ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီ စမ်းမြ
(ဤအပြာဝတ္ထုအတွက် ရေးသားရန် အကြံပေးသော စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။) အခန်း ( ၁ ) ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီ စမ်းမြ တို့ ခိုးစားတာ ၃ နှစ်လောက် ရှိပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်လိုက်ကြပါတယ်။ လက်ထပ်ကြတော့ ကျွန်တော့် အသက်က ၂၄ နှစ်၊ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြက ၄၆ နှစ် ရှိပါပြီ ။ သည်တော့ သူနဲ့ ကျွန်တော်က အသက် ၂၀ ကျော်လောက် ကွာတယ်ပေါ့။ ပြီးတော့ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြရဲ့သား ဇော်ထွေး က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးပါ။ ဟာ သည်လိုဆို မင်းက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေကို ပြန်လိုးတဲ့ အကောင်ပေါ့ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ […]
အန်တီ့ကိုစားရရင်ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲဆိုတာကိုအန်တီသိပါတယ်နော်
ကျွန်တော်အပင်ပေါ်မှာရှိတယ်ဆိုတာကိုမသိဘူးဗျ မနက်ပိုင်းနေရောင်အောက်မှာထဘီရင်ရှားနဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရေငင်နေတာဘယ်လောက်ကျက်သရေရှို လိုက်မလဲဆိုတာကိုတွေးကြည့်ကြပေါ့ဗျာ ဆံပင်အရှည်ကြီးကိုသားရေကငွ ်းလေးန့စဲ ည်းပြီး့အနောက်မှာထုံးထားပြီးတော့ ထဘီယောဂီရောင်လေးန့ကဲ ုန်းပြီးရေငင်နေတာဗျာ ကျွန်တော့်မှာအဲဒီမြင်ကွင်းကိုမြင်ပြီးတော့တံတွေးတွေပဲမျိူချနေရတယ် နေရောင်အောက်ကအလင်းကျနေတာရယ်ထဘီရင်ရှားထားတာနဲ့သူ့ကိုယ်ပေါ်ကလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်အ သားအသားရောင်ကကျွန်တော့်ကိုရိုက်ခတ်နေပြီဗျ ထဘီကိုရင်ရှာထားတာတောင်သူ့ထဘီကသူ့ရဲ့ရင်သားတွေကိုနိုင်အောင်မစည်းနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ ရင်သားတစ်ဝက်လောက်ကဟင်းလင်းပြင်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော်အဲဒီခဏလေးအတွင်းမှာအသက်တောင်မရှူရဲတော့ဘူး တစ်ကယ်ပဲဗျာအပျိူကြီးကရိုးသားလိုက်တာ သူ့ဟာသူမန်မာနတွေမရှိပဲရေတွင်းနားမှာရေငင်နေလိုက်တာများ။ ကျွန်တော်စဉ်းစားနေတာအဲဒီလိုရေတွင်းနားမှာရေငင်နေတဲ့အပျိူကြီးရဲ့ခြေရင်းအောက်မှာသွားပြီးတော့ထဘီ ခေါင်းထဲကိုဝင်ပြီးမာမာဝင်းရဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုအားရပါးရယက်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်ပဲရှိတော့တယ်ဗျာ တကယ်တမ်းလက်တေ့မွ ှာတော့လက်ကအလိုလိုလီးကိုကိုင်မိနေတာလေ အပျိူကြီးကတော့ရေငင်တာရေပုံးထဲပြည့်သွားပြီဆိုမှရေချိူးတာ ရေပုံးကရေကိုရေခကွ ်န့တဲ ခကွ ်ချင်းယူပြီးသူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုလောင်းချလိုက်တယ် ဆယ်ခွက်ဆယ့်ငါးခွက်လောက်သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုကျေနပ်အောင်လောင်းချလိုက်တယ် ပြီးမှတစ်ကိုယ်လုံးကိုဆပ်ပြာတိုက်တော့တာပဲ ပြီးတော့ဆပ်ပြာတွေစင်အောင်ရေလောင်းချတယ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့မှ ပေါင်ကြားကိုဘယ်လက်န့နဲ ိုှက်ပြီးတော့ရေလောင်းချတယ် ပေါင်ကြားကိုလေးငါးချက်လောက်တော့ပွတ်ဆေးတယ် ကျွန်တော့်အစ်မရေချိူးရင်ပွတ်ဆေးတာနဲ့မတူဘူး ကျွန်တော့်အစ်မကတော့တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးတော့ချိူးရလို့လားမသိဘူး။ အပျိူကြီးရေချိူးတာန့မဲ တူတာကအစ်မကစိမ်ပြေနပြေချိူးတာ အပျိူကြီးကတော့သိပ်မကြာဘူး ပေါင်ကြားကိုလက်န့ပဲ တွ ်ပြီးတော့တစ်ကိုယ်လုံးကိုရေလေးငါးခွက်လောက်လောင်းချပြီးတော့ပြီးသွားတာဗျ ပြီးတော့မှအိမ်အောက်မှာထဘီလှဲလိုက်တာဗျ အဲဒါကျတော့ကျွန်တော်မမြင်ရတော့ဘူး အဲဒီအချိန်မှာကျွန်တော်မန်းကျည်းပင်မှာဂွင်းတိုက်ပြီးသွားပြီ လရည်တွေကိုမန်းကျည်းပင်အောက်ကိုစိုက်ချလိုက်တယ် အပျိူကြီးလည်းရေဝတ်လဲပြီးတော့အိမ်ပေါ်ကိုတက်သွားတော့မှကျွန်တော်လည်းမန်ကျည်းပင်အောက်က ဆင်းလိုက်တယ် အိမ်ကိုရောက်တော့ထမင်းတောင်မစားချင်တော့ဘူး တစ်ခါတည်းတန်းအိပ်လိုက်တာ ညနေသုံးနာရီလောက်မှနိုးလာတော့တယ် ညဘက်ရောက်တော့အပျိူကြီးတို့အိမ်ဘက်ကိုသွားချောင်းဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ကျွန်တော်ခွေးဝင်ပေါက်ကဝင်ပြီးတော့အိမ်သာနားကိုကပ်လိုက်တယ် ထဘီတန်းပေါ်မှာအတွင်းခံဘောင်းဘီတထည်လှန်းထားတာတွေ့တယ်။ အနက်ရောင်အကြီးကြးီ။ ကျွန်တော်ယူပြီးတော့တခါတည်းနမ်းပြီးဂွင်းတိုက်လိုက်တယ် ပြီးသွားလို့လရည်တွေထွက်လာတော့ […]
ညီမလေးလဲ စိတ်ပါတယ်
မိုးကလေးက တစိမ့်စိမ့် အေးနေသည်။ ထိုတစိမ့်စိမ့်ရွာနေသော မိုးရေထဲတွင် စိုင်းသူတစ်ယောက် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ လူကသာ စာအုပ်ဖတ်နေသော်လည်း ညီတော်မောင်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ။ အစာတောင်းနေသည်။ စိုင်းသူလည်း မိုးကရွာနေသဖြင့် စိတ်ကညစ်နေရသည့်အထဲ ညီတော်မောင်က အစာတောင်းသလို ထောင်နေတော့ စိတ်က မရှည်ချင်။ လူကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက မရှိသေး ကဲ ဒီတော့ ညီတော်မောင်ကျေနပ်စေအောင် သွားလိုက်မယ်ဟုဆိုကာ။ ထီးတစ်လက်ယူ၍ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘယ်လိုရှာရမယ်မှန်းကမသိ။ သူများတွေပြောသံ ဆိုသံကြားဖူးတာကို သတိရသည်။ မြို့ထဲ ဗိုလ်ချုပ်လမ်းက ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ သွားကြည့်လိုက်။ ကောင်မလေးတွေ အများကြီး။ စိုက်သာကြည့်နေလိုက် လာမေးမည် သွားမလားဆိုတာကို တဲ့။ ဒါနဲ့ စိုင်းသူလည်း တက္ကစီတစ်စီးငှားကာ မြို့ထဲသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေရှိရာနားကိုတော့ တက္ကစီမခေါ်ခဲ့။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပဲ […]