ဖွေးဥနေတဲ့ နန်းကလျာခမ်း
သူရ လည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ ငါးရက်လောက်ကြာမည်ပြောသည်။ […]
ငါ့မိန်းမ အရမ်းကံကောင်းတယ် လင်၂ ယောက် ဂရုစိုက်တာ ခံရတယ် “
ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေးရထားကြီးဆန်တက်လေပြီဇော်ဇော်တစ်ယောက် စာရင်းကိုင် ၁ ဘဝနဲ့ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေး ကုမ္မဏီ ရုံးခွဲကို ပြောင်းရွေ ့ရတယ်။ ကားလတ်မှတ်မရလို့ရထားနဲ့လိုက်ခဲ့ရတယ် ။အထူးတန်းကုန်လို့ရိုးရိုးတန်းကသာ စီးခဲ့ရတယ် ။ မျတ်နှာချင်းဆိုင်က အဖိုးအဖွားလင်မယား ဘေးနားမှာက ၃၅ နှစ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မစန်းနဲ့အတူ တွဲထိုင်လာရတယ်။မစန်းက အရမ်းဖော်ရွေတယ်၊ ခုမ သိပေမဲ့ အရင်းခြာအသိမိတ်ဆွေလို ပဲ။ စကားပြောရင်လည်း ပေါင်လေးပုတ် ပုခုံးလေးပုတ် ပူးပူးကပ်ကပ် သိပ်ပြောတက်တာ ။ မျတ်နှာချင်းဆိုင် အဖိုးအဖွားကဆို အရွယ်ကွာတဲ့ လင်မယားလို့ထင်နေကြတာ ။ ဟုတ်တယ်လေ မစန်းက မုန့်တွေ ကျနော်မစားရင် အထင်ခွန့်ကျွေးတာ ။သူယူလာတဲ့ ထမင်းကိုလည်း ၂ယောက်အတူ စားကြတာ။ ညရောက်တော့ မစန်းက အဖွားတို့ကို ခုံမှာ နေရာပေးပြီး သူနဲ့ကျနော် အောက်ဆင်းအိပ် ကြတယ်။မစန်းက […]
ကိုအောင် ဘာလုပ်ချင်လဲ လုပ်ချင်တာလုပ်ပါ အားမနာနဲ့
နှဖူးထက် က ချွေးစလေးတွေကို လက်ခုံနဲ့တို့သုတ်ရင်း ရှင်းလက်စအမှိုက်တွေကို အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်လိုက်သည် အရာရာ နေရာတကျရှိမရှိ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ရင်း ကျေနပ်ဟန် ပြုံးသွားကာ အခုမှ စိတ်သက်သာသည့်ဟန်နှင့် အမှိူက်ပုံးနား တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ချလိုက်သည် ခန့်ငြားသည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှ ပန်းပွင့်အကြီးကြီးပုံတွေနဲ့ ခင်းထားသည့် မွေ့ယာ ဖက်လုံး ခေါင်းအုံး စောင် အရာရာ စနစ်ကျဖြစ်သွားပြီမို့ ကိုကို့အခန်းလေးက နေချင်စဖွယ် အသွင်ကိုဆောင်နေသည် အိစက်သည့် ဒီမွေ့ယာပေါ်မှာ ကိုကိုအိပ်မည့်ပုံစံလေးကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ပုံဖော်ကြည့်ရင်း ရှင်းသန့်သည့် မျက်နှာလေးပေါ်မှာ စွဲမက်ဖွယ်အပြုံးလေး ရှပ်ပြေးသွားသည်…။ မြလေး ဒီအိမ်ကြီးကိုရောက်တာ ၅နှစ်ပင်ကျော်ခဲ့ပြီမို့ ဒီအိမ်သားတွေနဲ့ မြလေးဆိုတာ မိသားစုဆိုလျင်မမှား ဦးဖေနှင့်ကိုကိုတို့ကပင် မြလေးကို အိမ်ဖော်(အိမ်ပေါ်)လို့မသုံး ဘယ်သူမေးမေး အိမ်သားတစ်ယောက်အဖြစ် အရာသွင်းကာ တူမ ညီမစသည်ဖြင့် ပြောပြလေ့ရှိသည်….။ မှတ်မိသေးသည် ရောက်ခါစတုန်းက […]