ကိုရွှေဧည့်သည်
ရေးသားသူ – တိမ်ပြိုမိုး
နို့ဝလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေးရင်ဘတ်ပေါ်ကို စောင်လေးဖိပေးပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ကျမအနမ်းကြောင့် တစ်ချက်လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတဲ့ သားလေးကိုကြည့်ရင်း နားစွင့်မိတော့
”အမလေးး.. အ ဘွတ် ဘတ် ဟင့် အင့်”
သံစုံတီးဝိုင်းလို့ အသံတွေက စုံနေသလို ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်ခုလုံးလဲ ငြိမ့်ခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ တုန်ခါနေရော။ ဟူးး….. သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်မိတာက ကျမပါ။ အသက် ၂၁ နှစ် ဆိုတာက သွေးသားဆူဖြိုးလို့ အာရုံတွေ ထက်သန်နေတဲ့ အရွယ် မဟုတ်ပါလား။ ကျမအိမ်ထောင်ကျတော့ ၁၈ နှစ်။ ညားခါစ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ တစ်နှစ်လောက် သားသမီးမယူပဲ ဆေးစားနေလိုက်ပြီးမှ သားသားကို ယူခဲ့တာ။ အခု သားသားက ၁၁ လရှိပြီ။
ကျမအမျိုးသားက ကုမ္မဏီတစ်ခုက အရောင်းမြှင့်တင်ရေး။ မြို့ပေါ်တင်မကဘူး နီးစပ်ရာ မြို့ငယ်လေးတွေထိ ကုန်ဖြန့်ဝေရတယ်။ အာ့ကြောင့် အိမ်ကပ်ရတဲ့ရက်က တစ်လကို ၄/၅ ရက်ပဲ။ အမြဲလိုလို ခရီးထွက်နေရတယ်။ အခုခေတ်က ကုမ္မဏီတွေကလည်း အပြိုင်အဆိုင်ဆိုတော့ သုံးစွဲသူဆီအရောက် ဝန်ဆောင်မှုပေးပြီး ဈေးကွက်စိုးမိုးဖို့ ကြိုးစားနေရတာ မဟုတ်လား။
ကျမတို့လင်မယားလည်း အိမ်ကပ်ရတဲ့ အချိန်ကိုပဲ အတိုးချပြီး အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ခံစားရတာပေါ့။ ခက်တာက ကာမအရသာဆိုတာကလည်း ပညာရှိတွေပြောသလို ဆားငံရေလိုပါပဲ။ သောက်လေငတ်လေ မက်မပြေပါပဲ။ မရှက်တမ်းဝန်ခံရရင် ကျမ အဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်တာအမှန်ပါ။
အခုလည်း ကိုတင်ထွန်း နယ်ဆင်းနေတုန်း ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း သူဇာနွယ်က ဘုရားဖူးလာတာ အိမ်မှာတည်းပါရစေတဲ့။ သူနဲ့က ငယ်ငယ်ထဲက ဆော့ဖေါ်ဆော့ဖက်။ ရှစ်တန်းနှစ်ကြမှ သူ့အဖေက ဝန်ထမ်းဆိုတော့ ရန်ကုန်ပြောင်းလို့ ကွဲသွားကြတာ။ အခုတော့ သူလည်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီးထဲက ဝန်ထမ်းအလုပ်ဝင်နေတာတဲ့။ ရုံးပိတ်ရက်ရှည်နဲ့ကြုံလို့ မရောက်တာလဲကြာ ကျမတို့မြို့ရဲ့ အထင်ကရ သမိုင်းဝင်ဘုရားလည်းဖူးရင်း သူ့ယောက်ျားနဲ့ ရောက်လာတော့ အိမ်ကျဉ်းပေမယ့် မငြင်းရက်လို့ လက်ခံလိုက်ရတယ်။
အိပ်ခန်းကလည်း တစ်ခန်းပဲရှိတဲ့ သုံးပင်နှစ်ခန်း အိမ်လေးဆိုတော့ ကျမတို့အိပ်ခန်းကို သူတို့လင်မယားပေးပြီး ကျမနဲ့သားသားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းရော ဘုရားခန်းပါ လုပ်ထားတဲ့ နေရာမှာ အိပ်ရတော့တာပေါ့။ မိသူဇာနဲ့က မတွေ့ရတာလည်းကြာတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားတွေ ပြောမကုန်ပေါ့။ ငယ်ဖြစ်ဟောင်းတွေ ပြောလို့မဝ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားပြောနေတဲ့ကြားက သူ့ယောက်ျားက အိပ်ခန်းထဲက လှမ်းခေါ်နေလို့
”ဟိုမှာ နင့်ချစ်ချစ်က ခေါ်နေပြီ သွားလိုက်ဦး”
”အဟီး သူကအဲ့လိုပဲဟ ဟိဟိ”
ပြောရင်းထသွားတော့ သူဇာရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပြီး ကျောင်တုန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေထဲ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားလှပြီး အသားဖြူလို့ အသားညိုပြီးခါးတုတ်တဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို အများက ဆန့်ကျင်ဖက်အတွဲလို့ သမုတ်တာကို ပြေးသတိရမိပါသေးတယ်။
သူဇာထသွားပြီး ခနနေတာနဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေကို ကြားတာနဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ကျမ သူတို့လိုးနေမှန်း သိလိုက်တယ်။ ဘယ့်နှယ် ဧည့်သည်လုပ်ပြီး သူများအိမ်မှာ နေ့ခင်းကြီး လိုးရတယ်လို့။ ပြီးတော့ မိသူဇာကလည်း ထွက်လိုက်တဲ့ အသံတွေ။ ကျမလည်း ခံဖူးလို့ ကလေးတောင် တစ်ယောက်ရနေပြီ။ ဒီလိုအသံထွက်တာကတော့ လွန်ပါတယ်။
သူတို့လွန်တာက အရေးမကြီးဘူး။ မလိုးရတာကြာတဲ့ကျမ သူတို့လိုးနေပါလား ဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတော့ ရင်ထဲမှာ ရှိန်းတိမ်းဖိန်းတိမ်းနဲ့ စောက်ပတ်ကလဲ ရွစိစိဖြစ်လို့လာတာပေါ့။ အဲ့ဒါနဲ့ မကောင်းပါဘူးဆိုပြီး
”မိသူဇာ ငါလမ်းထိပ်က အသုပ်ဆိုင်သွားမလို့ စားချင်ရင် ဝယ်လာရမလားး”
”နေ နေ ရွှေရီ မဝယ်လာနဲ့တော့”
ပြန်ပြောတဲ့ အသံက ဗလုံးဘထွေးနဲ့ ဖီးတက်နေတဲ့အသံ
‘အေးး အေးး ငါသွားပြီနော်”
စိတ်ထဲကတော့ ကောင်မ စိတ်ကြိုက်သာ လိုးကြဟေ့လို့ ပြောမိတယ်။ ကျမတို့သားအမိ အသုပ်ဆိုင်မှာ အတော်ကြာကြာနေပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသံတွေ တိတ်နေတာမို့ အိပ်ခန်းထဲကို အသာချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ်။
”အမလေးးး လေးး”
နှုတ်ကတောင် အသံထွက်သွားတယ်။ ကြည့်ပါဦးရှင် ကျမတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သူတို့အိပ်ယာများ မှတ်နေလား မသိဘူး။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေနေကြတာများ။ မိသူဇာကတော့ ထမိန်လေး ရင်လျားပြီး ကွေးကွေးလေးရှင့်။ ဘယ်လောက် အလိုးခံလိုက်ရတယ် မသိဘူး။ ဟို.. သူယောက်ျားဆိုတဲ့ ကိုမင်းသိန်းကတော့ အဝတ်ဗလာနဲ့ လိုးထားတဲ့ လီးကပျော့ခွေနေပေမယ့် လီးမွှေးထူထူမဲမဲတွေမှာ စောက်ရေအဖြူတွေ ပေလို့ပွလို့။ ကျမလည်း မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ရင်ခုန်မိသလို ဘာလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဖြစ်သွားတယ်။ နောက်မှအကြံရပြီး အိမ်ထဲကပြန်ထွက် ခြံဝကနေ
