အပျိုစင်လေး
ရေးသားသူ – ?????
“ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်း ကုန်သွားပြန်ပြီ”
ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင် အေးဆေးစွာ အင်တာနက် သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူး ဘေလ်က ကုန်သွားသည်။ မင်းမင်းခန့်တယောက် ရေရွတ်ရင်း ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
သူသည် ဤရပ်ကွပ်လေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာ မကြာသေးပေ။ မနက်အလုပ်သို့သွား ညပြန်အိပ်မို့လည်း သူအား လူသိပ်မသိပေ။ ခြံဝန်လေးနဲ့ တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက် အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူများလည်း အရောအနှော မလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။
ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန် လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာ လှရက်နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့ အသားရည်လေးမှာ ဝင်းဖန့်ကာ မထူမပါး မျက်ခုံလေးနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကို သူငေးကြည့်မိတာ ဘယ်လောက် ကြာသွားသည်မသိ ကောင်မလေးမှာ
“ဦး နည်းနည်းလောက် ဖယ်ပေးပါလား ”
ရှက်ကို့ရှက်ကန်း အသံလေးမှာ နားဝင်ပီယံလှပေသည်။ အိမ်နေရင်း တပတ်နွမ်း လက်ပြတ်လေးနှင့် အရောင်အဆင်း မရှိတော့သော ထမီလေးနှင့် သူမ၏ခန္ဒာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးများကို အပိုအလိုမရှိစေပေ။ သူလည်း ပြန်ထွက်မသွားသေးပဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့် ဆိုင်မှ ပစ္စည်များအား ကိုင်ကာ သူမလေးအား ခိုးရှိုးနေတော့သည်။ ချစ်စရာသူမလေး ပြန်ထွက်မှ မသိမသာ အနောက်က လိုက်ကာ
“ညီမ ညီမ”
အနောက်မှ လှမ်းခေါ်ရာဝယ်
“ရှင် ဘာမေးမလို့လည်း ဟင်”
“ညီမက ဒီရပ်ကွပ်ထဲကပဲလား”
“ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကို့အိမ်ရဲ့ မျက်စောင်းထိုး သုံးအိမ်ကပါ”
“ဟင် ညီမက အစ်ကို့အိမ်သိတယ်”
“ခစ်ခစ် ” ဟု သူမကရယ်ရင်း
“သိတာပေါ့ ညီမက ဒီမှာ မွေးကတည်းက နေလာတာလေ။ ဒါပဲနော် အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ အမေတို့ သိရင် ဆူလိမ့်မယ်”
သူအားတက်သွားကာ ခြံရှေ့မှ ပိတ်ရပ်ကာ
“အစ်ကို ညီမလေးနဲ့ ဖုန်းပြောချင်တယ် ဖုန်းနံပတ်ပေးပါလား”
“အို သိမှမသိပဲနဲ့ မပေးပါဘူး”
“ဒါဆိုလည်း ရတယ်လေ အိမ်ထဲထိ လိုက်တာပေါ့ ”
ဟု သူပြောရင်း ကောင်မလေးရှေ့မှ ဖယ်ပေးလိုက်သည်။
“မလုပ်ပါနဲ့ အိမ်က ဆူလိမ့်မယ်”
“ဟ အစ်ကိုက လူရမ်းကားမှ မဟုတ်တာ အိမ်နီးနားချင်းတွေပဲ ညီမ အမေတို့နဲ့ ဝင်မိတ်ဆက်တာပေါ့”
