ဒေါ်သီတာမိုးမှာ အသက် ၄၀ အရွယ် မုဆိုးမ
တယောက်ဖြစ်ပြီး အသက် ၂၁ နှစ်အရွယ် သားတ ယောက်လည်းရှိသည်။ သူမ၏သားအမည်မှာ မိုးမင်းဖြစ်ပြီး
သူမခင်ပွန်းဖြစ်သူဦးမင်းအောင်မှာ
မိုးမင်းရဲ့အ သက် ၁၇ နှစ်အရွယ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် မိုးမင်းမှာ ဘွဲ့တခုရရန်အတွက် အဝေးသင်သာတက်ရောက်ခဲ့ရပြီး သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့
စာဝတ်နေရေးအတွက် ပြင်ပတွင်အလုပ်လုပ်ကာ ဝင်ငွေရှာခဲ့ရသည်။ ၁၀ တန်းအောင်ရုံမျှသောပညာရေးဖြင့် အတည်တကျအလုပ်တခုရရန်မှာ ခက်ခဲလှသော်လည်း
စားဝတ်နေရေးအတွက် အလုပ်ဟူသမျှလုပ်ခဲ့ရသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကူညီပေးမည့်ဆွေမျိုးညာတိကလည်း မရှိကြသဖြင့် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးကာ တဦးကိုတဦး စောင့်ရှောက်ကြရင်းဘဝကို အံတုလာခဲ့ကြရသည်။
ဒေါ်သီတာမိုးမှာ အသက် ၄၀ အရွယ်ရှိနေပြီဖြစ်သည့်တိုင်အောင် သူမမျက်နှာမှာအသားအရည်ကဝင်းဝါနေပြီး ဖြောင့်စင်း၍ပေါ်လွင်သောနှာတံ၊ ဝိုင်းစက်နေသောမျက်လုံးအစုံနှင့် အုံကောင်းပြီးရှည်လျားသောပိတုန်းရောင်ဆံနွယ်တို့ကြောင့် ငယ်ရွယ်စဉ်အခါကဆိုလျှင် အတော်ပင်ချောမောလှပသော အမျိုးသမီးတယောက်ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ရပေသည်။ သို့သော်သူမအလှမှာ မြင်သူတကာငေးရလောက်သည်အထိ မဟုတ်တော့ပေ။ သူမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အဆီအပိုမရှိသော ခန္ဓာကိုယ်မျိုးမဟုတ်တော့ပေမယ့်လည်း ကြည့်ကောင်းရုံတော့ရှိနေသေးသည်။ သူမရင်သားတွေမှာ အနေတော်အရွယ်အစားအတိုင်းဘဲ ရှိနေသေးပြီး တင်ပါးတွေက တောင့်တင်းလှပေသည်။ မသိမသာလေးဆူနေသော ဝမ်းဗိုက်သားတွေသာမရှိပါက အလွန်ပင်လှပသည့် တင်ပါးတွေဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ညနေ ၆ နာရီအချိန်တွင် ပုံမှန်အတိုင်းကြားနေကြဖြစ်သော လူခေါ်ဘဲလ်မြည်သံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သောအခါသူမနှလုံးသားကိုအေးမြစေသော မျက်နှာပိုင်ရှင်သားတော်မောင်မိုးမင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အပြာနုရောင်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီအရှည်အနက်တို့ဖြင့် စတိုင်ကျနေသောမိုးမင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ကပင် ဘွဲ့တခုရခဲ့ပြီး စာရေးတယောက်အဖြစ် အတည်တကျအလုပ်ရခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မိုးမင်းအရပ်မှာ ၅ ပေ ၈ လက်မခန့်ရှိသောကြောင့် သူ့အမေထက် ၃ လက်မပိုမြင့်သည်။ အရပ်ကသိပ်မရှည်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်ကကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ပုံစံရှိနေသဖြင့် အရပ်ရှည်သည်ဟု ထင်ရသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက ချိုသာသောအပြုံးလေးဖြင့် သားဖြစ်သူကိုဆီးကြိုလိုက်ရင်း
“သားတောင်ပြန်လာပြီဘဲ”
ဟု နှတ်ဆက်စကားပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါမိုးမင်းက သူ့အိတ်ထဲကနေစာအိတ်တအိတ်ကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်သီတာမိုးကိုကမ်းပေးလိုက်ရင်း
“လစာထုတ်ပေးလိုက်တယ်အမေဒီလအတွက် ဘောနပ်စ်လည်း ရသေးတယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။
