လိုက်ပွဲ

စုစု က ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး.. အေမျဖစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်ခင်နု နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ မူမူ နဲ့ သူသူ တို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်… ဒေါ်ခင်နုက မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောကျၤားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး ရတနာပြဲစားလုပ္ကာ ရွှေဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို သင့်တောင့်သင့်တယ်ထားနိုင်သည်… ဒေါ်ခင်နုက အရွယ်တင်သလို လှလည်းလှသည်.. အားကစားလိုက်စားတော့ ကိုယ္လုံးက အလတ်ကြီးကျန်သေးသည်…ပွဲစားလောကထဲတွက် မေသန်းနုဟု နာမည်ကြီးသည်.. ဒေါ်ခင်နုကတော့ စီးပွားရေးနဲ့ သမီးသုံးယောက်ရှေ့ရေးကိုသာ အာရုံစိုက်သူဖြစ်သည်.. ခုလည်း သမီးကြီးစုစု ကျောင်းပြီးလို့ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်သင် အနေနဲ့စဆင်းရသည်… စုစုတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်စလုံးကလည်း အမေအတိုင်းပဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှလေးတွေဖြစ်သည်.. စုစုကေတာ့ သမီးအကြီးပီပီ မျက်နာတည်သည်.. ဆရာဝန်လောင်းဆိုတဲ့ပညာမာနရှိသည်.. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ အိချောပိုလိုမျိုး.. မျက်နှာကျကတော့ … Read more

ငယ်ကချစ်တဲ့ မမသဲအိဖြူ

နွေဦးကာလတစ်ခု၏တိမ်ထူသော ညနေခင်းတစ်ခုတွင် ကျွန်တော်နှင့်မမသဲတို့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်က လူပျိုပေါက်အရွယ် ရှစ်တန်းနှစ်တက်ရန် ကျောင်းပိတ်ထားသောအချိန်၊ မမသဲက ၁၀တန်းကို နှစ်ခါကျပြီး ကျောင်းပြန်တက်ရန် ပြင်ဆင်နေသော ကာလ၊ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းတသိုက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော့ရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ပိုက်ကျော်ခြင်းခတ်ရန်အတွက် မြေကွက်လပ် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိသော ကျော်စိုးတို့အိမ်ရှေ့တွင် ခြင်းကွင်းဖောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ‘ရွှတ်….ရွှတ်’တိုင်စိုက်ရန်အတွက် တွင်းတူးနေရင်း ကျော်စိုးအသံကြောင့် ကျော်စိုးမေးငေါ့ပြရာသို့ မျက်လုံးကိုဝေ့ကြည့်မိသည်။ တဘက်ခြံရှိ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထဲမှ ညိုလဲ့ရွှမ်းစိုသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ရင်ဆိုင်တိုးမိသည်။ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားသော ရင်သည် ရှက်ဝဲဝဲဟန်နှင့် တဘက်သို့ လှည့်သွားသောပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးကြောင့် ပိုကာ အခုန်မြန်ရ၏။ ‘ငါတို့ထက်တော့ အသက်ကြီးမယ်ကွ မိုက်တယ်နော်ဟေ့ကောင်’ ကျော်စိုးစကားကိုသူဘာမှမတုံ့ပြန်မိ။ သူ့အာရုံတွေသည် ခေါင်းအငုံ့တွင် ဝဲကနဲဖြစ်သွားသော ဆံပင် ရှည်ရှည်များပေါ်တွင်သာ၊ အဲဒီညက သူ့အိမ်မက်ထဲတွင် ဆံပင်ရှည်ရှည်နှင့် နတ်သမီးတစ်ပါးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ‘ဒါ … Read more

နွယ်နီသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရပြန်သည်

အသက် ( ၁၈ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်း သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီးခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်။ ကောင်မလေး အတော်လှလာတာပဲ။ ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလွိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ သူမကားတံခါးကိုဂြိုင်းခနဲဆွဲပိတ်လိုကျတော့မှ ကိုကျေြာစိနျ၏ အကွညျ့ကသူမထံမှလှဲ၍ရှေ့တူရူသို့ လှညျ့လိုကျသညျ။ “မောငျးတော့..” “ဦးလေးဘယ်ကိုဝင်ဦးမလဲ.နွယ်နီ” “အင်း..မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲပြန်တာပေါ့” နွယ်နီလွိုင်စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့် တွေးတွေးဆဆလေးပြောသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပင်ကိုကျော်စိန်ရှိရာဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြန်သည်။ “အော်.မေ့လို့.ဟို.ဒယ်ဒီမှာခဲ့ တဲ့ကိစ္စလုပ်ရဦးမယ်.ဦးလေး.၊ပန်းရံသမားတွေ ဆင်းခိုင်းဖို့လေ ” “အင်း… ခုပဲအဲဒီဖက်ကိုတစ်ခါတည်းလှည့်ဝင်လိုက်မယ် အစ်ကို ကြီးက ဒီတစ်ခေါက်ကြာမယ်နဲ့တူတယ်..” “ဟုတ်တယ်.ဦးလေး.ဒက်ဒီနဲ့မာမီက မာမီ့တူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ မန္တလေးကပြန်မှာဆို တော့ တစ်လနီးပါးလောက် … Read more