”မိသူဇာရေ ငါတို့တော့ စားလို့ဝပြီဟေ့”
လို့ အသံကျယ်ကျယ်ပေးပြီ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တယ်။ သူဇာက သူ့လူကို အတင်းနိုး အဝတ်ဝတ်ခိုင်းသလို သူကိုယ်တိုင်က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး
”အေးပါဟာ နင်စားရရင် ငါဝသလိုပါပဲ ဟီးးဟီး”
လို့ စ နေလို့ ကျမလည်း သူ့နားကပ်ပြီး အသံတိုးတိုးနဲ့
”နင်လည်း စားလို့ဝပြီ မဟုတ်လား”
ဆိုတော့
‘ကောင်မ’
ဆိုပြီး ကျမကို ထုပါလေရော။ ပြီးမှ
” ရေချိုးမလို့ ဟ ”
” အေးပါ ချိုးချိုး ပြီးရင် ထမင်းစားကြလေ။ ငါတော့ မစားတော့ဘူး အသုပ်နဲ့ ညစာပြီးလိုက်ပြီ”
သူတို့လင်မယားရေချိုးတော့ အိမ်ပေါ်ကနေ သူတို့ရေချိုးနေတဲ့ဆီ ကြည့်နေမိတယ်။ သူတို့လင်မယားကို ကြည့်ပြီး အံ့ဩရတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အသားက ဖြူရုပ်အချောတွေ။ အခုလဲ ရေချိုးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဂျီးတွန်းပေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး နေကြတာ။ အာ့က မအံ့ဩပါဘူး။ အံ့ဩတာက ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေသလို သူဇာကလည်း ကိုမင်းသိန်းလီးကို ထုပေးနေတာ။ လင်မယားတွေ အဲ့လောက်ကဲတာတော့ လွန်တာပေါ့။
ဟော ကြည့်နေရင်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့ကို ငုတ်တုပ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပုဆိုးဖြည်ပြီး သူ့လီးကို သူဇာ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျမပါယောင်ပြီး ပါးစပ်ဟပေးနေမိပါရော။ အို… မိသူဇာကလည်း အငမ်းမရ စုပ်လို့။ ကျမလည်း တံထွေးတွေ မြိုချနေရသလို ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီး ရှင့်။ စောက်ပတ်ထဲက အရေတွေစိမ့်လာမှန်း သတိထားမိမှ အကြည့်တွေရုတ်သိမ်းပြီး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းနေရတယ်။
=============================
ညစာစားပြီး စကားလေးတောင် ကြာကြာမပြောရသေးဘူး။ ကိုမင်းသိန်းက
‘အိပ်ချင်ပြီ ခရီးပန်းလာလို့လား မသိဘူး”
ဆိုတော့ ကျမကပဲ အလိုက်သိသိနဲ့
”ဟုတ်သား နင်တို့ခရီးပန်းလာတာ ငါက အလိုက်မသိ စကားပြောသလို ဖြစ်နေပြီ ကဲကဲ အိပ်ကြတော့”
ကျမလည်း သားသားနဲ့ အိမ်ဦးခန်းမှာ အိပ်ယာဝင်ပြီး သားကိုနို့တိုက်ရင်း အိပ်တော့ သားသားအိပ်ပေမယ့် ကျမအိပ်လို့မပျော်ဘူး။ သူတို့ ချစ်ဗျူဟာ ခင်းနေတာကို မမြင်ရပေမယ့် ကြားနေရတော့ ကျမမှာ အနေခက်နေရော။ အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ယားလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ထားရတယ်။ မျက်လုံးကို ဇွတ်မှိတ်အိပ်မယ် ကြံပြန်တော့ သိမ့်ခနဲ့ ငြိမ့်ခနဲ့ အိမ်က လှုပ်လှုပ်သွားတော့ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာနော်။ အဝေးရောက်နေတဲ့ လင်တော်မောင်ကို သတိရလိုက်တာ။ သူသာရှိရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ မိသူဇာတို့နဲ့ အပြိုင် ကဲပြချင်စမ်းပါဘိ။ အိပ်မရတဲ့တူတူ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်က ပေါ်လာပေမယ့် ကြည့်ရမှာကို မရဲဘူး။
”အာ မောင် ဟင့် သေတော့မှာပဲ”
ဟင် မိသူဇာရယ် ဘယ်လိုများ ဖြစ်နေပါလိမ့်။ ကျမသိချင်စိတ်နဲ့ ရှက်စိတ်လွန်ဆွဲပွဲကို မိသူဇာ အသံက အားဖြည့်ပေးတာမို့ ကြည့်ဖို့က အသာရသွားရော။ အပြင်က ပျဉ်ကာပေမယ့် အတွင်းအိပ်ခန်းဖွဲ့တော့ ထရံကာထားတာမို့ ကြည့်ဖို့က မခဲယဉ်းပါဘူး။ သိတဲ့အတိုင်း ရောင်းတန်းယက်ထားတဲ့ ထရံက ယက်စက ဝါးအစို မပျောက်သေးတော့ ကြာလေအပေါက်တွေက ကြဲလာတာ ထုံးစံပေါ့။
ကျမ အိပ်ရာက အသာထပြီး ထရံနား ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လို့ ပိုက်ဆံမကုန်တဲ့ အပြာကား ကြည့်နေမိတယ်။ အမလေးနော် သူတို့တွေက ဧည့်သည်ဘဝများ မေ့နေလား မသိဘူး။ လိုးတာကိုတောင် တကယ့်စည်းလွတ်ဝါးလွတ် နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်မကပ်ဘူး။ သူဇာနဲ့က သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အတွင်းပစ္စည်းက မြင်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ အခုမှ သေချာမြင်ဖူးတော့တယ်။
ကိုယ့်သူငယ်ချင်းမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အသားကလဲဖြူပြီး အချိုးအဆစ်ကျနပြီး လှတာကြောင့် အခု လေးဖက်ကုန်းထားတော့ သူဇာ့ဖင်ကြီးက မြင်ရတာ ယောက်ျားလေးမပြောနဲ့ ကျမမိန်းမသားချင်းတောင် မနာလိုချင်စရာကြီး။ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကားပြီး စောက်ဖုတ်က ပြူးထွက်နေတာပဲ။ အမွှေးရိတ်ထားတာမို့ ရှင်းလင်းပြောင်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က နီနီရဲလို့။
ကိုမင်းသိန်းကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ သူဇာ့နောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီး သူဇာ့ဖင်နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး လီးကို အားရပါးရ ထည့်ဆောင့်လိုးနေတာ။ အသားဖြူလို့ပဲထင်တယ် ကျမယောကျ်ား ကိုတင်ထွန်းလီးက ညိုပေမယ့် ကိုမင်းသိန်းလီးကကြတော့ ဖြူပြီး ဒစ်အပေါ်ကွမ်းသီးလုံးက ရဲရဲကြီး။ လီးအရွယ်အစားက ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မကွာပေမယ့် ဖြူသန့်နေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းရဲ့ လီးကြီးကို အလိုလို မက်မောမိနေသလိုပါပဲ။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွံဝင်သွားသလို ဖွတ် ဗြွတ် ဆိုတဲ့ အသံက ထရံလေးသာ ခြားလေတော့ သဲသဲကွဲကွဲ ကြားနေရသလို သူဇာရဲ့
