခင်လရောင်မှာ ဦးသူရိန်တို့ စကားတွေကြောင့် နဖူးပေါ် ချွေးစို့လာရသည်။ မယားဖြစ်သူက ရှေ့ကကပ်ထားရင်း လင်ဖြစ်သူက သူမဖင်ကြီးအား ထောက်ထားသဖြင့် ခင်လရောင်မှာ ရုန်းမရ ပြုမရ အခက်တွေ့နေတော့သည်။
” ဟိုလေ … မမ … အဆင်မပြေရင် တခြား ဆွဲကြိုးလေး ယူလိုက်ပါ့မယ် ”
” ခ်ခ် … အသစ်မို့ပါ … ညီမရယ် …။ ဒါက နိုင်ငံခြားပို့မယ့် အထည်တွေ။ မြန်မာငွေဆို သိန်း ၃၀၀ ကျော်တယ်။ ပစ္စည်းကောင်းလေးမို့ ခဏ သည်းခံပါဦး ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာ စကားကြောင့် ခင်လရောင် နည်းနည်းဖြုံသွားရသည်။ သိန်း ၃၀၀ ကျော် ကျောက်စိမ်းဘယက်အား လက်ဆောင်ပေးခြင်းမှာ ရိုးသားရဲ့လား စဉ်းစားနေမိသည်။ ထိုစဉ် သူမဖင်ကြားမှ ဦးသူရိန်လီးကြီးမှာ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ တုန်ကာ တိုးကပ်လာသည်ကို ခံစားမိလိုက်ရပြန်၏။ ဘောင်းဘီနှင့် စကပ်သာ မရှိလျင် သူမဟာလေးထဲ တိုးဝင်တော့မည်မှာ အသေချာပင် ဖြစ်သည်။ သူမခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်က ဆွဲကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ကပ်ခံရကာ ဦးသူရိန်ဆီမှ မချိတင်ကဲ ရည်ရွတ်သံလေး ထွက်လာခဲ့၏။
” အ … ရ … ရ … ရပြီ စိမ်း ”
” အဆင်ပြေလား မောင် ”
” အင်း … ခင်လရောင်နဲ့ လိုက်မယ် ထင်ပါတယ် ”
ခင်လရောင်လည်း သူမဖင်အား နောက်မှ ခပ်တင်းတင်း ဖိထောက်လိုက်စဉ် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားရင်း ပေါင်ဂွထဲ နွေးကနဲ ခံစားမိလိုက်သည်။ ဒေါ်စိမ်းသူဇာ နောက်သို့ ဆုတ်ပေးမှ ခင်လရောင်လည်း အသက်ရှူချောင်သွားရ၏။ ဦးသူရိန်မှာလည်း သူမခါးလေးအား လွတ်ပေးလိုက်သဖြင့် အခန်းထဲမှ ခပ်မြန်မြန် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
နောက်မှ ကပ်လိုက်လာသော ဦးသူရိန်နှင့် ဒေါ်စိမ်းသူဇာတို့အား နှုတ်ဆက်ရင်း မှောင်လာသဖြင့် ပြန်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်၏။ ထို့နောက် ခြံဝင်းထဲမှ ခင်လရောင်တို့ကားလေး ထွက်လာကာ အိမ်ဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ခင်လရောင်လည်း ကျောက်စိမ်းဘယက်အား မှန်ထဲ သေချာကြည့်နေမိသည်။ ဦးသူရိန် အိမ်တုန်းက ရင်တုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသဖြင့် သေချာမကြည့်ခဲ့ရပေ။
” အော် … တီခင်က … အတော် သဘောကျနေတာပေါ့ ”
အခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ နောက်ကျောဘက်မှ တူဖြစ်သူ ဝေယံအသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်၏။
” မဟုတ်ပါဘူး … သဲရယ် … ဘယက်လေးက လှလို့ ကြည့်မိတာပါကွာ ”
” တော်ပါ တီခင်ရာ …။ ဒီလောက်ဈေးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းပေးတာ ဘာလဲဆိုတာ ရိပ်မိဖို့ ကောင်းတယ် ”
” အမ် … ဘာလို့လဲ … သဲရဲ့ ”
” အဲဒီလူကြီးက တီခင့်ကို … စိတ်ဝင်စားနေတာပါ …။ ယောကျ်ားချင်း မြင်နေရတယ် ”
” ဦးသူရိန်က အိမ်ထောင်သည်ပါ သဲရာ ”
” တော်ဗျာ … အခု အဲဒီ ဆွဲကြိုးချွတ်ဗျာ …။ သား မကြည့်ချင်ဘူး
” အမလေးတော် … စိတ်ကောက်တာလား … သဲမကြိုက်ရင် တီခင် မဝတ်တော့ဘူးနော် ”
ခင်လရောင်မှာ ချက်ချင်း ကျောက်စိမ်းဘယက်အား ဖြုတ်ကာ မှန်တင်ခုံအောက်မှ အံဇွဲထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်တော့သည်။
” အာ့မို့ … သားက တီခင့်ကို ချစ်တာဗျ ”
အဒေါ်ဖြစ်သူအား သိုင်းဖက်ရင်း ပါးပြင်းလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ သို့သော် ထိုကျောက်စိမ်း ဘယက်လေးမှ အစပြု၍ သူမနှင့် ဝေယံဇော်တို့ အကြီးအကျယ် ပြဿနာများဖြစ်ရသည်ကို ထိုစဉ်က မသိရှိခဲ့ပေ။
ဒေါ်စိမ်းသူဇာတစ်ယောက် ဦးရဲဇော်အိမ်သို့ ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးရဲဇော်ကိုယ်တိုင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခေါ်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ရင်းနှီးတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မို့ အိမ်မှာပဲ လုပ်ငန်းကိစ္စ ပြောဖြစ်ကြသည်။
” ဒါတွေက … ကိုသူရိန်က မစိမ်းနာမည်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ တင်ဒါတွေပါ ”
ဧည့်ခန်းတွင် စားပွဲခုံပေါ်၌ စာရွတ်စာတမ်းများ အိတ်ပိတ် စာအိတ်ရှည်ကြီးများ အစီလိုက်လေး ရှိနေ၏။
” ယုံကြည်ပြီးသားပါ ကိုရဲရယ် … ရှင်းပြ မနေနဲ့ …။ စိမ်းက စီးပွားရေး နားမလည်ပါဘူး … လက်မှတ်ထိုးရမယ့်ဟာပဲ ပေးပါ …။ တစ်ခါတည်း ထိုးလိုက်ပါ့မယ် ”
” ဟာ … ဖတ်ကြည့်ပါဦး … မစိမ်းရယ် ”
” မဖတ်တော့ပါဘူး … ကိုရဲ စေတနာတွေကို ယုံကြည်ပြီးသားပါ …။ ဒါပြီးရင်သာ သွားစရာလေး ရှိလို့ … ညီမ ခင်လရောင်ကို အဖော်ခေါ်မလို့ ”
” အော် … ဟုတ်ပါပြီဗျာ …။ ကဲ ဒါဆိုလည်း … လက်မှတ်ထိုးပြီး လက်ဗွေလေး နှိပ်သွားပေး …။ ကျန်တာ ကျနော် ဆက်စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် ”
ဦးရဲဇော်နှင့် ဒေါ်စိမ်းသူဇာတို့ စကားပြောနေစဉ် ပန်းနုရောင်ဝမ်းဆက်လေးနှင့် ခင်လရောင်မှာ ဧည့်ခန်းတွင်း ဝင်လာခဲ့သည်။ ရင်တပိုင်း ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီလေးနှင့် အောက်က ထမိန်လေးအား ချပ်ကပ်နေအောင် ဝတ်ထားသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် အလှတရားများ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ရှိလှ၏။ မျက်နှာချောချောလေးအား မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား အဝတ်စားနှင့်လိုက်အောင် ပန်းရောင်အဖျော့လေး ဆိုးထားလိုက်သည်။
” ဟော … ညီမလေးက … ဘယ်ချိန်ကြည့်ကြည့် အရမ်းလှ ”
” မမလည်း … လှပါတယ်ရှင် ”
သူမတို့နှစ်ဦး စကားပြောနေစဉ် အပြင်မှ ပြန်လာသော ဝေယံဇော်မှာ ဧည့်ခန်းတွင်း ရောက်ရှိလာခဲ့၏။
” ဟင် … တီခင် … ဘယ်သွားမလို့လဲ ”
” အော် … သဲတောင်ပြန်လာပြီ … ဒီမှာ မမစိမ်းနဲ့ အပြင်သွားမလို့ကွ ”
” ဟာ … သားကိုလည်း မပြောဘူး ”
” မနက်ကမှ မမစိမ်းက ဒီလာခါနီး ဖုန်းဆက်ပြောတာ သဲရဲ့ ”
” ဒါဆို … သားလည်း လိုက်မယ် ”
ဝေယံဇော် စကားကြောင့် ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ မျက်နှာကွက်ကနဲ့ ပျက်သွားပေမယ့် ချက်ခြင်းပြုံးကာ…
” သားလည်း … ပျင်းရင် … လိုက်ခဲ့လေ ”
” အဲဒါသာကြည့်တော့ မစိမ်းရေ …။ သားက သူ့အဒေါ်ကို … သူအမေ မရှိကတည်းက တအားချစ်တာဗျ ”
” ဒါပေါ့ ကိုရဲရယ် … ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေကြတော့ သံယောစဉ် ကြီးမှာပေါ့ ”
” ကဲကဲ … ဒါဆိုလည်း … သွားရင်သွားကြပါ …။ ကျနော်လည်း ကုမ္ပဏီ သွားလိုက်ဦးမယ် …။ အလုပ်လေးတွေ လက်စဖြတ်ဖို့ ”
အိမ်ကအထွက်တင် ဝေယံဇော့်မျက်နှာ မကြည်လင်သလို ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာလည်း ဝေယံဇော် ပါလာသဖြင့် စိတ်မရွှင်ပြပေ။ ဒေါ်စိမ်းသူဇာ၏ ကားပေါ်တွင် ခင်လရောင်နှင့် ဝေယံဇော်တို့ တူဝရီးမှာ ကားနောက်ခန်းမှ ထိုင်လိုက်ခဲ့ကြသည်။ ကားလေးထွက်လာပြီး မကြာမှီ ဒေါ်စိမ်းသူဇာ၏ ဖုန်းသံမြည်လာတော့၏။