ဟုပြောလိုက်ရာ သူမတုန်လှုပ်သွားကာ ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိပေ။ ရင်ထဲမှာလည်း လှိုက်မောလာကာ အိမ်ထဲထိ ဘာကြောင့် မလိုက်စေချင်လည်း သူမလည်း မစဉ်းစားတတ်တော့ပေ။ နောက်ပြန်လှည့်ကာ သူ့ရှေ့သို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာ
“တစ်ခါပဲ ပြောမယ်နော် အိမ်ထဲထိ မလိုက်နဲ့ သိလား”
သနားစရာ မျက်ဝန်လေးများကြောင့် သူခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ၀၉— ဟုပြေားရင်း ခြံတခါးပိတ်ကာ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။ မြသွေးရင်များ တုန်ရင်ကာ အိမ်ထဲသို့ ဟန်မပျက် ဝင်လာသည်။
”ညဉ်းကလေ ခိုင်းလိုက်ရင် တအားကြာတာပဲ”
“အို အမေကလည်း မကြာပါဘူး”
ဟုပြောရင်း မိခင်ဖြစ်သူ ဝယ်ခိုင်းသော ပစ္စည်းများအားချကာ မိမိအိပ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်ကာ အတွင်းမှချက်ချကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန် လှဲချရင်း တုန်ရင်နေသော ရင်ဘတ်အား လက်နှင့်ဖိကာ မိမိတိတ်တခိုး စွဲလမ်းနေရသော အကိုကြီးမှာ “ဟွန်း” တစ်ယောက်တည်း မျက်စောင်းထိုးကာ
“မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ လူကိုကြည့်နေတာများ တကိုယ်လုံး ဖောက်ထွက်မတတ်ပဲ။ ပြီးတော့ သူများအိမ်ရှေ့ထိ လိုက်လာပြီး ဖုန်းနံပတ်မရမက အတင်းပဲ တောင်းသွားသေးတယ်၊ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ သူမှတ်ကော မှတ်မိပါ့မလား”
ဟု စိတ်ပူကာ မြသွေးတယောက် ဖုန်းအား ကောက်ကိုင်ကာ မက်ဆေ့ဘောက်လေးအား ဖွင့်ကြည့်နေမိတော့သည်။
“အယ် အခုမှသတိရတယ်”
ဟု ရေရွတ်ရင်း ဖုန်းခလုပ်များ အားနှိပ်ကာ
“နှစ်သစ်ချစ်ဦးရေ …. နှစ်သစ်ချစ်ဦးရေ…”
ဖုန်းအသံလေးကြောင့် အိချောတစ်ယောက် လန့်ကာ သွားမိတော့သည်။ မိမိတစ်ယောက်တည်း လမ်းထိပ်က မမမြဆီက အပြာစာအုပ်ငှါးကာ ခိုးဖတ်နေတုန်း ဖုန်းသံကြောင့် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ကာ
“အေး ပြောမြသွေး နင်ကလည်း စာမေးပွဲ ဖြေပီးကတည်းက ငါ့ဆီ ဖုန်းတောင် ဆက်ဖေါ်မရဘူး အခုဘာကိစ္စလည်း”
“မမအိ ညီမလေး ပြောစရာရှိတယ်”
“အေးပြောလေ ”
“ဟိုတစ်ယောက်လေ သိလား”
“ဘယ်တစ်ယောက်လည်း နင့်ဟာက အစမရှိဘာမရှိနဲ့ ”
“မြသွေး ပြောပြောနေတဲ့ ခပ်ချောချာ လူကြီးလေး”
”အော်အေး သိပြီသိပြီ ဘာလည်း နင့်ကို ဟိုက ဖင်လာနှိုက်သွားလို့လား”
“ဟာ အစ်မအိကလည်း ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး
“ဟား.. ကောင်မလေး ရှက်သွားပြီ ပြောပြော”
“အင်း ပြောမယ် အဲ့လူကြီးလေ”
ဟုအစချီကာ ယနေ့ ဖြစ်ပျက်သမျှအား တလုံးမကျန် ပြောပြလိုက်လေသည်။
“မြသွေး နင်တော့ အလိုးခံရတော့မယ် အားကျတယ်ဟာ”
“အယ်.. အမကလည်း ဘာစကားတုန်း”
“ကောင်မ ခုမှလာရှက်မနေနဲ့ ညည်းခံချင်နေတာ ငါသိတာပေါ့”
