ချစ် ဟိုဘက်အိမ်ကအမကြီးကခပ်တောင့်တောင့်ကြီးနော်
ကျွန်တော်တို့ရည်စားသက် သုံးလကျော် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဖြေအပြီးမှာခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် ခိုးပြေးတဲ့နေရာကတော့ ကျွန်တော်အဒေါ်အပျိုးကြီးဝယ်ထား တဲ့အိမ်ကိုခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အဒေါ်ကတာဝန်နဲ့နယ်ကိုသွားနေရ တာဆိုတော့ အဲ့အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိ့ကြဘူး ကျွန်တော်ကတော့အဲ့အိမ်ကိုအရင်ထဲက တစ်လကိုတစ်ကြိမ် လောက်တော့သွားဖြစ်တယ်အဒေါ်က အိမ်ရှင်းဖို့ မီတာဆောင်ဖို့ အတွက် ဆိုပြီးအိမ်သော့အပိုပေးထားတယ် အဲ့တော့ကျွန်တော်တို့ ခိုးပြေးကြတော့ အဲ့အိမ်ကိုပဲခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အိမ်အပြင်ကိုတော့ထွက်လို့မရဘူးပေါ့ ဒါမှကျွန်တော်တို့ ဒီယောက်နေတယ်ဆိုတာကိုမသိကြမှာလေ စားဖို့သောက်ဖို့အတွက်ကို အရင်အဲ့အိမ်ကိုသွားထဲက ဝယ်ဖြည့်ထားတယ် ညဆိုရင်တော့အိမ်အပြင်မီးတွေက အချိန်အလိုအလျောက်စနစ်တပ်ထားတဲ့အတွက်ညနေခြောက်နာရီခွဲဆိုရင်လင်းနေပြီ အိမ်ထဲမှာတော့ညအိပ်မီးလောက်ပဲထွန်းလို့ရတယ် လိုက်ကာအထူတွေတက်ထားတော့အပြင်က ကြည့်ရင် ညအိပ်မီးလောက်ပဲထွန်ထား တာဆိုရင်အထဲကအလင်းက အပြင်ကိုမထွက်တော့ဘူး အဲကွန်းတော့ဖွင့်ထားလို့ရတယ် အိမ်ကဘယ်ဘက်ကိုငါးပေပဲခွာပြီး ကပ်ဆောက်ထားတော့ ညဘက်မှာပေသုံးဆယ်လောက် လွတ်နေပြီးညာဘက်ဘေးခြံကလဲလူမနေ အိပ်ခန်နဲ့အဲကွန်းက ညာဘက်မှာဆိုတော့ အဲ့ကွန်ဖွင်းထားတာဘယ်သူမှ မသိနိုင်တော့ဘူးပေါ့ အိမ်အခြေအနေကိုပြောပြနေတာ အကြောင်းရှိ့လို့ပါဗျာ တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ကဲ့ကျွန်တို့ရဲ့ပထမဆုံး မင်္ဂလာဦးညအကြောင်းလာပြီဗျာ ကျွန်တော်တို့အဲ့အိမ်ကိုရောက်သွားတော့ည ရှစ်နာရီလောက်ဖြစ်နေပြီ အိမ်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်က ‘ချစ်ရေချိုးမလား’ ‘ကို […]
အပေါ်ကနေ မဆင်းတော့တဲ့ သူဌေးကတော် မမလေး
ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။ သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့ ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ် နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ချစ်လို့ ခင်လို့ ချလို့ လိုးလို့ မဝသေးပဲ ကောင်းတုန်း…။ ဒါပေမယ့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှီးနှော ကာမစပ်ယှက်ကြရသည့် အချိန်များက နည်းပါးလှသည်..။ ဒါကလည်း ကျန်းမာရေ ချို့တဲ့နေကြလို့ မဟုတ်..။ သူတို့၏ ကြီးပွားရေး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများကြောင့် ဖြစ်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အရာရှိမ တစ်ယောက်အဖြစ် အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည်..။ ခင်မောင်ကျော်ကတော့ အစိုးရ အလုပ်မလုပ်..။ […]
” ခွင့်လွှတ်ပါ ဆရာမရယ်…အရမ်းလှလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါ “
လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်က ဤရွာ ဤကျောင်းကို စာသင်ပေးခဲ့သည့် မြို့ကြီးသူ ဆရာမကြီးဒေါ်နုနုထွေး ယခု ဤရွာကို အလည်လာသဖြင့် တပည့်အဟောင်းတွေ တပြုံးပြုံး တရွှင်ရွှင် သွားကန်တော့ကြပါသည်။ သို့သော် ထိုအထဲ၌ တပည့်ဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အောင်သိန်းက တော့ မပါဝင်ချေ။ “ဟေ့ အောင်သိန်း ။ ဆရာမကြီး ဒေါ်ထွေးထွေး အလည်လာသကွ။ ငါတို့သွားကန်တော့မလို့။ မင်းရော မလိုက်သေးဘူးလား။” ထိုသို့ သူငယ်ချင်းတွေက မေးသည့်အခါတိုင်း “အေး… နောက်နေ့မှသွားမယ်ကွာ” ဟူ၍ အောင်သိန်းက ဖြေပါသည်။ သို့သော် သူသည် ဆရာမကြီးကို သွားကန်တော့ဖို့ စိတ်ကူးမရှိပါ။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ သူ့၌ ဆရာမကြီးကို နာကျည်းစရာ ရှိနေ၍ပါလော။ မဟုတ်ပါ။ ————————————— အတိတ်ကိုဆောင်ရမည်ဆိုသော် အောင်သိန်းသည် ဆယ်တန်း ဒုတိယနှစ် […]