ဖြားယောင်းသွေးဆောင်သော အမှောင်ည
ရေးသားသူ – ?????
ကျွန်မနာမည် ချမ်းအေး ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျွန်မကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘ လက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀ တန်းထိ ရောက်ခဲ့ပေမယ့် ၁၀ တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။
အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။ မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။ အစ်ကိုက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီး ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကို ပြန်လာတယ်ရှင့်။
သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။ စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကျမတို့လည်း မမေးရဲဘူးရှင့်။ နေ့နေ့ညည အရက်တွေသောက် လူမှန်သူမှန်း မသိအောင် မူးရူးနေတတ်တယ်။
တနေ့မှာတော့…………..
လျှောက်မတွေးနဲ့ရှင့် မြို့မိမြို့ဖ ဆွေမျိုးတွေက သင့်တော်တယ်ဆိုပြီး ကျမတို့ကို အိမ်ထောင်ချပေးကျတယ်။ ကျမလည်း ရည်းစားမရှိ အစ်ကိုကလည်း မငြင်းတော့ ညားသွားတာပေါ့။ အရင်ကတည်းက လေးစားခဲ့တဲ့ အစ်ကို့အပေါ် လေးလေးစားစားပဲဆက်ဆံတယ်ရှင့်။
အိမ်ထောင်ကျပြီး အစ်ကို့ ပုံစံတွေ ပြောင်းလာတယ်။ ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ မသိသာပေမယ့် ညဆို အရမ်းကြမ်းတမ်းလာတယ်။ အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စရင် ဘယ်ကမလဲ ရိုက်နှက် နှိပ်စက်ချင်လာတယ်။ မနက်ကျလည်း ဆိုင်လုပ်ငန်းတွေကို ကျမနဲ့ ကူလုပ်ပေးပြန်ရော။
အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စလား။ ပြောပြမှာပေါ့။
မင်္ဂလာဦးညက စပြောရမယ်။ မင်္ဂလာဆောင်တယ်။ညရောက်တယ်။ အစ်ကိုက အရက်သောက်နေတယ်။ အိပ်နှင့်တဲ့။ ကျမလည်း အစ်ကို့ကို ကန်တော့ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ်။ ကျမကို တစ်စုံတစ်ယောက် စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားမိပြီး ကျမလန့်နိုးလာတယ်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ အစ်ကိုက
“နိုးပြီလား”
“ဟုတ်အစ်ကို အစ်ကို မအိပ်သေးဘူးလား။”
“မင်းနဲ့အိပ်မှာ”
ကျမလည်း ကြားဖူးနားဝနဲ့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ပဲရှင့်။ ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီးတော့ ညအိပ် တစ်ပတ်ရစ်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရတယ်။ အခုအခံ မပါတဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထွက်လာတယ်။
“အစ်ကို မီးပိတ်လိုက်ပါ့လား ညီမ ရှက်တယ်”
ဘီလူးသရဲစီးနေတဲ့ အစ်ကိုက ကျမထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လွှင့်လိုက်တယ်။
“အိုး”
အကို့ဟာကြီးက
“အမလေးလေး”
ကျမလည်း ယောကျာ်း လိင်အင်္ဂါတွေ မြင်သင့်သလောက် မြင်ဖူးပါတယ်။ အစ်ကို့ဟာကတော့ ကျမ မြင်ဖူးတာနဲ့ မတူဘူး။ အဖုအထစ်တွေနဲ့ ၇ လက်မ ၈ လက်မလောက် ရှည်မယ်။ ထိပ်ပိုင်းမှာကြီးပြီး အရင်းမှာ သေးသွားတယ်။
ကျမရဲ့ အုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကိုဖယ်ပြီး ကျမ ပိပိအဝကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ လာထောက်တယ်။ သူ့ဟာနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ ဘယ်လိုခံစားရမှန်း မသိဘူး။ ဗိုက်ပဲဆာသလို ရေပဲငတ်သလိုနဲ့ နေမရ ထိုင်မရ အဖျားတက်သလိုလိုပဲ။ ပိပိတစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေတာပဲ။
အစ်ကို့ဟာကြီး ကျမထဲကို ဝင်လာနေတာ သိလိုက်ရတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ကြပ်နေအောင် ဝင်လာတာနဲ့အတူ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး နာကျင်မှုကို အံတုနေတုန်း ကျမကို ဖက်ပြီး အကို တဆုံးဆောင့်ချလိုက်တော့ စူးစူးဝါးဝါး နာကျင်မှုနဲ့ အတူ
“အားးး……..”