သူမရှက်ရှက်ဖြင့် ဖုန်းချလိုက်လေသည်။ ပါစပ်မှလည်း ပွစိပွစိနှင့် အပျိုကြီး လင်အမြန်ရ သွားမှအေးမှာ။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ပပမှာ သမီးဖြစ်သူအား လှမ်းခေါ်ကာ မြသွေးနှင့် ဒေါ်ပပ နှစ်ဦးသား ထမင်းစားကြလေသည်။ ဒေါ်ပပလည်း ကျဆင်းလာသော စီပွားရေး အခြေအနေကြောင့် ယခင်လို အသုံးအစွဲ မကြီးတော့ပဲ ချိုးခြံချွေတာကာ မိမိခင်ပွန်းရှိစဉ်က ကိုယ်ပိုင် အငှါးကားလေးအား ခင်ပွန်း၏ တပည်ရင်း အေးမောင်အား နေ့စဉ်ပေး စနစ်ဖြင့်ပင် ငှါးရမ်းကာ နေထိုင်စားသောက်ရသည်။
ကားမှာလည်း အိုနွမ်းကာ ဟိုဟာပျက်လိုက် ဒီဟာပျက်လိုက်နှင့် စားဖို့တောင် အနိုင်နိုင်ပင်။ မင်းမင်းခန့်တစ်ယောက် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာဖြင့် မှတ်သားလာသော ဖုန်းနံပတ်အား ဖုန်အတွင်ရိုက်ထည့်ကာ သူမလေးအား ‘အရမ်းချစ်သွားပြီ ချာတိတ်ရယ်’ ဟု မက်ဆေ့ပိုလိုက်လေသည်။ သူမလေးဟု မှတ်သားထားလေသည်။
မြသွေး၏ နာမည်ကို သူမမေးလိုက်ခြင်းအား တကိုယ်တည်း ရေရွတ်ကာ ဘာပဲဖစ်ဖြစ် ဖုန်းနံပတ်ရခဲ့ပြီပဲ ဟု ကျေနပ်ကာ ကဗျာတိုလေးများ ပန်းပွင့်လေးများအား သူမအား ဆက်သရန် ရှာဖွေနေတော့သည်။ အချိန်မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ ဝမ်းဗိုက်မှ ဆာလောင်မွတ်သိတ်မှု ဝေဒနာကြောင့် ဟင်းမချက်နိုင်တော့ပဲ အသင့်စား အမဲသားနှပ်ဗူးအား ဖောက်ကာ ထမင်းနှင့် စားသောက်လိုက်တော့သည်။
ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် အားသွင်းထားသော ဖုန်အားဖြုတ်ကာ ‘ချာတိတ်လေး သတိရနေတယ်၊ ချာတိတ် ဘာလုပ်၊ ကိုယ့်ကို ဘာလို့စာမပြန်ရတာလည်း ချာတိတ်ရယ်’ သူမနေနိုင်ဖြစ်ကာ သူမလေးထံသို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့သည်။
“နင်ထားခဲ့မှာလား နင်ရက်စက်မှာလားလေ…”
ဝိုင်းလေးရဲ့ သီချင်းတေးသွားလေးကြောင့် သူပင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ ဘာကို လွမ်းလို့လွမ်းမှန်ပင် မသိဖြစ်မိသည်။ ဇွဲမလျှော့ပဲ ဒုတိသအကြိမ် ဆက်ခေါ်ရာတွင်တော့ ချိုသာသော အသံလေးကြောင့် သူပျော်မိသွားတော့သည်။
“ဟဲလို ”
“ညီမလေး အစ်ကို့ကို မှတ်မိလား”
“အမေ မအိပ်သေးဘူး ဒါပဲနော်”
“ဒါဆို မက်ဆေ့ပြန်ပို့လေ နော် နော်”
တဖက်မှ တိတ်ဆိတ်သွားကာ ခဏအကြာတွင်တော့ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ ညှိုးငယ်သော အသံလေးဖြင့်
“ဘေလ်မရှိလို့ပါ ကိုကြီးရယ်”
ဟု ပြေားရင်း ဖုန်းချသွားတော့သည်။ သူအရမ်းပင် သနားသွားကာ ချက်ချင်းပင် သူမဖုန်းလေးထဲသို့ ငွေငါးထောင် လှမ်းလွှဲပေးလိုက် လေတော့သည်။ ထို့နောက် ‘အရမ်းချစ်မိသွားလို့ပါ ညီမလေးရယ် တမျိုးမထင်ပါနဲ့’ ဟု မက်ဆေ့ပို့လိုက် လေတော့သည်။
မြလေးတယောက် ပျော်ရမည်လော ဝမ်းနည်းရမည်လော ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေတော့သည်။ မိမိတဖက်သက် ကြိတ်ကာ သဘောကျနေသော ချစ်ကိုကြီးဆီမှ ဂရုစိုက် တန်းဖိုးထားမှု ခံရခြင်းအတွက် ဝမ်းသာပီတိ ဖြစ်မိရသော်လည်း မိမိဘဝအတွက် ဝမ်းနည်းကာ သိမ်ငယ်နေမိတော့သည်။ ထို့နောက်တွင် အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ပဲ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဖြစ်သွားလေတော့သည်။ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည်မှာ နှစ်လပင်ပြည်တော့မည် အပြင်မှာတကြိမ်မှ ချစ်သူနှင့် တွေ့ခွင့်မရပဲ သူမ၏ပါးလေးအား နမ်းခွင့်မရရှိသေးပေ။
“ဟဲလို အစ်မ ပပ လားခင်ဗျ”
“အမေရေ ဖုန်းလာနေတယ် ဦးအေးမောင်ဆီက”
ဟုပြောရင်း ထမင်းဟင်းချက်နေသော မိခင်ထံသို့ ဖုန်းအားသွားပေးကာ အနားတွင်ရပ်ကာ အသာနားစွင့်နေတော့သည်။ ဒေါ်ပပလည်း စိတ်ပူသွားကာ ယခုလို အချိန် အေးမောင်တခါမျှ ဖုန်းမဆက်ဖူးချေ ကားတခုခုဖြစ်တာပဲဟု တထစ်ချတွက်ကာ ပူပန်မိတော့သည်။ မိမိတို့စားဝတ်နေရေးမှ ဤကားလေးကြောင့်သာ
“အေးမောင် ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့လည်း”
ဟုစိုးရိမ်စွာဖြင့် မေးလေသည်။ တဖက်မှလည်း
“အစ်မ ကျွန်တော် သထုံကို လူသွားပို့ပြီး အပြန်မှာ ရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို တိုက်မိလို့ ကျွန်တော့်ကို ကျိုက်ထိုရဲစခန်းမှာ ကားရောလူရော အဖမ်းခံထားရလို့ ပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင် လာရောက် ထုတ်ယူပါဆိုလို့ အစ်မဆီ ဖုန်းဆက်ရတာ အစ်မရယ် ကျွန်တော့်ကို အခုချက်ချင်း လာခေါ်ပါနော် နော် အစ်မ”
ပြောကာ ဖုန်းချသွားလေတော့သည်။ လက်ထဲတွင် ရှိစုမဲ့စု ငွေလေးအား ယူကာ သမီးအား စိတ်မချနိုင်ပဲတဖွဖွမှာကာ ကျိုက်ထိုသို့ ချက်ချင်းပင် ဆင်းလာတော့သည်။
စခန်းရောက်သော် အေးမောင်အား အာမခံဖြင့်ထုတ်လို့ ရသော်လည်း ကားမှာ မနက်တရားရုံးတွင် ဒဏ်ငွေဆောင်ပြီမှ ထုတ်ယူခွင့်ရမည် ဖြစ်သောကြောင့် ဘယ်လိုမှပင် ပြန်လို့မရတော့ချေ။ သမီးဖြစ်သူအား အကျိုးအကြောင်း ဖုန်းဆက်ကာ လှမ်းပြောလိုက် လေတော့သည်။
—————
“ကိုကို မေမေ ဒီည ပြန်မလာနိုင်တော့ဘူးတဲ့ မြသွေးကြောက်တယ် ကိုကိုရယ်”
မြင်လိုက်ရသော မက်ဆေ့ကြောင့် သူအရမ်းပင် ပျော်သွားမိတော့သည်။ အလုပ်မှ ပြန်ရောက်ကာစမို့ ရေမိုးချိုးကာ ထမင်းပင် မစားနိုင်တော့ပဲ ငွေသား သုံးသိန်းယူကာ သူမလေးအိမ်သို့ ထွက်လာလေတော့သည်။ အချိန်အားဖြင့် ညကိုးနားရီဖြစ်သောကြောင့် လူသွားလူလာပင် မရှိတော့ချေ။ ခြံတခါးအား မိမိဘာသာဖွင့်ကာပင် အေးအေးလူလူ သူမအိမ်လေးထဲသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
တံခါးဝတွင် အသင့်ကြိုနေသော ချစ်သူလေးအား ခါးမှဆွဲဖတ်ကာ အနမ်းမိုးများ အဆက်မပြတ် ရွာချလိုက်တော့သည်။ မြသွေးမှာ ဗလောင်ဆူ နေသောရင်အား ထိန်းကာပင်