ဒေါ်သီတာမိုးက သားဖြစ်သူကမ်းပေးသော စာအိတ်ကိုလှမ်းယူလိုက်ရင်း သူမကိုရှာဖွေကျွေးမွေးနေသော သားလိမ္မာလေးရဲ့မျက်နှာကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာအပြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်ရင်း
“အလုပ်ကို ပုံမှန်ဘဲလုပ်ပါသားရယ်။ဘောနပ်မရရင်လည်း သားလစာနဲ့ဆိုရင်အမေတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ စားဝတ်နေရေးကဖူလုံနေပါပြီ”
ဟု ပြောလိုက်သည် ထိုအခါမိုးမင်းက
“သားရဲ့လစာက အိမ်အသုံးစားရိတ်နဲ့ကာမိတယ်ဆိုရုံလေးဆိုတာ သားသိပါတယ်။ဘောနပ်ရတဲ့ငွေက အမေသုံးချင်တာသုံးလို့ရတာပေါ့”
“အမေ့အတွက်တော့ ဘာမှမလိုအပ်ပါဘူးကွယ်”
ထိုနေ့ညစာစားသောက်ပြီးနောက် TV ခဏတဖြုတ် ကြည့်ကာ ဒေါ်သီတာမိုးကအိပ်စက်ပေမယ့် မိုးမင်းကတော့ တယောက်ထဲTVဆက်ကြည့်နေရင်း ဧည့်ခန်းမှာ ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။
ည ၁၂ နာရီလောက်တွင် ဒေါ်သီတာမိုးအိပ်ပျော်နေရာကနေ ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်မှာ မောပန်းနွမ်းနယ်နေသလိုဖြစ်နေပြီး ချွေးသီးချွေးပေါက်များလည်း ကျနေသည်။ ကုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်မှာ ထားရှိသောရေဘူးကိုယူပြီး အနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး သူမရဲ့အိမ်မက်အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင် သူမရဲ့အချစ်ဆုံးသားလေးမိုးမင်းက သူမကိုတက်လိုးနေသည်ကို သူမကကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့်ခွင့်ပြုထားရုံသာမက သူမက လည်း မိုးမင်းနဲ့အပြိုင်မီးကုန်ယမ်းကုန် တုံ့ပြန်နေသည်ကို ပြန်လည်မြင်ယောင်လာပြီး ကြက်သီးတွေပင် ထ လာမိသည်။ သူမအနေနဲ့ လွန်ခဲ့သော ၃ လခန့် တနင်္ဂ နွေနေ့မနက် ရေချိုးခန်းဝင်လာမိချိန်တွင် သားဖြစ်သူမိုးမင်းက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ရေချိုးနေတာကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ဖြင့် မြင်လိုက်မိခဲ့သည်ကအစပြုပြီး သားရဲ့ပေါင်ကြားကရွှေပန်းကြီးကိုပါ သတိထားမိခဲ့သည်။
ထိုသို့ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သားဖြစ်သူမိုးမင်းရဲ့လီးကို မြင်လိုက်မိသည်ကအစပြုပြီး သူမအိမ်မက်တွေမကြာခဏမက်တတ်လာသည်။ အိမ်မက်တိုင်းတွင် သားနဲ့အမေနဲ့ ရမ္မက်ဇောအဟုန်ဖြင့် အပြင်းအထန်ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ လိင်ဆက်ဆံကြသည်ကိုသာ မက်နေမိတတ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်လာခဲ့ပေမယ့် သားဖြစ်သူမိုးမင်းရဲ့လီးကို သူမကတပ်မက်နေတာမဟုတ်ဘူးလို့ဘဲထင်မှတ်ထားခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့မသိစိတ်ကမူ အမှတ်တမဲ့မြင်လိုက်ရသော သားဖြစ်သူရဲ့လီးကို စွဲလမ်းနေတာသူမသိချေ။ နောက်တရက်မနက်တွင် သူမအိပ်ယာထပြီး သားဖြစ်သူအလုပ်မသွားခင်စားရန်အတွက် မနက်စာကိုပြင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သားရဲ့နာကျင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သံကြောင့် စိတ်ပူစွာဖြင့် သားအခန်းဆီသို့ အပြေးတပိုင်းနဲ့ထွက်လာမိရင်း သားရဲ့ရှုံ့မဲ့နေသောမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး
“ဘာဖြစ်တာလဲသားဘာဖြစ်သွားလို့လဲ?”