” အဆင်ပြေလား စိမ်း ”
” အင်း … မောင် … ဒါပေမယ့် ~~~~~ / ~~~~~ ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာ အသံနိမ့်ပြောနေသဖြင့် ကားနောက်ခန်းမှ ခင်လရောင်ရော ဝေယံဇော်ပါ မကြားရတော့ပေ။ ဦးသူရိန် ဆက်သည်ကိုတော့ နှစ်ယောက်သား သိလိုက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်း မြို့ပြင်ရောက်လာရာ နာရီဝက်အကြာတွင် ‘ ပိုးပဝါ ‘ ခြံသို့ဟု ဆိုင်းပုဒ်တစ်ခု ကျောက်လမ်းဘေး တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ ဆိုင်းပုဒ်လေးအတိုင်း မောင်းဝင်လာရာ သရက်ပင်ကြီးများ ဇီးပင်ကြီးများ သပြေပင်များ လမ်းသွယ်လေး တဖက်တချက်တွင် မြင်နေရ၏။
ခဏအကြာတွင် ချောင်းအသေးတစ်ခုအား ကျော်ပြီး ပိုးပဝါဟူသော ဆိုင်းပုဒ်ကြီး ပေါ်လာတော့သည်။ ခြံဝင်းကြီးထဲ မောင်းဝင်လိုက်သည်နှင့် အလုပ်သမားများ၏ စကားပြောသံများ ပိတ်အုပ်ကြီးများအား အစဖြတ်သူကဖြတ် ဖြတ်စများအား သယ်သူကသယ်နှင့် ဆူညံနေတော့၏။
” မမစိမ်း မင်္ဂလာပါ ”
” မမ မင်္ဂလာပါရှင့် ”
ခြံတွင်း အလုပ်သမားများ၏ နှုတ်ဆက်သံများကြောင့် ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ပြုံးပြရင်း ပြန်နှုတ်ဆက်နေသည်။
” အားလုံး မင်္ဂလာပါရှင် … ဦးသိန်းကို လွတ်ပေးပါဦးနော် ”
” ဟုတ် မမစိမ်း… လေးသိန်း ပိတ်အုပ်တွေ စစ်နေတာ တိုက်ထဲလွတ်လိုက်ပါ့မယ် ”
ဒါကလည်း ဦးသူရိန်၏ လုပ်ငန်းများထဲမှ လုပ်ငန်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ အထည်အလိပ်များအား တိုက်ရိုက်တင်သွင်းကာ မြန်မာတပြည်လုံးအား လက္ကားပြန်ဖြန့်ပေး၏။
” ဒီမှာ ခဏ ဆင်းရအောင် ညီမရေ ”
ခင်လရောင်အားပြောရင်း ခြံဝင်းအတွင်းဖက် ဂိုဒေါင်ကြီးများအား ကျော်ကာ တိုက်ခန်းတစ်ခုဆီ မောင်းလိုက်ရင်း ကားလေးမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးရပ်သွားသည်။ တိုက်ခန်းထဲအရောက် ဧည်ခန်းတွင်း ဦးသူရိန်မှာ အစားအသောက်များဖြင့် ထိုင်နေတော့၏။
” ဟော … စိမ်းတို့ လာပြီလား ”
” အင်း မောင် … ညီမလေးရော သားလေးဝေယံရောလေ ”
စားပွဲခုံ အရှေ့ဘက်တွင် ခုံနှစ်လုံးချထားပြီး အနောက်ဘက်တွင် ခုံနှစ်လုံးချထားရာ အဝင်ပေါက်ဘက်က ခုံတွင် ဦးသူရိန်ထိုင်နေသဖြင့် ဝေယံမှာ အရှေ့ဘက်က ခုံအလွတ်တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဝေယံဘေးတွင် ဒေါ်စိမ်းသူဇာက ဝင်ထိုင်လိုက်သဖြင့် ခင်လရောင်မှာ လွတ်နေသော ဦးသူရိန် ညာဖက်ဘေးခုံတွင် အလိုလို ထိုင်မိရဲ့သား ဖြစ်သွားရ၏။ ခဏအကြာတွင် ရုပ်ရည် ခပ်သန့်သန့်နှင့် လူတစ်ယောက် ဝင်လာကာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာအား နှုတ်ဆက်နေသည်။
” မမလေး မင်္ဂလာပါ ”
” မင်္ဂလာပါ ဦးသိန်း အလုပ်ကိစ္စတွေ နောက်မှနော် … အခု ဒီဝိုင်းလေး ဧည့်ခံပေး ”
” ဟုတ် မမလေး ”
ဦးသိန်းဆိုသူမှာ ခုံပေါ်မှ ဝိုင်ပုလင်းများအား ဖောက်ကာ ဖန်ခွက်အရှည်လေးထဲ ညီတူမျှတူ ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ အသားပြားများ သစ်သီးသစ်ဥများ ခုံပေါ်စုံစုံလင်လင် ရှိလှ၏။ ဝက်ပေါင်ခြောက်ကြော်ကလည်း မွှေးအီနေကာ ဝိုင်နံ့လေးကလည်း သင်းပျံ့နေတော့သည်။
” စားလေ သားလေ ”
” ဟုတ် အန်တီ ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဝက်သားပန်းကန်ထဲမှ အသားပြားလေးများအား ဓါးဖြင့်လှီးကာ ဝေယံဇော့် ရှေ့မှ ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးနေသည်။ ခင်လရောင်လည်း အသားပြားလေးများစားလိုက် ဝိုင်သောက်လိုက်နှင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်နေရ၏။ အရက်မူးသလို မဟုတ်ပဲ တစိမ့်စိမ့်လေးဖြင့် ခံစားမှုက နွေးနွေးလေး ဖြစ်နေမိသည်။ လေးယောက်သား စကားပြောရင်း ရီဝေဝေလေး ဖြစ်နေစဉ် ဒေါ်မိုးသူဇာမှာ ဘေးနားရပ်နေသော ဦးသိန်းအား မျက်ရိပ်ပြလိုက်ရာ ဦးသိန်းမှာ ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ခွာသွားတော့၏။
” မမ ကျမတို့ … သွားစရာရှိသေးတယ်ဆို ”
” အင်း ညီမ … အစက ဒီထက်ဝေးတဲ့ ခြံတစ်ခု သွားမလို့ …။ အခု မောင်က လမ်းကြုံတုန်း ညီမတို့ကို ဒေသထွက် ဝက်ပေါင်ခြောက် ကျွေးချင်တယ်ဆိုလို့ … ဒီမှာပဲ နေလိုက်တော့မယ် …။ အေးဆေး စားသောက်ပြီးမှ ပြန်ကြတာပေါ့ ”
စကားပြောရင်း ဒေါ်စိမ်းသူဇာ လက်တစ်ဖက်မှာ မသိမသာလေး ဝေယံဇော့်ပေါင်ပေါ် ရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ ဝေယံဇော်မှာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာကြည့်လိုက် ခင်လရောင်ကြည်လိုက်နှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်လရောင်မျက်နှာလေးမှာ နဖူးကြောလေးများတွန့်ကာ တမျိုးဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ဦးသူရိန်၏ ညာဘက်လက်မှာလည်း ခင်လရောင်၏ ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် ရောက်နေသလို ထင်နေမိသည်။ လေးယောက်သား စကားပြောနေကြပေမယ့် မျက်နှာအမူယာများမှာ မတူညီကြတော့ပေ။
ဒေါ်မိုးသူဇာ၏ ညာဘက်လက်မှာလည်း သိသိသာသာကို ဝေယံဇော့်ပေါင်ပေါ်တင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေတော့၏။ ဝေယံဇော်မှာ ဒေါ်မိုးသူဇာ၏ သိက္ခာအရ မတော်တဆဟု သဘောထားကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ခင်လရောင်မှာလည်း အားတင်းစကား ပြောနေပေမယ့် စကားလုံးများ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်ကာ တစ်ခုခု ခံစားနေရသလို မောပန်းနေတော့၏။
ဝေယံဇော်မှာ ခုံအောက် အမှတ်တမဲ့ ငုံကြည့်ရာ စားပွဲခုံမှာ စားပွဲခင်းက ကြမ်းပြင်မထိတထိ ခင်းထားသဖြင့် ခင်လရောင်ခြေဖမိုးလေးသာ မြင်ခွင့်ရသည်။ ခင်လရောင် ခြေထောက်လေးမှာ ပူးကပ်လိမ်နေရင်း ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ ထိုစဉ် ဒေါ်စိမ်းသူဇာ၏ လက်မှာ ဝေယံဇော့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာကာ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ အမြောင်းလိုက် ငိုက်ဆင်းနေသော လီးအား လက်ဖမိုးဖြင့် မထိတထိလေး ပွတ်နေတော့သည်။
” အ … ရှီးးးးးး … ခဏ … ဦးသူရိန် ”
” ဟင် … ဘာဖြစ်တာလဲ ”
ခင်လရောင်မှာ တစ်ခုခုကို မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး အသံထွက်ကာ တားလိုက်မိသည်။ ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာလည်း ခင်လရောင်အား ချက်ချင်းပြန်မေးကာ ဝေယံဇော့်လီးအား မသိမသာလေး အုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။ ခင်လရောင် တစ်ချက်မှားသွားသည်။ ဦးသူရိန်အား နာမည်တပ်ပြီး ခဏဟု ပြောလိုက်မိသည်။
” မောင်ကလည်း ညီမလေး မသောက်နိုင်ရင် ထပ်မတိုက်နဲ့လေ … ဟွန့် ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာက ချက်ခြင်း ခြေဖျက်လိုက်၍ ခင်လရောင်လည်း ဝေယံဇော့်မျက်နာ မော့ကြည့်ကာ မူးနေသည်ပုံစံ လုပ်ပြလိုက်သည်။ ဝေယံဇော်မှာလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ ဝိုင်ထပ်မသောက်နိုင်၍ ဦးသူရိန်းအား တားသည်ဟု ထင်မှတ်သွားတော့သည်။ သို့သော် ဒေါ်စိမ်းသူဇာလက်ထဲ သူ့လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း တင်းမာစ ပြုနေတော့၏။ ထိုစဉ် ခင်လရောင်မှာ အပေါ့သွားချင်ကြောင်းပြောရာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဝေယံဇော့်လီးအား အုပ်ကိုင်ထားရာမှ လွတ်ကာ ခင်လရောင်အား ဧည်ခန်း အနောက်တည့်တည့် တံခါးပေါက်ဆီ ခေါ်သွားတော့သည်။ခဏအကြာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာ ပြန်ထွက်လာကာ ဝေယံဇော်ဘေးနား ပြန်ထိုင်ရင်း ဦးသူရိန်အား မသိမသာ မျက်စပစ်ပြလိုက်၏။
” စိမ်း … မောင်လည်း ရှူးပေါက်ဦးမယ်ကွာ … သားလေးဝေယံကို ဧည့်ခံထားနော် ”
” အင်းပါ မောင်ရဲ့ သွားသွား … သားလေးကို ဧည့်ခံထားပါ့မယ်
ဦးသူရိန် ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်စမ်းသူဇာမှာ ဝိုင်များထပ်ငှဲ့ရင်း ဝေယံဇော်အား ထပ်တိုက်လိုက်သည်။
” သား သောက်နော် အားမနာနဲ့ … ဟင်းတွေလည်း စား ”
ဝေယံဇော် ဝိုင်သောက်နေစဉ် လီးအား ပြန်ကိုင်လိုက်သဖြင့် ဝိုင်းသီးမလို ဖြစ်သွားရပြန်သည်။
” အု ဖလူးးး ဝု ဖလူး အဟွတ် ဟွတ် ”
” ဖြည်းဖြည်းသောက်လေ သားရဲ့ … စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား ခိခိ ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ဝေယံဇော်အား ရီဝေဝေကြည့်ကာ ညုတုတု ပြောဆိုနေသည်။
” မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရယ် ရုတ်တရက်မို့ပါ ”
သူစိမ်းမိန်းမတစ်ဦးက လီအားလာကိုင်သဖြင့် ဝေယံဇော်မှာ အမှန်တကယ်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ ကာမအတွေ့ကြုံဆိုလို့ အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်လရောင်နှင့်သာ ထိတွေခွင့်ရှိရာ အရသာ အသစ်တစ်မျိုးခံစားနေရ၏။ လီးအရည်ပြား နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် ငုံ့ကြည့်ရာ ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ သူ့လီးအား ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
” သား … စိတ်ကိုလျှော့ထားနော် …။ ဒီကိစ္စ အန်တီနဲ့သားပဲ သိတာ ထုတ်မပြောကြေး ”
ဝေယံဇော့် နားရွက်ဖျားလေးအား ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဆွဲစုပ်ရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောနေလိုက်ပြန်သည်။ ဝေယံဇော်မှာ တကိုယ်လုံး တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာကာ ရှေ့မှ စားစရာပန်းကန်များအား စိုက်ကြည့်နေမိ၏။ ထို့နောက် ဒစ်ဖူးအား ခပ်နွေးနွေး အရာလေးက ထိကပ်ထိုးစွနေရာ ခါးဆန့်ကာ ခုံနောက်ကျောအားမှီရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ခပ်နွေးနွေးအရာလေးက ဒစ်ဖူးမေးသိုင်းကြိုးလေးအား မထိတထိလေး ယက်ရင်း လီးအရင်းထိ ရွေ့သွားရာ တကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့တုန်ရင်း မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကြည်မိသည်။
ဟုတ်သည် မြန်မာပြည်၏ ထိပ်တန်းစီးပွားရေးပညာရှင်၏ ဇနီးချောမှာ သူ့လီးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။ ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ကိုက်ထားရင်း လဥလေးများအား ညှစ်ခံရသဖြင့် ကြာကြာတောင့်မခံနိုင်ပဲ လရည်များ ပျစ်ကနဲ့ ပျစ်ကနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။
” ဟာ … ဆောရီး … အားဟားးးး ရှီးးးးးး … အန်တီ … သား … အ အားးး … မထိန်းနိုင်တော့တာ ”
ဒေါ်စိမ်းသူဇာမှာ ဒီလောက်မြန်မြန် ထွက်လိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသဖြင့် မျက်နှာတဝိုက် လရည်များ ပန်းခံလိုက်ရသည်။ မျက်ခုံးပေါ်နှင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွင် ဝေယံဇော့်လရည်မျာ ပျစ်ခဲကာ စီးကျနေ၏။ ဝေယံဇော်မှာ မျက်နှာလည်းပူ ဆီးပုံလည်း တင်းလာသဖြင့် ဧည့်ခန်းအနောက်ဖက် အိမ်သာရှိရာ ရုတ်တရက် ထလာခဲ့သည်။
နောက်ဖေးတံခါးကျော်သည်နှင့် ရေလောင်းအိမ်သာ နှစ်လုံးတွဲ တွေ့လိုက်ရာ သေးပေါက်ချင်လှသဖြင့် ခပ်မြန်မြန် လျှောက်လာခဲ့၏။ အိမ်သာဆီမရောက်ခင် စတိုခန်းအသေးလေးထဲမှ ညည်းသံကြောင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားရတော့သည်။
” အိုရ် … အ အ … တော်ပါတော့ … တော်ပါတော့ ဦးသူရိန်ရယ် … ရှီးးးး အားးးးး ”
” ခဏလေးပါ … ခင်လရောင်ရယ် … ခုဏကလည်း … ကောင်းကောင်း မနိုက်လိုက်ရဘူး ”
” အိုရ် … ရှင် ရှင် … ရှင့်မိန်းမနဲ့ ကျမတူရှေ့တောင် မရှောင်ဘူး နိုက်နေတာလေ ”
ဝေယံဇော်မှာ စတိုခန်းတံခါးအား ဆွဲဖွင်ရာ…
” ဟင် … သဲ ”
” ဟာ … ဆောရီး ဝေယံ ”
ဦးသူရိန်မှာ ခင်လရောင်လက်နှစ်ဖက်အား အပေါ်မြောက်ကာ နံရံနှင့် ဖိကပ်ထားရင်း ထမိန်အောက်နားစမှ လက်သွင်း၍ မတ်တပ်ရပ်အနေထားဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ တဆက်ဆက် ထိုးသွင်းနေသည်။ ဝေယံဇော် တံခါးဆွဲဖွင့်သဖြင့် ဦးသူရိန်မှာ သူ့လက်အား ထမိန်အတွင်းမှ အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ခင်လရောင်မှာ တောင်းပန်ရင်း ပေါင်သားလေးများအား လိမ်ကျစ်ထားရှာသည်။
” လာ … တီခင် ပြန်မယ်ဗျာ ”
ဝေယံဇော်မှာ ခင်လရောင်လက်အား ဆွဲကာ နောက်ဖေးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ဧည့်ခန်းတွင်း ထိုင်နေသော ဒေါ်စိမ်းသူဇာအား ချက်ချင်းပြန်ပို့ရန် ခင်လရောင်မှ အော်ပြောလိုက်၏။ ခဏအကြာတွင် ပိုးပဝါ ခြံအတွင်းမှ ဒေါ်စိမ်းသူဇာတို့ ကားလေး လာလမ်းအတိုင်း ပြန်ထွက်လာတော့၏။
အချိန် ၁ နာရီခွဲကျော်ကျော် မောင်းနှင်ပြီး ဝေယံဇော်တို့ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်ခဲ့သည်။ တစ်လမ်းလုံး မျက်နှာစူပုပ်လာသော ဝေယံဇော်မှာ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ခင်လရောင်အား ရန်လုပ်တော့သည်။
” တီခင် သားပါလို့လေ။ မဟုတ်ရင် ဦးသူရိန်ဆိုတဲ့ လူကြီးက လိုးပြီးပြီဗျ ”
” ဘာ … သဲ … စကားပြောတာ မရိုင်းနဲ့လေ …။ တီခင် အဲလောက် အပေါစားမဆန်ဘူး ”
” မနက်ကလည်း ဒေါ်စိမ်းသူဇာနဲ့ လိုက်မယ်ဆိုတာ သားကိုမပြောဘူး …။ သားဇွတ်လိုက်လာလို့လေ …။ ဟိုက ခေါ်သွားပြီး သူ့ယောကျ်ားနဲ့ လိုးခိုင်းနေတာ ”
” သဲ … တော်ဟာ … တီခင့်ကို ဒီလိုပြောစရာလား … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
” သားရောက်လာလို့လေ … ရောက်မလာရင် လိုးနေကြမှာ ”
” ဟာကွာ … ဟုတ်တယ်ဟာ … တီခင့်စောက်ပတ်က ယားနေလို့ ဦးသူရိန်ကို သွားအလိုးခံနေတာ ရှင်းလား … ကျေနပ်ပြီလား … အီးဟီးးးး ”
ခင်လရောင်မှာ ရှက်လည်းရှက် ဒေါသလည်းဖြစ်ကာ ဝေယံဇော်အား ပြောလိုက်မိသည်။
” အော် … တီခင့်စောက်ပတ်က … ဒီလောက် ယားနေတာပေါ့ ဟုတ်လား ”
ဝေယံဇော်မှာ ပြောပြီးပြီးချင်း ဧည့်ခန်းထဲတွင် ခင်လရောင်အား ဆွဲလှဲကာ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်တော့သည်။ ထို့နောက် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးအား အပေါ်မှခွကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဖြဲရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိဖိလိုးတော့၏။