” အမလေးးမောင် မောင်”
ဆိုတဲ့ ငြီးသံကြောင့် ကျမနှာကြောတွေ ထလို့နေတာပေါ့။
ကိုမင်းသိန်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကျမစောက်ပတ်ထဲ အဲ့လီးကြီးဝင်သွားသလို ခံစားနေရတယ်။ အထဲကလည်း အရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေလို့ ကျမထမိန်ပင့်ပြီး လက်နဲ့ အစိလေးကို ဖိချေပေးမိရော။
”အားး အီးး ဟီးး”
ဆိုပြီး ကောင်းလွန်းလို့ နှုတ်ကအသံတွေ ထွက်သွားမိတယ်။ ကျမအသံက ကျယ်သွားလို့ထင်တယ် ကိုမင်းသိန်းက ကျမရှိတဲ့ ထရံဖက်ကို လှည့်ကြည့်လာလို့ ကျမရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး သိသွားရင်တော့ သေပြီလို့ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။
သူဇာကတော့ ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီး လီးအရသာခံနေတော့ ကြားဟန်မတူပါဘူး။ ကျမအသာငြိမ်နေလိုက်တော့ ကိုမင်းသိန်းလည်း လိုးလက်စကို ဆက်လိုးနေမှ ကျမ သက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ တော်ပါသေးရဲ့လို့။ ကျမပြန်ကြည့်နေတုန်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ လီးကိုပြန်ထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြန်ရော။
”မောင်ကလဲ မပြီးသေးဘူးလားကွာ”
”မပြီးသေးဘူးလေ လိုးဦးမှာ”
”ဟာ သူဇာတော့ သေမှာပဲ။ မောင်လုပ်တာ ယောင်လို့တောင်နေပြီ”
”ဘာ ယောင်တာလဲ”
”အာ ဘာယောင်ရမလဲ သူဇာ့ဟာလေးပေါ့”
သူဇာပြောမှ ကျမလည်း သေချာကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့ သူဇာ့စောက်ဖုတ်လေးက အသားဖြူလို့ထင်တယ် ဖောင်းကားနီရဲနေတာပဲ။
”သူဇာ့ဟာလေးဆိုတာက ဘာလဲ”
”ဟာ မောင်နော်”
”ဟားး တကယ်ပြောတာလေ။ ဘာလဲ သူဇာ့ဟာလေးက”
”ကြည့် သူတော်တော်ကြားချင်နေ”
”ကြားချင်တယ်လေ ပြော’
”စောက်ပတ် စောက်ပတ် ကဲရပြီလား”
”ဟားးး ရသေးဘူး ထပ်ပြော”
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ရယ်နေတာက အသံကျယ်လို့ သူဇာက
”တအားမရယ်နဲ့လေ ရွှေရီ ကြားသွားဦးမယ်”
”ကြားလည်းဘာဖြစ်လဲ။ သူက ကလေးအမေတောင် ဖြစ်နေပြီ ဆန်းတာကြလို့”
”မဆန်းလဲ ဘယ်ကောင်းမလဲ မောင်ရဲ့”
”ကဲပါ လိုးရအောင်”
”ဟင့် မောင်ကလဲကွာ အားမရနိုင်ဘူးလား”
”သူဇာကေရာ”
”သူဇာပြီးတာ သုံးခါတောင်ရှိနေပြီ ပူနေပြီ မောင်က လွန်ကိုလွန်တယ်”
”သူဇာက မကြိုက်လို့လား”
”မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမယ့် နာနေပြီမောင်ရဲ့။ နေ့လည်ကလည်း နေထားတော့ လူလည်း အားကုန်နေပြီ”
”အင်းပါ မောင်မြန်မြန် ပြီးလိုက်မယ်နော်”
သူဇာက ကိုမင်းသိန်းမျက်နှာကို ဆွဲလို့ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းရင်း
”မောင့်ကို အာ့ကြောင့်ချစ်တာ”
ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တော့ သူဇာ့ဖင်တွေက အိပ်ရာကလွတ်ပြီး လေထဲမှာ မြောက်နေရော။ စောက်ဖုတ်က လီးဝင်ဖို့ အသင့်မျှော်နေတဲ့ အနေအထားလေ။ ကိုမင်းသိန်းက လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတေ့လို့ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ (စွပ်)ဆိုပြီး လီးဝင်သံနဲ့ (အာ့)ဆိုတဲ့ သူဇာအသံက တပြိုင်ထဲ ထွက်လာသလို ကျမစောက်ဖုတ်က ဆစ်ခနဲ့ကျဉ်ပြီး စောက်ရေတွေကျလို့ သူတို့မပြီးခင် အရင်ပြီးသွားလို့ ကျမနှာစိတ် ဘယ်လောက်ပြင်းနေလဲ သိလောက်ပါတယ်နော်။
သားသားရင်ဘတ်ပေါ် လက်ကလေးတင်ပြီး အိပ်ပျော်အောင်လို့ မျက်စိမှိတ်ကာ ကြိုးစားပေမယ့် မျက်လုံးထဲမှာ သူဇာတို့စုံတွဲပုံရိပ်ပဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။ စောနက ပြီးထားတာတောင် ပြန်တွေးမိရင်း ဖိးကလာချင်နေသေးတယ်။
ကျမဘဝမှာ ချစ်သူရည်းစားလဲ မထားခဲ့။ ကိုတင်ထွန်းကို အမေတို့က သဘောတူ ကြည်ဖြူလို့ ပေးစားတော့ ယူခဲ့ပြီး ကာမဆက်ဆံတာဆိုလို့ သူတစ်ဦးပဲရှိခဲ့တာ။ တစ်ခြားယောက်ျားလေးတွေ အပေါ်မှာလည်း တခါမှ စိတ်နဲ့တောင် မဖောက်ပြန်ခဲ့မိဘူး။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိတာကတော့ သားသားလေး မွေးပြီးနောက်ပိုင်း ကာမဆက်ဆံရတာကို ပိုပြီး မက်မက်မောမော ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ စာဆိုကတော့ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှတဲ့။ ကျမက တစ်သားမွေး တစ်သွေးရွ ဖြစ်လို့နေပြီလား။ အခုလဲ ကိုမင်းသိန်းကို စိတ်ကဖောက်ပြန်နေမိတယ် ဆိုတာက ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မဆက်ဆံရတာလဲကြာ နောက် ကိုယ့်ရဲ့ မျက်စိအောက်တင် မြင်နေ တွေ့နေ ကြားနေလို့ နေမှာပါ။
ကျမစိတ်ကိုလျှော့ပြီး အိပ်နိုင်အောင် ကြိုးစားလို့ အိပ်ပျော်လုနီးနီးမှာ ဟိုဘက်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသံကြားရလို့ မျက်လုံးပြန်ကျယ်လာရော။ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး။ ကျမစိတ်က အဲ့အခန်းဆီပဲ ရောက်နေတော့ လေတိုက်တောင် သိမယ့်ပုံ။ အခုလဲ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသံကြားတော့ (ဪ သူတို့ ရေထသောက် သေးထပေါက်ကြတာပဲ) လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။
ဟုတ်တယ် ကျမနဲ့ ကိုတင်ထွန်းဆို လိုးပြီးရင် ရေထသောက်တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ဆေးကြ လီးဆေးကြပေါ့။ အခုလဲ အာ့လိုပဲလို့ ထင်လိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်လေ။ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့တဲ့။
