ကျမ အိမ့်ချို။တောင်ဒဂုံမှာနေတယ်။အသက်၂၈နှစ်၊အပျိုမဟုတ်ဘူးတစ်ခုလပ်။ကလေးတော့မရှိဘူး၊မိသားစုတော့ရှိတယ်။မောင်နှမလေးယောက်ရှိတယ်။အကိုတွေကလူဆိုးတွေမို့အိမ်မလာကြဘူး။အိမ့်ချိုလည်းအကိုတွေကြားနေခဲ့တာပျော့စိပျော့ညံ့တော့မဟုတ်ဘူး။အပျိုမဟုတ်တော့ဘူးဆိုပေမယ့်အထင်မသေးကြနဲ့။ရုပ်အခံရှိတယ်။အသားဖွေးတယ်။လုံးကြီးပေါက်လှဆိုတာကျမလိုပုံမျိုးပဲ။မျက်ခုံးကောင်းနှာတံပေါ်တယ်။နို့ထွားတယ်။တင်ကြီးကကောက်ချိတ်နေတာ။။ရှင်တို့မြင်အောင်ပြောရရင်ဇွန်သဉ္ဇာလိုပုံမျိုးပဲ။ လူအိုတွေလည်းသဘောကျသလိုလူပျိုတွေလည်းသဘောကြတယ်။လမ်းသွားရင်ယောက်ျားလေးတွေအပြောဆုံးကနည်းတဲ့ဖင်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ဖင်ထောင်လိုးခွဲလိုက်ရရင်တော့ရှယ်ပဲတဲ့။တစ်ခုလပ်ပေမယ့်လိုးချင်နေသူတွေတစ်ပုံကြီး၊အင်းလေအိမ့်ချိုလိုလူမျိုးမှသဘောမကျရင်အဲလူကအာသဝေါကုန်ပြီးတဲ့လူပဲ။ဟုတ်တယ်မလား။ယောကျားဆုံးတော့စားဝတ်နေရေးအတွက်အလုပ်လုပ်ချင်တယ်။တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ကျမကတခုလပ်ဆိုတော့လူတွေကရိသဲ့သဲ့တော့အပြောခံရတယ်။ကျမကလည်းအရင်ကတည်းကဖော်ဖော်ရွေရွေသမားဆိုတော့လူတွေနှင့်အဆင်ပြေတယ်။ကျမအလုပ်ကိုပင်ပင်ပန်းပန်းရှာဖွေရတာ့မလုပ်ချင်ဘူးလေ။အဲဒါနှင့်ကျမနှစ်လုံးသုံးလုံးလေးလက်ခွဲရောင်းတယ်။လဘ်ကောင်းတယ်ရှင်။ ကံကြမ္မာအကျိုးပေးထူးခြားတယ်။ကျမဆီကအလျော်ဆိုတာအရမ်းနည်းတယ်။ပေါက်ရင်လည်းအကွက်သေးတွေချည်းပဲ။လက်ခွဲဒိုင်ရောင်းရတော့ကျမမှာပြသနာမရှိဘူး၊ဒိုင်ကြီးတွေကရှင်းရတယ်။ကော်မရှင်ခမျိုးမျိုးမြက်မြက်ရတယ်။ရဲတွေနှင့်လည်းရင်းနီးလာတယ်။အဲရဲတွေကငွေပေးရင်ရတယ်။သူတို့ငွေလာယူရင်ကျမကိုအသေအချာကြည့်တယ်။တဏှာမျက်လုံးတွေနှင့်ပေါ့။ကျမစီးပွားရေးလုပ်တာ။ဒီလောက်တော့ခံရမှာပေါ့လေ။ဒီလိုနှင့်တနှစ်လောက်ရောင်းရတော့ငွေတော်တော်လေးစုမိတဲ့အခါကျမလောဘတက်လာတယ်။ဒိုင်လုပ်ချင်တယ်။အဲဒါဆိုပိုမြတ်မယ်လေ။အဲဒိမှာ ကျမ အတွက်အရေးကြီးတာကချဲဒိုင်ဖြစ်တဲ့အတွက်ရဲနှင့်ပတ်သက်ရမယ်။ကျမတို့မြို့နယ်ကစခန်းမူးအသစ်ရောက်တဲ့အတွက်စနည်းနာရတယ်။ ခုရောက်တဲ့ရဲနာမည်ကကိုရဲနောင်တဲ့။မိန်းမရှိတယ်။ကျောင်းဆရာမမို့ရန်ကုန်မှာမရှိတာပါ။သဘောကောင်းတယ်လို့အသံထွက်တယ်။ရဲသဘောကောင်းတယ်ဆိုတာကျမတို့စေတနာမရှိသလောက်ပါပဲ။အဲဒါနှင့်ရဲတစ်ယောက်ကိုအကူအညီတောင်းပြီးစခန်းမူးနှင့်စားသောက်ဆိုင်မှာစကားပြောချင်လို့ဆိုပြီးချိန်းလိုက်တယ်။ကျမလည်းအလှပြင်ပြီးစားသောက်ဆိုင်မှာစောင့်လိုက်တယ်။ကိုရဲနောင်ရောက်လာပြီးတော့ကျမကိုတချက်လမ်းကြည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။သူကတော့ယူနီဖောင်းဝတ်မလာပဲရိုးရိူးအဝတ်အစားနှင့်ပါပဲ။ရုပ်ရည်သန့်သန့်ပဲ။ဗိုက်ပုနံကားမဟုတ်ပဲစမတ်ကျတယ်။ “ကြွပါစခန်းမှူးကြီးရှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာဒါနှင့်စခန်းမူကြီးလို့မခေါ်ပါနှင့်ကိုရဲနောင်လို့ပဲခေါ်ပါဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်၊လေးစားမှု့နှင့်ခေါ်တာပါရှင်” “ကဲဗျာဒီကညီမက ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ” “အေးအေးဆေးဆေးပြောကြတာပေါ့ရှင်” “ဟုတ်ကဲ့ ပါဗျာ” “ကိုရဲနောင်ကြိုက်တာမှာပါ” “သောက်လို့ရလား” “ရတာပေါ့ ကြိုက်တာပြော အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးမယ်” ကိုရဲနောင်စားစရာ၊သောက်စရာတွေမှာပြီးတေ ာ့သောက်ကြတာပေါ့။အရက်သောက်လာပြီဆိုရင်လူတွေသဘောကောင်းတတ်ကြသလိုပြောရဲဆိုရဲလည်းရှိလာတယ်။ကိုရဲနောင်က “ကဲညီမပြော ဘာကိစ္စလဲ” “ဒီလို..ကိုရဲနောင်၊ကျမချဲရောင်းချင်တာ” “အခုလည်းရောင်းနေတာပဲမဟုတ်လား” “အခုကလက်ခွဲလေ၊ကျမကိုင်တိုင်လုပ်ချင်တာ” “ကျနော်ဘာကူညီရမလဲပြော” “ရိုင်းတယ်လို့မထင်ပါနဲ့ကိုရဲနောင်၊ကိုရဲနောင်တို့အတွက်ကျမလိုင်းကြေးလေးပေးချင်တာပါ” “အင်း..အခုတလောစီမံချက်တွေများတာညီမသိတယ်မလား” “ကျမသိတယ်လေ၊သူတို့လာမယ်ဆိုရင်ကျမပြောပေါ့၊ကျမမရောင်းပဲနေမယ်” ”အင်း…ကျနော်လည်းအခုမှရာထူးတိုးနဲ့လာတာပြသနာမဖြစ်ချင်ဘူးဗျ” “မဖြစ်ရပါဘူး၊အရင်ကဒိုင်ချုပ်တွေပေးတာထက်မနည်းစေရပါဘူး” “အင်းးးကျနော့်အတွက်ငွေမလိုဘူးဗျ” “ရှင် အဲဒါဆိုကျမဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “အင်းဒီလိုဗျ။ဒီအလုပ်မျိုးဆိုတာကျနော်တစ်ယောက်တည်းမပြီးဗျ။ကျနော်ငွေမလိုပေမယ့်အောက်ကလူတွေအတွက်လိုပြန်တယ်။နောက်လည်းတခြားကျန်သေးတာပေါ့ဗျာ” “ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါကိုရဲနောင်” “ကျနော့်အတွက်တော့ငွေမလိုဘူ၊တပည့်တွေမတိုင်ရအောင်ငွေလိုတယ်ပြောတာ” “အော အဲဒါဆို ကိုရဲနောင်အတွက်ကျမဘာလုပ်ပေးရမလဲ” ”အင်းးးးး” “ပြောပါကိုရဲနောင်လိုတာပြော ကျမစီစဉ်ပေးမယ် “တကယ်လားဗျ” “တကယ်ပါ” “ညီမစဉ်းစားနှော် “ “ဘာမို့လို့..ကိုရဲနောင်” “ကျနော်ညီမကိုမြင်တော့ ဗျာ။စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်တယ်။မိန်းမကိုသတိရတယ်။အဲဒါ ညီမနှင့်အတူနေချင်လို့”ဒီယန်မြင်လို့ဒီခြုံကိုထွင်လိုက်တာ။အိမ့်ချိုဆိုတဲ့မိန်းမကရင်ကြီးကြီး ဒင်ကြီးကြီးလေ။အိမ့်ချိုမြင်ကတည်းကလိုးချင်လို့စားသောက်ဆိုင်မှာချိန်းတာလိုက်ခဲ့တာပေါ့။အခုတော့ကိုလိုချင်တဲ့ဂွင်ရောက်ပြီလေ။ … Read more