” ဟာ … သဲ … မလုပ်ရဘူး …။ ဒီထိ တီခင် ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး …။ လွတ်ပါကွာ လွတ်လွတ် ”
” မလွတ်ဘူးဗျာ … ဒီလောက်ယားတဲ့ စောက်ပတ် သားလိုးပေးမှာပေါ့ ”
” အဟင့် ဟင့် … အ အားးး ……အမလေးးး … အားးးးးး ”
ဝေယံဇော်၏ ရက်ရက်စက်စက် လိုးချက်များအောက် ခင်လရောင်တစ်ယောက် လူးလိမ့်ခံနေရရှာ၏။
“အ အားးးး … အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ သဲရယ် … အ အ အားးးးး ”
ဝေယံဇော့်လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေကာ ဒစ်ဖူးက ပြဲလန်နေပြီး ခါတိုင်းတက် ထွားနေသယောင် ဖြစ်နေသည်။ အမြဲတမ်း လိုးဖို့ စဉ်းစားနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား လိုးနေရသဖြင့် မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးနေတော့၏။ စောက်ဖုတ်အား ယက်ခွင့်သာပေးပြီး အလိုးခံဖို့ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်တတ်သည်ကို စဉ်းစားမရ။ လက်ရှိအချိန်တွင် ခင်လရောင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးဝင်ရောက်နေသဖြင့် ဝေယံဇော်မှာ အားရကျေနပ်နေမိသည်။
ခင်လရောင်၏ အပေါ်အင်္ကျီအား ဆွဲချွတ်ပြီး ဘယာစီယာအတွင်းမှ ရုန်းကြွနေသော နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ လိုးလိုက်တိုင်း ဝေယံလဥကြီးများက ခင်လရောင်ဖင်ဝလေးအား တဘတ်ဘတ် ရိုက်မိနေ၏။ ဘယာစီယာအား အောက်ဆွဲချကာ နို့သီးခေါင်းများစုပ်ပေးစဉ် ခင်လရောင်ခေါင်းလေး လှန်တက်သွားရသည်။
” အ … အဟင့် … ရှီးးးး … အင်းဟင်း ”
တူဖြစ်သူဝေယံဇော်မှ နို့စို့ရင်း တပြိုင်တည်း လိုးပေးနေရာ ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်အား မသိမသာဖြဲပေးရင်း တစ်ချက်ချက် ပင့်ပေးမိနေ၏။ ခင်လရောင်မှာ ခေါင်းလေးမော့ရင်း ဝေယံဇော်၏ အားပါသော လိုးချက်များကြောင့် တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်တအုံလုံး ယားတက်လာကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်မိတော့သည်။
” အားဟား … အားးး ထွက် ထွက် ထွက်ပြီဟာ … အားးးးး ရှီးးးးးး ”
တူဖြစ်သူအား အလိုးမခံချင်သော်လည်း အထိအတွေ့မှာ မိန်းမောသွားရတော့၏။ မိန်းမသဘာဝ တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်၏ လီးကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေသည်။ ဝေယံဇော်မှာ ခင်လရောင်၏ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ ဖင်ကြီးအား အောက်မှ ကော့ထိုးနေသဖြင့် ၅ ချက်လောက် ဖိလိုးကာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်သည်အထိ လီးအား ဖိကပ်ထားလိုက်၏။ လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရာမှ ခင်လရောင် စောက်ရည်ကုန်သည်အထိ စိမ်ထားလိုက်သည်။
နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင့် အောက်ဖက်သို့ ခေါင်းရွေ့ကာ လီးကြီးအား အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ အောက်ဖက်ထိ ဆင်းလာရင်း စောက်ရည်များရွှဲကာ လီးဒဏ်ကြောင့် ပြန်မစိသေးသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ခပ်ရဲရဲလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကော်လိုက်သည်။
ခင်လရောင် တကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ တုန်သွားရ၏။ အခုလေးတင် လိုးထားသော စောက်ဖုတ်အား တူဖြစ်သူမှာ ချက်ချင်း ပြန်ယက်ပေးနေသဖြင့် စောက်ရည်ထွက်ပြီးခါစ အယက်ခံရသော အရသာ အသစ်လေးအား ခံစားနေမိသည်။
” အားးး … ဟင့် ဟင့် … ရှီးးးးး … … ကျွတ် … အားးးးး အ ”
ခင်လရောင်တကိုယ်လုံး ကော့ပျံကာ ဒုတိယအကြိမ် ရမ္မက်စိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာ၏။ စောက်ရည်များစီးကျလာရာ ဝေယံဇော်မှာ လျှာဖြင့်ပင့်ယက်ရင်း ထွက်လာသမျှ စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။ အားရအောင် ယက်ပြီးမှ ခင်လရောင်ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ကာ နေရာယူလိုက်၏။ ဖောင်းကြွနေသော ခင်လရောင်စောက်ပတ်ပေါ်တွင် ဝေယံဇော်လီးကြီးမှာ တဇပ်ဇပ် ခါရမ်းနေသည်။
ခင်လရောင် မျက်လုံးလေးစင်းကြည့်ရာ ဝေယံဇော်မှာ လီးအရင်းအား လက်ညိုးလက်မဖြင့် ညှပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအထက်က ခေါင်းပြူနေသော စောင်စိလေးအား တဘတ်ဘတ် ရိုက်ချနေတော့၏်။
” အ … အ … ကျွတ်ကျွတ် ”
” အ … အ … ကျွတ်ကျွတ် ”
ခင်လရောင် ခါးလေးဆက်ကနဲ ကော့လာရင်း ပေါင်တန်လေးများ တဇပ်ဇပ်တုန်လာ၏။ ဝေယံဇော်မှာ ဒုတိယအချီမို့ ခင်လရောင်၏ ကာမစိတ်အား အမြင့်ဆုံးထိ နိုးနေတော့သည်။ ပေါင်သားဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်အား ဆွဲမရင်း စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လီးအား အမြှောင်းလိုက် ထိုးခွဲလိုက်၏။
” အ အားးး … သဲရယ် ”
ဝေယံဇော် ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးမှာ စောက်ခေါင်းပေါက် အထက်နားမှ အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ထိုးတက်သွားရာ ခေါင်းပြူထွက်နေသော စောက်စိလေးအား ဒုတ်ကနဲ့ ကော်ထိုးမိနေသည်။ ၅ ချက်လောက် ထိုးကလော်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးမြုတ်ကာ ဖိထည့်လိုက်တော့၏။
” ဗျစ် … ဘွတ် … ဖလွပ် … ဗျစ်ဗျစ် ”
ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ လီးဝင်လာသည်ကို စောက်ပတ်လေးမှ ဒုတိယအကြိမ် ဆီးကြိုလိုက်သည်။ ထို့နောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားထဲ ဝေယံဇော် ဒစ်ကြီးမှ ပွတ်ဆွဲနေသည့် အရသာထူးလေးအား ခံစားနေပြန်၏။ အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်လရောင် မျက်နှာလေးမှာ ခံစားမှုအပြည့်နဲ့ တအင်းအင်း ညည်းနေရာ ဝေယံဇော်မှာ ကိုယ်လုံးအား ရှေ့မှောက်၍ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဝေယံဇော်၏ အားပါသော လိုးချက်များအား ခင်လရောင်မှာ မသိမသာလေး ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေ၏။
ဝေယံဇော်မှာ တကိုယ်လုံး အားထည့်ကာ ပစ်လိုးနေသဖြင့် လိုးအားလျော့လာခဲ့ရသည်။ ထိုစဉ် မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်လာရသည်။ ဝေယံဇော်၏ခါးအား ခင်လရောင် လက်နှစ်ဖက်က ဆွဲချိတ်ကာ အောက်မှ ပင့်ပင့်လိုးတော့၏။ ဝေယံဇော်မှာ ခါးဆန့်ကာ ခြေဆင်းရင်း ဝမ်းလျားမှောက်ပုံစံဖြင့် လီးအား အဖြောင့်အတိုင်း စိုက်ထားလိုက်တော့သည်။ ခင်လရောင်မှာ အောက်မှ ပင်ဆောင့်တိုင်း သူမ၏ စောက်စိနီတာရဲလေးနှင့် ဝေယံဇော့်ဆီးခုံးအား မထိတထိလေး ဖြစ်နေရာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာခဲ့၏။
” အားးးး … ဘွတ် ဘွတ် … လိုး လိုး … နာနာလေးးး … ဖွပ် ဘွတ် လိုးစမ်းပါ သဲရယ် … အ အင့် အင့် ”