“အို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ကိုကိုရယ် သူများတွေ မြင်ကုန်မှဖြင့် မသင့်တော်ပါဘူးကွယ်”
ပြောလည်းပြော လက်မှလည်း တွန်းကန်ကာ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ပြေးသွား တော့လေသည်။ မင်းမင်းခန့်လည်း အိမ်ရှေ့တံခါးအား ပိတ်ကာ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလို သဘောထားကာ သူမလေး အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့လေတော့သည်။ မြသွေးလည်း ရှက်လွန်းလို့ စောင်ခေါင်မြှီးခြုံကာ နေမိသည်။ သူသည် သူမကုတင်ပေါ်သို့ ညှင်သာစွာထိုင်ရင်း
“ချစ်လေး ထဦး ကိုကို ပြောစရာရှိတယ်”
ဟုပြောရင်း စောင်အားအသာ ဆွဲယူလိုက်တော့သည်။
“ရော့ ဒီမှာ ချစ်လေးမေမေ အမှုကိစ္စအတွက် ယူထားလိုက်နော်”
“အို မယူရဲပါဘူး ပေးချင် မနက်ကျမှ လိုက်သွားပြီး ကိုယ်ဘာသာ ပေးပေါ့”
“အင်းလေ သွားကြတာပေါ့ ခုတော့ သူ့သမီးလေးကို အမေ့ကိုယ်စား စောင့်ရှောက်ရဦးမယ်”
ပြောလည်းပြော ဖတ်လည်းဖတ်ကာ မြသွေးနှုတ်ခမ်းလေးအား ငုံခဲလျှက် ချစ်ရည်ဖြာသော မျက်လုံးရွဲကြီးများအား စိုက်ကြည့်ရင်း နှစ်ကိုယ်တူ အသံတိတ် စကားများ ပြောနေကြသည်။ ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ အပျိုလေးမြသွေး ရင်အစုံပေါ်သို့ သူ့လက်ချောင်းလေးများက ဖွဖွအုပ်ကာ ပွတ်သက်ကျီစယ်မှုကို မြသွေးခင်ဗျာ အူထဲအသည်းထဲကပင် လှိုက်ဖိုမောနေမိတော့သည်။
“အို…. ကိုကိုရယ် မြသွေး ရင်တွေ တုန်လိုက်တာကွယ်”
“အချစ်လေး … ဘာမှမဖြစ်စေရပါဘူး ကိုကို တာဝန်ယူပါတယ်”
“မြသွေးကြောက်တယ်..”
“မကြောက်ပါနဲ့ အစပိုင်းလေးပဲ နည်းနည်းလေးနာမှာပါ”
ဟု ပြောလည်းပြော အမွေးကြဲလေး အနည်းငယ်သာ ပေါက်နေသော ဖုတ်ဖုတ်လေးအား ပျေလျှော့နေသော ထမီကြားက လက်ချောင်းကလေးများနှင့် အထက်အောက် စုန်ဆန်ကာ ပွတ်သတ်နေတော့သည်။
“အား….. ကိုကိုရယ် မြသွေးလေ ယွစိယွစိနဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ဘူး ကိုကိုရယ် ..”
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး မျက်လုံးလေး အသာမှိတ်ထား သိလား …”
“ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို …”
“လိမ္မာလိုက်တာ အချစ်လေးရယ် ”
တလွှာချင်းဆီ ချွတ်ချထားသော အဝတ်မဲ့ မြသွေးခန္ဓာအား နို့သီးမှ စုန်ဆင်းကာ မို့မို့ဖောင်းနေသော ဖုတ်ဖုတ်လေးရဲ့ အက်ကွဲကြောင်းလေးကို လျှာထိပ်ကလေးနှင့်
“အား…. ရှီး…ကိုကို ဘာလုပ်နေတာလည်း မြသွေး မခံနိုင်တော့ဘူး ကိုကိုရယ် … လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့ မြသွေးဟာလေး ကွဲရင်ကွဲသွား စမ်းပါစေ ကိုကိုရယ် ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ …”
“မလောနဲ့လေ အချစ်ရယ် ခဏလေးပါ နော် ”
“အား… ရှီး….”