“တံခါးပိတ်ရင်း လက်ညှပ်သွားလို့ပါ”
“သတိထားပြီး ပိတ်မှပေါ့သားရယ်ကဲ လာလာ အမေဆေးလိမ်းပေးမယ်”
ဟုပြောပြီး ထမင်းစားခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။
ထမင်းစားခန်းထဲကကုလားထိုင်မှာ သားကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သွေးခြေဥသွားသောသားရဲ့ ဘယ် ဘက်လက်ခလယ်ကို ဒဏ်ကြေဆေးလိမ်းပေးလိုက်သည်။ သားကကုလားထိုင်မှာထိုင်နေပြီး သူမကမတ်တပ်ရပ်နေသောကြောင့် ဆေးလိမ်းနေချိန်မှာ သူမ ကိုယ်ကိုကိုင်းထားပြီး လိမ်းပေးနေလိုင်သည်။ ဆေးလိမ်းပြီးပြီဖြစ်သောကြောင့် သားမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သောအခါ သားရဲ့မျက်လုံးအစုံက သူမရင်ဘတ်ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူမဘာသာ သူမရင်ဘတ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်က ရှေ့ကိုကိုင်းထားသဖြင့်အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကလည်း အောက်ကိုကျနေသည်။ ထိုအင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကနေ အတိုင်းသားမြင်နေရသော သူမနို့အစုံကိုသားကကြည့်နေကြောင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ရင်း ဘာမှမသိသလိုဟန်ဆောင်ပြီး
“ဆေးတော့ လိမ်းပြီးသွားပြီခဏတော့ နာနေဦးမှာဘဲ”
ပြောရင်း မနက်စာစားရန်အတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
သူမခင်ပွန်းရှိစဉ်အခါတုန်းက စီးပွားရေးပြေလည်ကြသဖြင့် ယခုနေထိုင်သောတိုက်ခန်းကို ဝယ်လိုက်ကြသဖြင့် ခင်ပွန်းသည်ဆုံးသောအချိန်မှာ သူမတို့သားအမိနှစ်ယောက် ဟန်မပျက်ဆက်နေနိုင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသို့ သားအမိနှစ်ယောက်ထဲနေထိုင်လာခဲ့ကြသည်မှာ ၄ နှစ်ပင်ရှိသွားခဲ့ပြီဖြစ်ပေမယ့် ယနေ့မှသာ ထူးထူးခြားခြားသူမနို့တွေကို သားကစိုက်ကြည့်နေတာကို ပထမဆုံးအနေနဲ့ ကြုံရခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က စနေနေ့ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတ်ုင်းအချိန်တွေကုန်ဆုံးသွားကာ နောက်တရက်မနက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။တနင်္ဂနွေအပတ်တိုင်းတွင် အိမ်သန့်ရှင်းရေးကို သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူလုပ်ကြသည်ကလည်း ထုံးစံတခုလိုပင်ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ ထိုနေ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြသောအချိန်တွင် သားရဲ့မျက်လုံးတွေက သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာဘဲ ရောက်ရောက်နေတတ်သည်ကို စတင်သတိပြုမိလာခဲ့သည်။
မနက် ၁၀ နာရီလောက်တွင် အိမ်သန့်ရှင်းရေးကိစ္စတွေ ပြီးသွားခဲ့သည်။ မိုးမင်းက အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြီးဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ပင် ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီးအမောဖြေနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဒေါ်သီတာမိုးက အအေးနှစ်ခွက်ဖျော်လာပြီး