ဒါပေမယ့် ခြေသံက အခန်းအပြင်ကို ရောက်လာပြီး ဆက်မကြားရတော့လို့ စူးစမ်းစပ်စုတတ်တဲ့ မိန်းမတို့သဘာဝ မျက်လုံးမှိတ်ထားရာက မှေးပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ (ဟင် သူဇာမပါပဲ ကိုမင်းသိန်းတစ်ယောက်ထဲ ကျမတို့ ခြေရင်းကနေ ခြေစုံရပ်လို့ စိုက်ကြည့်နေပါရောလား) တော်သေးတယ် ကျမတို့သားအမိက စောင်ပါးလေးခြုံထားမိလို့ နောက်မို့ဆို ထမိန်စများ လွတ်နေမလားလို့ လုံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါတောင် သူကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရင်ခုန်နေမိတယ်။
ခြေသံကြားပြီး ကျမတို့ဘေးဆီ ရောက်လာမှန်း သိရတော့ (အို ဘာများလုပ်မလို့လဲ) အတွေးနဲ့ ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ပေါ်ပေမယ့် တကယ်လို့ ထိတွေ့လာရင် အော်ဖို့က မဖြစ်။ စိတ်ညစ်ပါတယ်။ (ဟော သူကျမဘေးမှာထိုင်လိုက်ပြီပဲ) သားသားဖက်ကို လှည့်အိပ်နေတာမို့ သူ့ကို ကျောပေးလို့ ထားသလိုမို့ ကျမနောက်ပိုင်းကို သူကြည့်နေမှာ အသေအချာပါပဲ။ ရင်တွေလည်းခုန် ဒူးတွေလည်း တုန်နေပြီ။
အခန်းထဲက သူဇာများ ထွက်လာလို့ကတော့ အရှက်ကွဲပါပြီလို့ အတွေးတွေက ကစဉ့်ကလျား ပြေးချင်ရာပြေးနေအခိုက်မှာ (အို) သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမဖင်ပေါ် ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့ (ဟင့်)လို့ တစ်ချက် တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို လင်သားမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က ငါ့ဖင်ကို ကိုင်နေပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ပတ်က ရွပြီးကြွလာရော။ ကျမ ဘာလုပ်ရမယ် မသိလို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး သူဘာလုပ်မလဲ ဆိုတာကို အံ့ကြိတ်ခံနေလိုက်တယ်။
ဟောကြည့် ကျမဖင်ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်နယ်ပေးနေပါပေါ့လား။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ရောက်လို့ ဖင်ပေါက်ဝကို မထိတထိ ဖြစ်လေတိုင်း ကျမ တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး အသံမထွက်အောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။ နောက်တော့ ကျမရင်ညွှန့်ကနေ စောင်ကိုခွာလို့ ခြေရင်းပို့လိုက်တယ်။ သားသားကို နို့တိုက်ရတာမို့ ဘရာမဝတ်သလို လှန်ရလွယ်အောင် တီရှပ်အနွမ်း အဖြူလေး ဝတ်ထားမိလေပြန်တော့ အသီးစူစူနဲ့ ပုံရိပ်ထင်နေတဲ့ နို့တွေကို သူကြည့်နေတော့မှာပဲ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရှက်ရပြန်ရော။
သူက အကျီကို ခါးကနေ အပေါ်ကို အသာအယာ ဆွဲလို့လှန်နေတော့ အိုရှင်ရယ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေပါလား။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ တားရခက်။ ဒုက္ခပါပဲ။ အင်္ကျီအကာအကွယ်တွေ အောက်က လွတ်မြောက်လာတဲ့ နို့တွေကို သူသေချာကြည့်နေတယ် ထင်တယ်။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ အချိန်ဟာ ကျမအတွက် ရင်လှိုက်ဖိုမောရပါတယ်။ သူ့လက်က ကျမနို့အုံပေါ် ရောက်လာပြီဆိုတဲ့ အသိက အကြောက်တရားနဲ့ ကာမအရသာနှစ်ခု ရောပြွမ်းလို့နေပါတယ်။
သူကကျမနို့တွေကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိးလက်မနဲ့ ပုတီးပွတ်သလို ချေလေတော့ (ဟင့် ဟင့်) အပြင်က အသံမထွက်ပေမယ့် ကျမတွန့်နေရပြီ။ နောက်တော့ ကုန်းပြီး အပေါ်ဖက်က နို့ကို သူငုံခဲလိုက်တော့ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထားရင်း
”အားး မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်နဲ့”
ကျမပြောတာကို သူကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောပဲ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖမ်းစုပ်တော့တာပဲ။ (ဟင် အင့် အ အာ) ကျမရုန်းမထွက်နိုင်အောင် မေးကိုကိုင်ကာ စုပ်နမ်းနေတာမို့ သူအနမ်းအောက် ကျမရောက်ခဲ့ရပြန်တယ်။ သူ့လျှာကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲ ဘာရှာပုံတော်ဖွင့်တယ် မသိဘူး၊ မွှေနှောက်နေလို့ ကျမအနေခက်။ အပေါ်က လျှာစစ်ဆင်ရေးခင်းနေသလို အောက်ဖက်မှာလည်း သူ့လက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကို အုပ်ထားပြီး လက်မက စောက်စိကို ဖိချေပေးနေတော့ ကျမအနာကို ဆားထိသလို ဖျတ်ဖျတ်လူးပြီလေ။
တော်တော်လည်တဲ့ လူကြီး။ ထမိန်ပေါ်ကတောင် ကျမစောက်စိကို မကြည့်ပါပဲ အမိအရ ချေမွနိုင်တယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှနေမရလို့ ပေါင်ကားပြီး ဖြဲထားမိရော။ သူက ကျမအနေအထားကို သိတယ်။ ထမိန်စကိုဖြည်ပြီး ချွတ်တော့တာပဲ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ချွတ်လွယ်အောင် ဖင်ကြွလို့ ကူပေးမိတာ ပြန်စဉ်းစားရင် ရှက်နေမိတယ်။ ထမိန်လွတ်လို့ ပြောင်ကျင်းသွားတာနဲ့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကိုပူးလို့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတော့
”အားး မရဘူးး မလုပ်ပါနဲ့”
အခုမှ ကျမငြင်းရမှန်း သိတယ်။ ကျမရဲ့ ငြင်းဆို တောင်းပန်တိုးလျှိုးခြင်းက သူ့ကို အားပေးအားမြှောက် ပြုသလိုပါပဲရှင်။ အစက ပုံမှန်လုပ်နေရာက အားထည့်ပြီး တစွတ်စွတ်လုပ်တော့ လီးနဲ့မလိုးပဲ လက်နဲ့လိုးသလို ဖြစ်ပြီး ကျမ ကော့လန်နေတာ၊ ဖင်နဲ့ ကြမ်းပြင်တောင် လွတ်နေပြီ။ သူ့လက်တွေကို အတင်းဖမ်းဆုပ်ပြီး
”တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ကျမကို မလုပ်ပါတော့နဲ့။ ရှစ်ကြီးခိုးဆို ခိုးပါ့မယ်”
”ရွှေရီကလဲကွာ မောင်က ကောင်းစေချင်လို့ပါ”
”ဟင့်အင်းး ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ရှင်”
”ရွှေရီ မောင်တို့လိုးတာ လာကြည့်နေတာ မောင်သိနေတာပဲ။ ရွှေရီ အလိုးခံချင်နေတာ မဟုတ်လား”
သူ့ကိုယ်သူ မောင်လို့သုံးပြီး ပြောလာတော့ သူတို့ကို ကျမချောင်းကြည့်တာ သိတယ်ဆိုတော့ ရှက်လိုက်တာရှင်။
”ဟင့်အင်းးး ဟင့်အင်းး မလုပ်နဲ့”
”ရွှေရီက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းး ပြောနေတာ။ စောက်ဖုတ်က ရွပြီး ရွှဲနေပြီ”
”ဟာ ဟင့် မလုပ်နဲ့။ ကျမမှာ လင်နဲ့သားနဲ့ပါ။ ရှင်လဲ သူဇာသိသွားရင် ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်”
ကျမစကားဆုံးတော့ သူက တဟားးဟားးနဲ့ သဘောကျပြီးး
”ဪ ရွှေရီရယ် အ လည်း အ ပါ့”
”ဟင် ကျမက ဘာ အ လို့လဲ”
”မောင်နဲ့သူဇာက လင်မယား မဟုတ်ဘူး”
”ဟင်”
”မဟင်နဲ့ တကယ်ပြောတာ။ ရုံးက ပိတ်ရက်ရှည်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရအောင် ဘုရားဖူးဆိုပြီး လာတာ”
”တကယ်လား”
”တကယ်ပေါ့”
“အို ဘာဖြစ်ဖြစ်ရှင် မလုပ်ပါနဲ့။ ကျမလင်သာ သိသွားရင် အသတ်ခံရမှာ”
”အမလေး ရွှေရီရယ်။ မနက်ကျ မောင်တို့ပြန်ပြီ။ ရွှေရီက တွေ့ချင်တောင် မတွေ့ရတော့ဘူး။ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး”
သူပြောလာတဲ့ အချက်အလက်တွေက ကျမကို ကာမတောထဲ တွန်းပို့နေသလိုပဲ။
”အာ ဘာဖြစ်ဖြစ် မရဘူး”
မိန်းမပီပီ ကျမ မူလို့ ငြင်းတာပေါ့။ သူကလည်း ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တာပေါ့။
”ရွှေရီကလဲ မောင်က ရွှေရီ့ကို ချစ်ချင်လို့ပါ”
”ဘာ မောင်လဲ ဘာမှမဆိုင်ပဲနဲ့”
”အခုလိုးလိုက်ရင် ဆိုင်ပြီလေ ရွှေရီရဲ့”
”အာ ဘယ်လိုပြောမှန်းလဲ မသိဘူး”
”ရွှေရီက မကြိုက်ဘူးလား”
”ကြိုက်ပါပူး”
”ကြိုက်လိုက်ပါ ရွှေရီလေးရယ်နော်”
”ကြိုက်ပါပူး သူဇာက ရွှေရီထက်လှတာပဲ။ သွား သူဇာကိုသွားလုပ်”
နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောနေမိတဲ့ ကျမပုံက ချစ်သူရည်းစားကို စိတ်ကောက်နေတဲ့ပုံ ပေါက်နေမလားပဲ။
”အာ့ကတော့ ရွှေရီရယ် ဟင်းတွေလိုပေါ့ သူ့အရသာနဲ့သူ။ ဝက်သားက ဝက်သားအရသာ၊ ငါးက ငါးအရသာ”
”ဟွန့် တော်တော်တတ်တယ်”
”ဟားး ဟား”
”တအားမရယ်နဲ့လေ သူဇာ နိုးသွားမယ်”
”ဘာလဲ သူဇာနိုးသွားရင် မောင်နဲ့ မချစ်ရမှာစိုးလို့လားး”
ကျမအဖြေမပေးပဲ မျက်စောင်းလေးသာ ထိုးလိုက်တာမို့ စာဖတ်ပရိသတ်လည်း သဘောပေါက်မှာပါနော်။ ကျမဆီက မီးစိမ်းပြလိုက်တာ သိတဲ့သူက ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တာမို့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကြက်သီးတွေထလို့ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာတယ်။ ဟင့် သူကချက်ချင်းမလုပ်သေးပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ သေချာဖြဲကြည့်နေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။ ကိုတင်ထွန်းတောင် အာ့လို သေသေချာချာ မကြည့်ဖူးဘူး။ သူ့ကြမှ ဘာတွေ သုတေသနပြုနေသလဲ မသိပါဘူးရှင်။
”အာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
ကျမရှက်ရှက်နဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကာလို့ သူ့ကိုပြောလိုက်မိတယ်။ မရှက်ပဲ နေမလားရှင်။ လင်သားလဲ မဟုတ်ပါပဲနဲ့ ကျမရဲ့ ရတနာရွှေကြုပ်ကို အသေအချာ လေ့လာခံနေရတာကိုး။ ကျမရဲ့ ကာနေတဲ့ လက်တွေကို သူကဖယ်ရင်း
”နေစမ်းပါ ရွှေရီရယ်။ မောင်လိုးမယ့် စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ပါရစေဦး”
”ဟင့်အင်းး ဟင့်အင်းး ရှက်ပါတယ်ဆိုမှ”
”မရှက်နဲ့ ခဏနေ အာ့စောက်ပတ်ကို မောင့်လီးနဲ့ လိုးပေးတော့မှာ”
”ဟာ ရှင်နော် ဘယ်လိုတွေ ပြောနေတာလဲ”
”ကဲ အပြောမဟုတ်ဘူး လက်တွေ့ပြမယ်”
ပြောပြောဆိုဆို ကျမပေါင်တွေကို ဆွဲထောင်ပြီး ဘေးကိုကားလိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာ ကျမစောက်ဖုတ်က ဖြဲပြထားသလို ဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။ (အဟင့်) အလိုလို ကျမနှုတ်ဖျားက နှာသံပေးလိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းသိန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ နှာမှုတ်သံပြင်းပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို သဲကြီးမဲကြီးနဲ့ လိုးဖို့ပြင်နေတယ်။ သူ့ကိုမြင်ပြီး ကျမရင်တွေ ဖိုလို့နေတယ်လေ။
ကျမလင်သားကလွဲလို့ ကာမဆက်ဆံဖူးခြင်း မရှိတာမို့ ကြုံလာမဲ့ အတွေ့အကြုံကို ရင်မောစွာ ကြိုလင့်နေမိတယ်။ သူရယ်လေ လီးကိုတန်းမထည့်ပဲ ကျမစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝမှာ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဝလုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရေးနေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိကို လီးထိပ်နဲ့ ကလော်ထိုးနေတော့ လီးထိပ်နဲ့အစိကို အထိုးခံလိုက်ရတဲ့ အခါတိုင်း ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို ဖင်ကိုကြွလို့ ကော့ပေးမိရင်း (ဟင်းးး ဟင့် အဟင့်) ဆိုတဲ့အသံတွေက အလိုလိုထွက်နေမိရော။
”အာ တော်ပြီ တော်ပြီ မလုပ်နဲ့တော့”
ခေါင်းတခါခါနဲ့ ငြင်းဆန်နေတဲ့ ကျမကို သူက ပြုံးကြည့်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ဝ လာတေ့ကာ ခါးအားနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့