ကျမ အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မိတယ်။ ကျမအော်သံက အားတက်သွားစေတာလား မသိဘူးရှင်။ မနားမနေ ဆောင့်ပါတော့တယ်။
“အမေ့….. အစ်ကိုရေ တော်ပါတော့ နာလို့ပါ”
“အမေရေ ကယ်ပါဦး”
“အား အား”
ပိပိတခုလုံး ပွန်းစုတ်နေပြီး စပ်နေပါတယ်။ အစ်ကို့ရဲ့ အဖုအထစ်အပြည့်နဲ့ ဟာကြီးက ပါးစပ်က ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရအောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်ပါတယ်။
တော်ပါတော့လို့ ပြောမိရင် ပါးတွေရိုက်တယ်။ နို့တွေကို ပြတ်ထွက်မတတ် ဆွဲညှစ်ထားတယ်။ ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတယ်။ ကျမရဲ့ နို့တွေကို ဆွဲပြီး ဆောင့်အားသန်သန်နဲ့ ဆောင့်ပြီး ငြိမ်သွားပါတယ်။
ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို ဘေးဖက် တွန်းချလိုက်ပြီး ကျမ သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ ကျမ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး သွေးတွေနဲ့ လူးနေပါတယ်။ ရေဆေးသန့်စင်တော့ ဖူးယောင်နေတဲ့ ပိပိက အထိမခံနိုင်ဘူးရှင်။ ဗိုက်တွေလည်းအောင့် ပေါင်လည်းစိလို့မရ လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတနဲ့ ခံရခက်ပါတယ်။ နို့တွေမှာ အညိုအမဲစွဲပြီး ပါးတွေ နာကျင်နေပါတယ်။ မနက်ကျ ခေါင်းဖီးတော့ ဆံပင်အကျွတ်တွေ အများကြီး ဘီးထဲပါလာတယ်။ အဲဒီနေ့က စပြီး ကျမဘဝ ညတိုင်း ညတိုင်း အရှင်လတ်လတ် ငရဲကျတော့တာပဲ။
အစ်ကို ညတိုင်း အရက်တွေ အရမ်းသောက်လာတယ်။ မူးပြီး အိပ်တဲ့ နေ့တွေဆို ကျမ လောကငရဲက လွတ်မြောက်ရာပေါ့။ နေ့တိုင်းမူးပါစေ ဆုတောင်းနေရင်း အိမ်မှာပါ အရက်ပုလင်း ဆောင်ထားတတ်ခဲ့တယ်။ အရက်ဆိုင်ကနေ အရက်သမား အပေါင်းအသင်းတွေ အိမ်ခေါ်လာပြီး ဝိုင်းဖွဲ့လာပါတယ်။ ကျမ အမြည်းလက်ရာ ကောင်းလို့ဆိုပဲ။ အပေါင်းသင်းတွေက အရက်ဝယ် သူက အမြည်းကျွေး အပြန်အလှန်ပေါ့။
အရက်သောက်တဲ့ သူတွေထဲကမှ ကိုအာကာ ဆိုတဲ့ အပေါင်းအသင်းကို သူအခင်ဆုံးပဲ။ ကြာလာတော့ ကျန်တဲ့သူတွေ ပြန်ပေမယ့် ကိုအာကာကတော့ အိမ်မှာ အိပ်တတ်လာတယ်။ အစ်ကို မမူးတဲ့ နေ့တွေမှာ ကျမရဲ့ ငရဲခန်းတွေကို ကိုအာကာ သိသွားခဲ့တယ်။
ကျမကို ဂရုဏာ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်တတ်လာတယ်။
ဒီလိုနဲ့ အရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီး အပေါင်းသင်းတွေ ပြန်ကုန်ကျတယ်။ မူးမှောက်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို ကိုအာကာနဲ့ အခန်းထဲ တွဲပို့ရင်း အိပ်ယာပေါ် အစ်ကို့ကို ချသိပ်လိုက်တယ်။ အစ်ကို့ ပုဆိုး လှန်သွားပြီး အစ်ကို့ဟာကြီး ပေါ်သွားတယ်။
“နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူးနော် အစ်မတော့ အော်နေရမှာပဲ”
အစ်ကို့ ပုဆိုးကို ဖုံးဖိရင်း မျက်နှာ ငုံ့ထားပြီး
“အင်း”
“အစ်မ အစ်ကို့ဟာကို ကြိုက်လား။ အစ်ကို လိုးတာ ကျွန်တော်မြင်တယ် အစ်မ နာတာပဲ သိမယ်ထင်တယ်။”
စိတ်ထဲ ရှက်ပေမယ့် ပြန်ပြောချင်နေမိတယ်။
“ဟုတ်တယ် အစ်မကြောက်နေပြီ။”
“အစ်မ ပြီးဖူးလားဟင်”
ကျွန်မ မော့ကြည့်မိတယ်။ ကျွန်မ နားမလည်ဘူးလေ။
“အစ်မ”
တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။ မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။ မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။ အသက်ရှူ မဝတော့ဘူး။ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တတ်လာမိတယ်။
သူ့လက်တွေ ကျမနောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေ တစ်ခုချင်း ဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့် နေပေးမိပြန်တယ်။ နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေတယ်။ ကျမ အနားမှာ အစ်ကို ရှိတာကိုပါ မေ့နေမိပြီ။
နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာ မလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမနို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။
“အင်း ဟင်း ဟင်းးးး”
ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။ အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ် လှန်ချလိုက်တယ်။
“အိုး အစ်ကို”
အိပ်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို မြင်ပြီး ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလို။
“ဟင့်အင်”
မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။ သူက လွှတ်မပေး။ ကျမ နို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရစို့တယ်။
“အ့ အို”
အရှိန်လေး တတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။ သူ မတ်တပ် ရပ်လိုက်တယ်။ ကျမကို ထားသွားတော့မှာလား။ မဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။ သူက ကျမကို ပြုံးပြပြီး ကျမ ခြေထောက်တွေကနေ ကုတင်စွန်းထိ ဆွဲချသွားတယ်။
“အိုး”
“အစ်ကို နိုးမယ်”
“မူးနေတာ တရေးတောင် နိုးလို့လား။ ဒီနေ့ ပိုတိုက်ထားတယ်။ စိတ်မပူနဲ့။”
“ဟင် ကြိုကြံထားတာလား”
“ဟက်… ဟုတ်တယ် အမ”
စကားပြောနေရာကနေ ကုတင်အောက် ခြေချပြီး ကော့ကော့ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ထမီကို လှန်ပြီး ကျမပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျက်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။ လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ဖြဲပီး လျှာနဲ့ ကလိနေတယ်။
“အိုး အို”
ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။ ကျမအစိကို ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့
“အား အာ့ အို”
အခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။
“အာ့ အာ့ အာ့”
ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးက ရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုက်သလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ၊ ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ် ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတယ်။
သူလေ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျမ သူ့ကို သေချာ ကြည့်မိတယ်။ သူ့လိင်တံကလေ အရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ။ ဖြောင့်တန်းနေတယ်။ ထိပ်ဖူးက ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။ သူ့က ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။
ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။ အထုတ်အသွင်း စည်းချက် ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။
“အိုး ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်”
သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။
“အိုး အစ်မ မရတော့ဘူး”
ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ ယောကျာ်းရှေ့ လုပ်ရတာ စိတ်တွေ ပိုကြွနေမိတယ်။ သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။ သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။ ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာ အသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။
မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။
ပြီးပါပြီ။