ဘဲနှစ်ပွေနဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး
ဒုတိယနှစ် သချာင်္မေဂျာက မေသူ(အမည်လွဲ) ကောင်မလေး ရိုးရှင်းသည် ခင်ဖို့ကောင်းသည် ပျော်ပျော်နေတတ်သူမို့ ချစ်သူခင်သူ ပေါများသည် သူအကြိုက်ဆုံး လူရွှင်တော်ကား ခင်လှိုင်နဲ့ဒိန်းဒေါင် ဖြစ်လေသည် အပျော်လဲ ကြီးသူမို့ အတန်းလစ်ပြီးခဏခဏ လျှောက်လည်သည် သူကို ကြိုက်နေသူကား အတန်းထဲ့က အောင်မော်နှင့် ရပ်ကွက်ထဲ့က ကျော်ကြီးတို့ဖြစ်သည် ကျော်ကြီးသည် အထက်တန်းကတည်းက crushသူမို့ သူအပေါ် အနွံတာခံသည် တစ်ခါက ဆို evaထုပ်ကို gg စတိုးဆိုင်တွင် ဝယ်ခိုင်းသည် ကျော်ကြီးရှက်သော်လည်း အမြဲဂုဏ်ယူသည် မေသူ အတွက်ဆို ငရဲမင်းနှင့်အတူ မီးပင်လယ်ဖြတ်ကူးရဲ့သော သတ္တိမျိုးဖြစ်လေသည် မေသူသည်လဲ ကျော်ကြီးကို မချစ်သော်လည်း သဘောကျသော်ကြောင့် ချစ်သူလိုတွဲထားသည် အမှန်ကလိုသုံးသဘောမျှသာ ကျော်ကြီးသည် စိတ်မနာ မေသူအတွက်ဆို ကျွန်တစ်ယောက်နေရာကလည်း ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ချင်သူဖြစ်သည် ကျော်ကြီးသည် ဆိုင်ကယ်ပွဲစား၏သားပီပီ ငွေရွှင်သည် […]
ဖွေးဥနေတဲ့ နန်းကလျာခမ်း
သူရ လည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ ငါးရက်လောက်ကြာမည်ပြောသည်။ […]
ငါ့မိန်းမ အရမ်းကံကောင်းတယ် လင်၂ ယောက် ဂရုစိုက်တာ ခံရတယ် “
ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေးရထားကြီးဆန်တက်လေပြီဇော်ဇော်တစ်ယောက် စာရင်းကိုင် ၁ ဘဝနဲ့ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေး ကုမ္မဏီ ရုံးခွဲကို ပြောင်းရွေ ့ရတယ်။ ကားလတ်မှတ်မရလို့ရထားနဲ့လိုက်ခဲ့ရတယ် ။အထူးတန်းကုန်လို့ရိုးရိုးတန်းကသာ စီးခဲ့ရတယ် ။ မျတ်နှာချင်းဆိုင်က အဖိုးအဖွားလင်မယား ဘေးနားမှာက ၃၅ နှစ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မစန်းနဲ့အတူ တွဲထိုင်လာရတယ်။မစန်းက အရမ်းဖော်ရွေတယ်၊ ခုမ သိပေမဲ့ အရင်းခြာအသိမိတ်ဆွေလို ပဲ။ စကားပြောရင်လည်း ပေါင်လေးပုတ် ပုခုံးလေးပုတ် ပူးပူးကပ်ကပ် သိပ်ပြောတက်တာ ။ မျတ်နှာချင်းဆိုင် အဖိုးအဖွားကဆို အရွယ်ကွာတဲ့ လင်မယားလို့ထင်နေကြတာ ။ ဟုတ်တယ်လေ မစန်းက မုန့်တွေ ကျနော်မစားရင် အထင်ခွန့်ကျွေးတာ ။သူယူလာတဲ့ ထမင်းကိုလည်း ၂ယောက်အတူ စားကြတာ။ ညရောက်တော့ မစန်းက အဖွားတို့ကို ခုံမှာ နေရာပေးပြီး သူနဲ့ကျနော် အောက်ဆင်းအိပ် ကြတယ်။မစန်းက […]