”ဖွတ်”
”အမလေးးး လေးး သေပါပြီရှင်”
လီးက အရေစိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ ပြေးဝင်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်မိတာမို့ နာလဲနာ အောင့်လဲအောင့်တဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ကျမ အမလေး တရပါတော့တယ်။ မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနာသည်ထိ နာကျင်လာတာမို့ ဖြစ်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေတောင် ပျောက်သွားတယ်။
”သေပြီ သေပြီ တအားလုပ်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း။ တော်ပြီ မလုပ်နဲ့ ပြန်ထုတ် နာလို့သေတော့မယ်”
အတင်းကုန်းထဖို့ လုပ်နေတဲ့ ကျမကို သူက အတင်းဖိထားရင်း
”ဆောရီးး ရွှေရီ ဆောရီးး။ မောင်က ရွှေရီ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုမြင်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားလို့ပါ။ ရွှေရီ မနာအောင် လိုးပေးမယ် နော် ရွှေရီ နော်”
”ဟွန့် သူများကို မညှာမတာနဲ့ နာတာတအားပဲ”
”အင်းပါ ရွှေရီရယ် မနာစေရတော့ပါဘူး နော်။ မောင် တကယ် တောင်းပန်ပါတယ်”
သူပါးစပ်က တဖွဖွ တောင်းပန်နေသလို စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးကို နှစ်လက်မ သုံးလက်မလောက် ထုတ်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကပ်လိုး လိုးပေးနေတော့ စောနက နာတဲ့ ဝေဒနာတွေအစား စောက်ပတ်က လီးအရသာကို ခံနေပြီလေ။
”အဟင့် တကယ်ပြောတာ နာလိုက်တာ”
”အင်းပါ မောင် တောင်းပန်ပါတယ်။ အခု မနာတော့ဘူး မဟုတ်လား”
သူ့ကိုကျမ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး (ဟွန့်)လို့ပဲ တုန့်ပြန်လိုက်တော့ ကျမကို ပြုံးကြည့်ပြီး ကျမနံဘေးနှစ်ဖက်ကို လက်ထောက်ပြီး အားပါပါနဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။
“ဖတ် ဘတ် ဘတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ်”
အလိုးသံစဉ်တွေ စုံနေသလို ကျမလည်း ခံစားမှု ဒီဂရီတွေ တက်လာတာမို့ သူဆောင့်တိုင်း အောက်ကနေ ဖင်ကော့ပေးနေမိတယ်။
”ချစ်တယ် ရွှေရီရယ် တအားချစ်”
”ဟင့် မဟုတ်ပဲနဲ့”
”ဟုတ်ပါတယ်။ မောင် ရွှေရီ့ကို ချစ်လို့ပဲ လိုးနေတာကို”
”ဟာ အဲ့လိုမပြောနဲ့”
သူ့စကားက ကျောချမ်းစရာမို့ ကျမတားမိတယ်။
”အော် ရွှေရီကလဲ လိုးတာကို လိုးတယ်လို့ မပြောလို့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ”
ပြောလေဆိုးလေပါပဲရှင်။
”ဟာ မသိဘူး”
”မသိလည်းနေ မောင်လိုးတာ ကောင်းလား”
”ဟင် မသိဘူး”
”ဟာ အာ့လဲမသိဘူးလား။ မသိဦးကွာ မသိဦး”
ကျမကို သူတအား ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ အခုတော့ မနာတဲ့အပြင် သူအဲ့လို လိုးပေးတာကိုတောင် သဘောကျနေမိလို့ သူ့လက်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုလဲ စေ့စေ့ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်လို့ သူဆောင့်တိုင်း ဖင်ကော့ပေးနေမိတယ်။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ဆိုင်ပြီး အထက်အောက် အဆောင့်အပင့် ညီညီနဲ့ လိုးပွဲဆင်နွဲနေမိတယ်။
”ရွှေရီ မောင့်လီး ရွှေရီစောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက်
ကြည့် ကြည့်”
သူကခိုင်းပေမယ့် …
”အာ မကြည့်ချင်ပါဘူး”
”ကြည့်ပါဆို ရွှေရီကလဲ ကြည့်နော်”
မကြည့်မချင်း ခိုင်းနေမှာမို့ ကျမလည်း ခေါင်းထောင်ပြီး သူ့အလိုကျ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အို… သူ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာလိုက် ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေတာက စောက်မွှေးတွေနဲ့ နီနီရဲရဲအထဲက စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေ ဖြူဖြူအမြှုပ်စောက်ရေတွေက စောက်ပတ်အနားတွေနဲ့ သူ့လီးကြီးမှာပါ ပေကျံနေတာပါလား။ အာ့မြင်ကွင်းက ကျမကို စိတ်ပိုထက်သန်စေပါတယ်။
ကိုတင်ထွန်းနဲ့ လိုးလာတာ သားသားတောင် ရနေပြီ။ အခုလို လီးဝင်လီးထွက် မကြည့်ဖူးဘူး။ မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး အရသာခံတာပဲရှိတယ်။ အသစ်အဆန်းတွေနဲ့အတူ ကျမဟာ လူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးခံနေရပါပေါ့လားရှင်။
”အားး ဟင့် ဟင့်”
ကျမရဲ့ ငြီးသံတွေက သူ့အတွက် အားဆေးလား မသိ။ ပိုလို့ ကြမ်းကြမ်း လိုးလာသလို ကျမကလည်း လူးလူးလဲလဲ ဖြစ်နေပြီ။
”ရွှေရီ မောင်တို့ ပြီးရအောင် နော်။ ပြီးမလား ပြီးမယ်နော် ရွှေရီနော်”
သူက တဖွဖွ မေးနေပေမယ့် ကာမအဆိပ်တွေ ငယ်ထိပ်တက်နေတဲ့ကျမ နှုတ်က ပြန်မဖြေနိုင်ပဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ ခေါင်းကိုပဲ တွင်တွင်ငြိမ့်နေမိတယ်။ ကျမအဖြေသိရပြီမို့ ကိုမင်းသိန်းတစ်ယောက် အားကုန်သုံးပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တော့ လီးကို အဆုံးထည့်ပြီး ကျမထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သလို ကျမစောက်ဖုတ်က သုတ်ရည်တွေလည်း သူ့နည်းတူ ဖြိုင်ဖြိုင်ပြိုဆင်းလာတာမို့ သူကလည်း ထောက်ထားတဲ့ လက်တွေဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမရင်ဘတ်ပေါ် ပါးအပ်လို့ မှိန်းနေသလို ကျမကလည်း သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်မိပါတော့တယ်။ ကျမအပေါ် မှောက်ပြီးမှိန်းလို့ ဇိမ်ခံနေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းရဲ့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း
”ဖယ်တော့လေ ကျမ အဲ့လို မနေတတ်ဘူး ရေဆေးရဦးမယ်”
”အင်းပါ”
ဆိုပြီး ကျမဘေးမှာ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ဗိုက်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို အောက်ဖက်ဆွဲဖုံးပြီး ငုတ်တုပ် ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲလှန်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ခါးဆီဆွဲချ။ ပြေနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ပြန်ထုံးလိုက်တယ်။ ကျမလုပ်သမျှကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့ ကျမကို ပြန်ပြုံးပြတဲ့ သူ့အပြုံးကို မြင်ရတော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိသလိုလိုပါပဲ။
ကျမလင်သားကလွဲလို့ တစ်ခြားယောက်ျားလေးအပေါ် သာယာကြည်နူးစိတ် ဖြစ်ပေါ်မိတာက ဘဝမှာ ပထမဆုံးပါပဲ။ ကျမအိပ်ရာကထဖို့ ကုန်းအထ သူက ကျမခါးကို ဆွဲလိုက်တာမို့
”အို အမေ့”
ကျမနှုတ်က ကယောင်ကတမ်း ထွက်သွားသလို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျလာတဲ့ ကျမကို သူက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားပြီး ကျမပါးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပါလေရော။
”ရွှတ် ရွှတ်”
”အို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဖယ်ပါ”
သူ့အနမ်းတွေကြောင့် ရင်ခုန်ခြင်းတွေနဲ့ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး အဖယ်ခိုင်းနေတဲ့ ကျမကို မဖယ်တဲ့အပြင် ကျမနို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ စုံကိုင်ညှစ်နေလို့
”အားး နာတယ်လေ မတရားကြီးပဲ”
”ဆောရီးးနော် ရွှေရီ နို့ကြီးတွေက ကြီးလွန်းတော့ စိတ်ထဲ အသဲယားပြီး အားပါသွားတာ”
သူညှစ်တာ အားပါမပါမသိဘူး။ကျမနို့တွေ ပန်းထွက်တာကတော့ အင်္ကျီလေးမှာ ရွှဲရွှဲစိုကုန်ရော။ ကျမကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမ အိပ်ရာထဲက ထတာကိုတောင် ကျမဖင်ကို မရရအောင် လှမ်းကိုင်ညှစ်လိုက်သေးတယ်။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ လူ။
ဆိုးတယ်သာ ပြောတာပါ။ အာ့လိုဖြစ်နေတာကိုပဲ ကျမက သာယာနေသလိုပဲ။ ကျမ အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး အပေါ့သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးစည်နားမှာ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာပါတိုက်ပြီး ဆေးကြော သုတ်သင်လိုက်တယ်။ သူ့က အနားရောက်လာပြီး
”မောင့်လီးလည်း ဆေးပေးဦး”
”ဟာ ဆေးပေးပါဘူး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆေး”
ကျမ ဘယ်လို ဆေးပေးရဲမှာလဲ။ ကိုတင်ထွန်းတောင်မှ မလုပ်ပေးဖူးပဲ။ သူကလည်း ဆက်မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူ ဆေးနေတုန်း ကျမ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး သားသားကို ဖက်အိပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ကိုမင်းသိန်းလည်း အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာပြီး တံခါးပြန်ပိတ်သံလည်း ကြားလိုက်တယ်။ ကျမလည်း သားသားကို ဖက်ထားပြီး အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
ဟင် သူက အခန်းထဲ ပြန်မသွားဘူးရှင့်။ ကျမနောက်က ဝင်အိပ်ပြီး ကျမခါးလေးပေါ် လက်တင်ပြီး လာအိပ်နေလို့
‘ဟာ ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲ အထဲသွားအိပ်တော့လေ”
”အိပ်ပါဘူး ရွှေရီကို ထပ်လိုးဦးမှာ”
”ဟင်”
သူ့ရဲ့ လိုးဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ရင်ထဲမှာ ဖိုသလိုလို ခံစားရတယ် ။ အိမ်ထောင်သည်သာဖြစ်တာ လင်မယားချင်းတောင် လိုးလို့ မသုံးဘူး။ နေချင်တယ်။ နေမယ်။ ချစ်ချင်တယ်။ ချစ်မယ်လို့သာ သုံးနှုန်းကြတာလေ။ သူ့ကြမှ လိုးမယ်ဆိုတော့ ကျောချမ်းလိုက်တာ။
ပြောရင်းက ကျမစောက်ပတ်ကို လာနှိုက်တာမို့ သူ့လက်တွေကို ကျမက ဖယ်ထုတ်တော့ သူကအတင်းနှိုက်နဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေကြတာမို့ သားသားကို ထိမိတော့ (အဲ အဲ) ဆိုပြီး သားသားနိုးပြီး ငိုသံပေးတာမို့ သူ့လက်တွေကို ဆောင့်တွန်းရင်း
”ဖယ် ကလေးတောင် နိုးသွားပြီ”
ဆိုတော့ သူလည်း ငြိမ်သွားတယ်။ ကျမလည်း သားသားကိုဆွဲပြီး နို့လှန်လို့ သားသားပါးစပ် နို့တပ်ပေးရင်း (အို အိုအို အေး အေး) နှုတ်ကလည်းငြီးပြီး သားသားရဲ့ ဖင်လေးပုတ်ပြီးချော့လို့ သားသားကလည်း နို့ကို တဂွတ်ဂွတ်မြည်အောင် စို့နေတယ်။ ကိုမင်းသိန်းက ထထိုင်ပြီး အပေါ်ဖက်က ကျန်နေတဲ့ နို့ကို စို့ပါရော။
”အဟင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ”
ပါးစပ်က ပြောနေပေမယ့် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျမနို့တွေကို သားသားနဲ့သူ အပြိုင်စို့နေကြတာ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ ။ သူကလည်း နို့တွေကို ထွေးမထုတ်ပဲ သားသားလိုပဲ မြိုချနေတာ။ ကျမမှာ ကလေးနှစ်ယောက် တစ်ပြုင်နက် နို့တိုက်နေရတဲ့အဖြစ်။ သူ့ဆံပင်တွေကို ဖွဖွပြီး အမှတ်မဲ့ ကစားနေမိတယ်။
ခဏနေတော့ သားသားက နို့စို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျမလည်း ကျမနို့ကို သားသားပါးစပ်က ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ့နဖူးကိုလည်း လက်သီးဆုပ်နဲ့ထုပြီး (တော်တော့လေ)လို့ တားလိုက်တော့ နို့လွှတ်ပြီး ကျမမျက်နှာကိုကြည့်လို့ (အဟီးး)လို့ ရယ်ပြနေလို့ (ဟင့်)ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်လို မိန်းမပီပီ မူလိုက်မိတယ်။