“ကဲ အမေ့သားလေးက အမေ့ကိုကူလုပ်ပေးရင်းမောနေပြီထင်တယ်။ အမောပြေသွားအောင် အအေးလေးသောက်လိုက်ပါဦး”
ပြောပြီး အအေးခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။ မိုးမင်းက အအေးခွက်ကိုယူပြီး အမေဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်ပြီး
“အမေ ဘာဖြစ်နေတာလဲအမေတခုခုဖြစ်နေတာ သားသိတယ်သားကိုပြောပြပါ”
“အမေ့လက်ပျဉ်က နာနေလို့ပါသားရယ်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”
“သားနှိပ်ပေးမယ်လေဒါဆိုအမေသက်သာသွားလိမ့်မယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက မိုးမင်းကိုကျေးဇူးတင်သောအကြည့်ဖြင့်တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး နှိပ်ရန်ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် ၂ ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်လျက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။
မိုးမင်းက ၂ ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက် လျက်အိပ်ပေးနေသော သူ့အမေဒေါ်သီတာမိုးရဲ့နောက်ကျောကို စတင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမင်းလက်တွေက နှိပ်ပေးနေသည်ဆိုတာထက် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ဆိုပါက ပို၍မှန်ပေလိမ့်မည်။ တဖြေးဖြေးနှင်း မိုးမင်းရဲ့လက်တွေက ဒေါ်သီတာမိုးနောက်ကျောအနှံ့ကို ပွတ်သပ်ပေးလာခဲ့ပြီး အောက်သို့လျောဆင်းသွားချိန်မှာအမေဖြစ်သူရဲ့ဖင်ပေါ်အထိ ရောက်လာပြီး အပေါ်တက်လာသောအခါ အမေဖြစ်သူရဲ့နံဘေးတွေကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးလာရင်းကနေ အမေနို့တွေကိုပါ သူ့လက်တွေနဲ့မထိတထိလုပ်လာသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို ဒေါ်သီတာမိုးအနေနဲ့ ကောင်းစွာသိနေခဲ့သော်လည်း မတားမြစ်နိုင်ခဲ့ပေ။ အတော်လေးကြာသည်အထိ သားဖြစ်သူရဲ့လက်တွေကို ဘာမှမသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း ခွင့်ပြု ထားပြီးမှ ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုနေ့က ထိုအထိသာဖြစ်ခဲ့ကြသော်လည်း ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ကိုယ်စီနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ကကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြသည်။
ထိုညက ဒေါ်သီတာမိုးရဲ့အိမ်မက်ထဲသို့ သူမရဲ့သားမိုးမင်းရောက်လာခဲ့သည်ကိုတော့ ပြောပြစရာပင် လိုမည်မထင်ချေ။ နောက်တရက်မနက် သားဖြစ်သူအလုပ်ထွက်သွားသောအခါ သားရဲ့အခန်းထဲကိုဝင်ပြီးအိပ်ယာသိမ်းပေးနေရင်း ဒိုင်ယာရီအနက်ရောင်လေးကိုတွေ့လိုက်မိသည်။ သူမက မိုးမင်းရဲ့အမေဖြစ်သော်လည်း သူမလည်းမိန်းမတယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းမပီပီစပ်စုချင်စိတ်ဖြင့် ထိုဒိုင်ယာရီလေးကိုဖွင့်ဖတ်မိလိုက်သည်။ စာအုပ်လေးထဲမှာ အလုပ်ကိစ္စများရေးမှတ်ထားပြီး သားကကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတခုလုပ်ရန်အတွက် သေချာစဉ်းစားပြီး အစီအစဉ်တွေပင် ချထားတာကိုတွေ့ရသဖြင့် သူမစိတ်ထဲကျေနပ်မိသလိုဂုဏ်လည်းယူမိသည်။ အလုပ်ကိစ္စများကိုကျော်လိုက်သောအခါ “စိတ်ကူးယဉ်ဆန်သော အချစ်တခု” ဟူသောခေါင်းစဉ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖတ်ကြည့်မိလိုက်သည်။ ထိုခေါင်းစဉ်အောက်က အကြောင်းအရာများကိုဖတ်ကြည့်ပြီး သူမအနေနဲ့ အလွန်ပင်အံ့သြသွားရလေသည်။
ထိုခေါင်းစဉ်အောက်တွင် ရက်စွဲအတိအကျဖြင့် ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်က သူမနို့တွေကိုတစွန်းတစမြင်ပြီး ရင်ခုန်ခဲ့ရကြောင်း ၊ ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်က မရေချိုးတာကို ချောင်းကြည့်ရန်အတွက် ရေချိုးခန်းတံခါးမှာ အပေါက်ဖောက်ထားခဲ့ကြောင်း အစရှိသည်တို့ကိုမှတ်တမ်းသဘောမျိုး ပြုလုပ်ရေးမှတ်ထားလေသည်။ထိုအကြောင်းအရာများကိုဖတ်ပြီး သားကသူမအပေါ်မှာစိတ်ဝင်စားနေပြီး တကယ့်အချစ်စစ်နဲ့ချစ်နေတာကို သဘောပေါက်လိုက်ရသည့်အပြင် သူမကိုဘဲအရူးအမူးစွဲလန်းနေကြောင်းကိုပါ သိလိုက်ရသည်။ သူမအနေနဲ့သူမရာသီလာတဲ့ရက်ကစ မှတ်တမ်းလုပ်ထားတာကိုမြင်ခဲ့ရသော်လည်း သားနဲ့ပတ်သတ်ပြီးဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုသည့် တိကျတဲ့အဖြေကို ရှာမရဘဲဖြစ်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို ခြေရာလက် ရာမပျက်ပြန်ထားခဲ့လိုက်ပြီး သားအခန်းထဲကနေစိတ်ပင်ပန်းစွာဖြင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ထို့နောက် နေ့လည်စာကိုပင်မချက်နိုင်တော့ဘဲ သူမအခန်းထဲပြန်ဝင်လာကာ စဉ်းစားနေမိသည်။အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောင်္ကျားတယောက်နဲ့ မိန်မတယောက်က တဦးကိုတဦးအပြန်အလှန်စွဲလန်းချစ်ခင်ကြပေမယ့် မိန်းမသားအတွက်ကတော့ ထိုယောင်္ကျားနဲ့အတူအိပ်ဖို့အတွက် မလွယ်ကူပါချေ။ အထူးသဖြင့် သူမလို အမေတယောက်အတွက်ဆိုလျှင် ပို၍ပင်မဖြစ်နိုင်မှန်း သူမသဘောပေါက်သည်။ သူမဘက်ကသားရဲ့ဆန္ဒကို ငြင်းပယ်လိုက်လို့ သားကတခြားမိန်းမတယောက်ကို တရားဝင်ယူလိုက်လျှင် သားကိုသူမဘဲ ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။ သူမအနေနဲ့ သားကိုလက်လွှတ်ဆုံးရှုံးခံပြီး တခြားမိန်းမတယောက်ကို ပေးပြစ်နိုင်မည်လား? ထိုသို့လုံးဝအဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ သူမဘဝအတွက်သားကမရှိမဖြစ်လူဖြစ်သည်။ သားနဲ့မခွဲနိုင်လျှင် သားလိုချင်တာကိုလည်း သူမဘက်ကပေးမှဖြစ်ပေတော့မည်။
အကယ်၍များ သားကသူမအပေါ်မှာ စိတ်ကစားတာမျိုးဖြစ်ခဲ့လျှင် သူမပေးဆပ်ရသည့်အရာတွေက အလကားဖြစ်သွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်စိတ်ပူရသေးသည်ထိုက်ိစ္စကိုသားနဲ့ပြောမှဖြစ်မည်ဟု စဉ်းစားလိုက်ပြီးသားဆီကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
“ဟဲလို အမေ”
“အေး သားအခုဘယ်မှာလဲ?”