လျှာထိပ်လေးပင်မက လျှာအပြားလိုက်ပင် အထက်အောက် ဘေးဘယ်မကျန် လျက်ပေးရင်း သူမ စောက်ရည်အား တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချပလိုက်သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ပေကျံနေသောကြောင့် ရေချိုးခန်းသို့ဝင်ကာ မျက်နှာသစ်လိုက်သည်။ မိမိတောင်မတ်နေသော စံချိန်မှီ လီးအား ပြောင်နေအောင် ရေထပ်ဆေးလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ဗလာနှင့် နုံးခွေနေသော သူမအားကြည့်ကာ လီးမှာတောင်သထက် တောင်လာတော့သည်။
“အချစ်ကလေး ထ ကိုကို့ လီးလည်း စုပ်ပေးဦးလေ”
“ဟင် မြသွေးမှ မစုပ်တတ်တာ ကိုကိုရယ်”
“လာ ကိုကို သင်ပေးမှာပေါ့”
သူမလက်ညှိုးလေးအား နမူနာစုပ်ပြကာ နှုတ်ခမ်းဝလေးအား လီးဖြင့် တေ့ထားလိုက်သည်။ သူမသည် ယခုမှပင် လီးအား သေချာ မြင်ဖူးတော့သည်။ စောစောက ကုန်ခမ်းသွားသော အားအင်များ ချက်ချင်းပြည့်ဝလာကာ ကိုကို စိတ်ကျေနပ်အောင်ပင်မကပဲ စေတနာပါပါဖြင့် အားရပါး စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။
“အား….အား… ကောင်းလိုက်တာ မြသွေးလေးရယ် အား… ကိုကို မရတော့ဘူး မြသွေး ပက်လက်လှန်ပြီး အဖုတ်လေး ဖြဲထားပေးနော်”
အချစ်စိတ်နှင့် ကာမစိတ် ပေါင်းစပ်မှုကြောင့် အပျိုလေးမှာ မရှက်ကြောက်တော့ပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကားကာ မိမိအဖုတ်လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထားသည်။ မှိုဖူးကြီးပမာ မင်းမင်းလီးကြီးက သူမအဖုတ်လေးအား အထက်အောက် ပွတ်ရင်း သူမအရည်ကြည် လေးများအား လီးထိပ်ကို စိုရွှဲလာသည်နှင့် တဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းရာ
“အား….ကိုကို မဆံ့ဘူး ထင်တယ်”
ပူနွေးနွေး လီချောင်ကြီးကြောင့် လန်သွားကာ နှုတ်မှလည်း စိုးရိမ်ကာ တဖွဖွ ပြောနေတော့သည်။
“အား…”
သူလည်း ခဏမှေးကာ
“ချစ်လေး…”
“ရှင် ကိုကို ”
“ဟိုစကားပုံ ကြာဖူးလား ခေါင်းဝင် ကိုယ်ဆံတယ်ဆိုတာလေ”
“ဟုတ် ကြားဖူးပါတယ် ”
သူလွှဲလိုက်သော အာရုံအား သူမအပြည့်အဝ ပါလာသည်နှင့် အပျိုမှေးလေးအား လိုးခွဲကာ လီးတဆုံးပင် ထိုးစိုက်ထားလိုက်သည်။
“အမလေး… အမေရေ… သေပါပြီး…အား …နာတယ် နာတယ်”
သွေးရူးသွေတမ်းဖြင့် ထအော်သော မြသွေးပါစပ်အား ဘယ်လက်ဖြင့် အသာဖိပိတ်ကာ
“အရမ်းမအော်ရဘူးလေ သူများတွေ ကြားကုန်မှာပေါ့”
မျက်ရည်များကြားက သူ့အား မော်ကြည့်ရင်း
“အရမ်းနာတာကို ချစ်လေးကိုချစ်ရင် ပြန်ထုတ်လိုက်ပါနော် နော်”
ငိုမဲ့မဲ့ အသံလေးနှင့် ပြောနေတော့သည်။
“ခဏလေး ချစ်လေး ခဏပဲ မယုံကြည့်နေ ကိုကိုလုပ်ပြမယ် မနာတော့ဘူး သိလား ”
ပြောလည်းပြော နိုးသီးလေးအား ကုန်အစို့ ခါးကုန်လိုက်သည်မို့ လီးမှာ လက်နှစ်လုံးခန့် ပြန်ထွက်သွားပြီး သားအိမ်ထဲ မြှုတ်နေသော လီးထိပ်မှာ အနောက်သို့ ဆုတ်သွားပြီး သာအိမ်ဝအား မထိတထိ လှုပ်ကစားနေမှုကြောင့် နာကျင်သည့်ဝေဒနာ သက်သာကာ သူ့လီးအား အတွင်းမှ ပြန်ကာပင် ညှစ်နေမိတော့သည်။ နိုးနှစ်လုံးအား လှည့်ပြောင်း စုပ်ယူမှုကလည်း သူမအားပို၍ပင် အရသာရှိလှသည်။ စောစောက နာကျင်မှုသည် တကယ်များရော ဟုတ်ပါလေစပင် ဖုတ်ဖုတ်တွင်းမှလည်း နာလည်မှုရကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင့် တဖြေးဖြေး မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးလာရာ
“အား…အင်း… ကျွတ်စ်… အီး….”
