ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် လုပ်ငန်းစကြရအောင်

ဘိုင့်ဘိုင် ဘိုင့်ဘိုင် ရေးသားသူ – Onestop နေ့ခင်း၏ ပူပြင်းလှသော အပူရှိန်များ လျော့ပါးသွားသည့် ညနေချိန်ခါ၏ သာယာလှသော လေပြေညှင်းများနှင့်အတူ အင်းယားကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လေညှင်းခံသူများစွာနှင့် စည်ကားနေပါတော့သည်။ “Mrs Rose မနက်ဖြန် ပြန်သွားပြီးရင် ပြန်လာဦးမှာလား…” “အင်း…. သိပ်မကျိန်းသေပါဘူး။ ကျွန်မ ပြန်လာဖြစ်ချင်မှ လာဖြစ်လိမ့်မယ်..” “ကျွန်တော်ကတော့ Mrs Rose ကို ထပ်လာစေချင်ပါတယ်…” ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လေညှင်းခံ အပန်းဖြေရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသည် စကားတပြောပြောနှင့် အေးချမ်းမှု့ရဲ့ အရသာကို ခံစားနေခဲ့ပါတော့သည်။ Mrs Rose သည် ဥရောပနိုင်ငံတစ်ခုမှလာသော ခရီးသွားဧည့်သည် တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်မှာတော့ Mrs Rose အတွက် စကားပြန်အနေဖြင့် အေဂျင်စီမှ တာဝန်ပေးခံထားရသူ တစ်ယောက် ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသည် … Read more

ကြာရောကြာပါ့မလား…

ဖိုးတုတ် ရေးသားသူ – ᠌᠌᠌ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ ဖိုးတုတ်အခုအသက် ၂၅ နှစ်ရှိပြီ။ ဖိုးတုတ် ၁၄ နှစ်သားတွင် သူ့အဖေဆုံးပြီး သူ့အမေ မုဆိုးမ ဖြစ်သည်။ ရွာတွင် ဖိုးတုတ် လယ်သူရင်းငှားဘဝဖြင့် ဝမ်းရေး ကြောင်းနေခဲ့ရပြီး ဖိုးတုတ် သူရင်းငှားလုပ်ရသည့် လယ်ကလည်း မစန်းကြည်၏ မိဘများလယ်တွင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ် အသက် ၁၈ နှစ်လောက်တွင် ကိုဘအေးနှင့် မစန်းကြည် ညားခဲ့ပြီး သူတို့ လင်မယား ကောင်းမှုကြောင့် နေစရာ တဲလေးရခဲ့ရုံမျှမက ကိုဘအေးက သူတို့သားအမိအတွက် ဝမ်းစာစပါးထည့်ပေးထားပြီး တစ်နှစ်ပတ်လုံး လယ်အလုပ်၊ ခြံအလုပ်ဖြင့် အလုပ်မပြတ်အောင် ပေးထားလေတော့ ဖိုးတုတ်တို့သားအမိ အတော်လေး ချောင်ချောင်လည်လည် နေနိုင်လာခဲ့ပေသည်။ လူပျိုပေါက်အရွယ်ထဲက မစန်းကြည်နှင့် လက်ပွန်းတနှီး နေခဲ့ရသော ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် … Read more

သက်ထားစိတ်ဆိုးပြီး ငိုနေတုန်း

ရင်ထဲမှာတော့ သောကရာသီ ရေးသားသူ – အမည်မသိ ” သွားပြီလား … ကိုမင်း ” ” ဟုတ် … မမိုး ” ” မသက်ထားရော ” ” ရှိတယ် … မမိုး … တံခါး စိထားတာ … ဝင်သွားလိုက် ” ကျုပ် ဆိုင်သွားခါနီး အိမ်ကအထွက် မျက်စောင်းထိုးအိမ်က မမိုးက အင်္ကျီလေးကိုင်ရင် လှမ်းမေးနေတာပါ။ ကျုပ်လည်း ကျုပ်မိန်းမ သက်ထား အိမ်ထဲရှိကြောင်း ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ ကျုပ်နာမည်က မင်းသူ ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်မိန်းမ ခေါ်သလို ကိုမင်းပဲ ခေါ်ကြတာများတယ်။ ကျုပ်အသက်က ၃၅ နှစ်ထဲ ရောက်ပြီ။ အလုပ်က … Read more