နောက်ပိုင်း ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ဝေယံဇော်ခါးအား အားထဲဆွဲကပ်ထားကာ ဖင်သားကြီးများ ကြွတက်လာပြီး တဖုံးဖုံး ပင့်ပင့်ဆောင့်တော့သည်။
စောက်စိခေါင်းလေးနှင့် ဝေယံဇော့်ဆီးခုံး ထိမိတိုင်း တကိုယ်လုံး ကျင်တက်လာကာ ဖော်မပြနိုင်သော ကာမအရသာအား ခံစားမိသည်။ တအီးအီး တအားအား ညည်းရင်း မနားတမ်း ပင့်ဆောင့်ကာ နောက်ဆုံးတစ်ချက်တွင် အားကနဲ့ အသံကျယ်ကြီးထွက်ကာ ဝေယံဇော့်ခါးပေါ် သူမခြေနှစ်ချောင်းအား ချိတ်တင်လိုက်တော့သည်။
” အင့် … ဘွတ် … ဘွတ် … ဗျစ် အ အားးးး … ဘွတ် ဖွပ်ဖွပ် … အင့် … အား အားးး အားးးးးးး … ပြီး ပြီးးးး ပြီးပြီ သဲရာ … အင့် ဘွတ် … ဗျစ် … အားးးး ဟူးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးး ”
ဝေယံဇော့်ခါးအား ခြေနှစ်ဖက်နှင့် လိမ်ကျစ်ထားကာ စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ခင်လရောင် ငြိမ်သွားမှာ ဝေယံဇော်မှာ ၁၀ မိနစ်လောက် တရကြမ်းဖိလိုးရင်း လရည်များ စောက်ခေါင်းတွင်း ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။
” အားဟားးးး … ဘွတ် ဘွတ် … ဒုတ် စွက် … ဗျစ် အင့် … ထွက်ပြီ အားးးး အ … သားလည်း ပြီးပြီ ရှီးးးး ရှီးးးးးးးး ”
ဧည့်ခန်းတွင်း တူဝရီးနှစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေစဉ် အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံအား သတိမထားမိကြပေ။
ခင်လရောင်မှာ အမောပြေသွားသည်နှင့် လက်ရှိ အဖြစ်အပျက်အား ပြန်စဉ်းစားမိကာ ထထိုင်ရင်း သူမထမိန်လေး ပြန်ဝတ်လိုက်၏။ ကာမစိတ် ထကြွစဉ် ရမ္မက်နောက်လိုက်မိပေမယ့် သွေးအေးသွားချိန် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ဝင်လာကာ တဟင့်ဟင့်နှင့် ငိုရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ကာ ငိုချလိုက်တော့သည်။
” အဟင့်ဟင့် … အီးဟီးးး သွားပါပြီဟာ …။ ငါ ငါ … ကိုရဲကို ကတိပေးထားတာ … ပျက်ကုန်ပါပြီ …။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ … အီးဟီးးး အဟင့် ”
အခန်းပြင်မှ နားထောင်နေသော ဝေယံဇော်မှာ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူက ဖခင်အား ဘာကတိတွေများ ပေးထားသလဲဟု သိချင်နေမိသည်။ သို့သော် ခင်လရောင်မှာ အခန်းတံခါးဖွင့်မပေးတော့ပဲ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေရှာ၏။
နောက်ရက်များတွင် ခင်လရောင်မှာ ဝေယံဇော်အား သိသိသာသာပင် ရှောင်နေလိုက်သည်။ ပြတင်းပေါက်မှ ဖြတ်သန်းလာသော နေရောင်ခြည်လေးနဲ့အတူ ကျေးငှက်လေးများ အော်သံများကြောင့် ဝေယံဇော် အိပ်ယာထလိုက်၏။
ဒီနေ့ဆို ၁ ပတ်ပြည့်ပြီ။ တီခင်၏ မနက်တိုင်း လာနိုးတဲ့ အသံလေးအား ကြားချင်မိသည်။ ဝေယံဇော်မှာလည်း ဒီလောက် အလိုလိုက်ထားသော အဒေါ်ဖြစ်သူအား လိုးခဲ့မိသဖြင့် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရကာ ခင်လရောင်အား မခေါ်ရဲပေ။
အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်လရောင်၏ “သဲ” ဆိုသော စကားလုံးလေးအား လွမ်းဆွတ်နေမိသည်။ ပျင်းကြော တစ်ချက်ဆွဲရင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာရာ လက်တကိုင်းအင်္ကျီလေးနှင့် ဘောင်းဘီတိုဒူးဖုံးလေး ဝတ်ထားသော ခင်လရောင်အား မီးဖိုခန်းထဲတွင် တွေ့လိုက်ရ၏။ ပုခုံးကျယ်ကျယ် လက်မောင်းအိုးတုတ်တုတ် လက်တကိုင်းအင်္ကျီလေးက ချပ်ကပ်နေကာ ခါးနားတွင် ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးထွက်နေရင်း ဖင်သားအိအိကြီးမှာ ဘောင်းဘီတိုအတွင်းမှ ကော့ထွက်နေတော့သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ စွဲမက်ဖွယ် ကိုယ်လုံးလေးအား မပွေ့ဖက်ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် ခြေဖွဖွနင်းရင်း တိုးကပ်ကာ အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း ဝေယံဇော့်လက်အား ပုတ်ထုတ်ခံခံလိုက်ရ၏။
” ဟာ … တီခင်ရယ် … သားကို ခွင့်လွတ်ပေးပါဗျာ …။ သား တီခင် မရှိရင် မနေတတ်လို့ပါ ”
ခင်လရောင်မှာ ရေနွေးဆူသည်နှင့် ဓာတ်ဗူးထဲ ဖြည့်ကာ မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဝေယံဇော့်အား လုံးဝလှည့်မကြည်ပေ။
တဖြည်းဖြည်း ရက်များကုန်ဆုံးလာကာ ဒီကနေ့ဆို ၂ ပတ်တင်းတင်း ပြည့်လေပြီ။ ခင်လရောင်မှာလည်း အလိုလိုက်ထားရဲ့နဲ့ သူမအပေါ် လုပ်ရဲ့လေခြင်းဟု သတ်မှတ်ကာ ဝမ်းနည်းစိတ်ဆိုးနေပေမယ့် တူဖြစ်သူ၏ တီတီတာတာ စကားလေးများအား သတိရနေမိသည်။ မနက်ပိုင်း ဝေယံဇော်အား သူမအိပ်ယာနိုးတိုင်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တတ်သော တူဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအား ကိုက်ကိုက်နိုးရာ လီးကြီးအား လွမ်းလှပြီ။ ထိုလီးကြီးဖြင့် သူမအား လိုးသွားသဖြင့် စိတ်ဆိုးနေမိပြန်သည်။ ဝေခွဲမရသော စိတ်တွေနှင့် သူမမျက်နှာအနှံ့နမ်းရင်း နို့စို့ကာ အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးတတ်သော ဝေယံဇော့်မျက်နှာလေးအား မြင်ယောင်လာတော့သည်။
နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားပြီး အိပ်ယာထဲမှေးရာ လူးလွန့်ရင်း သူမအား တောင်းပန်နေသော ဝေယံဇော်၏ သနားစဖွယ် အသံလေးများ နားထဲ ပဲ့တင်ထပ်နေတော့၏။ ဟူးးးး… ကနဲ သက်ပြင်းချရင်း ကုတင်ပေါ်မှထကာ ဝေယံဇော့် အိပ်ခန်းနား ခြေသံလုံလုံနင်းကာ တိုးကပ်ခဲ့သည်။ တံခါးအား အသာလေးတွန်းကြည့်ရာ ဂျက်ချမထားသဖြင့် အလွယ်တကူ ဟသွားတော့၏။
ဝေယံဇော်မှာ ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်တွင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခရမ်းရောင်လေးအား နမ်းရှိုက်နေသည်။ ပြန်ဖြန့်လိုက် ဂွကြားနေရာလေးအား မက်မက်မောမောနမ်းလိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့် တို့လိုက် လုပ်နေပြန်သည်။ ခင်လရောင် သေချာကြည့်မိမှ မနက်က အောက်ထပ်ရေချိုးခန်းထဲ ချွတ်ထားခဲ့သော သူမ အတွင်းခံလေးဖြစ်နေ၏။ အတွင်းခံဂွကြား သူမစောက်ပတ်လေးနှင့် အမြဲထိသော နေရာလေးအား တရှိုက်မက်မက် နမ်းနေသည်ကို မြင်နေရသဖြင့်…
” အိုရ် … သဲရယ် ”
သူမစောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့်စမ်းရင်း ရင်ထဲ လှိုက်တက်လာကာ ဝမ်းနည်းလာမိတော့သည်။ တံခါးလေးပြန်စိကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ကာ ငိုချမိတော့၏။ ဒီလိုနေသွားလျင် သူမရော တူဖြစ်သူ အသဲတစ်ခြမ်းလေးပါ စိတ်ညှစ်ရတော့မည်မို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် တစ်နေရာရာသို့ ခဏအနားယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ အစ်ကိုဖြစ်သူ ဦးရဲဇော်ထံ ဖုန်းဆက်ကာ ညကြ အိမ်ပြန်လာဖို့ ပြောလိုက်မိသည်။ ညပိုင်း ဦးရဲဇော် အခန်းထဲတွင် ခင်လရောင်မှာ အဖြစ်အပျက်အားလုံး ပြောပြလိုက်၏။
” အဟင့် ဟင့် … အဲတာပဲ ကိုရဲ …။ ညီမလေး ကိုရဲ ပေးထားတဲ့ ကတိလည်း ပျက်ပြီလေ …။ အီးဟီး အဟင့် ဟင့် ”
