ဒီမမတို့နှစ်ယောက်လောက်တော့ ကျနော်က အပျော့ပါဗျာ
မန္တလေးမြို့ ကန်တော်ကြီး အရှေ့ဖက်ခြမ်း တစ်ခုသော တိုက်ခန်း၏ အစွန်ဆုံးရှိ တတိယအလွှာတွင် အမျိုးသမီး ၃ ဦး တိုးတိုးတိတ်တိတ်နှင့် ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည်။ မည်မျှအရေးကြီးသော စကားမို့ ယခုလို ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည် မသိ။ အဝင်တံခါးမကြီးကို အသေအချာ ဂျက်ထိုးပိတ်၍ တကယ့်ကို တိုးတိတ်စွာလေး။ အသားညိုညို ခပ်တောင့်တောင့် မျက်နှာခပ်ချောချော မိန်းမနာမည်က မညိုရှိန်။ အသားညိုသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားတွေမက်လောက်သည့် အဖုအထစ် အမို့အမောက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် အားလုံးပြည့်စုံသည်။ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ကြာမူကြာဟန်က အပြည့်ရှိသည်။ အသက်က ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်။ ဤတတိယအလွှာက တိုက်ခန်းက သူမပိုင်ဆိုင်သည်။ သူမက မန္တလေးမြို့တွင်းရှိ တရုတ်သူဌေးတစ်ဦး၏ တတိယမြောက်မယား။ နောက်တစ်ယောက်က မညိုရှိန်ထက် ၃ နှစ်ခန့်ငယ်သည်။ သူမ […]
မင်းနဲ့ယွန်း အဆင်ပြေအောင် မမစီစဉ်ပေးမယ်
“ ဂိုးဟေ့…ရွှီ…” အောင်အောင် သွင်းလိုက်သော ဂိုးဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်နှင့် ကွင်းထဲ ပတ်ပြေးနေမိသည်။ ဒီဂိုးသည် သူတို့အသင်းအတွက် တစ်လုံးတည်းသော အနိုင်ဂိုး ဖြစ်ပေသည်။ ရှေ့တန်းနေရာမှ အ.ထ.က လက်ရွေးစင်အဖြစ် ထူးချွန်စွာ ကစားတတ်သော အောင်အောင်တို့အသင်း ဒီလိုမျိုး ဗိုလ်လုပွဲထိ တက်လာအောင် အောင်အောင်ကပင် ဂိုးတွေ တဒိုင်းဒိုင်းသွင်း၍ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ အောင်အောင်တို့ အသင်းတွင် အောင်အောင်တို့ဘက်မှ လှပျိုဖြူ အပျိုချောတွေက လူပျိုပေါက်စလေး ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်သာရှိသေးသော အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်အလယ်ခွဲဂုတ်ထောက်လေးနှင့် ဂျပန်မင်းသားစတိုင် အောင်အောင်အား ပန်းကမ်း ဂုဏ်ပြုချင်လှသူတွေ များလှပေသည်။ “ ပထမဆုရ အမှတ် (၁၃) အ.ထ.က အသင်း ဒိုင်းဆုကြီးရယူရန် စင်မြင့်ပေါ်သို့ ကြွကြပါခင်ဗျား…” ဆုပေးမဏ္ဍပ်၏ အသံချဲ့စက်မှ ကြေညာသံကြောင့် အောင်အောင်တို့ အသင်းသားတစ်ယောက်စီ […]
ခဏလေးပဲဟာ… ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့
ကွင်းထဲသို့ မအေးမြင့် မသွားချင်တာ အမှန်ပင်။ မိုးကုန်သွားပြီဆိုပေမယ့် တစ်ညလုံးကျထားသော ဆောင်းနှင်းတွေကြောင့် ကန်ဇင်းရိုးတွင် ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသေးသည်။ သွားရမည့်အချိန်ကလည်း မနက်စောစောသွားဟု အရီးလေးက ခိုင်းထားသည်။ စီးနေကျ သားရေစိမ်းဖိနပ်ဆို ဝေးရော့…။ ဖိနပ်စီး၍ရသည့်ခရီးမဟုတ်..။ ဒါကိုဘဲ မအေးမြင့် စိတ်ညစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သွားရမည့်ခရီးကလည်း မအေးမြင့်တို့ ကျုံတာရွာမှ တစ်နာရီနီးပါးလျှောက်ရမည့် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှ ကိုသာစိန်၏ လယ်တဲကို ဖြစ်သည်။ သီးထပ်စိုက်သဖြင့် ကိုသာစိန်တို့လင်မယားက တဲတွင်ပြောင်းနေသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ကွင်းထဲသွားတာ ဝေလီဝေလင်း ထ၍လာရသည်။ နေထွက်မှဆိုလျှင် နေပူဒဏ်ကို မခံနိုင်။ ဒီနေ့ စပါးဝယ်မည့်သူ လာမည်ဖြစ်သဖြင့် စပါးခြင်ရန် ကိုသာစိန်အား အရီးလေးက ခေါ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ တခြားလူတွေကို ခေါ်၍ခြင်ခိုင်းရင်လည်း ရတာပါပဲ..၊ ဒါပေမယ့် မအေးမြင့် အရီးလေးကို မပြောဝံ့ပါ..။ အရီးလေးတို့လို […]