အဆုံးထိ ဝင်သည့် အချိန်တွင်တော့
“အု. အင်း….. အား…”
အရှိန်လေးရလာကာ အရည်ကြည်လေးများကြောင့် အတွင်းနံရံသား အပြည့်အဝ ပွတ်မိ နေသော်လည်း နာကျင်မှုမှာ သိပ်မသိသာတော့ပဲ တခါတခါ ခံလို့ပင်ကောင်းသောကြောင့် ခါးလေးပင်ကော့ လာတော့သည်။ နှုတ်မှလည်း တိုးညှင်းစွာ
“အား…. အင်း.. ဟင်း..ရှီး.. အား.. အင်း..ရှီး… အဟင်း…အဟင်း….. ကိုကိုရယ် ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား”
မင်မင်းခန့်လည်း အပျိုလေးရဲ့ အခံကောင်းမှုကြောင်း လီးထိပ်တခုလုံး ကျင်တက်ကာ အချက်လေးဆယ်လောက်မှာပင် သုတ်ရည်များ သူမအတွင်းနံရံများသို့ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ခံလို့ကောင်းနေတုန်မှာ ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များကြောင့် မင်းမင်းအား သိုင်းဖတ်ကာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ပြီး လောကရဲ့ အထူးကဲဆုံး ဘာနဲ့မျှ မလဲနိုင်သော ပြီးဆုံးခြင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ တက်လှမ်းနိုင်တောလေသည်။
မင်းမင်းခန့်လည်း သူမပေါ်မှာပင်မှိန်းရင်း အနားယူနေသည်။ ပြီဆုံးခြင်း ရောက်သွားသော ပိပိလေး၏ ကြွက်သားများမှာ ပွစိပွစိဖြစ်နေသောကြောင့် သုတ်ရည်ထွက်သော်လည်း အနည်းငယ်သာ ပျော့နေသောလီးအား ဆွဲကာဆွဲကာ ညှစ်နေသောကြောင့် လီးမှာတဖြေးဖြေးနှင့် အားအင်ပြည့်ဖြိုးလာကာ သံချောင်းပမှာမာ တောင်လာပြီး ခါးလေးလှုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းအား နမ်းရင် ဒုတိယအချီ စနေတော့သည်။
အရှိန်လေး ရလာသည်နှင့်
“ချစ်လေး ခံနိုင်လာပြီလား”
“ဟုတ်ကိုကို… နည်းနည်းလေးတော့ နာသေးတယ်”
“အင်းပါ အရမ်းကြီး ဆောင့်မလိုးသေးဘူး”
“ဟုတ် ကိုကို ”
အချက် နှစ်ဆယ်လေက် ပုံမှန်လိုးရင်းဖြင့် သူမအား လေးဘက်ထောက်စေပြီး အနောက်မှနေ၍ သူမဖင်လုံးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း ဆုတ်နယ်ရင်း အားရပါးရ ဆောင့်လေရာ
“အား…အု. အား… ရှီး…အား…… ဟင်း….. ကိုကိုရယ် ဘယ်လိုများ လိုးနေတာလည်း”
ခံကောင်းကောင်းနှင့် ဖင်လေးပင် ပြန်ကော့နေမိရာ လိုးကောင်းကောင်းနှင် သူလည်း လိုးလိုက်တာ ည ၂ နာရီပင် ထိုးသွားသည်။ သူလည်းမောပန်းလာသောကြောင့် အားရပါးရ အချက်၂၀ ခန့်လိုးဆောင့်ရာ ပြီးဆုံးခြင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိလေတော့သည်။
နှစ်ဦးသား ငယ်ရွယ်သူများမို့ သွေးသားဆူဖြိုးကာ ပင်ပန်းနွမ်နယ်မှု မရှိလေပဲ ခဏသာမျှ မှေးစက်ကာ ငါးနာရီလောက် တချီထဆွဲပီး ရေမိုးချိုးကာ နံနက်စာ စားသောက်ကြသည်။ မင်းမင်းခန့်လည်း အိမ်သို့ပြန်ကာ ငွေးငါးသိန်းအား ထပ်ယူကာ ဒေါ်ပပတို့ ရှိရာသို့ လိုက်လာလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ….။