ဦးရဲဇော်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ပြောနေသော ညီမဖြစ်သူ ခင်လရောင်၏ ခေါင်းလေးအား ပွတ်သပ်ပေးကာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုနောက် ခင်လရောင်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရာ ဦးရဲဇော် ရင်ခွင်ထဲ ခင်လရောင်တစ်ယောက် ခေါင်းတိုးဝှေ့ကာ အားရပါးရ ငိုချလိုက်တော့၏။
” ညီမလေးတို့ ဖြစ်တဲ့နေက အစ်ကို အိမ်ပြန်လာတာ အကုန်မြင်ပါတယ် ”
” ရှင် ”
” ဟုတ်တယ် … အစ်ကိုပြန်ထွက်သွားတာပါ …။ သားလေးက ညီမလေးကို ချစ်သူတစ်ယောက်လို သဝန်တိုပြီး ဖြစ်သွားတာနေမှာ ”
” ဒါပေမယ့် … ညီမလေးနဲ့ ကိုရဲ မှားပြီး နောက်ပိုင်း … ကိုရဲကို ညီမလေး ကတိပေးခဲ့တယ်လေ ”
” အစ်ကိုနဲ့မှားတာက … ရမ္မက်စိတ်သက်သက်ကြောင့် မမျှော်လင့်ပဲ ဖြစ်ရတာပါ …။ အဲ့ဒီအတွက် စိတ်မကောင်းဘူး …။ သားလေးနဲ့ ညီမလေးက ”
” သားလေးက ညီမလေးအပေါ် ချစ်သူလို သဘောထားနေတာ ညီမလေးလည်း သာယာမိတာ ဝန်ခံပါတယ် ”
ဦးရဲဇော် စကားမဆုံးခင် ခင်လရောင်မှာ ဖြတ်ပြောလိုက်မိသည်။ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ စကားများကြောင့် အတိတ်သို့ ပြန်စဉ်းစားမိနေတော့၏။
သူမ အပျိုစဉ်ဘဝအား သိမ်းပိုက်ခဲ့သူမှာ အစ်ကိုရင်းခေါက်ခေါက် ဦးရဲဇော် ဖြစ်နေခဲ့၏။ ဦးရဲဇော်မှာ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက ကာမစိတ်များ ပျောက်ဆုံးနေခဲ့ရာ သားဖြစ်သူဝေယံဇော် နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းပြီးခါနီး လေ့လာရေးခရီးထွက်ချိန် ညီမဖြစ်သူ ခင်လရောင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး မှားမိကြသည်။ ကုမ္ပဏီ နှစ်ပတ်လည်နေ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် မိတ်ဆွေများနှင့် အသောက်များပြီး အိမ်သို့ပြန်လာရာ ညီမဖြစ်သူ ခင်လရောင်အား ဇနီးဖြစ်သူ ကြိုနေသည်ဟု ထင်မှတ်မိနေတော့၏။
” မိန်းမ … ဂေ့ … မောင့်ကို စောင့်နေတာလား … အေ့ ဂေ့ … အုဝ် ”
” ကိုရဲ … ညီမလေးလေ … တအားမူးလာပြီ ထင်ပါရဲ့ ”
အစ်ကိုဖြစ်သူအား ချိုင်းမှတွဲရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပေးရာ ကုတင်နားအရောက် ဦးရဲဇော်မှာ ခင်လရောင်အား ဆွဲလှဲရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့၏။
” ကိုရဲ … ညီမလေးပါ … သတိထားပါဦး …”
ခင်လရောင် စကားမဆုံးခင် ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးအား ခွကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသည်။
” အင့် … ဖလူး … ပြွတ် ပြွတ် ”
ပေါင်နှစ်ချောင်းအား စိထားပေမယ့် အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ လီးမှာ အဖုတ်လေးအား တည့်တည့်ထောက်မိနေ၏။ ဦးရဲဇော်မှာ ကိုယ်လုံးအားကြွရင်း တင်းထုပ်နေသော နို့အုံကြီးများအား ညှစ်ချေပေးနေပြန်သည်။ ခင်လရောင်မှာ ဦးရဲဇော် ကိုယ်လုံးအောက်မှ လူးလွန့်ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားရာ အရာမရောက်ပေ။
တဖြည်းဖြည်း အစ်ကိုဖြစ်သူဦးရဲဇော်၏ လက်များက နို့အုံများမှတစ်ဆင့် အောက်ဖက်သို့ ဆင်းလာရာ သူမပေါင်ခြံထဲ ရောက်ရှိလာ၏။ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေရာ ဦးရဲဇော်မှာ အားမရသည့်ပုံစံကြောင့် ခင်လရောင် ဗိုက်သားလေးပေါ်ရွေ့ရင်း လက်ချောင်းများအား ထမိန်အတွင်းသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်ထည့်ကာ အပေါ်သို့ ကုတ်တင်လိုက်စဉ် ထောင်ထွက်နေသော အစိလေးအား ကော်မိသဖြင့် ခင်လရောင် တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားရသည်။ သိစိတ်က ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ပေါင်တန်လေးများက အလိုလို ကားပေးမိနေ၏။
နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ စောက်စိလေးအား ဖိချေခံရသဖြင့် ရင်ဘတ်လေး မော့တက်သွားကာ ခေါင်းလေးဘေးလွဲရင်း တအင်းအင်း ညည်းနေရသည်။ ဦးရဲဇော်မှာ ခင်လရောင်စောက်ပတ်လေးအား ကလိရင်း ကိုယ်လုံးအား အောက်ဖက်ရွေ့လိုက်သည်။ ထမိန်အပေါ်စအားဖြည်ရင်း ပေါင်လယ်ထိဆွဲချကာ ပေါင်ဂွထဲမှ အဖုတ်လေးအား ဖိယက်တော့၏။
” အို … ကိုရဲ … မလုပ်နဲ့ ”
ခင်လရောင် တားပေမယ့် ဦးရဲဇော်မှာ ပေါင်သားနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင်ဖိထားရင်း စောက်ပတ်လေးအား တပြက်ပြက် ယက်နေသည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသော ခင်လရောင်မှာ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ မူးမူးရူးရူး ဇွတ်တရွတ်နိုင်မှုများကြောင့် တအင်းအင်း ညည်းနေရတော့၏။ ဇနီးဖြစ်သူမရှိသော အစ်ကိုဖြစ်သူ ဦးရဲဇော်အား သနားသဖြင့် ဤအိမ်ကြီး၌ အတူလာနေရာမှ အခုလို အဖြစ်ပျက်နှင့် ကြုံရတော့သည်။
ဦးရဲဇော်မှာလည်း အသိစိတ်ပျောက်ကာ ညီမဖြစ်သူအား ဆုံးပါးသွားသော ဇနီးအဖြစ် ထင်မှတ်နေရှာ၏။ စောက်ပတ်လေးအား အထက်အောက် ယက်ပေးကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးသည်။ ခင်လရောင်မှာလည်း ရမ္မက်စိတ်လေးများ ထကြွကာ မသိမသာလေး စိတ်ပါလာမိ၏။ ဖင်သားကြီးများ ကြွတက်ကာ အဖုတ်လေးအား ကော့ပေးရင်း ညည်းတွားနေသည်။
” အ အားးးးးး … ရှီးးးး … အ အ ”
အသံပေါင်းစုံထွက်ပြီး ညည်းတွားနေတဲ့ ခင်လရောင်၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်ထည့်ကာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ကိုက်ပေးရာ ခင်လရောင်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေတော့၏။ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထိုးမွှေလိုက်စဉ် ခင်လရောင် ပေါင်သားလေးများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ…
” အားးး … ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ … ကိုရဲ … အ အားးး … ညီမလေး ရင်ထဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ … အ … မသိတော့ပါဘူးးး … အို့ အိုးးးး … အမလေးးးး … မရတော့ဘူးးးးး … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပါပြီ … အားးးး ရှီးးးးး အင်းးးးးးး ”
ခင်လရောင်မှာ ဖင်သားကြီး မြှောက်တက်လာရင်း စောက်ရည်များ တဗြန်ဗြန်း ပန်းထုတ်ရာ ဦးရဲဇော် မျက်နှာအား စင်ကုန်တော့၏။ မျက်လုံးလေးစင်းကာ သူမစောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော အစ်ကိုဖြစ်သူ ဦးရဲဇော်၏ မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း…
” ကိုရဲ … ကန်တော့နော် … ကန်တော့ ”
ရင်ဘတ်ပေါ် လက်အုပ်ချီကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် တောင်းပန်ရင်း ဖင်ကြီးအား ကုတင်ပေါ် ပြန်ချလိုက်တော့၏။ ဦးရဲဇော်မှာ စောက်ရည်များရွှဲပြီး ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား စိုက်ကြည့်ကာ သူ၏ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ဦးရဲဇော် အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက လီးကြီးမှာ အမြှောင်းလိုင်ထနေရာ ခင်လရောင်တစ်ယောက် ကြည့်နေရင်း ရင်ဖိုနေရ၏။ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ လီးကြီး သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ မကြာခင် ဝင်လာတော့မည်ကို တွေးနေစဉ် ဦးရဲဇော်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်သည်။