“အလုပ်မှာလေဘာဖြစ်လို့လဲအမေရဲ့”
“ဒီနေ့အလုပ်ကနေ ခွင့်ယူပြီးပြန်ခဲ့ပါလားအရမ်းအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စတခုကို သားနဲ့တိုင်ပင်ချင်လို့။ သားပြန်လာရင် နေ့လည်စာစားဖို့အတွက်ပါ တခါထဲဝယ်ခဲ့နော်”
“ဟုတ် အမေသားခုဘဲ ပြန်လာခဲ့မယ်”
ထိုနေ့နေ့လည်စာအဖြစ် သားဝယ်လာခဲ့သည်ကိုသာ တိတ်ဆိတ်စွာစားလိုက်ကြပြီး သားကိုသူမအခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ သားကို ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေချိန်မှာ သားက
“ဘာကိစ္စလဲ အမေ”
ဟု မေးလာသဖြင့် သူမက
“အမေလည်း ဘယ်ကစပြီးပြောရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး။ ဒီနေ့ သားအိပ်ယာအောက်ကနေသားရေးထားတဲ့ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို အမေဖတ်ပြီးပြီ”
“အမေ ဒါက ဟို ဟို”
“နေဦးသား။ သားဘာမှမပြောနဲ့ဦး။အမေပြောတာဘဲ ဆုံးအောင်နားထောင်။သားလည်း အသက် ၂၀ ကျော်လာပြီဆိုတော့မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားတတ်လာပြီ။ ပြီးတော့သားအသက်အရွယ်ကလည်း အိမ်ထောင်ပြုသင့်နေပြီ”
“အမေ ဒါက”
“နေဦးသား။ အမေဆက်ပြောဦးမယ်။သားရဲ့အမေ့အပေါ်ထားတဲ့စိတ်ထားကို သားဒိုင်ယာရီကိုဖတ်ပြီး အမေသိပြီးပြီ။ သားအနေနဲ့ ရွယ်တူမိန်းကလေးတယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပြီး အဲဒီမိန်းကလေးကိုဘဲ လိင်ဆက်ဆံသင့်တယ်။ အမေကတော့သားရဲ့အမေဆိုတော့ အဲလိုမလုပ်သင့်ဘူး။ ဒါကလူ့သဘော လူ့သဘာဝဘဲသား”
“ဒါကလည်း ဒါပေါ့အမေရယ်။္ဒဒါပေမယ့် သားကအမေ့ကို ချစ်တယ်။အမေ့ဆန္ဒမှန်သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တယ်။အမေ့ကိုသားနဲ့အတူ ထာဝရရှိနေစေချင်ပြီး အမေ့ကိုပျော်ရွှင်စေချင်တယ်။ အမေ့ကိုချစ်တဲ့အချစ်က၅၂၈ အချစ်လိုဖြူစင်သန့်စင်တာမျိုးပါပေမယ့် ၁၅၀၀အချစ်လို ပူပြင်းပြင်းထန်တဲ့အချစ်မျိုးလည်း ပါနေတယ်အမေရယ်”
“အမေက သားကိုမွေးထားတဲ့လူဆိုတာကိုလည်းသားမေ့ထားလို့မရဘူးလေ”
“သားက အမေ့အတွက်ဘဲ ကြိုးစားလာခဲ့တာပါ။အခု သားကြိုးစားလာခဲ့လို့ အဖေရှိတုန်းကလိုဘဲအမေအေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်ပြီလေ။ ဒီကိစ္စတခုဘဲ ကျန်နေတော့တာပါ။ သားကိုခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါတော့အမေရယ်”
ဟု သနားစဖွယ်တောင်းဆိုနေသဖြင့် သူမက
“သားက အမေ့လိုအဖွားကြီးတယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံချင်နေတာလား”
ဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားက
“အမေက အဖွားကြီးမဟုတ်တဲ့အပြင်သားအတွက်တော့ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာအမေကအလှဆုံးမိန်းမတယောက်ပါ။ သားအမေနဲ့လိင်ဆက်ဆံချင်နေတာလားဆိုတာကတော့ဒါဘဲကြညြ့်ပါတော့ အမေရယ်”
ဟုပြောရင်း သားကသူဝတ်ထားသောအဝတ်အစားတွေကို လျင်မြန်စွာခွတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဒေါ်သီတာမိုးတယောက် အံ့သြလွန်းသဖြင့်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားသည်။ သူမအရှေ့မှာ သူမမွေးထားသောသားက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် သူမကိုလိုးရန်အတွက် တောင်းဆိုနေသည်။ သူမက
“သားးးအမေတို့က သားအမိတွေဆိုတာကိုသတိထားဦးလေ”
“ဘာမှသတိမထားတော့ဘူးဗျာ။သားအ်ိမ်မက်ထဲမှာ အမေ့ကိုလိုးနေတာကြာခဲ့ပြီ”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သူမက
“ဘာဘယ်လို”
ဟု အလန့်တကြားပြန်မေးလိုက်သည်။သားက
“ဟုတ်တယ်အမေသားတကယ်ပြောတာ။ ညတိုင်းမဟုတ်ပေမယ့်သားအိမ်မက်ထဲမှာ အမေနဲလိုးနေတယ်လို့ ခဏခဏမက်တယ်”
“သားနောက်ဆုံး အိမ်မက်မက်ခဲ့တာဘယ်ညကလဲသားအမေ့ကိုမြန်မြန်ပြောစမ်းပါဘယ်ညကလဲ”
“မနေ့ညကဘဲလေ”
ဒေါ်သီတာမိုး တစုံတခုကိုသဘောပေါက် လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ သားက သူမမွေးထားတာဆိုတော့သားနဲ့သူမက စိတ်ချင်းဆက်နွယ်နေသည်။ စိတ်ထဲမှာအရမ်းဖုံးဖိထားရသောကြောင့် အပြန်အလှန်အိမ်မက်ထဲမှာ ပေါက်ကွဲကုန်ကြတာမျိုးဖြစ်သည်။ ယခုမှတော့သူမအနေနဲ့သားကို ဘာမှဖုံးကွယ်မထားနိုင်တော့ပေ။ထို့ကြောင့် သူမအင်္ကျီကိုဆွဲခွတ်ပြစ်လိုက်ရင်း ဘရာစီယာကိုလည်း ချွတ်နေတာကို သားကတအံ့တသြငေးကြည့်နေသည်။ သူမကသားကိုပြုံးပြပြီး ထမိန်ကိုပါကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားရဲ့ လီးက သူမစောက်ပတ်ကိုမြင်ပြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့တောင်မတ်လာတာကို မြင်ရပြီး သူမစိတ်ထဲမှာကျေနပ်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမကကုတင်ပေါ်တက်ပြီးသားသေချာမြင်ရအောင် ပေါင်တွေကိုကားပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်
“သားကို မွေးထားတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်လေဒီစောက်ပတ်ထဲကနေဘဲ သားလူ့လောကကိုရောက်လာခဲ့တာကွ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ သားက သူမဆီသို့တလှမ်းချင်းတိုးလာနေသည်။ သူမကသားကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
“အမေတို့သားအမိနှစ်ယောက် ထိန်းချုပ်ထားရတဲ့အချိန်တွေ တော်သင့်ပြီသား”
ဟုပြောရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစတင်နမ်းလိုက်ကြသည်။
နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရာကနေ သူမကသားလီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ သားကအလိုက်တသိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားကသူမကိုစလိုးလိုက်ရင်း
“သားယုံတောင်မယံနိုင်ဘူး အမေရယ်။အခု အမေ့ကိုသားတကယ်လိုးနေပြီနော်။အမေ့စောက်ပတ်ကို သားလီးနဲ့တကယ်လိုးနေပြီဗျ”
“အဲဒါတွေ နောက်မှပြောတော့သားအခုသွက်သွက်လေး လိုးစမ်းပါ”
ဟု ပြောရင်း သားရဲ့လက်တွေကို သူမနို့တွေအပေါ်မှာတင်ထားပေးလိုက်သည်။သားက သူမနို့တွေကိုဆွဲပြီးအရှိန်ပြင်းပြင်း မြန်မြန်ဆောင်းလိုးလာသည်။ သူမမျက်လုံးတွေက သူမစောက်ပတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော သားရဲ့လီးကိုကြည့်ရင်း
အား မြန်မြန်သားတအားဆောင့်စမ်းအားးးးးရှီးးးးးးအမေ့စောက်ပတ်ကို တအားလိုးပေးအားးးးးအမေ့ အားးးး”
ဒေါ်သီတာမိုးနှင့် မိုးမင်းတို့သားအမိနှစ်ယောက်အောင့်အီးထားခဲ့ရသော ရင်ထဲကဆန္ဒတွေကို ဖော်ထုတ်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ရဂမီးတောက်လောင်နေ
ကြပြီး ပြိုင်တူလိုပင် ငြိမ်သက်သွားကြသည်။ သားဖြစ်သူမိုးမင်းရဲ့လီးက သုတ်ရည်ထွက်ပြီးပေမယ့် ကျမသွားသေးသည်သာမက အမေဖြေနေချိန်မှာလည်း အမေဖြစ်သူရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကနေ မထုတ်တော့ပေ။ ဒေါ်သီတာမိုးက သူမပေါင်ကြားထဲမှာ မှောက်လျက်အမော ဖြေနေသော မိုးမင်းရဲ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး
“ကျေနပ်ပြီလားသား?”
“ဟင့်အင်း မကျေနပ်သေးဘူးအမေ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲသားရဲ့သားလိုချင်တာ ရပြီလေကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သားကသူမမျက်နှာကို မော့ကြည့်လာပြီး
“နောက်တခါလောက် အမေ”
“တခါထဲဘဲ တော်ပြီလား?”
“အင်းးးအာ့ဆို ၂ ခါ”
“၂ ခါထဲဘဲလားသားရဲ့?”
“အမေဘဲ ပြောတော့ဗျာသားမသိတော့ဘူး”
“ဒါဆိုရင် ခုအချိန်ကစပြီး အမေ့ခန်းထဲမှာဘဲညတိုင်းအိပ်တော့”
ဟု ပြုံးရင်းပြောလိုက်သောအခါ သားက
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါမျိုးကိုတော့ မငြင်းဘူးအမေရေ”
“ဟွန်းးးးခွေးကောင်လေးတော်တော်သဘောကျနေတယ်”
ဟုပြောရင်း သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ကြည်နူးလွတ် လပ်စွာဖြင့် ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
“ချ ချ ချ”
( ပြီးပါပြီ )
