admin

အော်…အေးအေး…အင်း…။ ဦးလေးနာမည်ကို ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး… အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅) နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကို ရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာ နေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်း ရှိသကိုးကွဲ့။ အော်… ကြားဖြတ်ပြီး ပြောရဦးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ် ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ… ထားတော့…။ ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူ နှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံး နေမယ်ဆိုလည်း … Read more

“ဟာ” ကျနေ့ာရင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသူဇာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ အောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့်ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။ နွေမို့ ပူတယ် ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဆိုတဲ့ ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ အဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက် အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသူဇာ တစ်ယောက် အထက်ကပြောခဲ့သလို အန္တရာယ်ကိစ္စ လာရှင်းတဲ့ မြင်ကွင်း။ အမွေး မဲမဲတွေကြားက … Read more