” အိုရ် ”
ဦးရဲဇော် လမွှေးအုံကြီးအောက်ဖက် ဒစ်ကြီးကော့နေသော လီးတန်ကြီးမှာ တဇပ်ဇပ် တုန်နေသည်ကို ခင်လရောင် မြင်လိုက်ရတော့၏။ သူမစောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ခပ်နွေးနွေး ဒစ်ဖူးကြီး တေ့ခံရပြီး တဆက်တည်း အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ လီးညိုကြီး တိုးဝင်လာတော့သည်။
” ဗျစ် … အ … ဘွတ် … အမလေး … ကိုရဲ ”
စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲဖြစ်ကာ စပ်ဖျင်းကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒီအသက်ရွယ်ထိ ချစ်သူရည်းစား မထားဖူး၍ အထိအတွေ့ လုံးဝမရှိသော သူမစောက်ပတ်လေးအား ပထမဆုံး လီးသွင်းခံလိုက်ရ၏။ အစ်ကိုအရင်းခေါက်ခေါက်၏ လီးကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့် စောက်ဖုတ်လေးက ကြိုဆိုရင် အပျိုမှေးပေါက်ကာ သွေးများစီးဆင်းလာရသည်။ ဦးရဲဇော်မှာလည်း မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက ကာမဆန္ဒများ ချုပ်တီးထားရာ တရကြမ်း ဖိလိုးနေတော့သည်။
ခင်လရောင်စောက်ဖုတ်လေးမှာ စီးပိုင်နေသဖြင့် လီးအရည်ပြား တစ်လျှောက် တင်းကြပ်စွာ ညှစ်ထားပေးသလို ဖြစ်နေရ၏။ လီးအရင်းထိ ဝင်သွားတိုင်း ရင်ဘတ်လေးကော့ကာ အော်ဟစ်နေသော အသံများက ဦးရဲဇော်၏ ကာမစိတ်အား ပိုပြီး တောက်လောင်စေတော့သည်။
” အားးးးးးးးးးးး … သေပါပြီ … ကိုရဲရယ် … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ … အဟင့် ဟင့် ”
ခင်လရောင်၏ ငိုယိုတောင်းပန်သံလေးများမှာ ဦးရဲဇော်၏ ရက်ရက်စက်စက် လိုးချက်များအောက် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရ၏။ တစ်ညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် မနက် ၅ နာရီလောက်မှ ဦးရဲဇော်တစ်ယောက် ရပ်သွားခဲ့သည်။ ခင်လရောင် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ အပျိုမှေးပေါက်ကာ ယောင်ကားနေရရှာ၏။ မနက်အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ဦးရဲဇော်တစ်ယောက် ကုန်းထလိုက်သည်။
” အားးး … ကျွတ် ကျွတ် ”
ညက အမူးလွန်၍ ခေါင်းက တဆစ်ဆစ် ကိုက်ခဲနေရသည်။ ဘေးနားမှ ငိုသံသဲ့သဲ့ ကြားမိသဖြင့် လှည့်ကြည့်မိရာ…
” ဟင် … ညီမလေး … ဘယ် ဘယ် ဘယ်လိုဖြစ် … ဖြစ် ”
ဦးရဲဇော်မှာ ခင်လရောင်အား မေးရင်း သူ့အောက်ပိုင်း ကြည့်မိရာ ဘောင်းဘီမရှိတော့ပဲ လီးကြီးမှာ သွေးစသွေးနများ ကပ်နေပြီး ပေါင်ပေါ်ကပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။
” ညက … ကိုရဲ … တအားမူးလာလို့… ညီမလေးက အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့တာ … ဒီထဲရောက်တော့ … အဟင့် ဟင့် ဟင့်
ဦးရဲဇော်မှာ အခြေအနေအား သဘောပေါက်သွားသည်။ ခင်လရောင်အား နောက် ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူးဟု တတွက်တွတ် တောင်းပန်နေရှာ၏။ တစ်ညလုံး လိုးထားသော ညီမဖြစ်သူကိုယ်လုံးလေးအား ဆွဲထူကာ ရေချိုးခန်းထဲ သန့်စင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ခင်လရောင်မှာ နှစ်ရက်ခန့် ကွတကွတလေး ဖြစ်နေကာ နောက်ရက်မှ အဖုတ်လေးက သက်သာသွားတော့သည်။
တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော် ကျောင်းပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ရင်းရင်းနှီးနှီးနေရင်း သံယောစဉ်ဖြစ်လာခဲ့၏။ တခါတခါ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ လီးကြီးကို မြင်ယောင်လာချိန် ဝေယံဇော့်လီးအား ပွတ်သပ်ရင်း စိတ်ဖြေခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဦးရဲဇော်မှာ သတိထားမိလာ၍ ညီမဖြစ်သူအား အမှားမဖြစ်ဖို့ ပြောပြရာ ခင်လရောင်မှ ဝေယံဇော်နှင့် ဘယ်တော့မှ လွန်လွန်ကျူးကျူး ဖြစ်မည်မဟုတ်ကြောင်း ကတိပေးလိုက်တော့သည်။
” ဟေ့ … ညီမလေး အစ်ကိုမေးနေတာ ဘာမှလည်း ပြန်မပြောဘူး ”
ရုတ်တရက် အစ်ကိုဖြစ်သူစကားကြောင့် ခင်လရောင်မှာ အတွေးစလေးများ ပျက်သွားရသည်။
” ရှင် … ကိုရဲ ”
” ညီမလေးက အခု … ဘယ်သွားနေချင်တာလဲ ”
” တစ်နေရာရာပေါ့ … ကိုရဲရယ် ”
” အစ်ကို နားလည်ပါတယ် …။ ဒါပေမယ့် … သေချာစဉ်းစားပါဦး …။ ညီမလေးနဲ့ သားလေးရဲ့ … သံယောစဉ်က အစ်ကိုထင်တာထက် ကြီးမားနေတာ …။ ဒါက သားလေးရဲ့ ဒိုင်ရာရီ စာအုပ်လေး ရော့ ”
” ဟင် ”
” အေးဆေးဖတ်ကြည့်…။ အစ်ကို ကုမ္ပဏီသွားရဦးမယ် ”
ဦးရဲဇော် ထွက်သွားမှ ခင်လရောင်လည်း သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ဝေယံဇော့် စာအုပ်လေးအား ဖတ်ကြည့်တော့သည်။ အသဲပုံ စတေကာလေးကပ်ထားသော စာအုပ်မျက်နှာဖုံးလေးအား ဆွဲလှန်လိုက်၏။
ဒီနေ့ စာမေးပွဲ နောက်ဆုံးနေ့ ပျော်လိုက်တာဗျာ။ တီခင်က စိတ်မချလို့တဲ့ ကျောင်းလာကြိုတာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မလည်ရဘူးဗျ။ တီခင်နဲ့ပဲ လျှောက်လည်ဖြစ်တာပါ။ ဘီယာအတူသောက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတာ။ ကျနော်က မူးနေတာ တီခင်က နည်းနည်းပဲ သောက်တော့ သိပ်မမူးပါဘူး။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေလည်း မရှိဘူး တီခင်နဲ့ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲပဲလေ။ သီချင်းဆိုကြတာ ပျော်စရာကြီးဗျ။ ခဏနားပြီးတော့ ကျနော် ဘီယာနဲ့အာလူးကြော် ထပ်ဝယ်လိုက်တယ်။ တီခင်လည်း ထပ်တိုက် ကျနော်လည်း သောက်ပေါ့။ တီခင်လည်း သီးချင်ဆိုလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ နည်းနည်းမူးလာပါပြီ။
ကျနော်က တီခင့်ကို ကခိုင်းတာ ပထမတော့ ငြင်းသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း ကျနော်က ဇွတ်ပူဆာတော့ တစ်ပုဒ်ပဲနော်ဆိုပြီး ကပြတာပါ။ သီချင်း စည်းချက်အလိုက် ကနေတာဗျ။ အပေါ်အင်္ကျီကိုယ်ကြပ်လေးနဲ့ အောက်က ထမိန်စကပ်က အတွင်းဘက် ဒူးအထက်နားထိ ခွဲထားတာ။ မျက်နှာချောချောလေးက ဘီယာအရှိန်နဲ့ ရဲနေပြီး စုချည်ထားတဲ့ ဆံပင်တွေက ကျောလည်ထိ ရမ်းနေတော့တာပဲ။
ပုခုံးသားဖြူဖြူလေးအောက် နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေက တခြမ်းလောက် လျှံထွက်နေတာ။ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ကလိုက်ရင် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဖင်သားကြီးတွေက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ပေါ့။ ခပ်မိုက်မိုက်စတိုင် ပန်းနုရောင်မျက်နှာလေးနဲ့ရီဝေတဲ့အပြုံး…။ တီခင်ကို ကြည့်မိတာ ဂရိ (Mythology) နတ်ဘုရားပုံပြင်ထဲက (Aphrodite) အလှနတ်သမီးလေး ကျနော့်ရှေ့ ရောက်လာသလိုပါပဲ။