သားသားကို ဟိုဖက်နည်းနည်း တိုးလိုက်ကာ ရင်ဘတ်လေးပေါ် စောင်လေး ဖိထားပေလိုက်တော့ ဘာမှမသိရှာတဲ့ သားသားကတော့ အိပ်မောကျလို့။ သူ့ဘေးမှာ သူ့အဖေမဟုတ်တဲ့ တခြားလူတစ်ယောက်က သူ့အမေကို လိုးဖို့ပြင်နေတာကို မသိရှာဘူး။ ကျမလည်း ကိုမင်းသိန်း မခိုင်းရပါပဲ သားသားနဲ့ခွာလို့ ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်မိတယ်။ ပြန်စဉ်းစားမိမှ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်။
ကိုမင်းသိန်းက ကျမထမိန်ကို ခြေရင်းက ဆွဲချွတ်ပြန်တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ဆွဲနေမိပြန်ရော။ ဆွဲလည်း ဘယ်ရပါ့မလဲနော်။ နောက်ဆုံးတော့ ထမိန်ကကျွတ်ပြီး သူ့လက်ထဲပါသွားရော။ သူက ထမိန်ကို လုံးထွေပြီး ခြေရင်းပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ကာထားတာကြောင့် ကျမလက်တွေကို သူကဖမ်းပြီး ဘေးဖယ်လိုက်တော့ အမွှေးထူထူနဲ့မို့ ဖောင်းနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်က သူ့ရှေ့မှာ အကာအကွယ်မဲ့စွာနဲ့ပေါ့။ သူကလည်း အာ့ကိုပဲ သေချာကြည့်နေလေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။
”မကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်”
”မရှက်ပါနဲ့ ရွှေရီရယ်”
”ရှက်တယ် ရှက်တယ်”
”မရှက်အောင် မောင်လုပ်ပေးမယ်”
”ဟာ”
သူက ကျမပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေ အထက်ကို ဖိပြီးယက်လိုက်တော့
”အီးးး ဟီးး”
ကျမပါးစပ်က အလိုလို ထွက်ချင်ရာတွေ ထွက်သလို ဖင်ကိုလည်း အပေါ်ကော့မြှောက်မိတယ်။ ကျမစောက်ပတ်သွားလေရာကို သူ့လျှာကြီးက လိုက်ပါပြီး ယက်နေ စုပ်နေလေပြန်တော့ ကျမမှာ တီဆားထိသလို တလွန့်လွန့် တလူးလူးပေါ့။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ လျှာနဲ့ အလိုးခံနေရတော့ လီးလိုမကြီးပေမယ့် လျှာအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လျှာနဲ့လိုးနေပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကျမခံစားမှုတွေက မုန်တိုင်းထန်သေလိုပဲ။
“အားး အဟင့် ဟင့် အ”
သူ့ခေါင်းကို စုံကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ကော့ပွတ်နေမိရော။ သူကလည်း ကျမပွတ်တာကို အလိုက်သင့် လျှာကြီးနဲ့ ကစားပေးနေတယ်လေ။ နောက်တော့ သူက ကျမကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျမသိတာပေါ့။ သူအင်္ကျီချွတ်ခိုင်းတာ။
ကျမလည်း သူ့အလိုကျ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ လင်သားကလွဲလို့ သူစိမ်းယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတာ အခုက ပထမဦးဆုံးပါပဲ။ ကျမကို ပြန်လှဲပြီး နို့တွေကို အားရပါးရ နယ်လိုက်စို့လိုက် သူလုပ်နေချိန်မှာ သူ့လီးက ကျမပေါင်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လာလာခလုတ်တိုက်နေတာပေါ့။
ကျမစိတ်ထဲ သူ့လီးကြီးဝင်လာရင် ကောင်းမှာပဲလို့ မျှော်လင့်ရင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လို့ပင့်လို့ သူ့လီးရှိရာကို လိုက်တေ့ပေးနေပေမယ့် ထင်သလို မဖြစ်လာပဲ လီးက စောက်စိကိုထိလိုက်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ထိုးလိုက်၊ ချော်ပြီး ဆီးခုံကြီးနဲ့ ပြေးကပ်လိုက်ဆိုတော့ ကျမအသက်ရှူတွေ ပြင်းလာပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို တဟင်းး ဟင်းး ဖြစ်နေတော့ သူက သဘောပေါက်ပြီး
”လိုးပေးရတော့မလား”
ရိုင်းစိုင်းတဲ့ စကားတွေ ဖြစ်ပေမယ့် ကျမစောက်ပတ်က တအားလိုချင်နေပြီမို့
”အင်းး”
ဆိုပြီး ခေါင်းကို အသွင်သွင် ငြိမ့်နေမိတာ ဘယ်လောက် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ။ အာ့ကိုပဲ သူက လီးမထည့်ပေးပဲနဲ့
”ဘာ အင်းးလဲ။ လိုးပေးရမှာလားး”
”ဟာ ”
သူသက်သက် ကျမကို ညှင်းနေတာ သိပေမယ့် ကျမကလည်း တအားလိုနေတော့ အရှက်တွေ ဘေးဖယ်ပြီး
” ဟုတ်တယ် လိုးးး လိုးးးတော့ ”
ပြောလည်းပြော စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့ထားပေးမိရော။ အဲ့တော့မှ သူက သူ့လီးကို အပေါက်တေ့ပြီး ဖိချလိုးလိုက်တာ (ဘွတ်)ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ ပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ခံစားလိုက်ရတဲ့ အရသာကို ဘယ်လိုမှ ဖော်မပြတတ်ဘူးရှင်။
”အားဟင့်ဟင့်”
ကျမကငြီးလေ သူကဆောင့်ဆောင့်လိုးလေနဲ့ အိမ်လေးတောင် ခါရမ်းနေမလားပဲ။ ကျမလည်း အောက်ကနေ သူ့ကိုဖက်ပြီး အသိကင်းပြီး စိတ်စေရာအတိုင်း သူ့မျက်နှာတွေကို တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေမိတယ်။ သူ့လိုသန်စွမ်းတဲ့ ယောက်ျား မတွေ့ဖူးပါဘူး။ အိမ်ကလူဆို တစ်ခါသွားပြီးရင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး တခေါခေါအိပ်ရော။ သူ့မှာတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံး လိုးနိုင်ချက်။
အဲ့ညက သူကျမကို နောက်ထပ် ထိုင်တာတစ်မျိုး ကုန်းခါတစ်ဖုံ ပုံစံစုံအောင် မိုးလင်းတဲ့အထိ လိုးတာ။ မနက်မိုးလင်းတော့ တရေးမှ မအိပ်ရပဲ သူတို့တွေ စားသောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီး နောက်ဆုံး သူတို့နှုတ်ဆက်လို့ပြန်ခါမှ အိပ်ရာထဲ သားအမိနှစ်ယောက် တစ်နေကုန် အိပ်လိုက်ကြရတယ်။
အော် ကိုရွှေဧည့်သည်ကြီးရယ်။ မောင်လို့ သူခေါ်ခိုင်းပေမယ့် သူ့ရှေ့ မခေါ်ခဲ့မိတာ ခွင့်လွှတ်ပါနော်။ အခုလို ပြန်တွေးလို့ သတိရတိုင်း ‘မောင်’လို့ ခေါ်နေတာကို ဒီစာလေးဖတ်မိရင် မောင်သိပါစေလို့။
ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တိမ်ပြိုမိုး
ပြီးပါပြီ။