love

နိဒါန်း… ကျွန်တော့်ရဲ့ အပျော်ဆုံး အချိန်လေးပါပဲ……။ ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ သမီးလေးရယ်… ကျွန်တော် ရင်ခုန်ရဆုံး လူရယ်… အေးချမ်းတဲ့ မိသားစုလေး တစ်ခုလို နေရတာ အရမ်းဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါ….။ “အချစ် အချစ်.. အသစ်တွေဖြစ်ပေမဲ့ စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ချစ်သူဆိုတာ တစ်ဦးတည်း…” ကျွန်တော် လေးနက်စွာ မတွေးပဲ.. ချရေးလိုက်သော ကာရံမရှိသော စာလေး …။ စာလေးရဲ့ အောက်မှာ ၅ နှစ် သာသာ သမီးလေး ပုံတူ……။ ၎င်း…. ၎င်းတို့နှင့် အတူ ကျွန်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော ဘဝတိုတိုရယ်… မဆုံးသော အကြောင်းအရာများဆီသို့… မှတ်တမ်းတင်ထားသော စာအုပ်လေး……။ အခန်း (၁) လူပျိုပေါက်စ ဂျိုထောင်စ ဆိုသလို… အောင်ခန့် တစ်ယောက် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်လောက်ရောက်လာတော့… အပေါင်းအသင်းကောင်းမှု … Read more

မောင်သက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးတော့ အဘွားတို့ ရွာသွားနေခဲ့သည်။ ဒီမှာက လွတ်လပ်တယ် အဘွားတို့ကလဲ ဘာလုပ်လုပ် မဆူမဆဲ သောက်လိုက်စားလိုက် လယ်ထဲယာထဲလိုက်ကူလိုက် နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အမျိုးတွေအသိတွေ အိမ်လည်လိုက်နဲ့ တစ်လလောက်တောင်ရှိသွားြပြီ အသိအိမ်က အမကြီးတစ်ယောက်က မသူဇာတဲ့ ဖြူဖြူဖွေး ရေဆေးငါးကြီး မြို့မှာကိုး တန်းထဲကကျောင်းသွားတက်ပြီး ဆယ် တန်း သုံးခါကျနဲ့ ရွာပြန်လာြပြီး အိမ်မှာပဲ အသုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ် သူတို့က သာမန်လူတန်းစားပါ ြမြို့မှာကျောင်းနေတာလဲ သူ့အဒေါ်ခေါ်ထားပေးတာတဲ့ ခုတော့ သုံးခါကျလို့ သူဆက်မနေချင်လို့ပြန်လာတယ် ပြောတာပဲ။ ကျတာလဲမပြောနဲ့ ရည်းစားခပ်များများတဲ့ အကိုဝမ်းကွဲပြောတာ နောက်တစ်ယောက်က ဦးလေးခယ်မ မနုနုဝင်း ကျွန်တော့်ထက် ငါးနှစ်လောက်ကြီးတယ် သူကတော့ တောသူပီပီ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်အသားညိုညိုနဲ့ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေး။ သူလဲ အိမ်မှာ အမကလေးထိန်း ထမင်းဟင်းချက် ဒါပဲ သူက ခြောက်တန်းလေက်ပဲအောင်တာ ရည်းစားထာဖူးလားမထားဖူးလားတော့ … Read more

အခန်း ( ၁ ) “ဟဲ့ ဟဲ့ နင် တင်မောင်လတ် မို့လား” အလုပ်က မိတ်ဆွေတစ်ယောက် သူ့ အိမ်တက်မင်္ဂလာ ဖိတ်တာမို့ မသွားမဖြစ် သွားရင်း မမျှော်လင့်ဘဲ ကျောင်းတုန်းက နာမည်ကို ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တာကြောင့် အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်းမှန်း တန်းကနဲ သိလိုက်သည်။ လောလောဆယ် ဒီကလူတွေက သူ့ကို မိုက်ကယ် လို့ဘဲ သိကြတာကိုး။ ခေါ်တဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တန်းကနဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ ပုံစံက ပြောင်းသွားပေမဲ့ ဒီအပြုံးနဲ့ ဒီအသံက အရင်တုန်းကလို မပြောင်း “ဟာ မဝေ၊ ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်စမ်း မှတ်တောင်မမှတ်မိချင်ဘူး” “ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မျိုးရိုးကိုက ကြီးလေ လှလေဟ၊ နင်ကတော့ဟယ် တခါတည်း ဘာမှကို … Read more