သီချင်းဆုံးသွားတော့ မျက်နှာမှာ ချွေးလေးတွေစို့လို့ပေါ့။ ကျနော့်ဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း သူကတာမိုက်လား မေးနေသေးတာ။ ကျနော်လည်း မပြောမဆိုနဲ့ တီခင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာပေါ့။ တီခင်က ပထမ တွန့်သွားပေမယ့် နောက်ကျ ငြိမ်နေတာပါ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး တီခင့်ကို ချစ်မိသွားတာဗျ။ တီခင်ကလည်း ကျနော့်အပေါ်သံယောစဉ် ရှိပုံပါ။ ကျနော် ဘာလုပ်လုပ် မငြင်းရှာဘူး ခွင့်ပြုပေးတယ်။
တစ်ရက်က နေ့လည်ခင်း ကျနော်အပြင်က ပြန်လာတော့ တီခင့်အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာ တီခင်က နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေပုံပါ။ ထမိန်အစိမ်းလေးက ပေါင်လယ်ထိလှန်နေတော့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်လေးက ဆွဲညှစ်ချင်စရာကြီး။ အနားထိတိုးကပ်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်လိုက်တာ ပေါင်ကြားက တီခင့်အဖုတ်လေး ပေါ်လာတာဗျ။
စောက်မွှေးအုံလေးအောက်က ခုံးထနေတဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေကြောင့် အူယားပြီး တီခင့်အဖုတ်လေးကို နမ်းမိလိုက်တယ်။ စနမ်းတဲ့အချိန် ညှီစို့စို့အနံ့လေး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာ။ ကျနော် ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်းမိတာပါ။ တီခင့်ကိုယ်လေး လှုပ်လာတော့မှ ထမိန်လေးဆွဲချပြီး အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲတယ်။ နောက်ပိုင်း ပိုပြီးပွင့်လင်းလာတာပါပဲ။
တီခင်ရေချိုးချိန် အဖေမရှိရင် ကျနော်က ဇွတ်ဝင်ချိုးတာ။ တီခင့် တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးလိုက်တယ်။ တီခင်ကလည်း ကျနော့်တကိုယ်လုံး ပြန်တိုက်ပေးတာပါပဲ။ မနက်လင်းပြီဆို တီခင်က လာနိုးတတ်တာ။ တီခင့်ခြေသံကြားတာနဲ့ ကျနော်က အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပက်လက်လှန်ထားပေးတာဗျ။ တီခင်က ကျနော်မနိုးရင်း ပေါင်ကြားက လီးကို မနာတနာလေး ကိုက်ကိုက်နိုးပါလေရော။
ကျနော်ကလည်း နို့တွေပြန်ညှစ် တီခင့်စောက်ပတ်လေးကို ပြန်ယက်ပေးတာ။ အဲလောက်ထိ အလိုလိုက်ပေမယ့် တီခင်က အလိုးမခံဘူးဗျ။ ကျနော် နှစ်ကြိမ် ကြိုးစားကြည့်တာ တီခင်က ခါးခါးသီးသီးငြင်းလို့ ထပ်မကြိုးစားတော့ပါဘူး။ ၁ နှစ်ကျော်လောက် ဒီလိုပဲ နေလာခဲ့ကြတာ။ တီခင့်ကို ကျနော်ချစ်တယ်။ တီခင်ကလည်း ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လေ။
တစ်ရက်ကြ အဖေက သူမအားလို့ ကျနော်နဲ့ တီခင့်ကို သူ့သူငယ်ချင်း ပါတီကိုလွတ်တာ။ ကျနော့်အတွက် ပြသဒါးပါ။ ဦးသူရိန်ဆိုတဲ့ လူကြီးပေါ့ဗျာ။ တီခင့်တကိုယ်လုံးကို စားမတတ် ဝါးမတတ် ကြည့်နေတာ ကျနော်တို့ ပြန်တဲ့အထိပါပဲ။ သိန်း ၃၀၀ ကျော်တန် ကျောက်စိမ်းဆွဲကြိုး လက်ဆောင်ပေးတာတဲ့ဗျာ။ အိမ်လာခေါ်တဲ့ အန်တီးကြီးရဲ့ယောက်ျား ဦးသူရိန်ဆိုတဲ့ အဖေ့သူငယ်ချင်းပေါ့။
မကြာပါဘူး မှတ်မှတ်ရရပါပဲဗျာ။ ကျနော် ဘောလုံးကစားပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေခေါ်လို့ ဦးသူရိန်မိန်းမက အိမ်ရောက်နေတာတဲ့။ အလုပ်ကိစ္စပါ။ အလုပ်ကိစ္စပြီးတော့ တီခင့်ကို အပြင်ခေါ်လို့ ကျနော်လည်း လိုက်သွားတာပေါ့။ ဟိုရောက်တော့ အကျွေးအမွေးနဲ့ ဧည့်ခံပြီး အဲ့ဒီအန်တီက ကျနော့်ကို ဂွင်းထုပေးနေချိန် ဦးသူရိန်က တီခင့်ကို နောက်ဖေးအခန်းတစ်ခုမှာ စောက်ဖုတ်ကို နိုက်နေတာပါ။ ကျနော် အမှတ်မထင် ရောက်သွားလို့ တီခင် ဘာမှမဖြစ်တာဗျ။ ကျနော်သာ သေးထမပေါက်ရင် ဦးသူရိန်က တီခင့်ကို လိုးတော့မှာဗျ။
ကျနော်လည်း ဦးသူရိန်ကို စိတ်ဆိုးပေမယ့် သူ့မိန်းမက ဂွင်းထုပေးထားတော့ ပြောရင်ရှုပ်ကုန်မှာ တီခင်သိမှာလည်း စိုးရိမ်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ အိမ်ရောက်တော့ တီခင်နဲ့ စကားများကြရော။ ကျနော်လည်း တီခင့်ကို သူများလိုးမှာ ကြောက်ပြီး အဲဒီနေ့က ဇွတ်လိုးပစ်လိုက်တာ။ မနက်လင်းတော့ တီခင်က စကားမပြောတော့ဘူးဗျ။ ကျနော် တီခင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ ဖြစ်သွားရတာပါ။ အခုဆို တီခင်နဲ့စကားမပြောရတာ ကြာပြီဗျာ။
“သား … ဝေယံ ”
” ဗျာ … အဖေ ”
” လာလေကွာ … ကားဂိတ်လိုက်ပို့ရတော့မှာ ”
ခင်လရောင်မှာ တခြားမြို့လေးသို့ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်တော့မည် ဖြစ်သည်။ ဝေယံဇော်မှာ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှာ ထွက်လာခဲ့၏။ တစ်နေကုန် ငိုထားသဖြင့် မျက်လုံးများက မို့အစ်နေသည်။ တီခင့်အားမကြည့်ပဲ ခြံဝမှ ကားလေးပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် ခင်လရောင်မှာ သူ့ဘေးဝင်ထိုင်းပြီး ဖအေဖြစ်သူမှ ရှေ့ခန်းက မောင်း၍ ကားကြီးကွင်းသို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ မြို့ထဲ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာပြီး လမ်းချိုးနှစ်ခုကွေ့ကာ နာရီဝက်အကြာတွင် ကားကြီးကွင်းသို့ ရောက်ရှိလာ၏။
ကားကွင်းအတွင်း မောင်းဝင်လာပြီး ခင်လရောင်စီးရမည့် ကားဂိတ်နား ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် ခင်လရောင်မှာ သူမအိတ်အားဆွဲ၍ ကားပေါ်မှ ဆင်းသွားတော့၏။ ဝေယံဇော်မှာ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာမိသည်။ နောက်ဆုံး ခွဲခွာချိန်တောင် တီခင်မှာ နှုတ်ဆက်မသွားတော့ပေ။ ကားဂိတ်နားတွင် ကွမ်းယာဆိုင် မုန့်ဆိုင် ကယ်ရီသမားများ၏ စကားသံများ ဆှုညံရှုပ်လျှက်ခပ်နေတော့၏။ ကားတံခါးဆွဲဖွင့်ချိန် ဖအေဖြစ်သူ ဦးရဲဇော်မှာ အိတ်တစ်လုံးဆွဲကာ ကားနားရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
” သား … ဝေယံ … မဆင်းဘူးလား ”
” ဟုတ် အဖေ လာပါပြီ ”
” ကားထွက်တော့မှာကွ … ဟုတ်မနေနဲ့ … မြန်မြန်လာ ”
” ဗျာ ”
” ရော့ မင်း အဝတ်စား ၅ စုံလောက်တော့ပါတယ် …။ ဟိုရောက်မှ ထပ်ဝယ်ကွာ ”
” ဘာလို့လဲ … အဖေ … အခုဟာ တီခင့်ကို လိုက်ပို့ကြတာမလား ”
” မင်းက … ခင်လရောင်နဲ့ မလိုက်ဘူးလား ”
” ခ်ခ် … သဲက တီခင်နဲ့ မလိုက်ဘူးလား ဖြေလိုက်လေ ”
ခင်လရောင်မှာ ဦးရဲဇော် နောက်ကျောမှ ရုတ်တရက် ပေါ်လာကာ ပြောလိုက်တော့သည်။
” ဟင် … တီခင် … သားကို ခွင့်လွတ်တယ်ပေါ့ မမုန်းဘူးပေါ့နော် ”
ထိုစဉ် ခင်လရောင်တို့ လိုက်ပါမည့်ကားဆီမှ…
” ယခုခရီးစဉ်အား လိုက်ပါစီးနင်းမည့် ဧည့်သည်တော်များရှင်။ မကြာခင် အချိန်အတောတွင်း ကားထွက်တော့မည် ဖြစ်ပါသဖြင့် မိမိတို့ခုံများပေါ်တွင် နေရာယူပေးကြပါရန် လေးစားစွာ ပန်ကြားအပ်ပါသည် ရှင့် ”
” ကဲ … အစ်ကိုသွားပြီ ညီမလေး …။ အဲဒီမှာ ပျော်သလောက်နေကြ …။ အေးအေးဆေးဆေးမှ ပြန်လာကြတော့ ”
” ဟုတ် ကိုရဲ … ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နော် … တာ့တာ ”
ဦးရဲဇော်မှာ ညီမဖြစ်သူနှင့် သားဖြစ်သူအား လက်ပြနှုတ်ဆက်ရင်း ကားရှေ့ခန်းဝင်ကာ ကားကြီးကွင်းအတွင်းမှ မောင်းထွက်သွားတော့သည်။
” လာ… သဲ … တီခင်တို့လည်း သွားစို့ ”
ခင်လရောင်မှာ ဝေယံဇော့်လက်မောင်အား ချိတ်ရင်း သူမတို့စီးရမည့် အိတ်စပတ်ကားကြီးဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။
ပြီးပါပြီ။